Farvel...min pasient.-1
ฉันนั่งรับเวรจากเวรเช้าด้วยความตั้งใจ เพราะไม่ได้ขึ้นเวรที่นี่มาเกือบสองอาทิตย์ ฉันทำงานสองที่ ชอบอะไรที่ไม่จำเจ ไปทำที่นึงก็ได้อีกบรรยากาศนึง ไปทำอีกที่ก็ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ๆ เพิ่มขึ้น บรรยากาศแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ฉันก็ชอบนะ มันไม่น่าเบื่อดี วันนี้เราขึ้นเวรกันห้าคน หัวหน้าเพิ่มคนให้เพราะคนไข้เริ่มเยอะขึ้น แต่บางทีฉันก็รู้สึกว่ามันไม่พออยู่ดี อยากจะมีสักสิบมือจะได้ให้บริการได้อย่างทั่วถึง 555 แหม๋ ยามจะกดเรียกก็พร้อมใจกันกดทีเดียวเชียว ต้องเลือกเอาหรือชั่งใจเอาว่าห้องไหนควรไปก่อนดี
เช่น ห้องที่เรียกบ่อย ๆ พอไปแล้วก็ทำหน้างง เหมือนว่าฉันไม่ได้กดอะไรนะ เธอมาทำไมเนี่ย แบบนี้เราก็จะรู้กัน ปล่อยให้รอไปก่อน 555 ใจร้ายจริง ไม่ช่ายยยย คือเราก็ต้องไปทุกห้องอยู่แล้ว แต่ถ้าแบบแค่กดเรียกเพื่อต้องการความสนใจเราก็จะให้รอก่อนค่ะ เพราะจะมีคนไข้แบบนี้จริง ๆ มีห้องอื่น ๆ ที่หนักกว่าต้องการการดูแลมากกว่าเราก็ต้องไปก่อนค่ะ ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลเอกชน แต่ให้การรักษาเท่าเทียม มีสิทธิเรียกร้องได้ถ้าให้บริการแล้วไม่พอใจ แต่เท่าที่ทำงานมา คนไข้ส่วนมากก็จะน่ารักค่ะ ยังไม่เคยได้รับคำร้องเรียนเรื่องกดออดเรียกแล้วให้บริการช้าเลย เราทำให้ดีที่สุดค่ะ คิดเสียว่าเราเป็นคนไข้เอง เวลาเราป่วยเราก็อยากให้ได้การดูแล อยากให้พยาบาลมาหาเราเร็ว ๆ ใช่มั้ยคะ
คนไข้ที่ทำงานด้วยเป็นคนแก่ซะ 95 เปอร์เซ็นต์ค่ะ บางคนก่อนกลับชวนไปเที่ยวที่บ้าน บอกให้แวะไปหาบ้างถ้ามีเวลา ก็น่าสงสารนะคะ แต่ก็ไม่เคยไปสักทีค่ะ ได้แต่กล่าวขอบคุณอย่างซึ้งใจกับคำเชิญ คนแก่นะคะ คงไม่ต้องการอะไรมากกว่าได้มีเพื่อนคุย มีคนสนใจดูแล แวะไปเยี่ยมบ้าง
คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่นี่ดีค่ะ รัฐสวัสดิการให้การดูแลจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต บ้าน ขออนุญาตเรียกว่าบ้านนะคะ เพราะเค้าก็จะอยู่ประจำกันอยู่แล้ว ก็จะมีหลายระดับ ระดับในที่นี่หมายถึงความสามารถในการดูแลตัวเองและโรคที่เป็นอยู่ค่ะ อย่างเช่น ถูกส่งมาจากโรงพยาบาลด้วยเรื่องสะโพกหัก ผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว ก็จะถูกส่งต่อมาที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ ที่มีแผนกฟื้นฟู มีนักกายภาพบำบัดมาช่วยฟื้นฟูให้ เราก็จะประเมินคนไข้ว่าช่วยเหลือตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน
ถ้าได้ดี ส่งกลับบ้าน อาจจะต้องมีพยาบาลเยี่ยมบ้านแวะไปดูวันละครั้ง เราต้องติดต่อพยาบาลเยี่ยมบ้านก่อนกลับค่ะ
ถ้าได้ดี แต่ไปอยู่บ้านแล้วมันไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร พยาบาลเยี่ยมบ้านก็จะคุยกับญาติ ขอให้ลองกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ ที่เคยไปอยู่เพื่อให้เค้าประเมินว่าขาดอะไร ทำอะไรไม่ได้ เราก็จะประเมินคนไข้ ร่วมกับแพทย์ กับญาติ ว่าคนไข้ควรจะได้รับการดูแลอย่างไรเช่น อาจจะอยู่บ้านสองสัปดาห์ กลับมาอยู่ที่โรงพยาบาลสองสัปดาห์ หมุนเวียนไปอย่างนี้เรื่อย ๆค่ะ
แต่ถ้าได้ดี แต่มีภาวะความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้ ไม่ว่าจะก่อนผ่าหรือหลังผ่า เราก็จะมี บ้าน สำหรับให้คนไข้อยู่ค่ะ เป็นห้องใครห้องมัน มีห้องน้ำในตัว มีเจ้าหน้าที่ดูแลตลอด 24 ชั่วโมง มีพยาบาล มีแพทย์มาตรวจถ้ามีต้องการให้ตรวจคนไข้ที่อาการไม่ดี ซึ่งก่อนจะได้เข้ามาอยู่ที่นี่ก็ต้องผ่านการพิจารณาจากคณะกรรมการก่อนค่ะว่าสมควร หรืออยู่ในเกณฑ์ที่ควรจะได้รับสิทธินี้
แต่ถ้าได้ดีบ้าง ต้องช่วยบ้าง ไม่ได้เป็นความจำเสื่อม ก็จะมี บ้าน สำหรับคนไข้แบบนี้อีกค่ะ มีเจ้าหน้าที่ดูแลเหมือนกันแบบด้านบนค่ะ
แต่ถ้าคนไข้ขอกลับบ้าน เช่น ขอไปเสียชีวิตที่บ้าน ที่นี่ก็จะพิจารณาอีกทีค่ะ เพราะอาจจะหนักเกินไปสำหรับพยาบาลเยี่ยมบ้าน ซึ่งมีคนไข้เป็นร้อยเคสที่ต้องดูแลค่ะ อาจจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ ที่เคยอยู่ พยาบาลสามารถรายงานแพทย์ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ก็จะพิจารณาเป็นราย ๆ ไปค่ะ ระบบสวัสดิการแบบนี้ก็มีข้อดีค่ะ ข้อเสียก็มี แต่เลือกมองข้อดีดีกว่าค่ะ ในดีย่อมมีร้าย ในร้ายย่อมมีดี ถ้ามองแต่ข้อเสียซะมันก็ทุกข์ค่ะ อีกไม่กี่ปีผู้สูงอายุที่นี่ก็จะเพิ่มขึ้นมาก พยาบาลก็จะไม่พอค่ะ ไม่ว่าที่ไหนก็ขาดแคลนพยาบาลค่ะ ฉะนั้น ถ้าอยากมาทำงานที่นี่ก็ลองดูนะคะ แต่การจะได้เป็นมันยากขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ เพราะเค้าต้องการให้เราได้ภาษาจริง ๆ อย่าพึ่งท้อค่ะ สู้ ๆ นะคะ ถ้าสามารถผ่านด่านภาษาไปได้ละก็ รับรองได้ว่าที่ไหนก็อยากได้เราไปทำงานค่ะเพราะพยาบาลไทยเก่งไม่แพ้พยาบาลที่นี่เลย ---------------------
ฉันนั่งรับเวรไปถามไปเพื่อรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด เผื่อเกิดญาติมาถามอะไรจะได้มีข้อมูลตอบญาติได้บ้าง หรือถ้าตอบไม่ได้จริง ๆ ก็จะแนะนำว่าให้โทรมาตอนกลางวันคุยกับหัวหน้าแผนกเลย ซึ่งส่วนมากก็จะไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่กับญาติ อาจจะมีบางคนที่พิเศษน้อยหน่อย มากหน่อย ก็แตกต่างกันไปค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา คิดเสียว่าถ้าเราเป็นญาติคนไข้เราต้องการอะไร ญาติคนไข้ก็คงต้องการเหมือนเราเช่นกัน
วันนี้ฉันขึ้นเวรกับเพื่อนร่วมงานหลายชาติค่ะ ฉันมาจากเมืองไทย ผู้ช่วยพยาบาลคนนึงมาจากฟิลิปปินส์เป็นผู้ชาย คนนี้ฮาค่ะ เราชอบทำงานด้วยกัน รู้สึกเข้าขากันได้ดี ทำงานดีด้วยค่ะต้องขอชม อีกคนมาจากบอสเนีย อีกคนมาจากอัฟกานิสถาน อีกคนเป็นผู้ช่วยเหลือคนไข้เป็นคนนอรเวย์ ฉันเป็นพยาบาลคนเดียว บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยวนะคะเวลาขึ้นคนเดียว เพราะบางทีเราอยากปรึกษาหรือถามความเห็นในงานพยาบาลเราก็ไม่รู้จะถามใคร ถ้ามีเพื่อนขึ้นด้วยก็ยังได้คุยด้วยกันได้บ้าง แต่ขึ้นคนเดียวนี่ แหม๋ มันวังเวง 555 แต่เท่าที่ขึ้นเวรมาก็ผ่านมาได้ด้วยดีค่ะ ของแบบนี้ต้องอาศัยประสบการณ์ด้วยค่ะ ก่อนๆนี้ก็กลัว แต่พอได้ทำมากขึ้นเราก็จะมั่นใจมากขึ้นไปเองค่ะ
ฉันแบ่งงานให้ทุกคน แจกจ่ายโทรศัพท์ และเราก็เริ่มทำงานกันตอนบ่ายสามโมงครึ่งค่ะ ห้องแรกที่ฉันเข้าไปก็คือห้องที่คนไข้ที่เสียชีวิตเมื่อตอนบ่ายโมงยังนอนอยู่ที่เตียง...... ติดตามต่อตอนหน้านะคะ
Create Date : 10 มีนาคม 2557 |
|
7 comments |
Last Update : 14 มีนาคม 2557 2:55:13 น. |
Counter : 7096 Pageviews. |
|
|
|
นึกว่าเลิกเขียนบล็อกไปซะแหล่ว
อาโหน่ มีภาพปรากรอบไหมหลาว