ผมอยากเป็นมนุษย์หุ่นยนต์มากกว่ากลิ่นสาบควายโคนตมที่หนองคาย ห่างหายไม่ได้เขียนลง bloggang เสียหายเพราะรับงาน consult มากไปหน่อยเลยไม่มีเวลาแวะเวียนมาสักเท่าไร แต่เหตุการณ์วันนี้อดไม่ได้ที่จะต้องมาเขียนเก็บไว้เป็นความทรงจำอีกหนึ่งเรื่อง บ่ายวันนี้ฉันเริ่มงาน consult ด้วยการนัดให้นักศึกษาฝึกงานเพื่อมา training เรื่องการทำ process analysis โดยเริ่มด้วยการเปิด timeline ให้ดูว่าเราวางแผนไว้อย่างไร คาดหวังอะไร ตามด้วย machine list เพื่อเป็นข้อมูลพื้นฐานให้น้องไปทำงานต่อ หลังจากอธิบายขั้นตอนการทำงานพอหอมปากหอคอ ให้น้องพอเข้าใจเบื้องต้น หลังจากนั้นก็เตรียมลงไปถ่ายรูปเพื่อจะมาทำให้ดูเป็นตัวอย่างสัก 1 เครื่องจักร เพราะจากการสัมภาษณ์เบืื้องต้น น้องเรียนปีสี่คณะอุตสาหการของวิทยาเขตเทคโนชื่อดัง แต่หลาย ๆ เรื่องเด็กยังขาดพื้นฐานเรื่องความรู้อยู่มาก เลยจะต้องทำเป็นตัวอย่างเพื่อให้เข้าใจเสียหน่อย หลังจากนี้เด็กจะได้สามารถทำงานต่อในช่วงวันธรรมดาที่เราไม่ได้เข้ามา consult ก่อนที่เราจะเริ่มทำงานกันฉันก็เริ่มสัปดาห์ประวัติส่วนตัวเด็ก เพราะเราต้องการรู้สิ่งเหล่านี้เพื่อสร้างจิตวิทยาในการทำงานว่าเด็กมีพื้นฐานอย่างไร จะทำให้อย่างไรให้เด็กเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการ และคาดหวัง และไม่รู้สึกท้อ และคิดว่างานนี้ยากเกินไปสำหรับเขา เราคุยกันไปเรื่อย คำตอบที่ได้รับบ่อยที่สุดคือ ไม่เท่าไร ทั้งเรื่องภาษาอังกฤษ (ข้อนี้เราเข้าใจเด็กต่างจังหวัดจะมีปัญหาเดียวกัน เพราะเราเป็นมาก่อน อาศัยว่าเราไม่เคยย้อมแพ้แค่นั้นเอง) ตามมาด้วยพื้นฐานความรู้เรื่อง engineering และอื่น ๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะกว่าเกือบสองปีที่สัมผัสกับนักศึกษาหลายสถาบันมีคำตอบลักษณะนี้มากกว่า 50% จนสงสัยเหมือนกันว่าแล้วเราจะเอาอะไรไปแข่งกับต่างชาติหากเปิด AEC แต่คำตอบที่สะดุดใจและรู้สึกเศร้าใจที่สุดคงเป็นตอนที่เราคุยกันว่า ทำไมจึงมาเรียนวิศวะ น้องตอบว่าเพราะ ปวช. ทางช่างก็เลยมาทางนี้  ก็น่าจะดีว่ต้องไปสัมผัสกับกลิ่นโคนสาบควายที่บ้านเป็นแน่แท้ ฉันหันไปมองหน้าเขา แล้วถามว่า ที่บ้านทำเกษตรรายได้ดีหรือเปล่า เขาก็ตอบว่าดี อุดมสมบูรณ์ดี เพราะบ้านอยู่ติดแม่น้ำโขง ทำนาและเกษตรได้ตลอดปี ฉันก็เลบถามต่อว่า อย่างนั้นอาจจะรวยกว่าทำโรงงานนะ เราจบแล้วจะมาทำโรงงานหรือเปล่า เขาตอบว่าคงเป็นแบบนั้น ฉันเลยหันไปถามเขาต่อว่า แล้วรู้มั้ยว่าชีวิตโรงงานมันเป็นอย่างไร? แน่นอน เขายังไม่รู้ว่า ชีวิตของมนุษย์โรงงานอย่างไร 24 ชั่วโมงไม่เคยปิดโทรศัพท์มือถือ ต้องพร้อมรับปัญหาเสมอ บางคนต้องเข้ากะ เวลานอนต้องมาทำงาน เวลาทำงานก็ต้องนอน นาฬิกาชีวิตผกผันโดยสิ้นเชิง ตอนเรียนดูเหมือนจะเท่ แต่ชีวิตจริงเหนื่อยมาก ความรับผิดชอบ unlimit ในเรื่องของเวลาสำหรับบางคน ทุกวันนี้คนโรงงานใช้เวลาส่วนใหญ่มากกว่าที่บ้านที่ซื้อไว้ผ่อน ฉันเองก็เหมือนกัน ทุกวันนี้นกอยู่บ้านเรามากกว่าเราเสียอีก แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า คนวงในอยากไปทำเกษตรหรืออาชีพอื่นที่มีอิสระและเวลามากขึ้น แต่คนที่ยังไม่รู้ก็จะเป็นเหยื่อที่จะเข้ามาสู่สังเวียนไปคนต่อไป และก็จะค้นหาหนทางออกจากสังเวียน เพื่อให้เหยื่อรุ่นต่อ ๆ ไปเข้ามาอีกไม่มีวันจบสิ้น Create Date : 22 ธันวาคม 2555 Last Update : 23 ธันวาคม 2555 9:30:55 น. 0 comments Counter : 719 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก