ทางออกที่ควรจะเป็น

............

บ่อยครั้งที่ชีวิตผิดพลาดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่

เรามักจะเอาสมาธิไปจดจ่ออยู่กับความผิดพลาดนั้น ซ้ำเติมตัวเองให้ทุกข์ให้เสียใจ

และพยายามจะสร้างคำถามเพื่อค้นหาคำตอบให้ตัวเองอยู่เสมอ

ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่าคำตอบที่สร้างขึ้นมานั้น มันใช่หรือ

ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากความเสียใจนั้นได้เลยเราจึงยอมติดกับดักความเสียใจอย่างถอน ตัวไม่ขึ้น

และกลายเป็นทาสของมันอย่างรู้ตัวรู้ว่าเสียใจแต่ก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นมา

และเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้

แต่ทำไมเรายังเป็นทุกข์กับการเลือกที่จะเสียใจ

และทำชีวิตให้มันแย่ลงกว่าเดิมทุกวันๆ

ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ารสชาติของมันสุดแสนจะขมขื่นมากมายเพียงใดเพราะ เราเริ่มต้นใหม่ไม่เป็น

เราเลยยังทุกข์ระทมไปกับความผิดพลาดของชีวิต สิ้นสุดแล้วแต่ก็เริ่มต้นใหม่ไม่ได้

ไปไม่เป็น เหมือนจะมองเห็นทาง แต่ก็เลือกที่จะปิดหูปิดตา

และไม่พยายามจะเปิดใจ เราจึงต้องอยู่กับความเศร้าเสียใจอยู่ทุกคืนทุกวัน

ตอกย้ำความผิดพลาดให้ตัวเองอยู่อย่างนั้น
ลองมองดูวิถีดอกทานตะวันบ้างสิชีวิตมีแต่ความเบิกบาน

เพราะรู้จักที่จะใช้ชีวิตไปพร้อมๆ กับแสงตะวัน

แสงสว่างที่ส่องนำทางให้ชีวิตทุกชีวิต “ ยังคงมีชีวิต”

แม้ยามที่ดอกทานตะวันร่วงโรยก็ยังคงทิ้งเมล็ดพันธุ์

ให้เจริญเติบโตงอกงามและรับแสงตะวันได้ใหม่อีกครั้ง
เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ปิดตัวเอง แล้วจมอยู่กับความคิดที่ว่าชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ไม่ได้

อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการเศร้าเสียใจแล้วปล่อยให้ชีวิตมันไหลไปเรื่อยๆ

อย่างไม่มีคุณค่าและไร้จุดมุ่งหมายจงใช้ชีวิตให้เป็นดั่งเช่นดอกทานตะวัน

แม้ยามผิดพลาด เสียใจ ก็จะมีทางออกของชีวิตเสมอ

แม้ว่าชีวิตจะยังมืดมนจะยังคงจมอยู่กับความผิดพลาด เศร้าใจ

ก็จงเศร้าให้ถึงที่ สุด เสียใจ ก็จงเสียใจเสียให้พอหากยังร้องไห้ ขอให้ระบายน้ำตาออกมา อย่ากักเก็บมันไว้เมื่อเราเสียใจอย่างถึงที่สุดแล้ว เราต้องกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองและพร้อมที่จะเป็นคนใหม่ที่ใช้บทเรียนจากอดีตเป็นเหมือนเข็มทิศคอยช่วยบอกทางแก่ชีวิต เพราะ...

“ ความเศร้านั้นมีข้อดีข้อเสียในตัวมันเองข้อเสียคือทำให้เราโศกาอาดูร
แต่ข้อดีของมันคือ... สอนให้เรารู้ว่าเราจะไม่ผิดพลาดตรงนี้อีก
เราจะต้องไม่ร้องไห้ให้กับมันอีก”
ใครบางคนเคยบอกเอาไว้ตอนที่เสียใจกับความผิดพลาดของชีวิตเพราะ

ฉะนั้นแล้วเกิดเป็นคนมีความรู้สึกรู้สาเหมือนกันหมด

สามารถเศร้าเสียใจกับอดีตที่ผิดพลาดได้เหมือนกันหมด

และก็เริ่มต้นใหม่เหมือนกันหมดเช่นเดียวกัน

ขอเพียงกล้าที่จะเป็นนกปีกหักที่พร้อมจะรักษาตัวเอง

และออกเดินทางได้โดยไม่กลัวว่าหนทางข้างหน้าจะผิดพลาดซ้ำสอง

..บอกเล่า เรื่องราวที่ผ่าน ด้วยความรู้ รู้ว่าควรทำอย่างไรเพื่อพ้นทางแห่งความเหงา..

แต่ไม่ยอมทำ เพราะใจมันเห็นความเหงา เดียวดาย .. เป็นความสุข นั่นเอง

..คีย์ไฟ

Create Date : 29 สิงหาคม 2557		3 comments
Last Update : 2 กันยายน 2557 12:28:59 น.
Counter : 1433 Pageviews.
Share Tweet