Bloggang.com : ดอกฟ้าและโดมผู้จองหอง : วินนี่ย์ กับ การเขียนหนังสือ

วินนี่ย์ กับ การเขียนหนังสือ

เพื่อนๆที่มีลูกชั้น อนุบาล บางคนก็กลุ้มใจ ลูกชั้นไม่ชอบเขียนหนังสือ บางทีเราไปโรงเรียนเห้นเพื่อนลูกเขียนชื่อตังเองได้ แต่ลูกเรายังเขียนไม่เป็น บางคนก็คิดว่า ลูกตัวเองตามเค้าไม่ทัน แม่หมวยก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหานะ แรกๆแม่หมวยก็กลุ้มใจอยู่ พอกลุ้มใจ ก็ไปบังคับ ขุ่เข็ญลูก จนต้องเสียน้ำตากัน แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว ดีนะ ที่เรียนรู้และกลับตัวได้เร็ว อิอิ...ไม่ยากค่ะเพียงแต่ แม่หมวยพยายามไม่คิดมาก ไม่กดดันลูก และ ให้วินนี่ย์มีพัฒนาการ พัฒนาตัวเองไปตามเวลา และแม่หมวยคิดว่า มันได้ผลนะ...แม่หมวยจะเล่าเรื่องวินนี่ย์กับการเขียนหนังสือให้อ่านกันนะคะ

เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา เป็นช่วงเปิดเทอม หลังจากเปิดเทอมไป 1 อาทิตย์ทางโรงเรียนเชิญผู้ปกครองไปคุยกับครูประจำชั้น แม่หมวยก็ไปค่ะ ปรากฎว่า เค้าให้คุยกับครูประจำชั้น อนุบาล 1 ซึ่งน้องวินนี่ย์เรียนเมื่อปีที่ผ่านมา เมื่อคุณครูเจอแม่ ครูเล่าว่า "...วินนี่ย์น่ารักมากค่ะ พูดเก่ง เรียนรู้ดี สติปัญญาดี ถามอะไรตอบได้หมด กล้าพูด ชอบหาเหตุผลมาคุยกับคุณครู กล้าแสดงออก ร่างกายแข็งแรง พัฒนาการทางด้านร่างกาย การใช้กล้ามเนื้อ ดีกว่าเด็กวัยเดียวกัน ฯลฯ" แล้วคุณครูก็เอาสมุดวัดผลตอนชั้น อ.1 ให้ดู เปิดอ่านแล้ว ชื่นใจมากๆ...ใครเป็นพ่อแม่เจอคุณครูชมอย่างนี้ ย่อมดีใจ ภูมิใจ ปลื้มใจเป็นธรรมดา

วันนั้นแม่กลับมาบ้าน สิ่งแรกที่ทำคือ เข้าไปกอดวินนี่ย์ และ บอกวินนี่ย์ว่า "แม่ภูมิใจในตัวหนูมากๆ...คุณครูอุ๋มชมหนูให้แม่ฟังเยอะเลย วินนี่ย์น่ารักมากเลยลูก" วินนี่ย์ยิ้มภาคภูมิใจในตัวเอง และ แม่ก็เอาสมุดวัดผลออกมาอ่านให้ทุกคนที่บ้านฟัง อากง อาม่า และทุกคน ฟังแล้วก็ชื่นชมวินนี่ย์กันใหญ่ ดูวินนี่ย์ยิ้มแป้นอย่างมีความสุข และ ทุกคนในบ้านก้มีความสุขเช่นกัน

หลังจากวินนี่ย์เรียนอนุบาล 2 ได้ 1 เดือน วันหนึ่งแม่มีธุระต้องไปทำแถวๆโรงเรียนของวินนี่ย์ แม่ได้พบคุณครูประจำชั้นอนุบาล 2 ของวินนี่ย์ หลังจากทักทายคุณครูแล้ว แม่ถามคุณครูว่า "วินนี่ย์...อยู่โรงเรียนเป้นอย่างไรบ้างคะ" คุณครูตอบว่า "...ไม่ค่อยตั้งใจเรียนเลยค่ะ เวลาคุณครูสอนอะไร วินนี่ย์ชอบลุกไปนั่งหลังห้อง แล้วเอาของเล่นมาเล่น ไม่สนใจที่ครูสอน ครูต้องเรียกมานั่งข้างหน้า แต่พอครูเผลอ วินนี่ย์ก็ไปอยู่หลังห้องอีกแล้ว เอาของเล่นมากเล่นคนเดียว แต่สติปัญญาดีนะคะ ครูเห็นวินนี่ย์ทำอย่างนั้น เลยแกล้งเรียกถาม ให้วินนี่ย์ตอบ ก็ตอบได้หมด ภาษาอังกฤษอะไรตอบได้หมด แต่ไม่ตั้งใจเรียนเลยค่ะ..." แม่ฟังก็อึ้งไป แล้วถามคุณครูต่อว่า "แล้ววินนี่ย์เขียนหนังสือได้มั้ยคะ" คุณครูตอบว่า "...ไม่ค่อยเขียนค่ะ เวลาให้เขียนตัวอักษร ตัวเลข ต้องบังคับกัน เพราะวินนี่ย์ไม่อยากเขียน แต่ถ้าให้วาดรูป ทำงานศิลปะ จะชอบมากกว่า" พอดีคุณครูก็ต้องรีบกลับไปโรงเรียน คุณครูจึงบอกแม่ว่า "เดี๋ยววันนี้คุณแม่ไปรับวินนี่ย์ที่โรงเรียนซิคะ...จะได้คุยกัน" แม่จึงแยกจากคุณครูไปทำธุระต่อ

เย็นนั้น แม่ก็ไปที่โรงเรียน และไปคุยกับคุณครู แม่เห็นเพื่อวินนี่ย์บางคน เขียนชื่อได้แล้ว แต่วินนี่ย์ยังเขียนไม่ได้ ชอบวาดรูป และ ระบายสีมากกว่า เหมือนที่ครูบอกจริงๆ คุณครูจึงบอกว่า "เอาอย่างนี้มั้ยคะ เดี๋ยวครูจะให้การบ้านวินนี่ย์ไปทำทุกวัน ให้เขียนตัวอักษรวันละ 1 หน้า...วันรุ่งขึ้นก้เอามาส่ง" แม่เห็นดีด้วย หลังจากวันนั้น วินนี่ย์จึงเป็นเด็กคนเดียวในห้องที่มีการบ้าน

กลับมาจากโรงเรียนทุกวัน แม่จะให้วินนี่ย์ทำการบ้าน แรกๆค่อนข้างลำบาก เธอจะมีข้อต่อรองกับแม่ตลอด เช่น ขอเล่นก่อน ขอดูการ์ตูนก่อน พอไม่อนุญาติ ก็ร้องไห้ แม่ก็ใจแข็งไม่ให้ เพราะต้องการฝึกให้รับผิดชอบด้วย แล้วพอเขียนไปได้ซัก 2 ตัวเท่านั้น ก็ทำเป็นง่วงนอนบ้าง หิวข้าวบ้าง ฯลฯ ข้ออ้างสารพัด ที่จะไม่ทำการบ้าน แม่ก็ใจแข็ง ไม่ยอมให้ ต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อน ถ้าหิว อนุญาติให้เอานมมากินไปทำไปได้ บางทีทำไปตั้งชั่วโมงนึงแล้ว หน้าเดียวยังเขียนไม่เสร็จเลย แรกๆค่อนข้างเป็นปัญหา บางครั้งต้องบังคับ ถือไม้มาคุมด้วย พอถึงขั้นนี้ วินนี่ย์ก็จะต่อต้าน มองแม่แบบโกรธๆ และ บางทีก็ร้องไห้ แม่เองก็กลุ้มใจ กลัวอยุ่เหมือนกันว่า ทำวิธีนี้ วินนี่ย์อาจจะเกลียดการเขียนหนังสือได้ เริ่มกลับมานึกถึงตัวเองว่า "นี่เราบังคับลูกเกินไปหรือเปล่า" ย้อนมองตัวเอง เท่าที่จำความได้ เขียนหนังสือเป็นเมื่อตอนกี่ขวบกัน แล้วนึกได้ว่า เขียนได้ตอน ป.1 ก็ 6 ขวบโน่นแน่ะ แต่ตอนนี้ลูกแค่ 4 ขวบกว่าเท่านั้น กล้ามเนื้ออะไรก็พัฒนาไปไม่มาก จะบังคับอะไรกันนักหนา

ในเรื่องนี้ แม่จึงได้ปรึกษาเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง ใน bloogang นี่แหละ เธอแนะนำว่า "เด็กๆมักจะเลียนแบบพ่อแม่นะ...วินนี่ย์เคยเห็นหมวยเขียนหนังสือมั้ย?" แม่ถึงได้นึกขึ้นได้ว่า แม่ไม่ได้เขียนหนังสือมานานแล้ว ตั้งแต่มีคอมพิวเตอร์ ก็จิ้มแป้นคีย์บอร์ดตลอด เมื่อนึกได้ พี่เค้าก็แนะนำว่า "หมวยควรเขียนหนังสือเป็นเพื่อนลูก เมื่อลูกทำการบ้าน หมวยก็เอาสมุดมาเขียนด้วย เขียนอะไรก็ได้ ให้วินนี่ย์เห็น เผื่อจะจูงใจให้วินนี่ย์อยากเขียนบ้าง" เมื่อได้คำแนะนำดังนั้น จึงทำตาม วันรุ่งขึ้น เมื่อวินนี่ย์ทำการบ้าน แม่จึงเอาสมุดมาเขียนด้วย วินนี่ย์ถามว่า "แม่เขียนอะไร" แม่ตอบว่า "เขียนหนังสือ ให้วินนี่ย์อ่านตอนโต" และพูดต่อว่า "ถ้าวินนี่ย์อยากรู้ว่าแม่เขียนอะไรให้อ่าน วินนี่ย์ต้องเขียนให้เป็นก่อน เมื่อเขียนเป็น หนูก็จะจำตัวอักษรได้ ทีนี้หนูก็จะอ่านได้" (คิดว่า สิ่งที่พี่แนะนำก็เป็นประโยชน์มากๆ เราเริ่มมีวิธีมาจูงใจให้ลูกอยากเขียนหนังสือ) จากนั้น แม่หมวยปัญหาในการเขียนหนังสือก็ลดน้อยลงมาก แม่ก็เขียน ลูกก็เขียน บางทีเราเขียนแข่งกัน ใครเสร็จก่อน อะไรแบบนั้น วินนี่ย์จึงเขียนหนังสือได้ดีขึ้น เมื่อว่างๆ แม่ก็จะย้ำประโยชน์ของการเขียนให้วินนี่ย์ฟังเสมอว่า "วินนี่ย์ชอบวาดรูปใช่มั้ยคะ ถ้าหนูชอบ หนูต้องหัดเขียนหนังสือไปด้วย เพราะ การเขียนจะทำให้กล้มเนื้อมือของหนูแข็งแรง หนูจะบังคับมือให้เขียนอย่างที่หนูต้องการได้ และเมื่อหนูบังคับมือได้ หนูก็จะวาดรูปได้อย่างที่อยากจะวาด" ...แม่ย้ำอยุ่บ่อยๆ จนตอนนี้ ผ่านไปหลายเดือนแล้ว วินนี่ย์เขียนหนังสือได้หลายตัว จำตัวเลข และ ตัวอักษรได้ และวาดรูปได้ดีขึ้นด้วย

จึงคิดว่า คนเป็นพ่อแม่ทุกคน ก็อยากให้ลูกเก่ง บางคนจึงใช้วิธีบังคับลูก กดดันลูก โดยลืมนึกถึงไปว่า ตัวเองเมือตอนเด็กอายุเท่าลูกในตอนนี้ตัวเองเป็นอย่างไร ลืมนึกถึงศักยภาพของเด็กในวัยนี้ จริงอยู่สังคมสมัยนี้ ต่างจากสมัยก่อนมาก เด็กวันนี้ ต้องเก่งกว่าเด็กเมื่อก่อน แต่ก็ไม่ควรลืมว่า เด็กก็คือเด็ก จะเป็นเด็กในอดีต หรือ เด็กปัจจุบัน จิตใจและความต้องการไม่ต่างกันเลย และที่สำคัญที่อันตรายมาก คือ "เอาลูกไปเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่น" แม่หมวยจะสอนอะไรวินนี่ย์ ไม่อยากจะเอาตามคนอื่น และทุกครั้ง มักจะนึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กว่า ตัวเองโตมาอย่างไร ถูกสอนมาอย่างไร อะไรที่ตัวเองชอบให้ผู้ใหญ่ทำ และ อะไรที่ไม่ชอบ แม่หมวยมักนึกถึง และเอามาปรับใช้กับลูกเสมอ สิ่งหนึ่งที่แม่หมวยไม่ชอบคือ "การที่ผู้ใหญ่ เปรียบเด็กคนอื่นกับตัวเอง" เคยเจอมากับตัว เรารุ้สึกอย่างไรเมื่อถูกเปรียบเทียบ แม่หมวยรู้สึก น้อยใจ ขาดกำลังใจ และคิดว่า ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจตัวเรา นั่นเพราะ ตัวเราเข้าใจตัวเองดีว่า ทำไมเราจึงทำแบบนั้นไม่ได้ แต่เพราะเป็นเด็ก การจะอธิบายอะไรให้ผู้ใหญ่เข้าใจ มันยาก ทั้งเรื่องความคิด ประสบการณ์ และ การใช้ภาษา ดังนั้น แม่หมวยจึงคิดว่า เด็กๆที่ถูกเปรีบยเทียบ คงจะรู้สึกไม่ต่างจากตัวเองที่เคยโดนมาก่อน เมือคืดได้อย่างนี้ ถ้าเราต้องการให้ลูกเราเป็นอย่างไร คงต้องใจเย็นๆ ค่อยๆฝึก ค่อยๆทำ ต้องมีเทคนิค และจิตวิทยา ให้สามารถจูงใจเด็ก และ เพิมความสนใจให้เด็กกระทำตาม โดยไม่ต้องใช้เงิน หรือ ของเล่นเป็นตัวล่อ

จากเหตุการณ์ข้างต้น ทำให้แม่หมวยเข้าใจในเรืองการเลี้ยงดู และ สอนลูก ฝึกฝนลูกได้มากขึ้น ตอนนี้แม่หมวยไม่กังวลแล้วว่า น้องวินนี่ย์เขียนชื่อตัวเองยังไม่ได้ ตอนนี้วินนี่ย์ก็ยังไม่เขียนชื่อตัวเอง แต่เขียนอะไรๆได้เยอะแยะกว่าเดิมมาก จำตัวอักษรได้ จำตัวเลขได้ แค่นี้แม่หมวยก็พอใจแล้ว เพราะ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเวลา แต่ขอให้วินนี่ย์มีความสุขในการเขียน ในการฝึกฝนตัวเองก็พอ เพราะ คิดว่า คนเราทุกคน ถ้ามีความสุขในการทำอะไร ใจและสมอง จะเปิดรับ เปิดกว้าง เพื่อที่จะเรียนรู้ แต่ถ้าไม่มีความสุข ต่อให้คุณครู หรือ ผู้สอนดีแค่ไหน มันก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี

แม่หมวยคิดว่า คงมีพ่อแม่เด็กวัยอนุบาลหลายคน กำลังกังวลกับเรื่องนี้ แม่หมวยเคยเห็นกระทู้ในชานเรือนบ่อยๆ แต่ตอนนั้น ไม่มีประสบการณ์ เลยไม่ได้ตอบอะไร แต่ตอนนี้มีแล้ว จึงได้เอามาเล่าในนี้ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่หลายๆท่าน

มีเรื่องขำๆเรืองการเขียนของวินนี่ย์มาเล่าค่ะ ...เมือวินนี่ย์วาดรูปอะไรมา แม่จะบอกให้วินนี่ย์ เขียนชื่อตัวเองลงไปด้วย จะได้รู้ว่าใครวาด (จริงแล้ว แม่อยากให้วินนี่ย์เขียนชื่อตัวเองให้ได้) แต่วินนี่ย์มักเขียนชื่อดังนี้ "เอ๋" แม่ถามว่า "วินนี่ย์ชื่อเอ๋เหรอ" วินนี่ย์ตอบว่า "ชือวินนี่ย์...แต่หนูจะเขียนชื่อนี้แหละ เพราะมันเขียนง่ายดี" แม่บอกว่า "งั้นเปลี่ยนชือเป็นเอ๋ดีมั้ย" วินนี่ย์บอกว่า "ไม่เอา...ชื่อวินนี่ย์ดีแล้ว...เพราะดี...หนูชอบ"...แต่แม่ก็ไม่กังวล ดีใจด้วยซ้ำ ที่วินนี่ย์เขียนได้ ถึงแม้จะเขียนชื่อตัวเองยังไม่ได้ แต่ก็ยังดีกว่าเมื่อก่อน ที่เขียนตัวอะไรก็ไม่ได้

ขอขอบคุณพี่แสง "หนึ่งคิด" เพื่อน bloggang ที่ให้คำแนะนำค่ะ

เอาผลงานวาดรูปของวินนี่ย์มาให้ดูค่ะ นี่คือ รูปของ "เลน่า มาเรีย" ถ้าใครได้อ่านเรืองวินนี่ย์มา จะรู้ว่า วินนี่ย์ชอบ "เลน่า มาเรีย" มากๆ พอเธอวาดรูปเป็น เธอก็วาดแต่รูปเลน่า มาเรีย เยอะมากๆเลยค่ะ รูปนี้ แม่หมวยเป็นคนลงสีเอง และ วาดรูปบ้านหลังเล็กนั่นเอง เพราะ ต้องการเอารูปนี้ไปใช้ทำ sticker น่ะค่ะ ...คราวหน้าแม่หมวยจะเล่าเรื่อง ปัญหาที่ลูกไม่ตั้งใจเรียนในห้อง ตามที่คุยไว้ข้างบนให้อ่านกันนะคะ

Create Date : 11 กันยายน 2551

Last Update : 11 กันยายน 2551 13:58:50 น.

31 comments

Counter : 1058 Pageviews.

อ่านจนเลยค่ะคุณหมวย ^^

เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆ ขอบคุณนะคะที่เอาแนวความคิดดีๆ มาเล่าต่อกันฟัง

ภาพที่น้องวินนี่ย์วาดดูดีจังค่ะ ท่าน้องจะมีพรสวรรค์ในการวาดรูปจริงๆ นะคะเนี่ย

โดย: My LeOZaA

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:13:35:53 น.

ใช่ค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดีๆ แบบนี้ค่ะ

จะเอาไว้ใช้กับต้นฝนบ้าง ค่ะ

วินนีย์วาดเก่งจังเลยค่ะ

อิอิ วันนี้เม้นท์ตามหลังแม่นุชมาติดๆเลย

โดย: ปลายดินสอ

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:14:06:38 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

อ่านจนจบแล้วก็ต้องบอกว่าเป็นเรื่องราวที่ดีมาก ๆ เลยครับ ให้ความรู้แก่คุณแม่มือใหม่มาก ๆ ด้วยครับ (จริง ๆ แล้วเรื่องนี้น่าจะนำไปตั้งเป็นกระทู้ในห้องชานเรือนด้วยนะคระบ)

แต่ว่าผมยังไม่มีครอบครัว เลยไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเด็กน้อยแบบวินนี่ย์ฯครับ แต่จากที่อ่านดูแล้วก็พอจะทราบว่า น้องวินนีย์มีพัฒนาการที่ดีมาก ๆ เลยครับ (ถ้ามีพัฒนาการแล้ว อีกหน่อยก็ต้องมีคลองตันด้วยแน่ ๆ เลยครับ ... อิอิ)

สมัยเด็ก ๆ ตอนที่เล็กมาก ผมก็ไม่ยอมเขียนหนังสือครับ แต่ผมพยายามเขียนตัวเลขให้คตุณพ่อกับคุณแม่ดูเป็นประจำเลยครับ แต่ผมเขียนตัวเลขไม่ชัด พ่อแม่ผมก็เลยมองไม่ออก พอเอาไปตีเป็นเลขก็เลยโดนกินทุกงวดเลยครับ

อิอิ

ไปดีกว่า ... เรก ๆ ก็เม้นท์เป็นเรื่องราวดี พอหลัง ๆ เริ่มมั่วครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:14:27:44 น.

เข้ามาอ่านทีไร เป็นต้องเจอมุขเจ้าเล่ห์น้องวินนี่ย์ทุกทีเลยค่ะ 555

เดี๋ยวเค้าก็เขียนได้ค่ะ กล้ามเนื้อมือคงยังไม่พร้อม เดี๋ยวเขียนได้ละก็ห้ามยากนะ อิอิ

โดย: vanilla_ole

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:14:29:45 น.

สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมน้องวินนี่ย์และคุณแม่ค่ะ

คุณแม่มีวิธีสอนลูกได้ดีมากค่ะ ความเข้าใจและอดทนเป็นสิ่งสำคัญค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้น้องวินนี่ย์เขียนหนังสือเก่งๆ นะคะ

โดย: กิ่งลีลาวดี

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:14:47:52 น.

หนูจะจำไว้ใช้ตอนหนูมีลูกนา (เมื่อไหร่ละเนี่ย

)

ตอนเด็กๆหนูก็ไม่ค่อยยอมเขียน แม่ต้องจับมือบังคับให้เขียนเหมือนกันอะ

แม่เคยเล่าให้ฟังว่ากว่าจะเขียนได้สักหน้าใช้เวลามากมายเหมือนกันคะ

โดย: น้องผิง

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:14:52:56 น.

แม่หมวยขา น้องปอยยังวาดรูปไม่ได้ขนาดนี้เลยค่ะ น้องวินนีย์เยี่ยมมากๆเลย

เรื่องเขียนชื่อตัวเองก้อมีปัญหาเหมือนกันเลยค่ะแม่หมวย
คุณยายน้องปอยอยากให้หลานเขียนได้เพราะเห็นเพื่อนๆเขียนได้แล้วก้อไปบังคับหลาน
ช่วงแรกหลานก้อแอนตี้ อาจจะเพราะยังไม่พร้อมน่ะค่ะ ส่วนตัวเราเองก้อไม่ได้ไปซีเรียสกับลูกขนาดคุณยาย
แต่อยู่ดีๆวันดีคืนดีเค้าก้อเขียนได้เอง
คุณยายเลยยิ้มแก้มปริเลย แต่ก้อไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าเป็นเพราะคุณยายค่อยๆสอนเค้าไปทุกวันๆหรือเปล่า เพราะตั้งแต่อ.2 มานี้ลูกจะทำการบ้านกับคุณยายหลังจากกลับมาจากรร.เลย

เห็นด้วยกับแม่หมวยมากๆเลยนะคะเรื่องนี้

โดย: ซูเนกะ

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:15:03:29 น.

มาบอกวินนีย์ว่า
น้าฝิ่นก็ชอบเล่น่า มาเรียเหมือนกันค่ะ
รอชมคนเก่งของน้าฝิ่น
เอารายมือสวย ๆ มาอวดกันนะค่ะ

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:15:21:44 น.

เก่งจริง ๆ เลยครับคนเก่ง...^ ^

โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:15:28:35 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิด และคำแนะนำดีๆค่ะ
ตอนนี้น้องปอยังเล็ก แต่โตขึ้นคงต้องเจอปัญหาอีกมากมาย แต่ตั้งใจว่าจะเลี้ยงเขาอย่างมีสติค่ะ
จะติดตามน้องวินนี่ย์ไปเรื่อยๆนะคะ

โดย: คุณแม่น้องปอ (So Confuse

) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:16:28:34 น.

แวะมาทักทายค่ะ
มีความสุขมากๆนะค่ะ

โดย: whitelady

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:17:44:15 น.

เรื่องวาดรูปหนูไม่เอาอ่าวเลยค่ะ

ท่าทางน้องวินนี่ย์ที่อยู่ชั้นอนุบาล 2

จะวาดสวยกว่าผึ้งที่อยู่มหาลัยอีกค่ะ

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:20:12:37 น.

น้องวินนี่ย์วาดรูปสวยระคะ เด็กวัยขนาดนี้นี้วาดรูปได้ขนาดนี้มุกว่าเก่งจังคะ

เข้ามาเก็บๆๆๆข้อมูลไว้บ้าง เผื่อจะได้เอาไปใช้ หากมีตัวน้อย

โดย: mook (haiti

) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:21:10:56 น.

รำลึกเหตุการ์ณ 9/11

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:21:32:08 น.

จริงๆ นั่นเป็นการไป ต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตค่ะ อยากไปลาวมาก ให้มีโอกาสไปเที่ยวที่ไหนอีก ก็จะกลับไปลาว บ้าไปรึป่าวไม่รู้ค่ะ อยากไปอีกหลายๆครั้ง

อ่านเรื่องน้องวินนี่ แล้วนึกถึง อะไรรู้มั้ยคะ...

อิอิ โต๊โตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่างค่ะ

โต๊ะโตะจัง เป็นเด็ก ที่คนอื่นรอบข้างมองว่า เป็นเด็กแปลกๆ มีจินตนาการสูง
จริงๆโต๊ะโตะจัง เป็นเด็กที่มองโลก บวก+++ มาก แต่ถ้าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจ เพราะใช้กฎเกณฑ์ทั่วไปกำหนด

แหะๆ ไม่ได้ว่า น้องวินนี่ประหลาดนะคะ เปรียบเทียบนิดๆ แบบที่ เพื่อนๆน้องวินนี่ เขียนชื่อ เขียนหนังสือได้ น้องวินนี่ ยังชอบแต่การวาดรูป

แหม ก้อวาดรูปมันสนุกกว่านี่ เนอะ

ถ้าแม่หมวย ใช้วิธีควบคุม และ ดุ ตลอด น้องวินนี่ คงไม่ชอบการเขียนแน่เลยเนอะ

แม่หมวยเข้าใจคิดจังนะคะ น้องชอบการเขียนพอๆกับ การวาดรูปไปซะแล้ว ต่อไป คงได้หัดเขียนบล๊อก แน่ๆเลยค่ะ

โต๊โตะจัง เป็นหนังสือ ในดวงใจเลยค่ะ อ่านตั้งแต่อยู่ ม.ปลาย ยังประทับใจมาถึงทุกวันนี้

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 11 กันยายน 2551 เวลา:23:55:12 น.

อ่านหมดเลยค่ะ กระแตชอบอ่านเรื่องของน้องวินนี่ย์ค่ะ พี่หมวยสอนลูกได้เก่งจริงๆค่ะ สอนดีมีเหตุผลมากๆเลย

โดย: กระแต (pp_parich

) วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:2:32:05 น.

มาสะดุดฝีมือวาดรูปน้องวินนี่ย์นะคะแม่หมวย น้องวินนีย์วาดรูปเก่งมากเลยค่ะ

โดย: Second impact

วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:2:35:53 น.

จะอยู่แห่งไหนจงอย่าได้ไหวหวั่น จะทำสิ่งใดขอให้ใจมั่นคง จะไกลเพียงไหนขอให้นึกไว้ว่า มีคนคิดถึงและเป็นห่วง ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:7:04:33 น.

แม่หมวยเขียนได้ดีมากค่ะ

พี่เห็นด้วยที่ว่าเราไม่ควรเอาลูกของเรา
ไปเปรียบเทียบกับเด็กอื่น แล้วกลับมากดดันลูก เด็กยังเยาว์นัก การให้อารมณ์เครียด ๆ
เด็กจะรับได้ไว ไม่เป็นผลดีต่อเด็กพี่ว่า
ให้เขาเจริญตามพัฒนาการที่ควรจะเป็น
ดีกว่า แต่ก็ไม่ควรจะหย่อนจนเกินไป......

พี่ก็สังเกตจากลูกพี่เหมือนกันว่าเขาจะชอบเวลาเราทำกิจกรรมกับเขา เช่นการวาดรูปเขาจะทำได้ดีและตั้งใจเป็นพิเศษ หากเราวาดกับเขาด้วย

การทำการบ้านก็เหมือนกันนะพี่ว่า หากเราทิ้งเขาไปทำกิจกรรมอย่างอื่น (ลูกพี่ homeschool ค่ะ) เขาจะแอบเล่น ไม่จดจ่อ และทำการบ้านผิด แต่หากเรานั่งอยู่เป็นเพื่อนเขา ถึงแม้เราจะทำกิจกรรมอื่น
เช่นทำกับข้าว ขนม เขาก็ตั้งใจทำงานของเขา และทำเสร็จเร็ว ถูกต้อง ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจว่าเราก็มีงานในหน้าที่ของเรา ที่จะต้องทำให้เสร็จเหมือนเขา ... เขาก็
ได้เรียนรู้คำว่า "หน้าที่" ...

น้องหมวยพูดถูกทีเดียวที่ว่าเราต้องทำกิจกรรมร่วมกับเขาด้วย...เด็กมีพฤติกรรมเรียนแบบผู้ปกครองนะพี่ว่า... เขาบอกว่าฝึกแต่เด็กจะดีค่ะ...

ตายแล้ว...พี่มาร่ายยาว...

น้องวินนี่ย์วาดรูปเก่งจัง แม่หมวยก็ลงสีสวยเชียว น่ารักดีค่ะ

โดย: Tristy

วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:9:07:41 น.

คิดเหมือนกันอีกแล้ว อยากไปพม่ามาก วัดวาอารามเยอะ ฝรั่งคนนึงที่รู้จัก แต่งงานกับไกด์สาวพม่า บอกว่า เมืองะไรไม่รุ วัดทั้งเมือง ตกเย็น พระอาทิตยจะลับขอบฟ้า สาดแสงสุดท้าย ประมาณแสงอัสดง วัดวาทั้งหลาย ดเรืองอร่าม งามจับใจ
คนพม่าที่เคยเจอ เคยรู้จัก นิสัยดีมากเลย น่ารัก มีน้ำใจ
แต่ยังชอบลาวมากกว่า เพราะ พูดกันรู้เรื่อง แหะๆ

ไปเที่ยว ขี้เกียจพูดปะกิตแล้ว อารมณ์เหมือนไม่ได้พักสมอง เหมือนยังทำงานอยู่อ้ะค่ะ สงสัยแซลลี่คงต้องไปหา หนังสือเกี่ยวกับ เลน่า มาเรีย มาอ่านบ้างแล้ว โตขึ้นนี่ ไม่ค่อยมีเวลา สรรหาหนังสือมาอ่านเลยค่ะ 555+ อ่านแต่ในเนต

ตอนไปลาว หาหนังสือติดไปเล่มนึง จากใครสักคนในล๊อกแถวๆนี้ค่ะ เรื่อง สบายดี หัวใจ อ่านนิยาย แบบอินๆ ไปกับเส้นทางดีจังเลย นางเอกเจอพระเอก แล้วเกิดมีอะไรกัน เป็นคุณแม่เลี่ยงเดี่ยวอยู่ 3-4 ปีมั้งคะ กว่าจะเจอกับพระเอกอีกที หากันไม่เจอ

เดี๋ยวว่าจะหัดทำเบเกอรี่ค่ะ ไว้จะแอบมาดูสูตร ครูพักลักจำแม่หมวยนะคะ

ทำหนมปังโฮลวีท เป็นก้อนอะไรไม่รู้ เคี้ยวฟันแทบหักไป 2รอบแระค่ะ

งั้นไว้แซลลี่ เอาแม่หมวยเป็นไอดอลละกันนะคะ

ตั้งแต่เข้าวัยรุ่น จนปูนนี้ อยากหมวย อยากขาว อยากตัวเล็กๆ

แบบนี้ แล้วก่ะอยากมีลูกสาวน่ารักแบบนี้ค่ะ (ยังหาพ่อไม่ได้ค่ะ

)

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:10:13:53 น.

ดีจังเลยค่ะพี่หมวย อ่านแล้วรู้สึกดีจัง

หนูชอบอ่านหนังสือ แต่ไม่ชอบเขียนด้วยสิค่ะ เดี๋ยวต้องลองวิธีของพี่แล้วละค่ะ

โดย: กัญจน์ญภา

วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:16:15:17 น.

เห็นด้วยค่ะ บางคนก้อพยายามกดดันลูกจนเกินไปจน สงสารเด็กๆค่ะ

กับเนเน่ นี้ ช่วงแรกๆเค้าไม่ค่อยยอมทำการบ้าน(ทุกวันนี้ก้อเป็นค่ะ) แต่ก้อหาวิธีให้เค้าทำแบบสนุกมากกว่าบังคับค่ะ เดี๋ยวนี้เค้าเห็นการบ้านเป็นเรื่องสนุก เราก้อสบายใจ อิอิ

โดย: asariss

วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:23:09:58 น.

แวะมาเยี่ยมค่า...
น้องวินนี่ย์เป็นลูกศิษย์มล.โตหรือเปล่าค่ะ
วาดได้น่ารัก ลายเส้นไร้เดียงสา แต่มีแววว่า
จะเป็นจิตรกรน้อยๆ ซะแล้วสิคะ

คุณแม่คนสวยสบายดีนะคะ...ขอบคุณสำหรับ
เรื่องราวดีๆ ที่มาแบ่งปันเช่นเคยค่ะ

โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ

) วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:23:18:18 น.

โดย: sawkitty

วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:16:23:33 น.

.......มีความสุขในวันหยุดมากๆนะครับ.......

โดย: doctorbird วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:16:55:36 น.

ได้ขอคิดดีๆ มากมายเลยคะ น้องวินนี่ย์วาดรูปสวยจังเลยคะ

โดย: Sky_Green

วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:19:24:13 น.

สวัสดีค่ะ ..

อ่านแล้วก็ยิ้มค่ะ ..

เลี้ยงลูกนี่ยากนะคะ ..

ยิ่งเด็กเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเด็กสมัยเราด้วยเนอะคะ ..

เค้าจะมีความคิดเป็นของตัวเอง ..

แอบขำเขียนชื่อเอ๋อ่ะค่ะ ..

แหม .. บอกว่าง่ายซะอีก ..

น่ารักจัง ..

ส่วนรูปวาดสวยน่ารักมากเลยค่ะ ..

ป.ล. ฝนตกบ่อย .. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: บ้านอุ่นรัก

วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:22:07:51 น.

พี่หมวยขอบคุณสำหรับข้อความดีๆนะค่ะ

ผึ้งไม่รับใครง่ายๆหรอกค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:0:17:26 น.

Glitter Comment โดนๆที่ GlitterDD

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ค่ะ
รักษาสุขภาพ และพักผ่อนมาก ๆ นะค่ะคุณหมวย
เมือวานฝนตกหนักมาก
ทำให้ถนนช่วงนครไทยหินล่นทับถนน
การจราจรแย่เลยค่ะ
นึกถึงคุณหมวยที่พาน้องวินนีย์มาหาหมอ
แล้วเจอเหตุการณ์ไม่ดี
ไม่อยากให้เกิดเลยค่ะ

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว

วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:7:27:12 น.

ดีใจ จังเลยค่ะ

นึกว่า ต้นฝนจะผิดปกติซะแล้ว

ต้นฝน ก้อชอบยืนฉี่ เหมือนกันค่ะ เข้าห้องน้ำปุ๊ป ก้อยืนฉี่เลย โดยเฉพาะตอนอาบน้ำ ยังแปลกใจอยู่ นู๋เป็นเกิร์ล น้า ไม่ใช้ บอย

แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ก้อ ค่อยๆฝึกไปค่ะ

อิอิ แต่ตอนอึอึ๊ นั่งอึนะค่ะ แต่ไม่ยอมนั่งกระโถนนะ ชอบนั่งห้องน้ำ ตรงพื้นอ่ะค่ะ อันนี้ยังกลุ้มอยู่ค่ะ

โดย: ปลายดินสอ

วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:11:50:52 น.

จริงครับ เลี้ยงลูกว่ายาก เลี้ยงให้ดีนี่ยากยิ่งกว่า อ่านแล้วเห็นภาพเลยครับคุณหมวย

คุณหมวยเปนคุณแม่ที่น่ารักจริงๆ ขอให้น้องเติบโตมาเปนจิตรกรเอกของโลกเลยนะคร้าบ

อิ อิ ชอบภาพเขียนอ้ะ

โดย: เหมียวออก้า (orcahappy

) วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:13:35:09 น.