หญิงหรือชายล่ะที่ใส่กระโปรงแต่หัวเกรียนนั่น เด็กผู้หญิงใช่เปล่า ลุงสานตาไม่ดีอะ

ไบเซ็กช่วลค่ะลุงเขา เหอๆ...

...............................

กำลังหาเพลงประกอบ...คิดมาก คิดนาน...

รักเด็กเช่นกัน ตอนนี้ลูกโตแล้ว

รักเด็กเหมือนกัน
ไปไหน ๆ ก็ชอบจับ(ภาพ)เด็ก...เหอเหอ
เดี๋ยวจะเอามาอวดมั่ง

เพลงยังไม่ค่อยเกี่ยวกับบล็อก
แต่จขบ.ชอบ อยากฟัง ก็เลยเอามาลงเอง ฟังเอง

ส่งเด็กชายจากทิเบต 2 คนมาแจมจ้ะ



ยังมีเด็กในสังกัดอีกเยอะค่ะ
(นอกจากเด็กแล้วก็ยังมีหมาด้วย...)
ชอบซะจริง-จริ๊ง

หนุ่มน้อยชาวลาวนุ่งกระโปรงบานสวย เหรอครับ ก๊ากกก....ทำกันด๊ายย....

ผมไม่อยากจะบอกความจริงเลยครับว่า ผมไม่ค่อยชอบเด็กสักเท่าไหร่ ยิ่งในวัยอย่างในรูปของคุณอัยย์ด้วยแล้ว ส่วนมากมันจะซนครับ มาบ้านผมทีไร ทำของพังได้ซะทุกครั้งไป แต่จะว่าไปแล้ว ผมก็เคยเจอเด็กที่ดี ๆ เหมือนกันครับ ทำให้ผมอยากจะมีลูกบ้าง ตอนนี้ยังไม่มีเลยครับ ไปเจอลูกของครอบครัวหนึ่งที่สนิทกัน บ้านเขาอยู่กรุงเทพฯ มาเที่ยวบ้านผมที่ปราณฯ เด็กคนนี้ดีเกินเด็กครับ ไม่ดื้อ ไม่ซน พูดอะไรก็เชื่อหมด เขาชอบอยู่ที่บ้านผมมาก พ่อแม่ของเขาก็แกล้งกระเซ้าเล่นตามประสาการกระเซ้าแบบยอดฮิต “อยู่กับลุงตู้ฯเลยมั้ย พ่อแม่กลับกรุงเทพฯทิ้งหนูไว้ที่นี่แหละ เอามั้ย?” เด็กตอบว่า “เอา” เฉยเลยครับ “จริง ๆ นะ” เด็กตอบว่า “จริง” แม่เขาคุยกับผมว่าให้เลี้ยงไว้เป็นลูกเลยก็ได้นะ เห็นว่าผมไม่มีลูก และพวกเขาก็ยังมีลูกอีกตั้ง 3 คน แบบว่าเขาเลี้ยงไม่ไหวอะคับ ผมอยากเอาไว้เป็นลูกมากเลยครับ แต่เห็นว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ โรงเรียนก็ใกล้เปิดเทอมแล้วด้วย ผมจึงบอกให้เด็กกลับไปก่อน เพราะโรงเรียนใกล้เปิดแล้ว ปิดเทอมใหญ่คราวหน้าให้มาอยู่กับลุงตู้ฯได้ แล้วผมก็ปรึกษากับแฟนว่าจะเอายังไงดี ตอนนี้เราสองคนก็ยังเอาตัวเองไม่ค่อยจะรอดอยู่แล้ว แฟนผมบอกว่า “เอาเหอะ พอถึงเวลาเราก็ไปกันรอดเองน่ะแหละ ยังมีเวลาอีกตั้งปีนึง” ก็ไม่แน่นะครับ ปีหน้าผมอาจจะมีลูกเป็นของตัวเองบ้างแล้วก็ได้
.............................................................
ตอบเม้นท์จากบล็อกผมครับ :

ใช่แล้วครับคุณอัยย์ ผมมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่ง ตรงที่ผมชอบอินกับตัวละครมากเกินไป อย่างที่ผมเห็น คริสโทเฟอร์ รีฟ (Christopher Reeve) ในหนังเรื่องอื่นไม่ได้เลยครับ ผมจะต้องคิดว่าเขาเป็นซุปเปอร์แมนเสียทุกครั้งไป พาให้ดูแล้วไม่สนุกครับ

เรื่องร็อกกี้ ภาคแรกดังมาก ผมดูแล้วก็ว่างั้น ๆ แหละ ภาคอื่น ๆ ผมไม่ได้ดูเลยครับ คุณอัยย์บอกว่าภาค 5 “หนังนักมวยอะไรฟะ ไม่ยอมต่อยกัน” เหอ ๆ ทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่งที่ผมเคยเช่ามาดู เรื่องอะไรผมก็จำไม่ได้แล้ว ประมาณว่า “บุรุษทมิฬแดนเถื่อน” หน้าปกสวยครับ เป็นรูปพวกคาวบอย เจ้าของร้านเช่าหนังแนะนำให้ดูครับ ปรากฏว่าอืดมากกก...ดูแผ่นเดียวหลับครับ พอเอาแผ่นไปคืนที่ร้าน เจ้าของร้านถามว่าสนุกไหม ? ผมต้องตอบไปตามตรงว่าไม่สนุกเลย เจ้าของร้านรีบบอกว่า “ดูแผ่นหรือเปล่า แผ่นสองสนุกนะ มียิงกันด้วย”

เพลงโปรดตลอดกาลของคุณอัยย์คือ Ben ของไมเคิลเหรอครับ ผมนึกไม่ออกว่าเป็นเพลงไหน แต่ผมจะต้องไปหามาลองฟังดูแล้วล่ะครับ ส่วนเพลงโปรดตลอดกาลของผมเห็นจะต้องยกให้เพลง Free bird ของวง Lynyrd Skynyrd (เลนเนิร์ด สกินเนิร์ด) ชอบท่วงทำนองและลีดกีต้าร์ แล้วก็ชอบเนื้อร้องด้วยครับ เนื้อหาเป็นอะไรที่ไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่เป็นอะไรที่ผมอยากจะเป็นมากกว่า นั่นคือตอนนั้น ตอนนี้คงไม่ใช่แล้ว แต่ก็ยังชอบเพลงนี้อยู่ครับ

ขอเข้าชมรมคนรักเด็กด้วยคนค่ะ

ร๊ากเด็ก ชอบเด็กมากกกก

เด็กพม่าน่ารักมากมีแววเป็นดาราหน้ากล้องซะด้วย

ว่างๆมาแอบถ่ายเด็กในซอยบ้างนะ
เห็นแล้วจะบอกว่าน่าลากน่าเขกหัวมากๆ
วันๆขี่จักรยานเอาหนังสติ๊กไล่ยิงหมาเล่น

เด็กชาติไหนๆ ก้อบริสุทธิ์ ไร้เดียงสาเหมือนกันนะคะ

ลูก ของสหายคนไหนอะคับ น่ารักทั้งนั้นเลย

อิอิ

พื้นหลังสีสวยดูดีจังค่ะ พี่อัยย์

แวะมาดูหน้าตาเด็กๆอีกครั้ง

ตี๋น้อยในรูปที่ 1 ท่าทางฉลาดเฉลียวนะคะ

พิจารณาจากคิ้วค่ะ

ส่งเด็กดอยมาร่วมประชัน
สังเกตุดูเลยว่าทรงผมเหมือนกันทุกคน

รีบมาแปะทันทีที่พี่อัยย์อนุญาต

หยุ่ยยุ้ยตัวจริง

คห 14 น่ารักจาง..

คห 13 ลัคกี้นัมเบอร์ สงสัยเด็กดอยมีคาถาล่องหน

เพื่อนๆคนไหนมีเด็กในอุปการะของท่าน

ส่งแคสได้เลยค่ะ...ที่นี่ที่เดียว

........................

เด็กคนนี้ ไปหามาจากอินเดีย

อ่ะฝากเด็กๆไว้แคสซะสองคน
พอมีแววเล่นหนังไหมนี่

วันนี้ทำงานค่ะ พี่อัยย์

พรุ่งนี้ก็ทำงานด้วย

ทำงานวันหยุดอย่างนี้ ดีเหมือนกันนะคะ

ถนนโล่ง ออฟฟิศไม่วุ่นวาย

ทำงานได้อย่างมีสมาธิมากเลยค่ะ

.
.

คิดถึงน้องชายค่ะ เมื่อไหร่จะกลับ กทม. นะ

กลับเข้ามาอีกที

เจอเด็กลุงแอ๊ดแล้ว

ใช่คนเดียวกับคนเมื่อวานหรือเปล่านะคะ

น่ารักมากเลย ดูมีความสุข เม้าท์กันคิกคัก ...

เด็กๆ นี่น่ารักนะคะ ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่พอโตหน่อยทำไมมันน่าเตะก็ไม่รู้

สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับ คอมเม้นท์นะคะ

แล้วก็ ขอเข้าชมรมรักเด็กด้วยคนค่ะ เพราะรักเด็กมาตั้งกะจำความได้มั๊ง

เด็กๆในรูปน่ารักทุกคนเลยค่ะ ที่แน่ๆ รักสองตัวน้อยนี้มากที่สุดในโลกเลย

//i210.photobucket.com/albums/bb211/wicker_park/sampbe9fa10d3a984ddf.jpg

รูปไม่ติดขออภัยด้วยนะคะ ยังงงๆ กับการใส่รูป มือใหม่ทำบล็อกค่ะ

สวัสดีค่ะ มาขอบคุณนะค่ะ
ทีเวะเข้าไปจอยใบหยก และ
ยินดีทีได้รู้จักค่ะ
ชอบภๅพแรกค่ะดูท่าทาง
เด็กคนนี้กำลังค้นหาอะไร
สักอย่างไว้ในกระเป๋า
แต่คุณเขียนว่า แม่บังคับเทียว
ม่าายละอยากรู้ว่าเค้าซ่อนอะไรไว้
อาจจะเป็เกม ของกินเล่น ฯลฯ
สงสัยแค่นี้ก่อนนะค่ะ ไว้จะมาสงสัยใหม่

เคยถ่ายรูปหลานเหมือนกันครับเลยพอรู้ว่าจะถ่ายเด็กให้ได้รูปสวยๆนี่มันยากไม่ใช่เล่น

มากันเยอะเลย มาจากอิหร่าน ชิงดวงส่งเข้าประกวด
เด็กที่นี่น่ารักมาก...ขอบอก
มาขอถ่ายรูปเรา มาขอลายเซ็น มาคุยด้วย
เห็นเราหน้าแปลกมั้ง...

อ้าว...ไม่มีตังค์จ่ายค่าตั๋วเครื่องบิน
เดี๋ยวส่งไม้กวาดไปให้ขี่ดีกว่า...
ขออภัย

เอาเด็กน่ารักมาแจมด้วยคนครับ

ไปดู+ฟังเพลง Ben ที่ยูทูปมาแล้วครับ พอได้ฟังแล้วนึกออกครับ เคยได้ยินครับ เพลงเพราะครับ ดังด้วย เก่ามาก ตั้งแต่สมัยไมเคิ้ลยังอยู่กับวง Jackson 5 เพลงยุคเดียวกันกับเพลง I’ll be there ที่ผมชอบครับ ตอนนั้นผมคิดว่าผู้หญิงเป็นคนร้องครับ เหอ ๆ เสียงเหมือนผู้หญิง แล้วผมก็อ่านชื่อไมเคิ้ลผิดเป็นมิทเชล แหะ ๆ ตอนนั้นเขายังไม่ดังเท่าไหร่ ผมดีใจที่ได้ดูวีดีโอที่คุณอัยย์ส่งมาครับ เป็นความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์อย่างหนึ่ง ดูจากวีดีโอแล้วเห็นว่า ในตอนนั้นใครจะไปคิดนะครับ ว่าไอ้เด็กที่ร้องเพลงอยู่นั่น ต่อไปเขาจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทาน โด่งดังไปทั่วโลก ขอบคุณที่ส่งมาให้ครับ

อ้อ..คนในรูปคือไมเคิ้ล แจ็คสันครับ

ขอบคุณสำหรับคำชมที่บล็อกครับ ที่จริงแล้วผมมีข้อมูลอีกเพียบเลยครับ แต่ที่ผมลงไว้ผมคัดเอาเฉพาะเนื้อหาหลัก และน่าสนใจ น่าสนุกเท่านั้นครับ ผมเกรงใจคนที่เขามีเพื่อนบล็อกเยอะ ๆ แล้วไม่ค่อยมีเวลามานั่งอ่านของแต่ละคน สำหรับผม การตัดข้อความที่เขียนไว้ออกให้กระชับลง นั้นใช้เวลานานกว่าตอนเขียนอีกครับ แต่สุดท้ายแล้วผมก็ดีใจมากที่คุณอัยย์ชอบครับ

คิวหน้า ปิกัสโซ ได้เลยครับ ศิลปินคนนี้ก็ไม่ธรรมดาครับ ว่ากันว่าเขาชอบแฝงเมสเสจลับไว้ในภาพเขียนของเขา เขาใช้ภาพวาดของเขาสื่อสารกับจิตรใต้สำนึกของผู้ชม โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว และยังมีเรื่องราวน่าสนใจเกี่ยวกับปิกัสโซอีกมากมาย เม้าท์กันได้ไม่รู้จบ ผมจะจัดให้เป็นบล็อกต่อไปเลยครับ

ส่วนหนังเรื่อง Van Gogh ผมไม่เคยดูเลยครับ แถมยังไม่รู้ด้วยว่ามีหนังเรื่องนี้ ที่บ้านผมไม่มีทรูวิชั่นครับ ของผมใช้ UBC ช่องหนังฝรั่งก็มี HBO กับ StarMovies เท่านั้น ไม่เคยเห็นมีเรื่องนี้เลยครับ ชีวิตของแวนโก๊ะนี่ เหมาะกับการเอามาทำเป็นภาพยนตร์มากเลยครับ

รูปสุดท้ายที่บล็อกผมชื่อ The Vincent’s Bedroom in Arles ครับ เขียนขึ้นมาในปี 1889 ภาพนี้มีด้วยกันถึง 5 เวอร์ชั่น เป็นภาพเพ้นท์สีน้ำมัน 3 ภาพ และเป็นภาพเขียนดินสอ 2 ภาพ ทั้งห้าเวอร์ชั่นอยู่ในพิพิธภัณฑ์ต่างสถานที่กัน เวอร์ชั่นที่ผมได้มาลงในบล็อก ตอนนี้อยู่ที่ Musee d’Orsay กรุงปารีสครับ

เด็กๆจากอิหร่านของคุณชิงดวง สวยน่ารักจัง

แน่ะ พี่อัยย์ เปลี่ยนเพลงเป็นฝรั่งเสียด้วย

อืมม..
เข้ามาดูว่ามีใครหลอกเด็กมาขายแถวนี้อีกบ้างมั้ย

คห 17 ส่งแคสเรื่องอะไรคะ ? ผ่านค่ะ...(ผ่านไปก่อน)

คห 27 น่ารักทั้งแก๊ง...ผ่านยกแก๊งค่ะ

คห 28 น่ารักมาก ถึงเดี๋ยวนี้ถึงจะกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว แต่จขบ.ยังรักอยู่นะ ผ่านค่ะ ผ่านเข้ารอบตัดขาด เอ๊ย ตัดเชือก

ไปเวียนเทียนที่ไหนคะ

ที่บ้านลุงแอ๊ดมีเครื่องปั่นไฟครับ ไฟดับไม่ต้องใช้เทียน

เอาภาพของ "บาร์บีคิวหมูกรอบ" มาแก้ให้


แล้วฝากเด็ก African ไว้พิจารณาด้วย หล่อมากๆ

ขอบคุณค่ะ พี่อัยย์ สำหรับรูปสวยๆ

จะเข้านอนก่อนนะคะ

ขอให้คืนนี้ ฝันดี ฝันถึงคนที่รักนะคะ พี่อัยย์

ขอบคุณนะคะ คุณ ลุงแอ๊ด อุตส่าห์นำรูปมาแก้ให้ ใจดีจังเลยค่ะ พอดีไม่เคยไปเม้นท์ใส่รูป ทำไม่เป็นจริงๆค่ะ กำลังศึกษาอยู่ค่ะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับรูปแสงเทียนนะครับ สวยมากเลยครับ แม่ผมบอกว่าตอนเด็ก ๆ ผมจะชอบตอนที่ไฟดับมาก(ที่บ้าน ตจว.ไฟดับบ่อยครับ) ผมจะเอาเทียนที่แม่จุดแล้วมาแท่งนึง แล้วนอนมองเทียนไม่ไปไหน มองจนหลับไปทุกทีเลยครับ (นี่ เขาส่งรูปเทียนมาเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศเข้าพรรษา ไม่ได้ให้มานั่งมอง) อ้าว..เหรอ ก็มันซึ้งอะ!

เช้าวันหยุดวันนี้

เปิดบ้านต้อนรับทุกคนที่จะเข้ามาเยี่ยมเยียนด้วยลูกโป่งค่ะ

จุ จากเวบกระจ้อนค่ะ แวะมาเยี่ยม จริงๆ ก่อนหน้านี้ มึนกับการทำเวบมูลนิธิค่ะ

ทีนี้ก็อยากแบ่งปันเรื่องราวราว เลยโยงไป ลิงค์มา 555 มั่วไปหมด


สีชมพูนั่น.... สีประจำมูลนิธิค่ะ ส่วนจุ ไฉนเลยจะชอบสีชมพู ปวดใจกับบล็อกตัวเองเหมือนกัน555


ภาพเด็กๆ นี่... ขออนุญาตล่วงหน้าว่า ถ้าจุอัพเวบมูลนิธิเกี่ยวกับเด็ก บางที จะเข้ามาขอ ไปโชว์ที่เวบมูลนิธิ นะคะ


ขอบคุณค่ะ

พี่อัยย์ไปทำบุญแถวไหนคะ

ยุ้ยไม่ได้ไปค่ะ อิอิ

หวัดดีครับ ไปทำบุญที่ไหนมาบ้างครับสองวันนี้

สวัสดียามบ่ายค่ะ มีดอกไม้งามมาฝากค่ะ วันนี้อากาศร้อนมากจนไม่กล้าโผล่หน้าออกจากบ้านเชียวค่ะ

เด็กๆดูไปยังไงก็น่ารักทุกคนแหละ ดูใสซื่อบริสุทธิ์ไปหมด

แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุอันใด พอเด็กน้อยเหลานั้นโตเป็นผู้ใหญ่ กลับไปไม่ใส่ลริสุทธิ์ แบบที่อดีตเคยเป็น

ว่าไปว่ามาตอนนี้ผมก็รู้สึกเหมือนกันว่าผมก็ไม่ใสเหมือนแต่ก่อนแล้ว

แวะมาสวัสดีตอนเย็นครับ ทำงานเหนื่อยไหมครับ?

น่ารักทั้งนั้นเลยนะครับ

สวัสดียามต่ำ ขอบคุณที่แวะไปทักทาย ยินดีที่ได้รู้จัก
เด็กๆไม่ว่าชาติไหนก็ดูน่ารักไปหมด วันนี้ไปทำบุญมา
และได้เอาบุญมาฝาก ขอให้สุขภาพแข็งแรง

อ๊ะ อ๊ะ พี่อัยย์

ใส่เพลงใหม่อีกแล้ว

เพลงนี้เพราะดีค่ะ

วันสุข....วันนี้สุขโข

อัพบ๊อค สบายดี

มาดูรูปเด็ก แต่เน็ตเต่าเหลือเกิน ไม่มาสักรูป เฮ้อ...

เดี๋ยวเข้ามาดูใหม่

มาเยี่ยมโรงเลี้ยงเด็กหน่อย

สวัสดีครับคุณวัน รูปรองสุดท้ายที่คุณวันพูดถึง แหม..ที่จริงผมน่าจะใส่ืชื่อรูปหรือตัวเลขไว้ที่ใต้รูปเนอะ จะได้ระบุภาพกันได้ง่ายขึ้น ก็ทีแรกผมไม่ได้คิดหรอกครับ ว่าจะมีใครมาสนใจภาพพวกนี้แบบจริง ๆ จัง ๆ อย่างคุณอัยย์ ภาพทุกรูปที่ผมเอามาลงในบล็อก ผมมีข้อมูลเพิ่มเติมทุกภาพ ไม่มากก็น้อย อย่างเช่นภาพที่คุณวันพูดถึงในวันนี้มีชื่อว่า Thatched Cottages at Cordeville ต้นฉบับมีขนาด 72 x 91 Cm. ลงวันที่ June 1890 ที่คุณอัยย์สังเกตได้ว่าฝีแปรงในภาพนี้หยาบกว่าทุกภาพ และสงสัยว่าเขากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน ก็...เป็นอารมณ์ของผู้ที่กำลังจะฆ่าตัวตาย ในอีกเพียงแค่ 1 เดือนข้างหน้านั่นแหละครับ

พอดีผมมีรูปนี้แขวนอยู่ในห้องกลางของผม เลยไปถ่ายรูปมาให้ดูด้วยครับ



เป็น re-print นะครับ ไม่ได้ไปขโมยของจริงมา ฮิ ฮิ เป็นภาพที่ปริ้นท์ลงบนแผ่นไม้อัด ใส่กรอบแบบไม่มีกระจก ดูแล้วคล้ายของจริงมากเลยครับ ภาพนี้มีคนเคยถามผมว่า “วาดเองเหรอ?” เหอ ๆ แล้วเขาก็ชมว่ากรอบสวยนะ !?!?

ปล.เปลี่ยนเพลงใหม่แล้วเหรอครับ เสียดายเครื่องที่บ้านผมฟัง Ijigg ไม่ได้ เด๋วพรุ่งนี้ค่อยไปฟังที่ทำงานครับ

ขอโทษที่เขียนอัยย์เป็นวันนะครับ ไม่รู้มือมันกดผิดได้ไง แง ๆ ขอโทษครับ

ภาพไม่ขึ้นจริงๆ แต่เมื่อวานยังเห็นนะ
แก้ใหม่แล้วกัน





ปล.แม่พริกดีขึ้นมากแล้ว แต่ต่อไปต้องคุมอาหารลดโปรตีนลง เพราะมีผลกับไต

ดูรูปเด็กในสต็อกลุงแอ๊ดแล้วต้องยิ้มตาม

ภาพบน ตัดผมหน้าม้าได้เหมือนกันมาก สองสามคน ยิ้มชื่น พร้อมให้ถ่ายภาพ คนริมซ้ายสุด คิ้วขมวดนิดๆ เหมือนไม่ค่อยเต็มใจนะคะ

ภาพล่าง หน้าตาน่ารักมาก ชอบเด็กตาโต แก้มยุ้ยๆค่ะ

.
.

เพิ่งตื่นเองพี่อัยย์ นอนเที่ยงคืน ตื่นเก้าโมง น่าจะพอกล้อมแกล้ม ไม่ให้หน้าโรยได้ นะคะ

สงสัยผู้ปกครองรู้ตัวว่าเด็กๆกำลังโดนซีอุยบล็อกนี้จับจ้องอยู่
เลยพาลี้ภัยไปหมด..

ในที่สุดก็ได้เห็น คห 52 แป๋วแหววกันจริงๆ ไปหามาเก่งจังเลยลุงแอ๊ด

คห 44 รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะไฮโซที่สุดในนี้นะคะ
นั่งเครื่องส่วนตัวมาแหงๆ...

หวัดดียามค่ำคืน (ค่อนไปทางดึกนะ) วันนี้กว่าจะเข้าบ้านก็ดึกซะแล้ว โชคดีมีคนน่ารักไปเปิดบ้านให้ แขกไปใครมาจะได้ไม่รู้สึกถูกทอดทิ้ง

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

สวัสดีครับคุณอัยย์ ผมได้ใส่รหัสไว้ที่ใต้รูปในบล็อกของผมแล้วครับ เื่พื่อคุณอัยย์จะไ้ด้ระบุภาพที่ต้องการคุยกับผมได้ง่ายขึ้น สองรูปที่คุณอัยย์ถามถึงคือ H-05 และ H-06 ทั้งสองรูปนั้นมีความคล้ายคลึงกัน เป็นเพราะทั้งสองภาพได้ถูกเขียนขึ้นมาในระแวกเดียวกันครับ H-05 ชื่อรูป Enclosed Field with Rising Sun เขียนในเดือน มิถุนายน 1889 และ H-06 ชื่อรูป Field with Poppies เขียนในเดือนธันวาคม 1889 ช่วงนั้นเขาถูกส่งตัวไปที่เมือง Saint-Remy เพื่อบำบัดจิตรครับ ผู้คุมอนุญาตให้เขาออกไปวาดรูปนอกสถานที่ได้ แต่ในบริเวณที่จำกัดเท่านั้น ภาพ The Starry night ที่โด่งดังก็ถูกเขียนขึ้นที่เมืองนี้เหมือนกันครับ

Saint-Remy เป็นเมืองเล็ก ๆ ในประเทศฝรั่งเศส ที่เล่าขานตำนาน Vincent Van Gogh และยังเป็นที่กำเนิดของนักพยากรณ์ชื่อดัง นอสตราดามูส(nostradamus) อีกด้วยครับ

รูปของแวนโก๊ะที่ใสกรอบแล้ว ผมมีอยู่ 4 ภาพครับ แขวนอยู่ที่บ้าน 2 ที่ทำงาน 1 และห่อกระดาษเก็บไว้ 1 เพราะยังหาที่เหมาะ ๆ แขวนไม่ได้ครับ วิธีเลือกคือถ้าเห็นแล้วชอบในขณะที่มีตังค์อยู่ก็ซื้อเลยครับ บางครั้งผมก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมผมถึงชอบครับ

ปล.ขอบคุณรูปภาพที่เอาไปฝากครับ เป็นภาพแห่งความสงบที่เต็มไปด้วยความคิด ดูเหมือนจะเป็นความคิดของศิลปินที่อยากจะปล่อยวาง อยากอยู่อย่างสงบและเรียบง่าย แต่แล้วเขาก็ทำไม่ได้ครับ โทนสีบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจน

เอาขนมนมเนยมาฝากเด็กๆ
กลัวเจ้าของบ้านไม่สนใจ ปล่อยให้หิว

ขอบคุณค่ะ คห 56
ได้ข้อมูลใหม่ๆรึ่มเลย

........วันนี้ชักอยากจะอัพบล็อกใหม่แล้ว..
เดี๋ยว...ขอไปนั่งจิบกาแฟ ใช้ความคิดหน่อยว่า..งัดอะไรมาหากินดี...

อ๊ะ...คห 57
เอาหนมมาพอดี แย่งไปกินกะกาแฟดีก่า

Comments for Hi5, Myspace Hi5 Blog บล๊อคส่วนตัว

เจออีกคนแระ มีความหลังกะหาดสมิหลา ความหลังอะไรน้า แต่อย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือมันเป็นทะเลแห่งแรกในชีวิตที่เราได้รู้จักน่ะ กว่าจะได้เห็นทะเลครั้งแรก ก็โตหลายขวบแล้วล่ะ จำได้มาครั้งแรกคุณครูพานั่งรถบัสมาเที่ยวตอนวันเด็ก โอ้โห ตื่นตาตื่นใจ ก็เด็กมันไม่เคยเห็นทะเลนี่นา

ไม่มีภาพเด็กลูกครึ่งพัทลุง/ทุ่งสง บ้างรึ

^
^

ลุงแมวบอก ทำให้คิดถึงน้องกัน หัวหยิก

ป่านนี้เป็นหนุ่มหรือยังหนอ

อ้าวหลอกเด็กมาแล้วจะเลิกกิจการซะเฉยเลย
เงินบริจาคของเด็กๆอย่าเอาไปด้วยนะ

ฝากบัตรเชิญไว้ด้วยนะครับ จองตัวกันล่วงหน้าเลย