Bloggang.com : for Family : Back to the Past

Back to the Past

วันนี้ได้ไปรำลึกความหลังครั้งยังเป็นนักศึกษา กลับไปเยี่ยมมหาวิทยาลัย ไปคนเดียวค่ะ ไปเยี่ยมสถานที่อย่างแท้จริง

คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่รถเมล์นำทางไป บ้างก็เจริญก้าวหน้า บ้างก็ทรุดโทรมตามกาลเวลา และบ้างก็ปิดตัวล้มหายตายจาก

สถานที่ยังคงเหมือนเดิม สวยงาม ไม่เปลี่ยนแปลง เห็นหนุ่ม ๆ สาว ๆ นักศึกษารุ่นใหม่หน้าใส ๆ น่ารัก …. เห็นแล้วก็คิดถึง

6 ปีเชียวนะคะ (ตรี 4 โท 2) ที่ไปกลับตะเวนและใช้ชีวิตที่นี่ ทุกอย่างยังแจ่มกระจ่างชัดในความทรงจำ หมอกควันสีจาง ๆ แตกสลายไปอีกครั้ง ... ขากลับ คิดได้แต่ทางกลับบ้าน เพราะไม่เคยเดินทางจากมหาวิทยาลัยสู่บ้านแห่งใหม่ของครอบครัวใหม่ซะที

ชีวิตเปลี่ยนไปแล้วนะคะ มากทีเดียว ทั้งสถานะ หน้าที่ และความรับผิดชอบ จากที่เคยเรียน เรียน และเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นวัยช่างฝันที่แอบรักเขาบ้าง มีคนมาแอบรักบ้าง (อันหลังนี่ คิดไปเอง)

ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว มีครอบครัว มีภาระหน้าที่ มีความรักอันมั่นคง แข็งแรง

โลกข้างหน้าจากนี้ คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก ทุก ๆ อย่างเริ่มหยุดนิ่ง เพื่อเฝ้าดูและโอบอุ้มชีวิตใหม่ ๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปเรื่อย ๆ จากรุ่นสู่รุ่น สนุกดีนะคะ ... ชีวิต

.........................................................................................................................................................
เวลามักทำให้อะไร ๆ เปลี่ยนไป รวมทั้งความทุกข์ด้วย เวลาอาจจะไม่ได้เป็นยารักษาบรรเทา แต่จะค่อย ๆ ให้โอกาสเราได้คิด ได้ปรับตัว และได้ชินกับความทุกข์ที่มี และละจากมันมาให้ได้ แท้จริงแล้วเวลาไม่ช่วยอะไรเลย ทั้งหลายทั้งปวง ตัวคุณเองเป็นคนกำหนด ... จะต้องใช้เวลามากหรือน้อย มีคุณเท่านั้นที่จะต้องพยายาม และเอาชนะมันให้ได้ ไม่ช้าก็เร็วจะหายดี แล้วจะรออะไรอยู่ล่ะคะ มามีความสุขกันเถอะ วันนี้ เดี๋ยวนี้เลย โย่ว โย่ ^^

Create Date : 26 มิถุนายน 2553

Last Update : 27 มิถุนายน 2553 7:27:42 น.

4 comments

Counter : 452 Pageviews.

แหม่มคะ ... ไว้อย่าไปคนเดียวอีกนะ

ถ้าไม่มีใครไปด้วย ชวนเรานะ เราจะไปเป็นเพื่อน

กลับมาคราวนี้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า จะทำให้ดีขึ้นบ้าง

มีอะไร คุยกับเราได้นะคะ ... ยินดียิ่ง

เข้มแข็ง เข้มแข็งนะคะ ถ้าคิดลบ ใจก็จะโดนทอนโดนลด ถ้าคิดบวก ... ภูมิต้านทานในหัวใจจะเพิ่มปริมาณมากขึ้น

คูคะ อะไรที่มันทำให้เราเศร้าใจ ลืม ๆ มันไปซะบ้างนะคะ อาจทำได้ยาก แต่ถ้าเราไม่เป็นฝ่ายไปนั่งคิดถึงมันล่ะ อาจจะช่วยได้บ้างนะคะ ... สู้ ๆ นะคะ ตะวันยังสู้จนอยากไปโรงเรียนได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับพวกเรา จะสู้จนอยากอยู่คนเดียวไม่ได้

ยิ้มหน่อยจิ คนสวย

โดย: for Family

วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:16:50:47 น.

วันนี้ตะวันดูบอลกับป้าปา แล้วบอกให้เปลี่ยนช่องไปดูรถแข่ง ตะวันบอกว่า บอลไม่มีอะไร มีแต่วิ่งไปทางนู้น วิ่งไปทางนี้ แล้วก็วิ่งไปทางนู้น วิ่งไปทางนี้

อิอิ

คุณครูสอนให้ตะวันรู้ว่า ปากมีไว้กิน ตามีไว้ดู หูมีไว้ฟัง เด็กน้อยถามป้าปาว่า ... ผมมีไว้ทำอะไร ป้าปาบอกว่า ผมไม่มีไว้ทำอะไร ตะวันตอบว่า ผมมีไว้ตัด แล้วก็ผูกจุก

อิอิ น่ารักไหม หลานช้านนน ยิ้มได้แล้ว ชิมิ

กลับไปดูหน้าหลานสิ ตอนนี้เป็นสาวขบเผาะ น่ารักน่าชัง เขาจะพูดภาษาไทยกับแม่ แล้วพูดภาษาดัชต์กับพ่อ คนอื่น ๆ รวมทั้งกับตัวเองและตุ๊กตาด้วย

เดือนหน้า จะมีตัวแสบตัวใหม่มาเพิ่มสีสันให้ชีวิตอีกแล้ว เป็นผู้หญิง ชื่อพิมพ์รุ้งเจ้าค่ะ น้าแหม่ม

น้าแหม่มต้องสู้นะคะ กำลังจะมีเจ้าตัวน้อยเกิดใหม่ขึ้นมาดิ้นรนต่อสู้อีกชีวิตแล้ว ... ชีวิตเก่า ๆ อย่างเรา จะหยุดดิ้นได้อย่างไร ดิ้น ดิ้น ดิ้น กันไหมจ๊ะป้าจ๋า แหะ แหะ

โดย: for Family

วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:17:01:58 น.

แอบเข้ามาอ่านไดอารี่ค่ะ(นิสัยไม่ดีเล้ย 555)

ชีวิตช่วงมหาลัย เราว่าคือช่วงที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตเลยนะคะ
เหมือนโลกทั้งใบมันเปลี่ยนไปจากเดิม

พอเดินจากมา มองย้อนกลับไป ไม่ว่าเรื่องราวแบบไหนก็คือความทรงจำทั้งนั้น

เราไม่ได้ดูเดอะสตาร์เลยค่ะ ดูคอนบ้าง นานนานทีถ้าเปิดเจอ
...ขอโทษด้วยนะคะที่เพิ่งมาตอบเอาตอนนี้ เพราะเราหลังจากเขียนบล็อกล่าสุด ก็เหมือนหายใจไม่ออก หยุดเล่นเน็ตไปเลย
(และความจริงก็ไม่ได้เปิดบล็อกตัวเองมานานก่อนหน้านั้นแล้วด้วย

)

ถ้าไงเราจะเข้ามาแอบอ่านอีกนะคะ

โดย: Quaver

วันที่: 28 มิถุนายน 2553 เวลา:0:23:17 น.

โห คุณ Q มาเยี่ยม ดีใจมากมาย ... แหะ แหะ อายจังเลย เขียนไรไร้สาระมาก ๆ

ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยม ... คุณ Q เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ตอนนี้หายดีแล้วเนอะ รักษาสุขภาพด้วย

AF7 มาแล้ว เจอกัน เจอกัน

เข้ามาบ่อย ๆ นะคะ ขอบคุณมาก

ชอบวิธีการเขียน การเล่า การวิเคราะห์ของคุณมาก ๆ ๆ เลยค่ะ

ตอนนี้ เราชอบพี่น้าทแล้วนะ อ่ะอ่ะ

โดย: for Family

วันที่: 28 มิถุนายน 2553 เวลา:17:30:18 น.