ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆที่น่ารักอีกครั้งนะคะ

กลับมา เปิดบ้าน เจอหลายคห.ที่แวะเวียนมา

มิตรภาพเล็กๆที่หยิบยื่นกัน... จขบ.ซาบซึ้งใจมากค่ะ

อยู่บนเครื่อง 12 ชั่วโมง...ต้องนั่งงอตัวเป็นทารกในครรภ์มารดา

มีแต่กินอย่างเดียว ไม่ได้หลับ...

ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว...มาถึงก็ทำงานเลย ...อะโห..งานรออยู่เพียบ


เย็นๆถึงได้อัพบล็อก...คืนนี้ถ้ายังบ้าพลังอยู่ จะแวะไปเยี่ยมเพื่อนๆค่ะ

เป็นสาวแรง (งาน) สูงหรือเปล่าคะ พี่อัยย์

กลับมาถึงทำงาน แล้วก็อัพบล็อก

เป็นยุ้ย คงนอนเอาแรงคืนสู่ร่างสักวันก่อนค่ะ

.
.

ดีใจ ดีใจ พี่อัยย์กลับมาแล้ว .....

ลอนดอนวิวสวยจังเลยค่ะ อยากมีโอกาสไปเยือนบ้างจังเลย

จากลอนดอนคืนถิ่นแผ่นดินแม่
จากฟ้าเทาทึบแท้สู่ฟ้าใส
จากแดนหนาวสู่แดนร้อนนครไทย
จากบ้านไปใจยังอุ่นเพื่อนจุนเจือ

กลับมาสู้กับงานการอาชีพ
สู่ชีวิตเร่งรีบลนลานเหลือ
กับวิถีเฟื่องฝันแฝงฟุ้งเฟือ
รอวันเอื้อท่องฝันใหม่ไกลกว่าเดิม....

กลับมาเหนื่อยๆ ต้องปรับสภาพเวลาที่ต่างกันอีก
เอาเมนูคลายร้อนมาฝากเลย

วิวสวยจังค่ะ น่าไปเที่ยว

^^ ภาพถ่ายกับการบอกเล่าเรื่องราวเก๋จังค่ะ

แต่...บรรยากาศสีหม่น หม่นอย่างนี้ ชักจะทำให้
คิดถึงใครบางคนที่นั่นแล้วสิคะ

หลับฝันดีนะคะคุณเจ้าของบ้าน

วิวสวยค่ะ
แต่ฟ้าไม่ค่อยใสเลยก็น่าเหงาหรอกนะคะ

คุณอัยย์เพิ่งกลับมาวันนี้ไม่ใช่เหรอ ผมว่าจะมาจูงทองดีกลับบ้าน
กำลังลงจากเครื่องเหมือนกัน (มอไซด์) ไปอังกฤษ (ตรางู)มา
ได้ไปขึ้นลอนดอนอายหรือเปล่า รอคุณอัยย์หายเหนื่อยมาเล่าให้ฟัง รอไม่ไหว ไอ แคะ เวะ (I can't wait สำเนียงคอกนีย์ แบบลอนดอนแท้ ฟังดูไม่เพราะเลย คงเจอมั่งแหละ)

โดย: dj booboo วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:56:49 น.

เมฆฝน ฟ้าครึ้ม สีเทา
ยุโรป ฝรั่งเศส อังกฤษ
ชวนเหงา คิดถึง จับใจ

นี่มันเรื่องนี้ชัดๆ เลยนี้นา ฮ่า ๆๆๆ

//zirius123.spaces.live.com/blog/cns!E36ED925CA46EB3D!1062.entry

ท่าทางสนุกนะครับ รู้สึกอิจฉาและไม่อิจฉาปะปนกันไปยังไงก็ไม่รู้สิ
ปต่ท่าทางมีความสุขก็คงพอแล้วมั้งครับ

น่าไปเที่ยวบ้างจัง แต่ท่าทางจะแพง อยากเจออากาศหนาวๆ ครับ ตอนนี้ที่คุนหมิงเริ่มร้อนแล้ว

หวัดดี

จขบ.คนเก่งมาถึงทำงานได้เลย นี่แหละนักสู้พลังเหลือเฟือจริงๆ

3 องศามือไม้ไม่หงิกงอเหรอ อากาศอีมครึมอย่างนั้นน่าจะอึดอัดนะ ชอบข้อความที่กำกับภาพทุกภาพ สมกับเป็นมืออาชีพ

รักษาสุขภาพด้วย

ขยันจังค่ะคุณอัยย์ กลับมาก็อัพบล็อคเลย
ส่วนคนที่ไม่ได้ไปไหนกลับนานๆอัพที

หวัดดีค่ะ คุณอัยย์ หายเหนื่อยยังคะ

ลอนดอนดูเหงาๆนะคะ

แต่ชอบรูปที่นี่มีเราสองค่ะ..น่ารักทุกรูปเลย

ภาพแม่น้ำเทมส์ ถ่ายจากลอนดอนอาย ซึ่งเป็นกระเช้าขนาดใหญ่ค่ะ



สาวในรูป เป็นเจ้าทาสบอยค่ะ เหอๆ


อะ...เอามาแฉอีกรูป...




นี่ค่ะ หน้าตากระเช้า ขึ้นไปอยู่ในนั้นกรี๊ดกร๊าดได้เต็มที่ ไม่น่ากลัวเลย

สหาย

ไม่เหมื่อนอย่างที่คิดไว้เลยครับ

ลอนดอน ..

ช่วงนี้สหายก้เท่า เช่นกัน

รถม้า รถเมล์ เก่าและใหม่มาเป็นคู่กันที่ลอนดอน...


ตู้ไปรษณีย์สีแดง สัญญลักษณ์ลอนดอน ก็มาเป็นคู่

...สหายก้อ คือสหายก้อเทาเหมือนกัน

ขอบคุณมากครับ ต้นไม้ไร้ใบ

แต่ดูไปอย่าว่าแต่ใบไม้เลยนะครับ

ต้นไม้ก้อไม่ค่อยเห็น อิอิ

..เออ พึงเห็นหน้าทาสบอยนี้แหละ นึกว่าผู้ชาย

ขอบคุณครับ ง่วงๆๆๆ

ต้อนรับกลับบ้านจ้า

แรงดีจังเลยน้า ทํางานต่อได้เนี่ย
ได้ไปนั่งดื่มชา-กินสโคนต้นตําหรับป่าว?

โอ๊ะ กลับมาแล้วนิ

ดีใจจังกลับมาแล้วๆๆๆ..บล็อกนี้มีแต่ภาพ happy happy

คิดถึงพี่ชมพูที่สุดเลยจ้าาา...

อยากดูรูปมากๆๆๆๆๆ..ป๋าเด็ปป์อยู่บล็อกไหน มาตามด่วน!!!

ถ้าแดดจ้า ก็เสียชื่อลอนดอนสิคะ

มาแล้ว...มาแย้ว...
มากันทั้งสองคน อิอิ (ทาสบอยหลบไม่พ้น ...)
ไหน...ไหน...ดูซิ กลิ่นอายผู้ดีอังกฤษ..เป็นยังงาย...

คิดถึงจัง ดีใจที่ได้อ่านเรื่องเล่า เคล้าภาพสวย ๆ
แถมมุมมองที่แปลกตา
ดังนั้น...เล่าให้ฟังซะดี ๆ ว่าไปยังไง เที่ยวที่ไหนบ้าง อยู่ยังไง กินอะไร....

ขยันจังอ่ะ...ยังมีแรงอัพบล็อก(ประโยชน์ตกอยู่กับเพื่อนบล็อก...ขอบคุณ ขอบคุณ)

วิวจากกระช้าเป็นยังไงบ้างคะ พี่อัยย์

แอบมอง เห็นหม่นๆซึมๆนะคะ

แต่ต้องสวย ขรึม ดูเป็นผู้ดีแน่ๆ




งานไม่เยอะค่ะ สำหรับวันนี้

พรุ่งนี้จะหาทางออกนอกสำนักงานบ้างแระ

หวังว่าน่าจะทำได้ อิ อิ อิ

เห็นภาพแล้วทำเอานึกถึงเพลง จากไปลอนดอน เลยอ่ะ
วงชาตรี อ่ะ 555 ฟังทันไหมนี่

ร้อนมั้ยครับ อากาศคงต่างกับที่ลอนดอนมากมาย
เอาเครื่องดื่มเย็นๆมาฝาก

หวัดดีคุณทากชมพู
ขึ้นกระเช้าตอนที่อยู่จุดสูงสุดไม่น่ากลัวเหรอ หัวใจจะวาย

บ้านเมืองเขาส่วนที่เปลี่ยนแปลงก็เปลี่ยนไป บางอย่างที่เขาคงไว้เขาก็รักษาไว้ ต่างจากบ้านเรา รถรางไฟฟ้ามีอยู่ดีๆไม่รู้ไปเกะกะใคร สั่งเลิกซะ ให้มันได้อย่างนั้น

ตู้โทรศัพท์สีแดงคู่ดูดี แต่ทำไมไม่ทำเหมือนบ้านเรานะ
เป็นกลุ่มใหญ่แต่ไม่ค่อยมีคนเข้าไปใช้ ชำรุดจ้า

ขอบคุณที่นำเอารูปมาฝากเพื่อนๆในบล็อกได้หูตาสว่างขึ้น
เอามาลงเยอะๆนะ ดูแลสุขภาพด้วย ราตรีสวัสดิ์

- มีพ่อ มีลูก
เราอยากเป็นลูกจังคะ

มารอต้อนรับกลับบ้านครับ
บรรยากาศของลอนดอนดูสงบนิ่ง แต่แฝงด้วยความร่าเริงอยู่ในที

แล้วจะมาติดตามต่อครับ

หน้าหนาวไม่มีทูพลีสให้เห็นใช่ไหมเนี่ย

ลอนดอนอาย ดูใกล้ๆ แหมใหญ่จังเลยนะครับ แคบซูนอันนึงเข้าไปได้หลายคน แหมมีโฟร์กราวด์สวยด้วยนะ คุณอัยย์อยู่ที่โน่นอากาศขมุกขมัว กลับมาเมืองไทย ร้อนแล้ว อาจจะปรับไม่ทัน
รถม้านั่น ไม่เคยใช้บริการ แต่รถเมล์แดงคลาสสิค 2 ชั้นเคยขึ้นครับ

คุณอัยย์ไปฝรั่งเศสด้วยใช่ไม๊ครับ คงได้ยินแต่เสียง อองๆ ตองๆ แตงๆ เต็มไปหมด

อยากไปเหมือนกันค่ะถ้ามีโอกาส ชอบ blog คุณจัง ขอ Add นะคะ

สวัสดีครับทากชมพู


ถึงอยู่แค่ดอยวาวีก็มีโอกาสได้เห็นภาพลอนดอนจากบล็อกนี้ได้

เมื่อวานนี้ได้รับหนังสือเล่มหนึ่งที่ส่งมาให้ห้องสมุดดรงเรียนบ้านวาวี

เห็นชื่อผู้ส่งและนามสกุลคุ้นๆ
เธอเป็นเจ้าของหนังสือตลาดหลายเล่ม

ตอนแรกคิดว่าเธอผู้ส่งคงส่งมาให้ห้องสมุด
เลยโทรหาคุณน้ำมนต์ ซึ่งเป็นสามีของเธอ
คุยกับคุณน้ำพมนต์อยู่พักหนึ่ง เพราะไม่ได้คุยกันนาน

ไม่รู้ว่ารู้จักไหม น้ำมนต์ ที่เป็นบรรณาธิการวัยหวาน,วัยฝันเมื่อหลายสิบปีก่อน

เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน

ไม่รู้ว่าจำผิดหรือเปล่าว่าทากชมพูเคยรู้จักกับคุณน้ำมนต์น่ะ

ปรากฏว่าเมื่อคุยกันแล้ว คุณน้ำมนต์บอกว่ามีผู้อ่านคนหนึ่งสมัครเป็นสมาชิกหนังสือ "กรรมทันตา" 1 ปีให้แก่ห้องสมุดโรงเรียนบ้านวาวี

คุณสิรมา อภิจารินก็สมัครสมาชิกอ่านเอาเรื่องให้ห้องสมุด

ขอบคุณจริงๆครับ

วันนี้ นำเสนอเรื่องราวได้ดีนะ ..
ขึ้นต้นไปลอนดอน
แต่ลงท้ายไปไหนก็ไม่รู้..

สี BG สวยเหมือนเดิม ขับรูปสีเทา บรรยากาศหม่นๆ ธรรมดาๆให้ดูเด่นดีจัง ..
แต่รูปหัวใจ มันไม่เข้าอะ...

แต่เก่งนะหารูปประกอบเป็นผู้หญิงสาว (ท่าทางน่าจะสวย)นั่งห่มผ้า เข้าเรื่องได้ดีจัง ..
ดูแล้วก็อยากเอาไออุ่นไปให้ ..

เดือนหน้านะ ..
จขบ. คงจะหนาวจับขั้วหัวใจ ยิ่งกว่าตอนอยู่ลอนดอนอีก ..
เวลาเห็นยอดเรียกเก็บบัตรเครดิตน่ะ ...
เตรียมผ้าห่มหนาๆไว้นะ ...

โดย: ซาตานสีส้ม วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:13:31 น.

คล้ายกระเช้าใช่กระเช้าอย่างเราเห็น
ใหญ่สูงเด่นตื่นตาสง่าเสริม
ลอนดอนอายเลื่องชื่อระบือเติม
มองไทยเดิมแล้วใจหายอายลอนดอน

รถเมล์แดงสองชั้นสัญลักษณ์
แม้ใช้งานนานหนักไม่พักผ่อน
โทรศัพท์ตั้งตู้คู่นาคร
อนุสรณ์อนุรักษ์ด้วยหลักการ

เสื้อน่อลๆๆๆๆๆ

ใช้สโลกน"เพราะเราคู่กัน" หรือปล่าวครับพี่อัยย์

ไปเติมพลังถึงอังกฤษ กลับมาสมควรแล้วที่บ้าพลัง

ย้ากกกกกกกกกกกกกกก....

บรรยากาศที่นั่นดีมากเลยครับ ผมชอบอย่างนั้นยิ่งกว่าแดดจ้าเสียอีก
ได้พักผ่อนไปอยู่ประเทศที่เขาเจริญแล้ว เปิดดูข่าวการเมืองไม่ต้องเครียด น่าอิจฉาจัง
ปล.ชิ้งช้าสวรรค์ของเขาสุดยอดดีครับ
ขำคุณทาสบอยโดนแฉความงามอีกแล้ว

สุขสันต์วันสีฟ้าค่ะ คุณอัยย์

ว่างๆแวะไปดูคนเมาเหล้าที่บ้านนะคะ

เข้ามาแล้วตกใจ
หนีกลับไปตั้งตัวก่อน....

... ยามเช้าหนาวเหน็บ ยามบ่ายหนาวลม ยามค่ำหนาวใจ ...

... เรื่องแบบนี้มันช่วยไม่ได้จริงๆ พี่

... อัพบล๊อกแป็บเดียวเมนท์ตรึม ตอนนี้อุ๋มยุ่งวุ่นวายอะไรต่ออะไรมากมาย มันเข้ามรสุม - งานสุมหัวนะ เอกสารจะทับตายอยู่แล้วววว เลยไม่มีอะไรจะอัพบล๊อกตัวเองเท่าไหร่ เน็ตก็ไม่ค่อยได้เข้า พอจะมีเวลาเลยมาตามบล๊อกที่คุ้นเคยแบบบล๊อกเนี้ยะ

... ไปก่อนละน้าาาาา ยินดีต้อนรับกลับสู่เมืองแห่งแสงอาทิตย์ และหมอกควันค่ะ

ลอนดอนสีเทา แต่โชคดียังมีแสงแดดให้เห็นบ้างนะครับ

ภาพของผู้คนดุสดใสดีนะครับ

สวัสดีวันศุกร์ ขอให้มีความสุขมากๆเหมือนวันนะคะพี่ทากชมพู

แฮ่... ไปถึงลอนดอน ซื้อเสื้อ เวสต์แฮม มาฝากผมบ้างเป่า

แฮ่... สงสัยเรามีปัญหาเดียวกัน เพราะรอบก่อนปรึกษาซิตี้แบงก์ไปอักโข

มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ

สวัสดีค่ะ แวะมาดูภาพลอนดอนค่ะ

อากาศที่นั่น เหมือนที่อ่านตามนิยายเรื่องต่างๆที่มีโลเคชั่นที่ลอนดอนเป๊ะๆ อากาศหนาวเย็นทำให้อยากไปเที่ยวบ้าง 55+

จะมีโอกาศมั้ยช้านนน(ฝันไปก่อนเรื่อยๆ

)

ขอบคุณที่แวะส่งข่าวที่บลอคค่ะ ไม่ได้อัพมานานแล้วคอยอ่าน
แต่ของคนอื่นประมาณว่า ชอบอ่านแต่ไม่ชอบเขียนแต่ก็ยังอยากจะมีบลอคเป็นของตัวเองค่ะ

รูปสวย
คำบรรยายได้อารมณ์

แต่มันเศร้าอ่ะ
เศร้าตรงตัวเลขในบัตรเครดิต
หุหุ