ลืมใครไว้ที่ไหนกันบ้างหรือ?

การได้รู้จักใครซักคน ก็เหมือนการได้หนังสือมาซักเล่มหนึ่ง

อาจจะด้วยรูปเล่มที่สวยงามสะดุดตา ด้วยบทนำที่ดึงดูดใจ  หรือด้วยสไตล์การเขียนที่ไม่เหมือนใครก็ทำให้เกิดความสนใจและอยากลองหยิบหนังสือเล่มนั้นมาเปิดดูและด้วยความที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือจะเป็นยังไง

ความอยากรู้ทำให้เกิดความตื่นเต้น กระตือรือร้นที่จะหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน

แต่เมื่อได้อ่านแล้ว บางเล่มเราก็อ่านไม่จบ อยู่ๆก็หมดความสนใจขึ้นมาเฉยๆ บางเล่มก็อ่านผ่านๆ บางทีก็ลืมและไม่ได้หยิบขึ้นมาอ่านอีกเลย

บางเล่มเราอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ แม้ไม่ได้อ่านอีกก็ยังจำเรื่องราวต่างๆได้ดี บางเล่มเราอ่านแล้ว

อ่านอีก อ่านซ้ำหลายรอบ….ไม่มีวันเบื่อ เป็นหนังสือเล่มโปรดของเรา

หนังสือบางเล่มอาจดูไม่สวย อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องในตอนแรก แต่ถ้าได้ให้เวลากับมัน ได้อ่านไปซักพัก ก็อาจจะเห็นคุณค่าที่แฝงไว้ก็ได้

แต่อย่าลืมว่าคนเราไม่ใช่หนังสือ ที่อ่านแล้วจะทิ้งขว้างหรือยกให้ใครก็ได้ คนเราต้องการความรักและเอาใจใส่ ก็เรื่องของความรู้สึกมันอ่อนไหวและบอบบางออกอย่างนี้ จะให้ทิ้งขว้างกันได้ยังไง

ถ้าวันหนึ่งเกิดต้องการหนังสือที่เราเคยทิ้งขว้าง ไม่ใส่ใจ แต่หาไม่เจอและหาไม่ได้อีกแล้ว….

จะมานั่งเสียดายก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

แล้วตอนนี้ “เราลืมหนังสือไว้ที่ไหนหรือเปล่า”

++++++++++

ขออภัยจำที่มาไม่ได้ เป็นข้อมูลที่เก็บไว้ตั้งแต่เมื่อวันที่ 7 เมษายน 2549

ขอบคุณที่มาของข้อมูล

ฐายิกา

Create Date : 14 มกราคม 2558		0 comments
Last Update : 14 มกราคม 2558 15:45:24 น.
Counter : 511 Pageviews.
Share Tweet