จดหมายถึงพี่

background-color: none">

วันนี้เกือบไปทำงานไม่ไหวค่ะพี่...มันอะไรกันนักหนาสินะ มาปวดฟันอีก...แก้มบวมตุ้ยเลย... ปรากฏว่าฟันซี่ที่เคยถอนเหลือแต่เหงือกเป็นหนอง(ไม่ยักกะมีปลา) เลยเป็นไข้เลยล่ะ...แถมปวดอีกต่างหาก...แต่ก็พยายามลากสังขารไปจนได้ แหม๋...ก็ยัยลูกน้องตัวดีบอกว่าหมอฉีดยาเข้าเส้นแล้วปวดมาไม่ไหว... หัวหน้าผู้ใจดีอย่างน้อยถึงเจ็บก็ต้องไปเองอีกตามเคย.. วุ่นทั้งวันทั้งลงงาน ร่างหนังสือ ส่งงาน เก็บสถิติตัวเลขให้เจ้านายยุ่งสารพัด ดีว่ายังเหลือลูกน้องได้ช่วยงานอีกคนแต่คุณเธอก็อายุมากกว่าน้อยเสียอีก ทำให้สงสารเขาเหมือนกันเพราะเขาบอกว่า"หัวหน้าวันนี้ของานเบา ๆ"นะ โอโหเลยไม่อยากใช้..นึกในใจว่า...หัวหน้าเองก็จะแย่อยู่แล้วเหมือนกัน... ช่วงบ่ายเก็บตัวเลขเสร็จร่างไว้ให้เขาพิมพ์...คุณเธอก็มาถามอีกว่า "สะสางงานเตรียมไว้เยอะอย่างนี้เหมือนกับว่าพรุ่งนี้จะไม่มาหรืองัย"..โอ๊ยรู้ทันอีกนะเนี้ย.. เจ้านายได้ยินออกมาถามว่า"ใครจะมาอีกวันพรุ่งนี้"ต่างก็หัวเราะกันใหญ่.. ท่านเลยสั่งงานเพิ่มให้write cd ผลงานตลอดทั้งปีของสำนักงานฯเก็บไว้ แล้วก็ก๊อบเฉพาะบทที่1ของรายงานและความเห็นของผู้บริหารทุกฉบับให้ท่าน.. ท่านจะเขียนตำราเป็นคู่มือในการตรวจสอบต่อไป... แต่วันนี้เจ้านายใจดีชมด้วยนะคะว่าเตรียมงานไว้รอรับปีใหม่ดีมาก เพราะหากทำได้ตามนี้ระบบงานก็จะเป็นรูปเป็นรอยจับต้องง่ายหาง่ายขึ้นแม้ไม่ใช่คนเก็บเอง... อยากบอกเจ้านายว่า"อิฉันคิดไว้นานแล้วว่าจะทำหากแต่เจ้านายชอบว่า อิฉันทำไม่เป้นเลยสั่งมาเรื่อย..อิฉันก็ทำตามสั่งสบายดี".... แต่ปีนี้ต้องเก็บผลงานแล้วเพราะว่าเหลือเวลาที่จะใช้เป็นเกณฑ์เลื่อนซี..แค่ปีเดียว ซึ่งปล่อยก็ปล่อยเวลาทำตามใจคนอื่น...เลยเสียเปล่าไปปีหนึ่งแล้ว... อ๊ะ ๆๆ น้อยไม่ได้ทำงานเอาหน้านะคะ... ที่บอกว่าปล่อยเวลาเสียป่าวคือไม่คิดอะไรสร้างสรรค์เองงัยมั่วทำตามใจเจ้านายนั่นเอง ..ไม่ใช่คนประจบนะก็หากสั่งมาทำได้ก้ทำให้ถ้าไม่นอกกฎเกณฑ์เกินไป.. (แล้วเจ้านายจะพิจารณาไม่เนี้ยหากไม่ทำตามนะ) เขียนเสียยาวพี่เป็นอย่างไรบ้างล่ะ...ผลุบโผล่เนอะเดี๋ยวเรียกพี่ เดี๋ยวไม่เรียก.. คิดถึงพี่เสมอ น้อย   Create Date : 17 ตุลาคม 2550 4 comments Last Update : 9 มีนาคม 2551 0:15:38 น. Counter : 663 Pageviews. Share Tweet