ไดอารี่มีไว้บ่น ตอนที่ 17
พลังชีวิตที่เหลืออยู่น้อยนิด ก่อนที่มันจะหมดลง ขอบ่นอีกสีกครั้งก่อนที่เรื่องราวทั้งหมดจะเลือนหายไป
การเดินทางที่ไม่มีสิ้นสุด เส้นทางที่ไม่เคยราบเรียบ สองข้างทางที่มีผู้คนมากมาย เรียงรายผ่านพ้นจากกันไป
พบเพื่อผ่าน วนเวียนเปลี่ยนผัน มีทุกข์ีมีสุขร่วมกันไป
และก็คงถึงเวลาที่ต้องแยกจาก อาจมีบางครั้งที่ได้วนมาพบกันใหม่
คนที่รอ คนที่อยากพบ คนที่ห่างหาย เวลาที่มีอยู่มันช่างสั้นนัก
ต่อไปนี้คงต้องทำอะไรจริงจังมากยิ่งขึ้น เมื่อค้นพบว่าเวลาที่มีอยู่นั่น มันผ่านพ้นไปเร็วนัก
เส้นทางที่เราเลือกเดิน อนาคตที่เราจัดสรร ขอจงเชื่อมั่น อย่าท้อถอย
ขอให้ปลดปลอยตัวเองจากความฝัน เพราะชีวิตจริงนั่นมีความสุขมากกว่า
ลุกขึ้นเดินทางต่อไป แม้ว่ามันจะไม่เป็นตามเราคิด
เพราะการเดินทางจะไม่มีที่สิ้นสุด ขอเพียงแค่เรากาวเดินต่อ . . .
จงเชื่อมั่นในตัวเรา จงเป็นสิ่งที่ตัวเราอยากเป็น จงทำในสิ่งที่เราอยากจะทำ จงอย่าได้แต่รอคอย และ . . . จงไปในที่ที่เราอยากจะไป ตามที่ใจเราต้องการ
ขอบ่นเพื่อให้กำลังใจตัวเองอีกสักครั้ง
Create Date : 20 ตุลาคม 2555 |
|
34 comments |
Last Update : 20 ตุลาคม 2555 15:21:30 น. |
Counter : 1928 Pageviews. |
|
|
|
จงเป็นสิ่งที่ตัวเราอยากเป็น
จงทำในสิ่งที่เราอยากจะทำ
จงอย่าได้แต่รอคอย
และ . . . จงไปในที่ที่เราอยากจะไป
ตามที่ใจเราต้องการ