ของขวัญชิ้นพิเศษ ..21 ตุลาคม 2536 ย้อนหลังไป 15 ปี เหตุการณ์ในวันทั้งหลายเหล่านั้น ไม่เคยลืมเลือน "ถ้าหากวันที่ 23 ยังไม่มีอาการเจ็บ..หมอจะขอใช้ยาเร่งนะ" ประโยคนี้ของคุณหมอ เมื่อนัดตรวจครั้งหลังสุด 18 ต.ค 36 ตีสองของเช้าวันใหม่ 21 ตุลาคม 36 รู้สึกเหมือนปวดท้องจิ๊ดๆ..เข้าห้องน้ำ.. อืม..เลือด..คงวันนี้แล้วล่ะ แต่ท้องแรก ปวดประมาณ 12-13 ชั่วโมง..ใจเย็นๆ ตะกร้าของใช้ถูกเตรียมไว้ข้างประตู ตามตำรา คือ หยิบจับสะดวก..เผื่อตกใจ เข้านอนต่อ แต่หลับไม่ลงแล้วล่ะ ตื่นเต้นมั้ง คอยจับอาการเจ็บปวด..ปลุกคนข้างกาย ให้รู้ว่า อะไรกำลังจะเกิดขึ้น.. ความรู้สึกคงคล้ายกัน คือ ตื่นเต้น จนตีสี่..ก็เริ่มเจ็บถี่ขึ้น พอดีเขาต้องมีงานเดินทางไปต่างจังหวัดเช้าวันนี้ เขาบอกว่า ไปโรงบาลเหอะ(โรงพยาบาลลานนา จ.เชียงใหม่) คงวันนี้แหละ รอเจ็บมาก เดี๋ยวสาย เค้าต้องไปทำงาน หยุดไม่ได้ เอ๊า ไปก็ไป ..อาการนิ่งมาก ..ตื่นเต้นนะ แต่คิดว่าเตรียมตัวเตรียมใจมาเก้าเดือนกว่าแล้ว ..พร้อม ที่จะเจอกัน พร้อม..ที่จะดูแล และ รัก พร้อมมาทุกวัน..ตั้งแต่มีเขาคนนี้เข้ามาเป็นหนึ่งชีวิตในร่างกาย ได้ห้องแล้ว พยาบาลตรวจร่างกายแล้ว ต่อสายคุณหมอประจำให้คุย ตอนนั้นเป็นเวลา ตีสีกว่าๆ เสียงตามสายคุณหมอบอกว่า.. "วันนี้แหละค่ะคุณแม่ จะได้เจอหน้าลูกแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหมอเข้างานแล้ว จะแวะไปหา " ..ตื่นเต้นมั้ยคะ พยาบาลถาม...แหม..คุณพยาบาลขา ตื่นเต้นยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แต่ที่นิ่งๆ คือ อิ่มใจ ปลื้ม เปรมสุข..ขอลูกชาย..ไม่รู้สินะ เหมือนแม่จะมองเห็นว่า ชีวิตวันข้างหน้าจะลำบาก แม่เลยขอให้เป็นเด็กผู้ชาย แล้วความรู้สึก ที่มีมาตั้งแต่หนูมาอยู่ในตัวแม่ แม่จะได้ลูกชาย ที่เข้มแข็ง พร้อมที่จะเผชิญชีวิตลำบากกับแม่ อาการเจ็บปวด เพิ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่วิธีปฏิบัติที่ฝึกมา เรื่องการควบคุมลมหายใจในขณะปวด ก็ใช้ได้ผล เขาเดินทางไปต่างจังหวัดแล้ว คงเหลือแต่แม่ของเรา ซึ่งกำลังจะเป็นยายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เฝ้าดูแลอยู่ อุ่นใจนะ..ที่มีแม่มาอยู่ด้วยในวันเช่นนี้ สิบโมงกว่า..เดินเข้าออกห้องน้ำ จนเดินไม่ไหว ..เพราะอาการปวด จะผสมผสานกัน ระหว่างปวดถ่าย กะ ปวดประจำเดือน เริ่มทนไม่ไหว..ร้องขอ คุณพยาบาลคะ ขอยาแก้ปวดจะได้มั้ยคะ ..พยาบาลใจดี บอกได้ค่ะ ทนเหมือนกันนะคะนี่..แหม..ก็ทนแหละค่ะ เพราะคิดว่า เจ็บปวดด้วยเรื่องธรรมชาติ เพราะธรรมชาติเป็นสิ่งที่ต้องมี ต้องเกิด..แล้วก็อย่างที่บอกแหละค่ะ พร้อมมาตลอดเวลา.. ได้ยาแก้ปวดไปแล้ว พอจะทนไหว แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่ปวดหรอกนะ ความเจ็บปวดก็ยังทวีความรุนเรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ฤทธิ์ยา ทำให้รู้สึกล่องลอยเคว้งคว้าง เบลอๆ ตาลืมไม่ขึ้น แต่รู้ตัว รู้ว่าแม่ขอมายืนข้างเตียงในห้องรอคลอด แต่คุณพยาบาลบอกให้รอที่ห้องที่จองไว้ เพราะเราอยู่ในภาวะที่ไม่ควรจะพูดคุยอะไร และ อยู่ภายใต้การดูแลของพยาบาล จำได้ว่าตัวเอง ร้องขอโทษพยาบาลทุกครั้งที่รู้สึกว่าฉี่ ในตอนแรก ตาลืมไม่ขึ้น มองไม่เห็นนี่คะ พยาบาลบอกว่า ไม่ใช่ฉีค่ะคุณแม่ เป็นน้ำเดิน จ นสิบเอ็ดโมงกว่า ได้ยินเสียงคุณหมอผู้น่ารัก คุณหมออุดม ดาวสดใส จนถึงวันนี้ยังจำชื่อคุณหมอได้ไม่เคยลืมเลือน มายืนข้างเตียงบอกว่า คงบ่ายๆ นะคุณแม่ ทนอีกนิด.. บ่ายกว่า..อาการปวดยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ..แม้เราปวด แต่เราไม่ยอมออกแรงเบ่ง คงด้วยอ่านหนังสือมาเยอะ..ว่าจะทำให้ช่องคลอดบวม คลอดยาก จนรู้สึกว่า อืม ปวดจริงๆ ร้องถามอีกครั้ง ทั้งๆที่หลับตา คุณพยาบาลคะ ถ้าขอยาแก้ปวดอีก จะมีผลต่อลูกมั้ยคะ คุณพยาบาลบอกว่า มีค่ะ ทำให้เด็กตัวเขียว..โอ๊ะโย๋.งั้นทนต่อดีกว่าค่ะ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากมีลูกเป็นเจ้าตัวเขียว เกือบบ่ายสองโมง รู้สึกถึงลมเบ่ง ที่มี อ่านหนังสือเยอะไง คอยสังเกตอาการตัวเองตลอดที่นอนปวด ว่าเข้าสู่ภาวะช่วงไหนแล้ว ..โอย..พยายามไม่เบ่ง จนทนไม่ไหว บอกพยาบาล.. คุณพยาบาลคะ ลมเบ่งมาแล้ว อยากเบ่งแล้วค่ะ..ขอเข้าห้องคลอดได้มั้ยคะ. .พยาบาลบอกว่า คงยังไม่คลอดหรอกค่ะ ท้องแรก นานหน่อย ช่องคลอดเพิ่งเปิดได้ เจ็ดเซ็นต์เอง.. ทำไมคะ (รอบนี้เถียง ไม่ยอม ก็รู้สึกว่า ต้องคลอดแล้ว ลมเบ่งก็เยอะขนาดนี้.) ห้องคลอดไม่ว่างเหรอคะ ถึงเข้าห้องคลอดไม่ได้ ช่วยตามคุณหมอด้วยค่ะ ด้วยการที่เป็นโรงพยาบาลเอกชน ตามใจคนไข้พอสมควร..ก็จัดการพาว่าที่คุณแม่.. ที่พร้อมจะคลอดเต็มแก่ เข้าห้องคลอด โทรตามคุณหมอ..เตรียมอุปกรณ์ ขึ้นขาหยั่ง ..อึ๊บ..อึ๊บ..ลมเบ่งมีมาตลอด แต่ทนๆ..ไม่เบ่ง กลัวบวม..จนคุณหมอพร้อม..บอกว่า “ ตามจังหวะนะครับคุณแม่..ใจเย็นๆ..เอ๊า...หนึ่ง...อึ๊บบบบบ...อ่า..ดีมากๆ...เอ๊าอีกที..สอง..อึ๊บบบบบบบ ..น่าน...ยังง้าน....เอ๊า อีกทีได้เจอลูกล่ะ...เอ๊า..อึ๊บบบบบ” ...พลั้ว... รู้สึกยังงี้จริงๆ..พุงยุบลงทันใด..ตามองนาฬิกา 14.02 เป๊ะ ..สักพัก...คุณหมอจับสองเท้า ของเจ้าตัวเล็ก..ชูให้ดู แว๊บแรกที่มองคือ ผู้ชาย...ผู้ชาย.. ได้ลูกชาย...แม่ได้ลูกชาย...น้ำตาแห่งความปลื้มเปรมไหลริน ..ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นพิเศษ...ที่ได้รับในวันนี้ แม่สัญญาว่า จะดูแล และ รักษาของขวัญชิ้นนี้ เท่าที่กำลังตัวเองจะทำได้ อย่างดีที่สุด.. นับถึงวันนี้ 15 ปีเต็ม..แม่ไม่รู้ว่า แม่เป็นแม่ที่ดีขนาดไหน.. แต่สิ่งที่แม่อยากจะบอกว่า ทุกอย่างที่แม่ทำมาตลอด 15 ปี แม่ทำด้วยรัก..และใจทั้งหมดที่มี ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนสุขและทุกข์กับแม่มาตลอด..เป็นคนดีนะลูก.. เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และ ขอให้มีความสุขกับการดำเนินชีวิตครับ..แม่รักเข้มครับ.... <   Create Date : 21 ตุลาคม 2551 3 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2552 17:54:38 น. Counter : 2892 Pageviews. Share Tweet

เห็นชื่อคล้ายๆ เลยแวะมาทักทายค่ะ อ่านแล้วรู้เลยว่าเป็นของขวัญชิ้นพิเศษจริงๆ ขอให้น้องผู้ชายมีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: วิสกี้โซดา 21 ตุลาคม 2551 8:41:31 น.

ลูก...วัยเดียวกันเลยค่ะ   โดย: Big Spender 21 ตุลาคม 2551 22:11:42 น.

แม่คะ ! TT" ซึ้งเว่อออออออออออออ.   โดย: จอยยย* IP: 124.120.145.169 1 กรกฎาคม 2552 17:58:39 น.