คิอฮอดมึงว่ะ.....E-โอ๋ มหาชัย

เมื่อคืนเราฝันถึงหนึ่งในเพื่อนที่เราเคารพรักมากทีสุด แล้วตะกี้ก็เพิ่งได้คุยกะมันใน msn อีโอ๋ หรือ เพื่อนและรุ่นพี่ชอบเรียกมันว่า น้องโอ๋ อลิซาเบธ เพื่อให้ดูดีขึ้น ฮิๆ
เรารู้จักกับมันมาแต่สมัยเรียนปีหนึ่ง เพราะเราอยู่ซุ้มเดียวกัน พวเราลูกพ่อขุน ปีแรกก็ต้องถ่มไปเรียนถึงบางนา แต่บ้านอีโอ๋อยู่มหาชัย สมุทรสาคร มันก็ยังมาเรียนแต่เช้า วันแรกที่รู้จักกัน เรายิ้มให้กันตามประสาเด็กใหม่ อีโอ๋ถามเราว่า
อีโอ๋ " ชื่อไรอ่ะ "
เรา " ลูกหว้า "
อีโอ๋ยิ้มตอบแล้วถามเราว่า
อีโอ๋ " มึงเรียนตัวต่อไปกี่โมง " !?!
เฮ้ยยย เพิ่งรู้จักกันมัน กูมึงกะเราเลย ก็ดี สนิทกันเราดีตั้งแต่ครานั้น เรากะมะนก็สนิทกันมาจนทุกวันนั้น แปดปีกว่าแหละ
เรื่องนังนี่เยอะมาก แต่ก็เต๊มไปด้วยเสียงหัวเราะอันกังวาลของมัน ถ้ามันหัวเราะปุ๊บ คนข้างๆจะตกใจและหัวเราะตามมันไป

สมัยเรียนแก๊งเรามีอยู่เจ๊ดคน อีโอ๋เตี่ยสุดและอ้วนสุดด้วย วันๆเราก็ไม่ค่อยอยากจะเรียน เราก็แอบหนีเพื่อนไปร้านเนต แล้วอีโอ๋นี่แหละเป็นคนไปตาม หลังๆมาอีโอ๋มาเล่นด้วย เพื่อนๆก็ต้องมาตาม ไปๆมาๆมันแอบพวกเรามากันเลยทีเดียว อีนี่!!
เวลาฝนตกที่มหาลัยก็จะมีน้ำขังประปราบ พวกเราใส่รองเท้าแตะบ้าง รองเท้าผ้าใบบ้างก็ต้องคอยเดินระวัง นังโอ๋นี่เค้าเดินจ้ำอ้าวๆๆ เพราะมันใส่สันตึกห้านิ้ว!!ถ้ามันตกมามันจะพิการได้ แต่มันไม่เคยตกเลย มันชอบถากถางพวกเราว่า " ถ้าพวกมึงใส่ส้นตึกอย่างกู ป่านนี้ก็เดินทันก็แล้ว " ??!! กล้าพูดเน๊อะ วันดีคืนดีเราเล่นซ่อนแอบที่ตึกเรียน วันนั้นเรากะอีโอ๋ไปแอบที่เดียวกัน เรากะมันกำลังจะโดนแปะ เราก็คว้าอีโอ๋วิ่งลงตึก เราขายาวเราก็ ป๊าบบบ สามขั้นรวดลงมาถึงพื่น อีโอ๋กลัวโดนจับ ป๊าบบบบบบ ตุ๊บ!!!!อีโอ๋ตกบันได ฮ๋าๆๆ โดดสามขั้นเหมือนกัน แต่ไม่พ้นขั้นสุดท้าย เพื่อนๆเอย ยามเอย คนเห็นเหตุการ์ณเอย ยืนขำมันไปตามๆกัน ตัวมัน มันก็ขำเสียงดังตามประสามัน
อีโอ๋เป้นคนที่ชอบพูดให้เกินความเป็นจริง เรื่องเล่ามาสัก60%อีนี่จะเติมไปอีก 30%ให้ดูน่าสนใจยิ่งขึ้น อย่างเวลานัดกัน เราเป็นคนที่มาสายที่สุด ถ้าวันไหนที่เพื่อนๆต้องโทรตามมัน มันมักจะบอกว่า อยู่อนุสาวรีย์ เพราะรถตู้จากมาหชัยมาลงที่อนุสาวรีย์ แล้วมันถึงต่อรถไปราม หนักๆเข้าพวกเราก็นะ ไปรอมันเลยดีกว่า เราก็ไปที่ท่ารถเล้ยยย โทรหาอีโอ๋ตามเคย มันก็แบบ " อ๋อๆกูจะถึงอนุสาวรีย์แล้ว " แต่ไม่มีใครบอกมันนะว่า พวกเราอยู่ที่ไหน รถมาจอดคันแล้วคันเล่า เงาอ้วนของมันก็ไม่โผล่ออกมาจากรถ ผ่านไปชั่วโมงกว่า มันก็ยิ้มสยามฟันเต๊มปากของมาออกมา พวกเราก็ม้งใส่มัน มันยืนขำหน้าตาเฉย และตอบว่า " ตอนพวกมึงโทรมา กูเพิ่งถึงท่ารถที่มหาชัย" อีเววววเอ๊ยยยย
สมัยนั้นโนเกีย3310เพิ่งออกมาใหม่ อีโอ๋เป็นคนที่เคยอัพเดทเรื่องโทรศัพท์ตลอด เพื่อนๆในกลุ่มยังใช้ เพจเจอร์กันอยู่เลย ที่มีทั่ง phonelink,packlink,1188 อะไร and the gang ซะอย่าง นังนี่มีมือถือแล้ว เก็บตังซื้อเองด้วย 3310สีแดงแจ๋ พวกเราก็ขอมันใช้ประปราย มันก็เป็นคนใจดีทีเดียว มันจะจับเวลาการใช้ของเพื่อนแต่ละคนอย่างเป็นทางการ
ด้วยความที่อีโอ๋ต้องการพูดภาษาอังกฤษเป็นอย่างแรงกล้า มันมักจะให้เราสอนมันพูดเสมอๆสอนปุ๊บ อีโอ๋ลืมปั๊บ!! ช่วงนั้นเพื่อนเรามาจากฝรั่งเศส เราก็ไปเที่ยววัดกัน มันก็อยากจะspeakกะเพื่อนเรามั่กๆมันเลยไปด้วย เพือนเราถามมันว่า
Manuel " What is your name? "
อีโอ๋ " This is a temple!!! "
ตึงงงงงงงงงง พวกเราเงียบมองหน้ากัน แล้วก็ลั่นเลสีงหัวเราะออกจากลำคอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
อีโอ๋ " อีดำ ( มันเรียวกเราว่าอีดำ ) มานูพูดไรกะกูว่ะ "
เรา " อีฟายยย มึงชื่ออะไร "
อีโอ๋ ขำก๊ากความโง่ของตัวเอง และหันไปพูดกะ manuelว่า
อีโอ๋ " i am so sorry, my name is Alis....Alizabeth "
นี้....เป็นไงล่ะเพื่อนเรา น่าปรบมือให้ดังๆ
ว๊ายย เที่ยงแล้ว ได้เวลาต้องไปทำอาหารให้ Special People เด๋ยวจะมาเล่าเรื่องอีโอ๋ใหม่นะก่อนไปก็มีรูปอีโอ๋มาฝาก เล๊กๆน้อยๆ อย่าร้องกรี๊ดกันละ เอามือกุมพระที่คอไว้จะดีมาก โฮ่ๆๆ

Create Date : 11 ตุลาคม 2550		3 comments
Last Update : 26 ตุลาคม 2550 2:39:22 น.
Counter : 748 Pageviews.
Share Tweet