พบตะวัน เช้า 19 ก.พ. 2552 ไปรับตะวันที่สนามบินสุวรรณภูมิ ตั้งหน้าตั้งตารอต้อนรับ และตื่นเต้นมาก มาก แล้วก็ได้เห็น เด็กน้อย น่ารัก นั่งอยู่ในรถเข็นเด็ก มองคนตลอดทางที่ยิ้มทัก ขาข้างขวาก็แกว่งไปมา สบายอารมณ์ ทั้ง ๆ ที่อดนอนมาทั้งคืน เด็กอะไรไม่งอแง ได้กอดตะวันแล้ว ได้จุ๊บ ๆ ได้ใกล้ชิด สมกับที่รอคอยมาเกือบสองปี (ก็ตั้งแต่ตะวันอยู่ในท้องม่ามาไง) ตะวันแข็งแรง ไม่เป็นอะไรเลยตลอดระยะเวลาที่อยู่เมืองไทย ตะวันอบอุ่น เพราะได้รับความรักล้นหลาม นอกจากอากงที่ส่งสายตารักหลานได้ตลอดเวลา อาม่า อี๊ ๆ เหล่าอี๊ เหล่าโกว ลุงป้าน้าอา ตะวันยังได้รับความรักจากคนรอบข้างที่มักจะยิ้มให้ และชมตะวันไม่ขาดปาก ตะวันเป็นเด็กฉลาด มาไม่ถึงเดือน แต่โวยวายเสียงดัง เสมือนเติบโตมากับครอบครัวคนจีน ^^ ตะวันจำแม่น ไม่ว่าจะหมูอู๊ด ๆ อยู่ไหน มิกกี้เม้าส์ อยู่ไหน กระดุมอยู่ไหน ตะวันจำได้ แม้จะไม่เคยรู้เลยว่าอาม่าอยู่ไหนก็ตาม ^^ ตะวันอดทน ..... อี๊ปูมีความลับจะบอก (อย่าบอกม่ามานะ) ตอนที่อี๊ปูดูแลหนูอยู่คนเดียว แล้วป้าปาลงไปหยิบของ พอได้ยินเสียงป้าปากำลังจะขึ้นมาหา อี๊ปูก็รีบอุ้ม ตะวันไปหลบแถวตู้ข้างประตู เพื่อจะได้จ๊ะเอ๋ป้าปาได้ทันเวลาไง พอตะวันถูกอุ้มมาไว้หน้าตู้ ก็เล่นเปิดประตูตู้ทันที อี๊ปูกำลังลุ้นว่าป้าปาใกล้เดินมาถึงเต็มที เลยรีบอุ้มตะวันไปอยู่หน้าประตู ปรากฏว่าตะวันถูกประตูตู้หนีบ จ๊ากกกกกกกก อี๊ปูทำตะวันเจ็บ ร้องไห้อยู่แป๊บเดียว ก็หาย ... ตะวันเด็กอดทน เวลาผ่านไปซักพัก ป้าปาทำท่าจะลงไปหยิบของอีกแล้ว คราวนี้ตะวันเด็กฉลาด ร้องไห้จ้า จะตามป้าปาลงไปให้ได้ เพราะไม่กล้าอยู่กับอี๊ปูตามลำพังอีกแล้ว แต่หลังจากนั้นไม่นาน ตะวันก็ลืม ยอมให้อี๊ปูอุ้มร้องเพลงหนูมาลีมีลูกแมวเหมียว ให้ตะวันฮัมตาม .................................................... เด็ก ๆ ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ คงจำได้แค่ชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น แล้วมันจะจางหายไป อี๊ปูจึงบันทึกข้อความนี้ไว้ให้ตะวันได้อ่าน อาจจะพอทำให้ตะวันพอจะจำสัมผัสได้ถึงความรักของคนที่นี่ที่มีให้หนูมันมากมาย และไม่มีวันหมดไป รักมากมาย อี๊ปู 13 มี.ค. 2552   Create Date : 03 สิงหาคม 2553 6 comments Last Update : 3 สิงหาคม 2553 10:28:02 น. Counter : 846 Pageviews. Share Tweet

เรื่องราวเกิดขึ้นนานแล้วค่ะ ... พบตะวันครั้งแรก ตอนนี้สิ่งที่รอคอย คือการพบรุ้ง ... เอามาแปะให้น้าแหม่มอ่านเล่น ๆ เผื่อความรักของอี๊ปูที่มากมายมหาศาลจะชะโลมจิตใจน้าแหม่มให้อบอุ่นได้อีกครั้ง อี๊ปูจะทยอยเล่าเรื่องน่ารัก ๆ ของตะวันให้น้าแหม่มได้อ่าน ให้พอได้คลายเหงาบ้าง ความรักที่บริสุทธิ์ น้าแหม่มจำได้ไหมคะ ... ความรักที่ไม่หวังอะไร แม้แต่ได้ครอบครอง นั่นแหละค่ะ ความรักของอี๊ปู มอบแด่ ตะวัน และรุ้ง   โดย: for Family 3 สิงหาคม 2553 10:39:22 น.

ไม่รู้ว่าเราเคยส่งลิงก์พบตะวันให้น้าแหม่มอ่านหรือยัง คงยัง เพราะตอนนั้นใจอี๊ปูไม่หลงเหลือให้ใคร นอกจากหลานรัก ... ลืมน้าแหม่มไปชั่วขณะ รู้ใช่ไหมคะ ว่า ความรัก ความผูกพัน อาจลืมได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่มันจะไม่ได้ถูกลืมตลอดไปหรอกคะ เพราะปูเชื่อว่า มันจะติดอยู่ในความทรงจำไปตลอด แม้ว่ามันจะซีดจางไปตามกาลเวลาบ้าง แต่ครั้นนึกถึงขึ้นมาทีไร ก็จะแจ่มกระจ่างชัดและมีความสุขเสมอ แหม่มคะ ... ความรักทุกอย่างในสากลโลกก็คงคล้าย ๆ กันกระมัง ... ตอนนั้นเราลืมแหม่มก็จริง แต่ตอนนี้เราไม่เคยลืมแหม่มเลย เหมือนกัน ... ตอนนี้เขาอาจจะลืมเราไปชั่วขณะ แต่เราจะยังอยู่ในความทรงจำเขาไปตลอดนะคะ แค่นี้ ... สำหรับเรามันพอแล้วนะ เราเคยหลงรักคน ๆ หนึ่ง แต่เขาไม่เคยเหลียวแลเราเลย มันเจ็บมากนะคะ ฉะนั้น ... ถ้าแค่ครั้งหนึ่งคนที่เราแอบรัก หันกลับมามองเราบ้าง รักเราบ้าง แม้สุดท้ายต้องจากไป ... นิรันดร์ เราก็ยินดี เราจะยิ้มรับผลของวันนี้ และเก็บทุกวินาทีไว้ในความทรงจำ ไอ้นั่นน่ะ มันไม่ใช่เนื้อคู่เราหรอกแหม่ม ช่างหัว ปวดกบาล ต่อไปแหม่มต้องเจอคนของแหม่มแน่ ๆ เลย ใครน๊า ลุ้น ๆ   โดย: for Family 4 สิงหาคม 2553 7:25:27 น.

ตะวันเขาเด็กหน้าหนาว และอยู่ในเมืองหนาว เขาไม่ชอบหน้าร้อน ความร้อนเอาซะเลย เวลาที่เขาร้อนเขาจะเหี่ยว ๆ ซึม ๆ แล้วก็เพลีย ๆ แต่ไม่งอแง ร้องไห้ ไม่บ่น ไม่พูด แต่อี๊ปูก็รับรู้ได้ ... เลยเถิดไปถึงขนาดว่า หนูจะมาหาอี๊ปูที่นี่ได้อีกสักกี่ปีเชียว อยากให้เมืองไทยหิมะตก ... เผื่อว่าหลานจะอยากมาหาบ้าง   โดย: for Family 5 สิงหาคม 2553 12:44:42 น.

สายตาของตะวันจะเป็นแบบนี้แหละค่ะ ดูเปล่าว่าง ... ไม่มีอะไรในนั้น ไม่ว่าจะมองใคร แม้แต่พ่อแม่ แต่แปลก ที่สายตาตะวันที่มองน้องแรกเกิด กลับไม่เป็นเช่นนั้น ดูเหมือนมีอะไรอยู่ในนั้น ความห่วงหา ห่วงใย หวังดี และความรัก ค่ะ .. พ่อแม่ปลูกฝังความคิดนั้นให้ตะวัน ตั้งแต่น้องอยู่ในท้อง สอนให้รู้จักการแบ่งปัน แบ่งของให้น้อง โดยที่ของรักบางอย่าง ตะวันจะถามม่ามาว่า ไม่ให้น้องได้ไหม พอม่ามาบอกว่าได้ ตะวันจะดีใจมาก แต่ไม่ลืมที่จะบอกว่า แล้วเราไปซื้อตุ๊กตาตัวอื่นให้น้องกัน (แต่เวลาตะวันไปเลือกของให้น้อง ตะวันจะเลือกของที่ตัวเองไม่ชอบให้น้อง ม่ามาต้องสอนว่า เวลาให้ใคร เราต้องชอบสิ่ง ๆ ที่เราจะให้เขาก่อน คนรับถึงจะอยากได้) เตียงเก่า ตะวันไม่ชอบ ตะวันอยากเป็นเด็กโต ๆ ที่ไม่นอนเตียงเบบี๋อีก ตะวันยกให้น้อง และตัวเองได้เตียงใหม่ แบบพี่สาวตัวโต ๆ เขานอนกัน เรื่องความรักของพี่สาว .. จบไป ตอนนี้รอลุ้นแค่ว่า แล้วความรักของน้องสาวล่ะ จะเป็นเช่นไร เราเชื่อนะคะ ... ความรักที่เรามอบให้ใคร มันจะไม่สูญเปล่า ความรักที่พี่สาวส่งให้อย่างแรงกล้า น้องต้องได้รับรู้ แล้วความรักของผู้ใหญ่ที่มีให้กัน มันจะต่างจากของเด็กไหม ... เราว่าไม่ต่าง ความรักอยู่ที่ไหน กับใคร ก็คือความรู้สึกดี ๆ ทั้งนั้น เพียงแต่ว่า ความรักคือการให้ .. ไม่ใช่การแลกเปลี่ยน ที่จะต้องได้ตอบแทนกลับอย่างคุ้มค่า ให้ไปมาก อย่าหวังว่าจะได้รับกลับคืนมามาก ... แต่ให้ไปเถอะค่ะ .. อย่าบอกนะคะ ว่าคุณไม่มีความสุขกับการให้ของคุณ คุณปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่าคุณสุขใจแค่ไหน กับการให้ แม้ไม่ได้รับ แต่เรายังคงเชื่อนะคะ ไม่มีการให้ไหน ไม่ถึงผู้รับ (หากคุณให้ ให้เป็น) ไม่มีความสุขไหน จะเต็มตื้น ถ้าคุณรู้จักให้ อย่างไม่คาดหวังจะได้รับ เขารับรู้ได้ค่ะ เรามั่นใจ เขาคงซาบซึ้งใจทุกครั้งที่ได้รับ แต่หากเขาให้กลับมาไม่ได้ มันคือเหตุผลของเขาที่เราต้องยอมรับ เราอยากให้แหม่มอย่าหมดศรัทธากับการให้ และอยากให้แหม่มหยุดหวัง หากบอกว่า แหม่มทำไม่ได้หรอก งั้นก็หยุดที่จุดเริ่มต้นเลยดีไหมคะ ... หยุดให้ เพื่อที่จะหมดหวัง สู้ ๆ นะคะ เราให้แหม่มเสมอ โดยไม่หวังด้วยว่า แหม่มจะเข้ามาอ่านบ้างไหม เราแค่สุขใจที่ได้ให้ เท่านั้น หากเราได้รับ มันคือกำไร หากเราไม่ได้รับ เราก็ไม่คิดว่า เราขาดทุน เพราะความสุขจากการให้ มันยิ่งใหญ่เกินคณานับแล้ว   โดย: for Family 6 สิงหาคม 2553 10:42:29 น.

ตั้งแต่มีตะวัน ... อี๊ปูก็มีตะวันในห้วงคิดคำนึงทุกครั้ง เวลาอี๊ปูไปเที่ยว ก็จะซื้อโปสการ์ดเขียนส่งให้ (ทั้งที่แต่ก่อน ไม่เค้ย ไม่เคยจะทำแบบนี้ให้ใครเลย) เริ่มส่งตอนตะวันอายุประมาณขวบกว่า ที่พอจะรู้เรื่องบ้าง และชอบให้ม่ามาอ่านให้ฟัง ไม่ว่าโปสการ์ดจะถึงวันไหน แต่พอถึงวันเสาร์ที่เราได้ skype คุยกัน ตะวันจะหยิบโปสการ์ดอี๊ปูขึ้นมาโบก เสมือนแจ้งว่า ตะวันได้โปสการ์ดและความคิดถึงของอี๊ปูแล้วนะคะ ... (เขียนซะดีเชียว แต่จริง ๆ ตะวันโบกด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใด ๆ เหมือนมีคนจ้างมาโบก กระนั้น แต่ม่ามาไม่ได้เรียกนะ ตะวันทำเองจริง ๆ) ใบล่าสุด อี๊ปูไปน้ำตกสามหลั่น สระบุรี เล่าเรื่องเล่าให้ตะวันฟัง ป้าปาแซวว่า น้ำไม่เห็นใสเลย ไม่เห็นปลา เห็นแต่ตีน (ใครว่าฝรั่งไม่กวน .. ไม่จริ๊ง ๆ ไม่จริง)   โดย: for Family 7 สิงหาคม 2553 9:21:42 น.

กอดดดดดดดดดดด... .............. กอดแน่น ๆ และกอดนาน ๆ ............. แหม่มว่าแหม่มเห็นความรักส่งผ่านทั้งทางสายตาหลานตะวัน และเห็นความรักที่ส่งผ่านมาถึงแหม่มผ่านทางบล้อกของปูนะ..   โดย: i'm not superman 15 สิงหาคม 2553 23:57:31 น.