เป็นได้แค่ความคิดถึง ตลอดไป ตลอดไป
คงไม่มากเกินไปกว่านั้น แค่ห่วงใย แค่ห่วงใย
ฉันเป็นคนชอบฝัน
นั่งว่างๆก็ชอบเหม่อ
เงียบๆหน่อยก็เพ้อไปไกล
แต่ทุกครั้งมันก็ช่วยให้ฉันยิ้มได้
ความคิดของฉันติดลบ
นิสัยของฉันฉีกออกไปหลุดโลก
เลยไม่ค่อยจะเข้ากับใครเขาได้
หลายครั้งที่คิดจะปรับเปลี่ยน
แต่ในที่สุดก็กลับมาเป็นแบบเดิม
มีคนเคยสอนฉันไว้หลายอย่าง
แต่สุดท้าย ตัวฉันมันก็คือตัวฉัน
จะให้เปลี่ยนอะไรคงไม่ได้
ฉันเคยนั่งคิด ชีวิตนี้จะยังอยู่ได้อีกนานไหม
อยากรู้อะไรลองอะไร ก็ทำเลย
อย่าปล่อยให้เวลามันผ่านไปเฉย ๆ
แล้วสักวันนึงจะมานั่งเสียใจ
คิดถึงวันเวลาที่มี แล้วไม่ทำมันลงไป
เพราะเวลา ไม่สามารถย้อนกลับมาได้
เหมือนคำพูดของใครคนนึงบอกฉันไว้
เงินทองได้มาเท่าไหร่ก็ใช้ไปเถอะ
ไม่ได้ไปงกมัน จะเที่ยวก็เที่ยวสะ
ถึงแหม้จะอ้างไปว่า ก็ต้องเก็บเงินไว้ใช้ยามแก่บ้างสิ
แต่เขากลับบอกมาว่า
ถ้าแก่ตัวไป เอาเงินที่เก็บไว้มาใช้
ตอนนั้นแกคงได้แต่นั่งรถเข็น
มีพยาบาลสาวๆที่แกทำอะไรเขาไม่ได้พาม
า
แล้วก็สูดอากาศ ได้ดูแต่น้ำทะเล
แบบนั้นนะหลอ ที่แกคิดเอาไว้
นั่นนะหลอวันเวลาที่แกเหนื่อยมา เพื่อแค่นี้นะหลอ
เป็นประโยคที่ทำให้ฉัน . . . ติดสตั้นไป 3 วัน
นี้เราจะปล่อยให้ช่วงเวลาที่สำคัญเหล่านี้
สูญเปล่าไปเพราะมุมมองอันแสนแคบของเรา
เพียงแค่นี้เองหลอ . . .
เงินจะหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เวลา . . .
ไม่สามารถหามาชดเชยกันได้
เพราะงั้น อยากทำอะไรก็ทำ อยากรู้อะไรก็ลอง
อยากปล่อยให้อะไรมาขัดขวาง
ขาดอะไรก็หามาเติม อยากได้อะไรก็ไขว้ขว้า
ไม่มีอะไรหรอกที่มันจะวิ่งมาหาแกเอง
แต่ที่สุดแล้วมันก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา
ว่าจะทำอะไร ทำอย่างไร เพราะอะไร
เป็นคนตัดสินใจ เพราะชีวิตมันเป็นของเรา
เอ้าลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปข้างหน้า
อย่าปล่อยให้อะไรๆมันดึงเราไว้
ปล่อยความคิดให้โล้ดแล้น
อย่าไปสนใจสิ่งรอบข้าง
แล้วสู้กับชีวิตที่เราเลือก . . .
ที่มีให้คือความคิดถึง ตลอดไป ตลอดไป