เอง
ตามสายวิชาของตน และหลีกเร้นจากการสอดส่อง
จากเจ้าหน้าที่ราชสำนักชิง และมักเรียกวิชาของตนเองว่า
“มวยเส้าหลิน” เพราะฝึกกันที่วัดเส้าหลินใต้
จึงทำให้หลายปีนับแต่สมาชิกหงเหมินเข้ามาหลบซ่อน
ที่วัดเส้าหลินใต้ วัดจึงเต็มไปด้วยยอดฝีมือแขนงต่างๆ
และสมาชิกของพรรคก็เรียกฐานที่มั่นนั้นว่า “เส้าหลินหยวน”
หรือวัดเส้าหลิน โดยฝึกศิลปะการต่อสู้ภายใต้ชื่อของวัดเส้าหลิน
จึงได้เรียกว่า “มวยเส้าหลิน” เพื่อไม่ให้ทางการ
จับความผิดปกติที่เกิดขึ้นที่วัดได้
.
เหตุนี้เองจึงทำให้เกิดความสับสนว่า
มวยเส้าหลินใต้ที่แท้จริงคืออะไร
ต้องเข้าใจก่อนว่า มวยเส้าหลินใต้ที่แท้จริง
แตกต่างจากมวยเส้าหลินที่สมาชิกของหงเหมินใช้เรียก
เพื่อหลบซ่อนจากทางการ
.
และต้องเข้าใจด้วยว่า สมาชิกของหงเหมินมีหลากหลาย
ทั้งบัณฑิต ยอดฝีมือ นักรบ พ่อค้า ชาวนา ขุนพล
และอื่นๆ ปะปนกัน และไม่ใช่ทุกคนที่เป็นยอดฝีมือ
ด้วยเหตุนี้เอง เพื่อให้เกิดมาตรฐานเดียวกัน
จึงเกิด “ชุดมวยพื้นฐาน” อันเป็นการตกผลึกของ
ยอมฝีมือ เพื่อนำมาใช้สอนสมาชิกของพรรค
สมาชิกของพรรคจึงต้องฝึกเส้นมวยนี้
เมื่อเวลาผ่านไปเส้นมวยนี้ได้รับการพัฒนา
จากตัวผู้ฝึกแต่ละคนตามความรู้และประสบการณ์
จึงทำให้เกิดการแตกแขนงของสายมวยออกไป
และก่อให้เกิดความสับสนขึ้นไปอีกเพราะมวยแต่ละชุด
ที่กำเนิดจากกลุ่มหงเหมินหรือเทียนตี้หุ่ย
จะมีคำซึ่งแสดงถึงเส้นมวยที่คิดค้นจาก “มวยพระ”
หรือมวยของวัดเส้าหลินใต้ เพราะต้นกำเนิดของหงเหมิน
หรือเทียนตี้หุ่ยรุ่นแรกเป็นพระ จึงทำให้เราไม่สามารถแยกได้ว่า
มวยของหงเหมินเส้นใดเป็นมวยเส้าหลินใต้จริงๆ
หรือเป็นมวยของสมาชิกหงเหมิน
.
ยกตัวอย่างในกรณีของเส้นมวยและเส้นอาวุธ
ของ “วัดจิวโซ่ว” หรือรู้จักกันในนาม “ไท่ผิงหยวน” ( 太平院)
ที่ตั้งอยู่ในตำบลเซี๋ยนหยู ซึ่งถูกเผาเมื่อราวต้นราชวงศ์ชิง
เหตุเพราะทางการชิงได้เข้าไปปราบกบฏหงเหมิน
หรือเทียนตี้หุ่ย ที่นั่ยเป็นที่มั่นของเทียนตี้หุ่ย
และยังเรียกที่นั่นว่า “วัดเส้าหลิน” อีกด้วย
จึงทำให้เส้นและเส้นอาวุธที่นั่น เรียกว่า “มวยเส้าหลิน”
ไปโดยปริยาย
.
อีกตัวอย่างหนึ่ง คือ “วัดจางโจวตงซาน” และ
“วัดปู่เทียนกวงหัว” ซึ่งเป็นวัดในเครือหงเหมินเช่นเดียวกับ
“วันจิวโซ่ว” ก็เรียกมวยของหงเหมินว่ามวยเส้าหลินเช่นเดียวกัน
.
บางวัดที่อยู่ในพื้นที่ของเมืองฉางโจว ก็ได้มีลูกศิษย์รุ่นสอง
ของหงเหมินที่ได้เข้ามาอยู่ในวัดดังกล่าวข้างต้น
เช่น “เซียงหัว” ที่ได้เข้าไปถ่ายทอดวิชาในวัดอื่นๆ
ทำให้ชื่อของมวยเส้าหลินที่สมาชิกหงเหมิน หรือเทียนตี้หุ่ยเรียก
ได้แพร่หลายออกไป
.
ชุดมวยเส้าหลินชุดนี้จึงแพร่หลายไปในเขตมณฑลฟูเจี้ยน
ด้วยเหตุนี้ ภายหลังจึงได้มีการเรียกมวยชุดนี้ว่า “มวยฟูเจี้ยน”
และมักนำคำว่าฟูเจี้ยนนำหน้าชุดมวยเสมอ เช่น “ฟูเจี้ยนหล่อฮั่นฉวน”
“ฟุเจี้ยนฮื้อฉวน”
.
ชุดมวยฟูเจี้ยนที่มีชื่อเสียง และแพร่หลายอยู่ในปัจจุบันได้แก่
“อู่โซวฉวน” หรือมวยเลียนแบบสัตว์ห้าประเภท (五售拳)
“หล่อฮั่นฉวน” “ไท่จู่ฉวน"
.
มวยสองเส้นหลังนี้สันนิษฐานกันว่าน่าจะได้รับการถ่ายทอดมาจาก
นายทหารนอกราชการของจักรพรรดิ “ซ่งไท่จู่” ชื่อเจ้ากวงหยิน
หรือมิเช่นนั้นก็ได้รับการถ่ายทอดมาจากครูฝึกทหารนอกราชการ
ของ จักพรรดิ “หมิงไท่จู่” ชื่อ “จูหยวนจาง”
อย่างไรก็ดี มวยสองเส้นหลังนี้ มีผู้สันนิษฐานเพิ่มเติมอีกว่า
มวยสองเส้นนี้อาจถือกำเนิดก่อนช่วงราชวงศ์ถัง หรือ
ราชวงศ์หมิงเสียอีก
(ปัจจุบัน ข้อสันนิษฐานยังไม่เป็นที่ยุติ)
.
- จบ -