ซึ้งอ่ะ
Black Friday A1200

T^T

อันวัวควายไม่สนใจในยาบ้า แต่คนมาเสพติดคิดฉงน
โง่กว่าคววายคิดบ้างไหมอ้ายชาติคน โง่เสียจนติดยาบ้าน่าอายเอย

สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูรัก
สักวันวันหนึ่งคงประจักษ์เป็นสักขี
สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูดี
สักวันหนึ่งคงได้ดีเพราะเชื่อครู
รักทั้งคู่ รักเท่ากัน ขาดใครไม่ได้

ธรรมคีตะ : พระคุณแม่ ๕

พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพานเพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพนี้มิทนนานต้องร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสารอย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัยจิตเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่าเพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอนคลายทุกข์ร้อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้งให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยลเติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุกๆ ยาม
ใจจริงแท้มีแต่ความหวังดีตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไปถึงฝั่งไว้ให้วังเวง


ธรรมคีตะ : พระคุณแม่ ๖

ตั้งแต่ลูกอยู่ในท้องของคุณแม่
ท่านเฝ้าแต่คอยประคบให้อบอุ่น
จะเคลื่อนไหวใจท่านผูกปลูกการุณย์
เฝ้าแต่ครุ่นคิดเป็นห่วงดวงชีวัน

ตั้งเก้าเดือนกว่าจะเคลื่อนจากท้องแม่
ลำบากแท้แม่ของลูกทุกข์มหันต์
เมื่อยามคลอดแทบชีวิตจะปลิดพลัน
เกิดลูกพลันพบหน้าลูกผูกอาลัย

เห็นลูกน้อยปลุกปลื้มลืมความเจ็บ
เหมือนใครเก็บเจ็บปลิดจิตผ่องใส
ใบหน้าลูกราวกับยารักษาใจ
ทิพย์โอสถรดฤทัยชูชีวัน

ท่านเลี้ยงลูกผูกจิตมิคิดหน่าย
มอบใจกายยอมอุทิศมิบิดผัน
หลั่งน้ำนมให้ลูกทุกคืนวัน
แล้วลูกนั้นดื่มกินด้วยยินดี

แม่เคยห่วงพวงถันนั้นยามสาว
เมื่อถึงคราวเลี้ยงลูกถูกหน้าที่
เลือดในอกยกให้ดื่มปลื้มปราณี
ใจยินดีให้ลูกดื่มลืมความอาย

มือสองข้างซ้อนร่างอ่อนโอบอุ้ม
ร่างนิ่มนุ่มแนบข้างไม่ห่างหาย
อกแม่เอนแอบเอียงนอนเคียงกาย
ให้ลูกหายหนาวยามในค่ำคืน

ตักของแม่แผ่รองลูกดังฟูกนุ่ม
คอยโอบอุ้มกล่อมนิทราไม่ฝ่าฝืน
ประจงจูบลูบไล้ทุกวันคืน
เป็นที่ชื่นเชยชิดสนิทใจ

ยามจะนอนแม่ก็วอนวจีหวาน
กล่าวประสานกล่อมเสียงสำเนียงใส
ทั้งยามกินคอยป้อนวอนอาลัย
ยามลูกถ่ายแม่ก็ไม่รังเกียจเลย

ลูกเปรอะเปื้อนเหม็นสางแม่ล้างเช็ด
ทุกสิ่งเสร็จเกื้อกูลแม่คุณเอ๊ย
ไม่เบื่อหน่ายหมายนิยมเฝ้าชมเชย
ใครจะเลยล่วงท่านนั้นไม่ปาน