Bloggang.com : ทากชมพู : "เอ๊ะ นักข่าว" อีกครั้งที่ไปได้แค่ครึ่งทางฝัน

"เอ๊ะ นักข่าว" อีกครั้งที่ไปได้แค่ครึ่งทางฝัน

....สามครั้งที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน...เป็นอันตรายต่อคนเป็นโรคหัวใจท้อแท้อย่างยิ่ง

ฝันค้างทั้งหลายนี้เกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วทั้งนั้น

และ...มันกลายเป็นตำนานเล่าขานในใจตัวเอง

เก็บความฝันไว้ใต้ลิ้นชักนานแสนนาน...เพิ่งจะเปิดออกมาประจานความล้มเหลวในวันนี้

อย่างที่เพื่อนๆผู้แวะเวียนไปมาที่บล็อกนี้รู้กัน ว่าจขบ.เป็นจอมฝันค้าง
ในอดีตเขียนหนังสือสามเล่ม มีผู้กำกับหนังสนใจทั้งสามเล่ม แต่ไม่ได้สร้างทั้งสามเล่ม

และเล่มนี้ก็เป็นอีกหนึ่ง...ตอนนั้นเขียนนิยายสั้นๆ บ้าๆตามประสาคนไม่ชอบความจริงจังอยู่เล่มหนึ่ง ชื่อ "เอ๊ะ นักข่าว " เพราะนางเอกชื่อเอ๊ะ ตั้งใจตั้งให้ความหมายกำกวมว่า เอ๊ะ มันอะไรหว่า ...แต่สนพ.เอาไปพิมพ์เปลี่ยนชื่อเดิมที่เก๋อยู่แล้วเป็นชื่อธรรมดาๆว่า เอ๊ะ นักข่าวหัวเห็ด...ลางร้ายจึงเริ่มแต่บัดนั้น

แน่นอน...อยู่ดีๆ หนังสือที่ขายไม่ออกเล่มนี้ ดันไปเข้าตา คุณเปี๊ยก โปสเตอร์เข้า
ท่านก็มาขอซื้อ แต่เนื่องจากเรื่องเรามันสั้น ต้องเอาไปผสมกับเรื่องของศุ บุญเลี้ยงอีกครึ่ง...

ท่านก็เลยถามว่า เอาค่าเรื่องเท่าไหร่ดี เพราะเอาไปน้อย เอาตัวพระเอก นางเอกไปกับเรื่องอีกนิดหน่อย
เราก็ไม่รู้ ตอบส่งเดชไป หมื่นนึงค่ะ...ท่านบอก โอเค ยุติธรรมดี

เรื่องนี้ก็เลยไปปรากฏในหนังไทย เรื่อง" ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม" มีอำพล ลำพูน เป็นพระเอก กับนางเอกใหม่ชื่อ สลักจิต ดลมินทร์

ดีใจมากไปดูด้วยความตื่นเต้น...แต่ก็นั่นแหละ บอกใครๆก็ไม่เชื่อว่าเรื่องเราได้เป็นหนังนะ
เพราะในหนังไม่มีเครดิตของเราเลย มีแต่ของ ศุ บุญเลี้ยง...เอวัง...

.........................................................................................

เล่มนี้ คุณพรพจน์ กนิษฐเสน ซื้อไปแล้ว แต่ไม่ได้สร้าง เพราะท่านเสียชีวิตเสียก่อน

.....................................................................................................

เล่มนี้ อาร์เอสฯขอไปอ่าน แต่ส่งกลับ บอกว่าไม่ผ่าน จากนั้นไม่นาน ก็มีเรื่องคล้ายๆของเราออกมา ชื่อ เกิดอีกทีต้องมีเธอ ทัช กับ นิ้งเล่น คุณปรัชญา ปิ่นแก้วกำกับ เรื่องคล้ายกันมาก จนต้องมีการนัดเคลียร์ แล้วสรุปว่า บังเอิญคล้ายกัน (แหม...แต่ถ้าไม่่เอาเรื่องเราไปพิจารณาก่อนก็จะไม่สงสัยนะ)

........คิดดู...เป็นซะอย่างนี้ สามครั้ง สามหน แล้วใคร้จะกล้าฝันอีก...........

หวังว่าเพลงนี้ คงไม่มีใครฟ้อง กลุ้มๆ

Create Date : 05 สิงหาคม 2551

Last Update : 26 สิงหาคม 2551 12:53:39 น.

30 comments

Counter : 883 Pageviews.

นี่คือ...ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม หนังของเปี๊ยก โปสเตอร์

มีเศษเสี้ยวความฝันของเราอยู่ในนั้น

โดย: ทากชมพู

วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:23:03:19 น.

นี่คือ เกิดอีกทีต้องมีเธอ...
เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากหนังสือเราถูกส่งคืนว่าไม่ผ่าน
อยากจะให้เป็นเรื่องของเราเหลือเกิน...แต่ก็ไม่ใช่นะ

ของเราพระเอกกับเพื่อนเป็นผี
ของเค้าพระเอกกับนางเอกเป็นผี

เดินทางบนรถทัวร์ ตายพร้อมกัน... ออกเร่ร่อนทั้งคู่โดยไม่รู้ว่าตาย
อันนี้เหมือนกัน......มีรายละเอียดปลีกย่อยบางจุดที่คล้ายกัน

โดย: ทากชมพู

วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:23:20:02 น.

สิบห้าปีผ่านไป ไม่สร้างสรรค์งานใดๆอีก
เพิ่งจะเริ่มเขียนนิยายเมื่อปีที่แล้วอีกครั้ง

ตอนนี้มีผลงาน 3 เรื่อง

พิมพ์แล้วสอง กำลังจะพิมพ์อีกหนึ่ง...

สามเรื่องนี้ ตกผลึกแล้ว ดีกว่าสามเรื่องที่เขียนสมัยเอ๊าะๆ เพราะเขียนในวันที่มองโลกละเอียดขึ้น
เขียนในวันที่งานประจำอันแสนหนักเบาบางลงแล้ว

พอมีออกมาสามเล่ม...ชักฝันอีกแล้ว
...ถ้าได้เป็นหนัง หรือละครก็คงจะดีนะ.....เฮ้อ...

โดย: ทากชมพู

วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:23:30:24 น.

ชีวิตก็เป็นอย่างนี้นะครับ ผมเองและเชื่อว่าทุก ๆ คนก็ต้องเจอกับความผิดหวังมาแล้วทั้งนั้น ผมเคยอ่านประวัติของผู้ที่มีชื่อเสียงระดับตำนานมาหลายคน ชีวิตของพวกเขาล้วนแต่ต้องเจอกับอุปสรรคมาแล้วมากมาย แต่พวกเขาไม่ยอมย่อท้อต่ออุปสรรค จนในที่สุด อุปสรรคต่าง ๆ ก็ต้องยอมแพ้เขาไปเอง อย่างเพลงของพี่เบิร์ดเพลงนี้เลยครับ เหมาะดีจริง ๆ ครับ

ตัวผมเองถึงแม้จะไปไม่ถึงดวงดาว แต่ในตอนนี้ก็คิดว่าดีกว่าเมื่อก่อนเยอะครับ เคยเครียดกับเรื่องราวของชีวิตจนนอนไม่หลับ นับลูกแกะเป็นร้อยตัวแล้วก็ยังนอนไม่หลับ นอนพลิกไปพลิกมาไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยนึกแต่งกลอนขึ้นมาเพื่อจะได้มีอะไรทำ แต่งไปนิดหน่อยก็หลับ วันไหนนอนไม่หลับก็แต่งอีก แต่งไปแต่งมา แก้ไปแก้มา สองปีผ่านไป ผมได้บทกลอนนี้ขึ้นมาครับ

บทกลอนนี้ไม่ใช่อะไรที่ไพเราะเสนาะหูหรอกนะครับ เพราะผมไม่ใช่นักประพันธ์ครับ และผมก็ไม่เคยเขียนมันลงกระดาษเลยด้วย แต่ผมจำมันได้ขึ้นใจ เขียนฝากไว้ที่นี่เป็นครั้งแรกครับ

“แม้หนทาง ยาวไกล จะมืดมิด
ไม่มีสิทธิ์ ที่จะปลด ลดหนี้สิน
มารสังคม กระหน่ำซ้ำ เป็นอาจิณ
ไม่สูญสิ้น ความหวัง ยังหายใจ

ล้มแล้วลุก ขึ้นมา ท้าสู้ต่อ
ไม่นอนรอ ความตาย ไร้ศักดิ์ศรี
แพ้สิบครับ ชนะสักครั้ง ต้องยังมี
เคยหรือที่ ใครจะซวย ตลอดกาล”

โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน

) วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:23:40:10 น.

พี่อัยย์ อย่าว่าตัวเองแรงอย่างนั้น ...

ไม่ได้เป็นการประจานความล้มเหลวเลยค่ะ

พี่แต่งหนังสือ 3 เรื่อง แต่ทั้ง 3 เรื่อง ก็เข้าตาคนสร้างหนังทั้งนั้นเลย ถึงเรื่องผีนั้นก็เถอะ

บางคนนะพี่ แต่งไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ กว่าจะเป็นที่รู้จัก พอเป็นที่รู้จัก เรื่องเก่าๆที่แต่งไว้ก็นำกลับมาตีพิมพ์ใหม่

เหมือนนักร้องบางคน แต่งเพลงไปนำเสนอค่ายเทปต่างๆ ล้มลุกคลุกคลานขนาดไหน ป่านนี้ยังไม่ได้ออกเทปก็ยังมีอีกเยอะ

แต่คนเหล่านี้ คือ คนที่ไม่เคยทิ้งความฝัน เหมือนพี่อัยย์

คนบางคน ไม่รู้จักฝัน ไม่กล้าที่จะฝัน ล้มเหลวกว่ามั๊ยคะ ...

สู้ สู้ ค่ะ พี่ ...

โดย: หยุ่ยยุ้ย IP: 203.146.83.92 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:7:50:23 น.

มาเดินร่วมทางกับคนช่างฝันได้ไงเนี่ยเรา นับถือจริงๆ ครับ ที่มีความฝันแล้วทำมันมาโดยตลอดและไม่ท้อแท้

นับถือๆ

ผมเองยังนึกไม่ออกเลยว่าเกิดมาเคยทำอะไรตามฝันของตัวเองบ้าง เพราะให้นึกความฝันยังนึกไม่ออกเลย T_T

ชีวิตดูเรื่อยเปื่อยดีแท้น้อเรา ...เอิ้กๆๆ

หนังข้างบนผมเคยดูมาทั้งสองเรื่องเลย ถึงอย่างไรเราเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าส่วนหนึ่งในหนังมันคือความฝันของเรา

แม่นก่...

ถึงได้มีหนังสือเล่มใหม่ออกมาในวันนี้....

อ่า นึกออกละ..ว่าเคยฝันว่าอะไร เคยฝันอยากเป็นดีเจ...

แต่ดีเจที่เชียงรายมันพูดมากซะจนผมต้องกระทืบความฝันของตัวเองทิ้ง เพราะกลัวคนอื่นรำคาญเหมือนที่เรารำคาญ

ตอนนี้เป็นได้อย่างมากก็พิธีกรงานแต่ง เอิ้กๆๆๆ น่าเศร้ากว่าของคุณอัยย์ตั้งเยอะแน่ะ

โดย: ฤทัยนาวา

วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:8:30:35 น.

เป็นจะนับว่าได้สร้างหนังไป "1เรื่องครึ่ง" นะครับ

...อาร์เอสแหม็ง

โดย: kirofsky

วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:10:28:38 น.

ผมว่านะ
สิ่งที่ล้มเหลวไม่ใช่งานที่พี่สร้างออกมาหรอก
เพราะ...ตั้งแต่พี่เริ่มคิดว่าจะเขียนนิยาย และลงมือเขียนมันตัวแรกลงบนกระดาษ กระทั่งเข้าสู่บวนการพิมพ์เป็นเล่ม และนำออกวางขาย มีคนซื้ออ่าน แม้จะเป็นแค่คนเดียวก็ตามทีเถอะ ผมว่า...พี่ประสบความสำเร็จแล้ว

สมัยก่อน
การที่เราจะมีหนังสือเป็นของตัวเองสักเล่มไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะปัจจัยหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเรื่องของสำนักพิมพ์ที่สนใจ นายทุนที่ให้โอกาส และคนอ่านที่จะสนับสนุน มันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่จะพิมพ์หนังสือออกมาขาย เพราะทุกครั้งที่สำนักพิมพ์เลือก "อะไร" มาสักอย่างเพื่อพิมพ์ เขาต้องพิจารณาทุกส่วน ดูอย่างรอบคอบ อยู่ในภาวะเสี่ยง

แต่การที่พี่มีหนังสือออกมาถึง 3 เล่ม ในวาระนั้น ไม่ใช่เรื่องธรรมดา ผมว่าสำนักพิมพ์ นายทุน ต้องประเมินสถานการณ์แล้ว เขาคงไม่หยิบเรื่องแย่ๆ มาพิมพ์ขายแน่

ดังนั้น
เรื่องที่นิยายทั้ง 3 จะเป็นหนังหรือไม่นั้น ใช่เรื่องสำคัญ
เรื่องที่น่าจะสำคัญกว่านั้น คือคนอ่านโอเคกับงานของเราไหม ผมว่า...พี่น่าจะมีความสุขนะ หากหนังสือของพี่ ทำให้คนอ่านเกิดแรงบันดาลใจ ทำให้คนอ่านยิ้มได้ หัวเราะได้ ดีกว่าที่หนังสือพี่ต้องแปลสภาพไปเป็นหนัง ที่ไม่ทิ้งเรื่องราวในนั้นไว้สักนิด

ถึงเวลานั้น
พี่อาจจะบอกว่า เป็นหนังสือน่ะดีแล้ว
เพราะเมื่อมันเป็นหนัง
มันได้ทำลายความฝันของพี่จนหมดสิ้น

สำหรับผมแล้ว
อัยย์จะล้มเหลวก็ต่อเมื่ออัยย์หยุดฝัน
อัยย์จะกลายเป็นคนแพ้เพื่ออัยย์หยุดเขียน
สรุปว่า
กรุณาเขียนตอนจบของเรื่องอุ่นรักในป่าฝนให้จบโดยเร็ว
ยังมีคนที่อยากอ่านความฝันของพี่รออยู่
อย่างน้อยๆ ก็ลุงเขาพนมคนนึงล่ะ
หุหุ

ปล. ถ้าพี่จะขยันเขียนนิยาย เหมือนการเขียนบล็อก
ผมว่าเรื่องนี้อวสานตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านแล้ว

แล้วจะคอยตรวจการบ้านนะครับ

โดย: แสง สีรุ้ง IP: 161.200.255.162 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:15:02:29 น.

อ้าว...คห 8
อ่านตั้งนาน
สรุปว่ามันหาว่าเราขี้เกียจนี่หว่า...หุหุ...ขอบจาย

โดย: อัยย์ IP: 58.136.52.22 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:15:17:12 น.

แหะๆ
แอบกัด...ไม่เนียนเลยเนอะ
หุหุ

โดย: แสง สีรุ้ง IP: 161.200.255.162 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:15:43:58 น.

จะว่าไป หนังสือที่โพสมาเนี่ย
จะไม่เคยเห็นเล่มเป็นๆ เลยอ่ะ

ซ่อนไว้ตรงไหนฟะ
วันหลังจะไปเอามาอ่านสักที

โดย: แห่ะๆ แสดงความหนิทหนมกับคนเก่ง (ทาสบอย

) วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:17:17:44 น.

อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนผม
โดนเอาโครงเรื่องไปดัดแปลงทำละคร
เปลี่ยนตรงนี้นิดตรงนี้หน่อยเหมือนกัน
เนียนซะ...

ถ้าเขียนหนังสือคราวหน้า
ลองเปลี่ยนจุดมุ่งหมายจากมีคนซื้อไปทำหนัง
เป็นรางวัลซีไรท์ดีมั้ยครับ

โดย: พลทหารไรอัน

วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:21:57:28 น.

วงการมายาก็งี้แหละ มายาทั้งนอกจอและในจอ
เอาเปรียบคนที่มีชื่อเสียงน้อยกว่าแบบเดียวกะที่ตัวเองทำเป็นเรื่องในหนังนั่นแหละ

โดย: ลุงแมว

วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:22:08:56 น.

ชายคนหนึ่งเรียนแค่ปริญญาตรี
เขาเคยถูกจัดให้เป็นนักศึกษาระดับกลางเท่านั้น
เขาเคยสอบได้อันดับที่ 15 จากนั้นเรียนทั้งหมด 22 คน ในวิชาเคมี
เข้าไม่เคยท้อถอย
ต่อมาเขาได้คนพบวัคซีนป้องกันพิษโรคสุนัขบ้า
เขาค้นพบจุลินทรีย์ที่ทำให้อาหารบูดเสีย
เขาค้นพบวิธีฆ่าเชื้อโรคด้วยการพาสเจอร์ไรซ์
ชายคนนั้นคือ “หลุย ปาสเตอร์”

โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน

) วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:23:47:14 น.

กู๊ดมอร์นิ่งค่ะ พี่อัยย์

น้องชายไปเชียงใหม่วันนี้ พรุ่งนี้กลับค่ะ

บอกว่าจะคอนเฟิร์มอีกทีสำหรับสัปดาห์หน้า

ขอเป็นวันพะหัดหรือวันสุขค่ะ ...

ส่วนไปไหน ยังไม่ทราบค่ะ

ไปไหนก็ไปกันเน๊อะ พี่อัยย์ ...

โดย: หยุ่ยยุ้ย IP: 203.146.83.92 วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:8:15:37 น.

ดีครับ สหายนะสหาย

...โสมพันปีเลย หรอครับ ยังไม่ถึงขนาดนั้นนะครับ อิอิ

....พึงยีปแปดเอง

เออ... พอดีไป เพชรบูรณ์ มาอะครับ

ขับรถเหนื่อยมาก ไม่ได้เข้ามาหาสบายเลย อิอิ

.....ไฟแรงจิงๆ ระวังดับไม่รู้ตัวนะครับ

อิอิ เดียเครียงานแป็บบบ

โดย: .ใบไม้ดนตรี (benjarong9

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:10:26:32 น.

เนียย น่า อุปสรรค ของนักเขียน

..อุปสรรคของแต่ละอาชีพ

น่าเอาไปเขียนนะ ออิอิ

โดย: `ใบไม้ดนตรี (benjarong9

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:10:29:34 น.

มีเรื่องไหร เอามาที่สหมงคลดิครับ

เผื่อว่าผมจะได้เอาไปเสนอเสี่ย

อิอิ..

โดย: .ใบไม้ดนตรี (benjarong9

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:10:31:19 น.

...สวัสดีครับ...มาเป็นกำลังใจเคียงข้างครับ...
...ต้องขอบอกว่า ไม่ได้ล้มเหลวไปซะทุกเรื่องหรอกนะครับ...
...ต้องมีวันของเรา..ชีวิตไม่สูญสิ้น ต้องดิ้นกันต่อไปครับ...
...สู้ สู้ มีความสุขนะครับ....

โดย: nai-nu-19

วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:10:51:53 น.

อย่าไปกลัว ถ้าคิดจะทำ ไปแล้ว

กินข้าวกัน

โดย: .ใบไม้ดนตรี (benjarong9

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:11:29:00 น.

หนังสือสมัยก่อนนี่มันดูมีเอกลักษณ์ดี เห็นปุ๊บรู้ทันทีว่าเป็นหนังสือสมัยก่อน ม้าลายบนโน๊ตบุ๊คน่ารักดีครับ

ป.ล. เดี๋ยว GMM เค้าแจ้งความนะ เอาเพลงเค้ามาแปะแบบนี้ ได้ยินว่าเดี๋ยวนี้มันต้องใช้ code เฉพาะของเค้า ตั้งแต่เค้ากำหนดว่าต้องใช้ code ของเค้าผมเลิกแปะเพลงของค่ายนี้เลย เพราะยุ่งยาก

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:11:30:30 น.

อ้าวเหรอ คุณต่อ
ขอบคุณนะคะที่บอก งั้นไม่ยุ่งละ เปลี่ยนเพลงดีกว่า

โดย: อัยย์ IP: 58.136.52.166 วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:11:46:38 น.

ขามหวาน

โดย: `ใบไม้ดนตรี (benjarong9

) วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:11:57:31 น.

ดีใจด้วยครับ
ขอให้สำเร็จไปเรื่อยๆเล้ย

โดย: ถ่านหินจำศีล

วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:12:31:30 น.

สวยจัง ต้นไม้แห่งความฝัน

ปีนขึ้นไป อาจจะยาก แต่ควรไปอาศัยร่มเงามันบ้าง

โดย: ทากชมพู

วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:15:18:42 น.

^
^

ภาพสวยจังพี่อัยย์

น่าเอามาแต่งทำพื้นหลังนะคะ

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:18:47:17 น.

หวัดดีค่ะ โผล่ศีรษะมาทักทายด้วยความละอายค่ะ
อุตส่าห์ไปเปิดประตูที่บ้านให้ทุกวัน แต่เจ้าของบ้านดันขี้เกียจซะเหลือเกินค่ะ ช่วงนี้เหมือนตะเกียงริบหรี่ยังไงชอบกล

ขอให้คุณอัยย์มีกำลังใจนะคะ อย่ามอดเสียง่ายๆ นะ

โดย: เนระพูสี

วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:20:23:06 น.

ข้อเตือนใจ :

สำหรับ เอ๊ะ..นักข่าว
งานคือเงิน
เงินคืองาน ... บันดาลสุข

สำหรับ ผีหนุ่ม
งานเจองุบ
งุบแล้วงิบ ... บันดาลโทสะ (ว่ะ)

โดย: ดูมันทำ IP: 203.154.236.196 วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:17:38:32 น.

สักวันอาจจะมีภาพยนต์ที่ทำเงินร้อยล้าน
แล้วเรื่องมาจากหนังสือของคนเขียนชื่อ "อัยย์" ก็ได้ใครจะไปรู้

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:19:32:25 น.

พี่อัยย์หายไปไหนคะ

ไม่ได้คุยกันเลยวันนี้

ผิดปกติแล้ว

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:20:17:21 น.