ช่างบังเอิญที่สีสันของปกคล้ายกับดอกไม้(พลาสติก)บนโต๊ะทำงาน ก็เลยจับมาถ่ายรูปใกล้ๆกัน

จากนั้น เอากาแฟวาง...สร้างอารมณ์เพลิดเพลิน

ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ สำหรับการโปรโมทผลงานตัวเองชิ้นนี้

แต่จะขายได้หรือเปล่านั้น...อีกเรื่อง!

ยินดีด้วยครับ

ภาพถ่ายสวยมากจริงๆจัดวางหนังสือได้ดีมากๆครับ
จริงๆน่าจะแจกให้คนที่เข้ามาเม้นท์ 5 คนแรกฟรีก็ยอดเลย

อ่านเรื่อง “สะดุดรัก..คู่ปรับหัวใจ” อยู่ครับ เขียนได้ลงตัวถูกใจจริง ๆ หวาน ซึ้ง ขำ เศร้า รวมกันไปตลอดเรื่อง เป็นหนังสือที่วางไม่ค่อยจะลงเลยครับ ปกติไม่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้ครับ หรือแม้แต่หนังสือที่ใกล้เคียงแนวนี้ อ่านแล้วมันง่วงครับ แต่เล่มนี้ กำลังง่วงอยู่ พอเอามาอ่านก็รู้สึกตาสว่างขึ้นมาโดยไม่ต้องพึ่งกาแฟเลยครับ แถวบ้านผมมีร้านหนังสือที่ซี-เอด สาขามาเก็ตวิลเลจหัวหิน พอดีพรุ่งนี้จะไปแถวนั้นอยู่ด้วย จะลองไปหาดูนะครับ ถ้าเจอละเสร็จผมแน่ ขอบคุณสำหรับข่าวสารดี ๆ ครับ

บรรยากาศของแวะรักกลางฤดูร้อน ร้อนทั้งเรื่องค่ะ
แต่ว่า อากาศร้อนก็ก่อเกิดความรักที่อบอุ่นได้เหมือนกันนะ


เรื่องนี้ร้อนแค่ไหน...เอาตัวอย่าง สามวรรคของตอนแรกมาให้ดูกันค่ะ

บทที่ 1...

วันนี้... ไอร้อนบนพื้นถนนรวมตัวกันลอยสูงขึ้นไปสามัคคีกับเขม่าควันจากท่อไอเสียของรถ ยนต์ ก่อเกิดหมอกพิษสีขาวขุ่นครอบคลุมไปทั่ว แม่น้ำลำคลองทุกสายในกรุงเทพมหานคร เมื่อดูด้วยตาก็ราวกับว่ากำลังจะเดือดปุดๆ ส่วนใบไม้ใบหญ้าที่มีอยู่น้อยนิดบนบาทวิถีและเกาะกลางถนนก็พากันหงิกงอด้วย พิษแดดเผา จนเวลานี้เมืองทั้งเมืองเหมือนกับจะไหม้เกรียมไปหมดแล้ว

มันเป็นวันร้อนที่ทำเอาผู้คนแทบคลั่ง ต่างไม่รู้จะหลบร้อนด้วยวิธีใดนอกจากลี้ภัยไปหาที่เย็นๆอย่างเช่นศูนย์การ ค้าทั้งหลาย แต่ถึงกระนั้นเมื่อเจอราคาสินค้าที่พุ่งปรี๊ดจนปรอทแตก ความร้อนที่หายไปเมื่อครู่ก็ตามรังควานอีกครั้ง คราวนี้ร้อนทั้งกายร้อนทั้งกระเป๋า ตามมาด้วยร้อนใจไม่สิ้นสุด

...งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติจัดขึ้นในตัวอาคารศูนย์การประชุมขนาดใหญ่ที่ ภายในแม้จะติดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ แต่เนื่องจากผู้คนที่หลั่งไหลมาเที่ยวงานมีจำนวนเรือนหมื่น ทำให้แม้แต่แอร์คอร์ดิชั่นเองก็ถอดใจ แอร์หลายตัวพังไป อีกหลายตัวทำงานหนักขึ้นเป็นสองเท่า ท้ายที่สุด คนที่มาร่วมงานต่างยอมรับสภาพด้วยการเดินหาซื้อหนังสือไปพลางปาดเหงื่อไป พลาง


.........................................................

อ้อ..ขอบคุณ คห 5 แฟนคลับคนใหม่นะคะ
ที่อุตส่าห์ตามล่า หาอ่านเล่มแรกจนได้

วันนี้ไม่รู้เล่มใหม่นี้ มีวางที่หัวหินหรือยัง
แต่สำหรับแฟนพันธ์แท้อย่างคุณตู้...บอกที่อยู่มาก็ได้...จะส่งให้ฟรี อิอิ

สวัสดีครับ
ลุงกล้วยมาส่งกำลังใจให้สู้สู้ต่อไปครับ ถ้ามีโอกาสก็จะหามาอ่านครับ เพลงเพราะมากลุงกล้วยขอก็อปไว้เอามาเล่นบ็อกนะครับ ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ ดีใจด้วยนะค่ะ จะไปอุดหนุดผลงานได้ที่ไหนบ้างค่ะ

ภาพบีจีที่บลอกนั่นเป็นรีสอร์ทที่เกาะช้างครับ
ไม่เคยไปเลยสวยมากๆ

บอกตรงๆ ว่า หน้าปกอย่างนี้ไม่จับขี้นมาอ่านเลยค่ะ 5555555555

เลยวัยรุ่นมาเยอะแล้ว 555 ( ต้องเปลี่ยนทัศนะใหม่ซะแล้ว)


แต่เห็นเขียนแนะนำอย่างนี้ เดี๋ยวจะแวะไปดูหนังสือเล่มที่ว่านะคะ เรื่องราวที่เกริ่นไว้ น่าสนใจ เข้ากับสมัยดีค่ะ

ชื่นชมกับคนเขียนหนังสือนะคะ เพราะไม่ใช่งานง่ายเลย
ขอให้ประสบความสำเร็จมากๆ นะคะ

จุไม่ค่อยได้ล็อคอินเข้ามา นี่ถ้าเฉพาะสมาชิก สงสัย อาทิตย์หน้าละคะ กว่าจะมาเยี่ยมเยียน

ปกน่ารักดังว่า...แต่อาจไม่เหมาะกับใบหน้าผมเท่าไหร่...

ฮี่ๆๆๆๆ

แต่ว่าผมอยากอุดหนุนนะครับอัยย์ ไปหาซื้อได้ที่ไหนน้อ...

อ่านคำนำแล้วน่าสนใจไม่หยอก นานๆ อ่านเรื่องชะโลมหัวใจแบบนี้ ก็น่าจะดีเหมือนกันนะเนี่ยนะ

""""""""""" จัดสงมาให้หน่อย เดียวโอนตังให้

อุดหนุ่นสหาย หน่อยย หรอจะให้สหายโอนเงินไป

ก่อนบอกมะ พอดีสหายอยู่ป่า อีกแล้วครับ ช่วงนี้

อยากกิง กาแฟ ข้างๆหนังสือที่วางมากกว่า

คห.นี้ ฮาร์ทเซล (เขินจัง แต่ด้านได้ อายอด)

คือว่าถ้าเพื่อนๆอยากหนับหนุนนักเขียนตาดำๆ ไส้แห้งเป็นนิจคนนี้

ก็หาซื้อหนังสือเล่มนี้ได้ตามร้านหนังสือใหญ่ๆทั่วไป อย่างเช่น บีทูเอส ร้านนายอินทร์ เป็นต้น

หรือ เพื่อนๆที่อยู่ป่าดง แต่อยากช่วยเพื่อนให้มีกิน (อย่างสหายใบไม้ เป็นต้น) ก็สั่งซื้อได้ค่ะ
โดยโอนเงินผ่านบัญชีธนาคาร ชื่อบัญชี บจก.ศรีสยามการพิมพ์ ธ.กสิกรไทย สาขา อโศก ดินแดง
เลขบัญชี 049-2-07077-9
แล้วส่งแฟ็กซ์หลักฐาน มายังหมายเลข 02-24855824 นะคะ


....ถ้า สนพ.เขาไม่ขาดทุน...เขาก็จะได้จ้างเราเขียนต่อไปค่ะ...แหะ ๆ...

เล่มนี้เขียนอยู่ เกือบปี ต้องไปนวดหลังไหล่ อาทิตย์ละสองครั้ง ครั้งละสองสามร้อย คิดแล้ว ได้ค่าเรื่องมาก็หมดกะค่านวดอะค่ะ...

เดาไม่ออกเลยจริงๆ ครับ
ว่าเป็นเรียลลิตี้รายการไหน และเป็นแฟนคลับของใคร
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆซ์.....

555 อีกไม่นานนัก 'อุ่นรักป่าฝน' จะตามมาใช่เปล่า รีบๆปั่นด้วยนะอัยย์ ลุงรอลงบล็อกอยู่ครับ

ตายละ...กว่าจะรู้ตัว
นี่ชั้นเป็นแควนคุณอัยย์ตั้งแต่เมื่อไรนี่
ประมาณว่าสะดุดรัก กับดักหัวใจ...อะไรทำนองนี้

เดี๋ยวจะไปสอยมาเชยชม (อุดหนุนกันหน่อย...)
อ้อ...คอย"อุ่นรักฯ ..." อยู่นะคะ

ดีใจกับพี่อัยย์ด้วย กับหนังสือเล่มนี้

เดี๋ยวจะต้องแวะไปสอยมาสักสองเล่ม

ฝากน้องชาย 1 เล่มค่ะ

หนังสือเหมาะกับวัยของน้องชายอย่างแรง

ร้านหนังสือซี-เอดแล้วบ้านผมนี่เชยจังเล้ย..วันนี้ไปหาดูแล้วไม่มีครับ ผมไ้ด้อ่าน คห.ที่ 15 แล้วก็ใจชื้นขึ้นมาว่าผมพอจะมีสิทธิ์ได้ซื้อหนังสือเล่มนี้แล้ว ผมต้องขอข้อมูลเพิ่มเติมหน่อยครับ

*อยากทราบราคาหนังสือพร้อมค่าจัดส่งครับ รวมแล้วเป็นเงินเท่าไหร่? ช่วยโพสไว้เพื่อให้เพื่อน ๆ คนอื่นได้รู้ข้อมูลด้วยครับ

สำหรับท่านที่ยังไม่เคยอ่านนวนิยายของคุณอัยย์ ผมขอให้ข้อมูลเพิ่มเติมในฐานะผู้ที่เคยอ่านมาแล้วนะครับ เรื่องราวในหนังสือไม่ใช่แนววัยรุ่นจ๋า หรือหนังสือแปลญี่ปุ่นเลยแม้แต่น้อยนะครับ ผู้ใหญ่อ่านได้ครับ ผู้ใดที่ชอบดูละครหลังข่าว ผู้นั้นต้องชอบนวนิยายของคุณอัยย์แน่นอนครับ จะว่าไปแล้ว ผมเองก็ไม่ชอบดูน้ำเน่าหลังข่าวหรอกครับ แต่ผมยังชอบ “สะดุดรัก..คู่ปรับหัวใจ” เลยครับ เป็นเรื่องราวสนุกใส ๆ ไม่เครียด อ่านแล้่วอมยิ้มได้ตลอดเรื่อง มีตอนสะใจหลายตอน ถึงแม้จะกลายเป็นเรื่องเศร้าบ้าง แต่ก็แค่ไม่นาน แล้วก็ได้สะใจอีก

ใครที่ยังไม่เคยอ่าน ต้องลองให้ได้ครับ ถ้าไม่ชอบตรงไหนเขียนมาคุยมาด่าผมได้เลยครับ ส่วนผู้ที่เคยอ่านแล้ว ไม่ต้องพูดถึง ผมเชื่อว่าคุณต้องอยากอ่านเล่มต่อไปแน่นอนครับ

สวัสดียามค่ำ
ขอบคุณที่แวะไปชม ยินดีขอต้อนรับเพื่อนใหม่ และขอเป็นกำลังใจให้กับการทำงานในสิ่งที่รัก ทุกสิ่งจงสมปราถนา
รักษาสุขภาพด้วย มีความสุขกับการหลับและฝันดี

ปกไม่เหมาะกะหน้าด้วยคนครับ

รูปที่คุณอัยย์ถามถึงนั้นเป็นรูปของ Augustine Roulin ภาพนี้มีอย่างน้อย 4 เวอร์ชั่นครับ เท่าที่ผมเห็นมาทั้ง 4 เวอร์ชั่น ภาพที่ผมเอามาลง เป็นภาพที่สวยที่สุด(ในความคิดของผม) ครอบครัวรูลลินเป็นครอบครัวที่สนิทสนมกับแวนโก๊ะมาก เขาได้วาดภาพของทุกคนในครอบครัวรูลลิน ประกอบด้วย Joseph ผู้เป็นพ่อ Augustine ผู้เป็นแม่ และลูกชายอีกสองคนคือ Armand และ Camille ลูกสาววัยทารกอีกหนึ่งคนคือ Marcelle

ภาพเหล่านั้นได้ถูกวาดขึ้นในช่วงปี 1988-1989 ในตอนนั้นเขาอาศัยอยู่ที่เมือง Arles ในประเทศฝรั่งเศสครับ

ภาพของ Augustine Roulin ที่ผมได้ลงไว้ในบล็อก ถูกวาดขึ้นในเดือนมกราคม 1889 ในขณะนี้อยู่ที่พิพิธภัณฑ์ Metropolitan Museum of Art (Newyork) ครับ

ยินดีด้วยค่ะพี่

ต้องหาอ่านให้ได้แน่นอน
ปกสดใส ดอกไม้ก็สวยด้วยค่ะ

ดีใจกับพี่อัยย์อีกแล้ว

มีคุณตู้ช่วยสนับสนุนหนังสืออีกหนึ่งแรง

ซึ้งใจไปด้วยจริงๆ ...

น้องชายต้องอ่านอยู่แล้วค่ะ หนังสือเล่มนี้

ก็พี่สาวที่แสนดีเป็นคนเขียนเองกะมือ คงอ่านอย่างปลาบปลื้มเลยล่ะพี่ ...

อืมม...ขอบคุณมากนะคะคุณตู้เพลงฯ
ช่วยเชียร์สุดริด...ชักเขิน อิอิ

...............

หุหุ มาช่วยแนะนำอีกซักเรื่อง เผื่อลุงจะได้หนังสือฟรีสักเล่ม เอิ๊กๆ สำหรับท่านที่ยังไม่ได้อ่าน ขอเชิญครับ


ลุงได้นำนิยายของ "อัยย์" มาฝากพวกเราตอนนี่ก็เป็นตอนที่ 11 แล้ว เรื่องราวเข้มข้นขึ้นตามลำดับ สอดรับกับเส้นทางเดินป่าที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ไอรัก ไอฝน บรรยากาศป่าเป็นอย่างไรบ้าง ติดตามอ่านกันเลยครับ...


ความเห็นของผู้อ่านบางท่าน

โห
เกือบตีตั๋วเข้ามาในโลง เฮ้ย โรงไม่ได้
แน่นเอี้ยด
ของเขาดีจริงๆ

ชอบเรื่องนี้ ตรงที่คนเขียน เขียนให้ตัวละครแต่ละตัวมีพัฒนาการทั้งความคิด หัวจิตหัวใจ ขึ้นไปเรื่อยๆ ทำให้คนอ่านหลงรักตัวละครแทบจะทุกตัว

โดยส่วนตัวแล้ว ประทับใจลุงแอ๊ด เฮ้ยยย ม่ายช่าย ลุงเขาพนม เฮ้ยยยยยย ม่ายช่ายอีก ชอบริน กับชอบรอย ที่คนเขียนฉลาด ค่อยๆ ใส่รายละเอียดทีละเล็กทีละน้อย จนทำให้ตัวละครทั้งสองเหมือนมีชีวิตจริง

และที่เด่น คือบทบรรยาย ที่คนเขียนใช้ภาษาได้เฉพาะตัว ทันสมัย แต่ไม่โดดจนคนอ่านในยุคหินๆ อย่างลุงเขา กะลุงแอ๊ด ตามไม่ทัน และไม่เชย เกินกว่าวัยรุ่นอย่างแสง สีรุ้งจะทำเมิน อิอิ

มีประโยคคลาสสิคมากมายอยู่ในเรื่อง และที่เด่นที่สุด เห็นจะเป็นวาทะ หยิกกัด ที่อัยย์ใส่เป็นระยะ ไม่เชื่อลองค้นหากันดูนะ ใครชอบประโยคไหน ก็มาบอกเล่ากันบ้างเด้อ

ไปล่ะ



โดย: แสง สีรุ้ง



อุ่นรักป่าฝน
โดย...อัยย์




ตอนที่ 11


เมื่อฝนเดียวและปกป้องกลับมานั่งที่เต็นท์ การสนทนาของกลุ่มก็ดูจะออกรสออกชาติยิ่งขึ้น ลุงรอดเล่าประสบการณ์ที่เคยเป็นพรานในอดีตให้ฟังซึ่งก็ทำให้ทุกคนทึ่งอย่างที่สุด เพราะคิดไม่ถึงว่าคนที่ดูใจดีอย่างแกจะเคยยิงเก้ง กวาง รวมทั้งยิงเสือมานักต่อนักแล้ว

“ เมื่อก่อนลุงไม่คิดอะไร บางทีก็ยิงเล่นๆ ไม่เคยคิดว่า สัตว์พวกนี้มันจะหายไปเร็ว เพราะมันชุมเหลือเกิน แต่พอป่าเริ่มหมด ลุงก็ได้สำนึกว่าเราไม่น่าทำ ดีที่ทางการเขายังให้ลุงได้ทำงานรักษาป่า ชดใช้บาปที่ก่อขึ้น”
แกจบเรื่องเล่าลงอย่างซึมๆโดยรอยเป็นคนถ่ายทอดเรื่องราวของลุงรอดให้แหม่มจูเลียตฟังอีกเช่นเคย ปกป้องเริ่มรู้สึกว่า ในรูปลักษณ์และพฤติกรรมที่ดูแปลกๆของรอย ได้ซ่อนความเป็นคนมีน้ำใจเอาไว้

“ เอ้า...เรื่องของลุงจบแล้ว ต่อไปเป็นคุณป้องบ้าง” พิธานพูดขึ้น “ ผมสงสัยจริงๆว่าคนกรุงอย่างคุณ ทำไมถึงมาอยู่ป่าอยู่ดงครับคุณป้อง”
“ นั่นสิ หนีอะไรมาหรือเปล่า” รอยแหย่ “ หรือว่าใครหักอกมา”
“ เปล่าหรอกครับ เหตุผลของผมก็มีอะไรมากไปกว่าใจรักเพียงอย่างเดียว ผมชอบป่าเขามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีแรก ตอนนั้นได้เดินป่ากับชมรมอนุรักษ์แล้วก็ติดใจมาตลอด พอเรียนจบได้ท่องเที่ยวไปเรื่อย จนได้ไปเดินป่ากับพี่อธิคม จากนั้นก็เลยคิดปักหลักอยู่ที่นี่ แค่นี้แหละครับเหตุผลของผม”

“ แสดงว่าคุณอธิคมมีส่วนต่อการตัดสินใจใช่ไหม” พิธานถาม
“ พี่คมแกเคยช่วยชีวิตพี่ป้องไว้ “ เจ้าเล็กขอมีส่วนร่วมบ้าง “ พี่ป้องแกล้มลงเกือบถูกช้างเหยียบ ดีที่พี่คมไปลากออกมาทัน ไม่งั้นพี่ป้องเป็นผีเฝ้าป่าไปแว้ววว” คำสุดท้ายมันห่อลิ้นซะกลม
“ ฮ้า! จริงหรือคุณป้อง” หลายคนในที่นั้นถึงกับหูผึ่ง
“ ครับ พี่คมช่วยชีวิตผมไว้ ผมก็เลยรักเคารพเขามาก ส่วนหนึ่งที่ผมอยู่ที่นี่ก็เพราะรู้สึกว่าคนแถวนี้มีจิตใจดีและชอบช่วยเหลือผู้อื่นแบบพี่คมนั่นแหละครับ”
“ แล้วก็ติดใจสาวแถวนี้ด้วย ยังงั้นรึเปล่าคุณป้อง”

เจอประโยคนั้นของรอยเข้า ดูเหมือนทุกคนพร้อมใจกันหันไปมองน้ำรินเป็นตาเดียว ทำให้หญิงสาวต้องนั่งก้มหน้างุดด้วยความขวยเขิน ซึ่งกริยาแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับคนอย่างเธอเลย
ปกป้องรู้สึกถึงคลื่นแห่งความอึดอัดที่แผ่สร้านเข้ามา เขาปรายตาไปยังบางคน แต่แค่แวบเดียวเท่านั้น เห็นน้องสาวตัวดีนั่งขัดสมาธิมองตาแป๋วมาที่เขาเพื่อรอคำตอบเหมือนคนอื่นๆ มือของเธอกุมขมับ นี่คงยังไม่หายปวดหัวละสิท่า ความจริงตอนนี้น่าจะไปนอนได้แล้ว ไม่น่ามานั่งฟังเขาคุยกันจนดึกดื่น

“ ใครว่า...มีแต่สาวๆเองนั่นแหละที่ติดใจพี่ป้อง พี่ป้องแกเคยออกแรงจีบใครที่ไหน ”

คุณสมบัติที่ดีอย่างหนึ่งของเจ้าเล็กที่ปกป้องชอบนักก็คือ มันเป็นเด็กฉลาดและคอยเป็นระฆังช่วยเขาทุกครั้งในยามที่เขาต้องการ และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่มันช่วยไว้ได้

“ ไอ้เล็ก” ลุงรอดเอ็ดมันเป็นภาษาใต้ “ คนใหญ่ๆเขาแหลงกัน มึงอย่าเสือกนักแรง”

โอ้ว...ช่วยดันกันใหญ่
ไม่ดังคราวนี้ แล้วจะไปดังคราวไหนเนี่ยเรา

ขอบคุณนะคะลุงเขา และบรรดามิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย

เขียนนิยายอยู่สามเรื่อง...รักหมดใจ ทั้งหมดเลย

เวลาจบ...จะอาลัยตัวละครมากมาย ถึงกับเคยเสียน้ำตา(บ้าอ๊ะป่าว แต่เป็นไปแล้ว)

เรื่องแรก "สะดุดรักฯ" เป็นเรื่องรักหน้าหนาว ของคนทำงานหนังสือปาปาราซซี่...

เรื่องที่ 2 "แวะรักกลางฤดูร้อน" เป็นเรื่องรักหน้าร้อน ของคนทำงานดนตรี กับแฟนคลับนักร้อง...ร้อนทั้งเรื่อง

เรื่องที่ 3 "อุ่นรักป่าฝน" เป็นเรื่องรักหน้าฝน เป็นเรื่องรัก ผจญภัยกลางป่าทึบ ฝนตกทั้งเรื่อง

มีความสุขกับงานอดิเรก นิยาย 3 ฤดูกาลของตัวเองมากค่ะ

ทุกเรื่อง มีตัวละครบางตัว ที่ต่อเนื่องกันจากเล่มก่อน
แต่ว่า แต่ละเรื่องเป็นเอกเทศนะคะ ผู้อ่านไม่จำเป็นต้องอ่านทุกเล่ม

...เล่มที่กำลังวางนี้ ราคาไม่แพงค่ะ 150 บาทเท่านั้น...

ไม่คิดเหมือนกันว่าวันหนึ่งจะเป็นคนเขียนนิยาย...
เคยแต่เขียนอะไรไร้สาระ ขำๆน่ะค่ะ

รีวิวนิดนึงสำหรับ แวะรักกลางฤดูร้อน

เหตุการณ์สำคัญของเรื่องนี้ เกิดขึ้น สามที่ค่ะ

ที่แรกก็กรุงเทพ ...

ที่ที่สองคือ หาดพัทยา...

ที่ที่สามคือ หัวหิน ความรักของตัวละครเบ่งบานที่นี่ค่ะ หุหุ



ที่จริงท้ายๆมีภูเก็ตด้วย แต่ไม่สำคัญกับตัวเอก เลยขอผ่าน

เรื่องหน้าขอพระเอก ชื่อ รอย นะคะ พี่อัยย์

ขอย้ำว่า พระเอก พระเอก

ที่ไม่ใช่นางเอกค่ะ

ตามมาลุ้น...มารอ...มาอ่าน

เห็นไปรำพึงถึงวัดร่องขุ่น...ต้องไปให้ได้นะคะ
สวยกว่าในรูปค่ะ
ชอบอ.เฉลิมชัยที่สร้างงานนี้แล้วดึงชาวบ้านให้มีงานทำด้วย (ของขายรอบ ๆ วัด กินอร่อย ดูแล้วเพลิดเพลิน)
ตอนนี้เริ่มมีต้นไม้ใหญ่บ้างแล้วค่ะ

วัดจัดระบบดี หลายๆ อย่างเป็นแบบสากล
เช่น แจกโปสการ์ดคนละแผ่น ให้หยิบเองและประทับตราวัดด้วย(ย้ำ...คนละ 1 แผ่น)

แวะไปชมแกลเลอรี่ของอาจารย์ได้
ห้องน้ำสวยที่สุดในโลก...ห้องน้ำทองนะคะ
เอารูปมาให้ดูด้วย

น่าอ่านเหมือนกันอะ...+
++
เจ้าขงบล็อก ชอบ
++
เที่ยวป่าวค่ะเนี่ยยยยยยยย

ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงเพลง The young one
คือนึกถึงสมัยเด็กๆเลย ตอนนี้อยากย้อนเวลากลับจริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นกาแฟใส่ถุงหรือกาแฟใส่แก้ว

ดื่มแล้วก็เวียนหัวพอกันค่ะ

แต่สำหรับพี่อัยย์ คงกระปรี้กระเปร่านะคะ

.
.

เห็นห้องน้ำจากคุณชิงดวงแล้ว

เสียววูบยังไงก็ไม่รู้ค่ะ

Fs.ที่นี่มีม็อบหรือครับ
โห...ผู้คนชุมนุมกันเยอะมาก
เยอะๆ แบบนี้ มาตั้งกลุ่มเม้าท์นิยายอัยย์กันไหม
อิอิ

มาช่วยกันหาข้อดี 5 ข้อ
ข้อเสีย 500 ข้อ ในนิยายของอัยย์กันดีกว่า
(หุหุ ล้อเล่น ข้อเสียสัก 5 ข้อเท่ากันครับ

ใครเม้นท์ถูกใจอัยย์
พี่สาวของเรายินดีแจกเงินให้ไปม็อบ
เฮ้ยยยยย.....ม่ายช่าย
ยินดีแจกความรักให้ทุกท่านที่ออกความเห็น

ใครอยากได้ความรักจากอัยย์
โปรดหาหนังสือมาอ่านและร่วมเม้นต์โดยเร็ว
อิอิ

...แวะมาสวัสดีครับ...

...ตัวข้าเจ้าอ่านหนังสือน้อยคับ...
...เลยแวะมาอวยพรให้วันหยุดเป็นวันที่สดชื่น
...มีความสุขมากๆนะครับ...ขอบคุณที่แวะไปชมงานศิลปะเช่นเคยคับ...

แวะมาส่งเข้านอนตอนดึก ฝันดีนะคะ

oh เก่งจังเลยครับ เขียนได้ขนาดนี้

จะลองหามาอ่านแน่ๆครับ

คุณอัยย์ยังไม่ได้บอกราคาพร้อมค่าส่งเลยนะครับ

ช่วยโพสบอกด้วยครับ แถวบ้านหาซื้อไม่ได้จริง ๆ ครับ

และขอขอบคุณสำหรับกาแฟถุงที่หิ้วไปฝากครับ คลาสสิคดีจังเลยครับ

ผมเอาภาพหาดหัวหินมาช่วยเสริมบรรยากาศให้กับนิยายเรื่องนี้ครับ

ภาพสวยมาก ทะเลในฝันชัดๆค่ะคุณตู้ฯ

.................................

เรื่องราคา เล่มละ 150 บาท...

ส่วนราคาสั่งซื้อ ไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่...แต่คงลดลงมาอีก

เดี๋ยวจะถามสำนักพิมพ์ให้นะคะ...ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณ สำหรับ กาแฟ ครับผม


สหายนิใจดีจิง

เช้านี้ตื่นขึ้นมาด้วยความขยันขันแข็งมากค่ะ พี่อัยย์

ลืมตาปุ๊บ หยิบหนังสือมาอ่านปั๊บ

จากนั้นก็ลงไปตากผ้า เพราะแม่เอาผ้าเข้าเครื่องให้

ขึ้นมาเอาผ้าปูเตียงไปซัก ทำความสะอาดบ้าน

วันนี้วิญญาณแม่บ้านเข้าสิง

กว่าจะเข้ามาหาพี่ที่บล็อก

พี่คงออกจากบ้านไปตระเวณแผงและดูมิวสิคัลร็อคแล้ว

จะขอตามไปด้วย ก็คงไม่ทันเสียแล้ว

แวะรัก...กลางฤดูร้อน
อัยย์

ตอนที่ 3

เสียงเพลงจากเปียโนกลางห้องดังกระหึ่มขึ้น มันเป็นท่วงทำนองที่ฝนเดียวคุ้นเคยดี เพราะพี่ชายจะเล่นเพลงที่แสนเศร้าเพลงนี้บ่อยมาก
แดนบอกเธอว่านี่คือ เพลง more love จากหนังเกาหลีเรื่อง the classic

“ พี่แดน ทำไมเพลงนี้มันเศร้ายังงี้ล่ะ เศร้าจนขนลุกเลยนะเนี่ย“

เธอถามเมื่อพี่ชายจบโน้ตตัวสุดท้ายลงอย่างอ้อยอิ่ง เขาเองก็นั่งนิ่งไปเหมือนในใจครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะตอบน้องสาวว่า

“ เพลงประกอบหนัง หนังมันเศร้า เพลงก็ต้องเศร้าสิ “
“ แล้วทำไมพี่ต้องเล่นแต่เพลงที่มันเศร้าๆด้วย”
.................................


จากตอนหนึ่งของหนังสือเรื่องนี้ค่ะ
ก็เลยหาเพลงมาประกอบบล็อก...ลองคลิกฟังกันดูนะคะ โฮ...

เพลงนี้ เคยฟังเพลงบรรเลงที่มีแต่เสียงเปียโน
เพราะมาก เศร้ามากมาย
แต่บัดนาว หาไม่เจอ
ใครเจอที่ไหน ช่วยลิงค์ให้หน่อยจะเป็นพระคุณค่ะ

อ๋อ ว่าแล้ว วันนั้นไปหัวหินทำไม ที่แท้ก็พาตัวละครไปเลี้ยงปิดหนังสือที่นั่นนี่เอง จุ๊กกรู้....^^

คราวหน้าขอพระเอกชื่อน้ำใจ มีหน้าตาดี(มาก) เป็นคนเชียงใหม่ แต่อาภัพรัก เพราะดันไปชอบน้องสาวของคู่อริ ซึ่งโดนเหยียบย่ำความรักครั้งแล้วครั้งเล่า

สุดท้ายพระเอกยังไงก็ต้องสมหวังใช่มะ..เอางี้

น้ำใจทนไม่ไหว ชักปืนส่องพี่ชายนางเอกดับดิ้นต่อหน้าต่อตา แล้วเขาก็ได้ครองรักกับนางเอกอย่างมีความสุข...

สมหวังดีเกินไปมั๊ยเนี่ย....เอิ้กๆๆๆ

เดี๋ยวมาใหม่เน่อ...

เจ้าของบล็อกชื่ออัยย์หรือนี่ ?
ดีใจที่เข้าไปทักทาย
จำได้สมัยน้ำมนต์ วัยฝัน

นามปากกานี้ดังนี่
เพิ่งรู้
คราวหลังพบตัวจริงทักทายกันบ้างนะ
ขอบคุณที่ไปทบทวนความหลังเมื่อครังยังหนุ่ม
อัยย์กับทากชมพูคนเดียวกันใช่ไหม ?
กรุณาตอบด้วย

ต้องแวะไปซื้ออ่านสักเล่มแล้ว

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ หนังสือน่าอ่านแต่ตอนนี้อยู่อเมริกา คงหมดโอกาส
แล้วไว้จะมาตามข่าวนะคะ

กำลังหาซื้ออยู่ค่ะ เมื่อวันศุกร์แวะร้านนายอินทร์แล้วไม่เห็นมี


พี่อัยย์มีอีกบล็อคหนึ่งแล้วหรือคะ

หนังเรื่อง
the คลาสสิค
เคยได้ดู สองครั้ง
ซึ่งมากๆๆเลยค่ะ
+++
จำได้ ว่า น้ำตามันไหล

กาแฟ มั้ยครับสหาย


อิอิ มีรถออกจากปา และครับ

-ขอบคุณจักรยานนะครับ


สวยมาก ชอบมาก นี้นะครับ ไม่เป็นแบบคันโยก เป็นเรื่อง เลย อิอิ

สหายเรา

เอาภาพประกอบนิยายเรื่องนี้มาร่วมแจมด้วยครับ

สวัสดีค่ะ พี่อัยย์ ...

งานยุ่งหรือคะวันนี้ เงียบไป

ไม่รู้เป็นไร เดี๋ยวนี้ขี้เกียจอ่านหนังสือจัง...

ขอให้ขายดิบ ขายดี
พิมพ์แล้ว พิมพ์เล่า
ได้ค่าเรื่องไปเที่ยวกัน คริ คาก
เด๋วจะช่วยเพิ่มยอดขายที่บีทูเอสให้แล้วกัน

หาซื้อซีเอ็ดแถวบ้านไม่ได้เลยค่ะคุณอัยย์ เดี๋ยวพรุ่งนี้วันเสาร์จะไปหาดูที่ฟิวเจอร์ อยากได้มากกกกกก และขอให้มีเรื่องดีๆมาให้อ่านอีกนะคะ

ชอบตัวเอกของเรื่องจังค่ะ^^
เดี๋ยวจะไปหาซื้อนะคะ

แต่งนิยายไม่เมื่อยหรือคะ