Bloggang.com : ThaiJaru : คิดถึงบ้าน

คิดถึงบ้าน

ความรู้สึกเหล่านี้ จะเกิดขึ้นมาเฉพาะเวลาที่เราเหงาหรือมีความทุกข์ การที่เราต้องมาอยู่ในที่ที่เราต้องมีการปรับตัวสูง จึงเกิดความเปลี่ยนแปลงในด้านอารมณ์และจิตใจ มีทั้งดีและไม่ดี บ้านที่เราเคยอาศัยอยู่มาตั้งแต่เด็ก ที่เมื่อก่อนเราคิดว่ามันใหญ่มาก คนส่วนใหญ่ พอเติบโตมาอยู่ในที่ที่มีแสงสีมากกว่า มีสังคมที่สวยหรูกว่า ก็ทำให้มีความรู้สึกว่าบ้านที่เราเคยอาศัยอยู่มันเล็ก ไม่สะดวกสะบาย ไม่น่าอยู่เหมือนแต่ก่อน แต่หารู้ไม่ว่าบ้านที่ใหญ่โตกว่านะ มันแลกมาด้วยการทำงานหนักทั้งชีวิต ไม่ผิดหรอกที่อยากจะมีบ้านหลังใหญ่ ๆ แต่ความอบอุ่นนะมีเหมือนที่เราเคยได้รับหรือเปล่า..

"นกน้อย..ทำรังแต่พอตัว.." เป็นคำที่มีความหมายสำหรับผู้เขียนมาก เพราะการที่เราทำอะไรให้พอกับกำลังของตัวเองนะ เราก็อาจจะไม่ต้องเหนื่อยมาก คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่สามารถเลือกวิถึการดำรงชีวิตได้ .. การ
ออม เป็นปัจจัยอย่างหนึ่งที่ทำให้ชีวิตดำเนินไปอย่างมีอิสระ

การรู้จักวางแผนด้านการเงินแต่เนิ่น ๆ ในชีวิต จะทำให้ระบบชีวิตมีคุณภาพมากขึ้น ผู้เขียนคิดว่าทางสถาบันการศึกษา น่าจะมีการเรียนการสอนด้านนี้ให้มากขึ้น เพราะโลกเราในปัจจุบัน มีการแข่งขันสูง ถ้าไม่มีการวางแผนด้านการเงินดีดี ทำให้มีความล้มเหลวในหลาย ๆด้านของชีวิต

การเรียนจบมาแล้วมีงานทำ มีเงินเดือนไม่ได้หมายความว่าเราจะมีความอิสระในการดำเนินชีวิต ผู้เขียนมีเพื่อนอยู่คน ทำงานอยู่บนเรือสำราญในประเทศอเมริกา รายได้ส่วนใหญ่ ก็มาจากค่าบริการการเสิร์ฟอาหารหรือเรียก tips ตกแล้วก็เดือนละ 3,000 US Dollars ทำงานใน contact ก็ 6-7 เดือน ก็คิดว่าสามารถหาเงินได้มากขนาดนั้น ก็เลยคิดจะซื้อบ้าน ผู้เขียนเชื่อว่าการมีบ้านเป็นสิ่งที่ทุกคนใฝ่ฝัน ก็เลยคิดซื้อบ้านราคา 2-3 ล้านบาท เพราะคิดว่าทำงานซัก 6 contact ก็คงจะจ่ายค่าบ้านหมด ก็เลยตัดสินใจซื้อบ้าน วางเงินดาวน์ 10% ของราคาบ้าน แล้วก็เริ่มผ่อน..

ฟังดูแล้วน่าจะผ่อนบ้านหมดภายในเวลา 7 ปี..แต่ความจริง เพื่อนผู้เขียนคนนี้ ลืมว่าตัวเองก็มีค่าใช้จ่ายเหมือนกัน เช่น ค่าตั๋วเครื่องบิน ไหนจะมีรายจ่ายในระยะเวลา 2 เดือนที่บินกลับมาพักร้อน พอมีบ้านราคาเป็นล้าน ก็ต้องซื้อรถดี ๆ ขับ ก็เลยต้องซื้อรถ ซื้อเฟอร์นิเจอร์ดี ๆ ..

ตอนนี้ ผ่านมา 10 ปี ก็ยังผ่อนบ้านไม่หมด แถมต้องทนทรมานทำงานอยู่บนเรือสำราญ เพราะงานบนเรือสำราญนะ เงินได้อยู่ก็จริง แต่ทำงานมากกว่าคนทำงานธรรมดาถึง 10 เท่าตัว ก็แล้วแต่ทำงานอยู่ส่วนไหน ความคิดของผุ้เขียนเห็นว่า ถ้าเงินดาวน์ 10% ของราคาบ้าน ฝากธนาคารไว้ แล้วฝากเงินเข้าบัญชีเหมือนผ่อนบ้าน คงมีเงินซื้อบ้านแบบเงินสดไปนานแล้ว เพราะไม่ต้องซื้อรถราคาแพง ๆ ให้เท่ากับบ้าน ที่ยังไม่ได้อยู่ขับ ฝากแบงค์ ไม่จำเป็นต้องฝากทุกเดือน แต่ค่าบ้าน ต้องส่งทุกเดือน เห็นความแตกต่างหรือยัง เก็บเงินฝากแบงค์ 7 ปี มีเงินมากกว่า 3 ล้าน เพราะไม่ต้องเสียดอกเบี้ย ซื้อรถก็ต้องเสียดอกเบี้ย เหมือนกับสุภาษิตว่า "นกน้อย..ทำรังแต่พอตัว.."

แล้วจะเล่าให้ฟังว่าชีวิตที่สำราญบนเรือสำราญน่ะ มันเป็นยังไง

ความจนเกิดขึ้นได้เพราะอะไร..ในความคิดแล้ว ความจนของคนเราเกิดมาจากความคิด...ครอบครัวที่จน ส่วนใหญ่มาจากพ่อแม่ที่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ขาดความรับผิดชอบ การทำหน้าที่ที่ดีของพ่อแม่.. ถ้าพ่อแม่มีความคิดที่ดี มีการวางแผนระบบการเงินที่ดี พอลูกเกิดมาก็ไม่ต้องเป็นหนี้..เป็นหนี้เพราะอยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวมี เป็นหนี้เพราะความอยากได้ ความอยากได้ในสิ่งที่ตัวเรายังไม่พร้อม นี่คือ พื้นฐานของคนจน..

Create Date : 31 กรกฎาคม 2552

Last Update : 6 สิงหาคม 2552 14:15:39 น.

7 comments

Counter : 380 Pageviews.

บางครั้ง บางเวลา ก็คิดถึงบ้านเหมือนกัน

โดย: somphoenix

วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:21:00 น.

เอาใจช่วยนะคะ

โดย: หนูนัท (NLN

) วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:4:13:14 น.

เคยมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะ

ใช่เลยค่ะความรู้สึกเหล่านี้ มักจะเกิดขึ้นมาเฉพาะเวลาที่เราเหงาหรือมีความทุกข์ใจ

โดย: latenight_lovesong

วันที่: 31 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:23:27 น.

สู้ สู้ นะ....

ตอนนี้ บ้านเรายังเหมือนเดิม

คนทะเลาะกันเหมือนเดิม..

รถติดเหมือนเดิม....

และร้อนเหมือนเดิม... แฮ่ะๆๆๆ

โดย: น้ำค้างหยกเก้าบุปผา

วันที่: 1 สิงหาคม 2552 เวลา:17:19:17 น.

เหงา เศร้า คิดถึงบ้าน และเวลามีความสุขคุณคิดถึงบ้านไหม
คนอุบลมาอยู่ใต้ออสเตรียจ้าา

โดย: fofo IP: 194.208.216.93 วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:23:14:27 น.

พูดถูกค่ะ คิดจะซื้อบ้านเหมือนกัน เคยคิดว่าจะซื้อให้ใหญ่ สะดวกสบายเท่าที่เราจะซื้อได้ เงินเดือนเพิ่มขึ้นก้อจะซื้อหลังใหญ่ขึ้น แต่พอมาทำงานที่ต่างประเทศ รู้เลยว่า เราซื้อแค่พออยู่ สวยพอประมาณ แค่นั้นพอแล้ว เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก การเหนื่อยใจและกดดันมันไม่คุ้มกับบ้านหลังใหญ่ที่เราได้มา จะกดดันตัวเองเพื่ออะไร ถูกมั้ย

โดย: ตุน IP: 127.0.0.1, 203.120.130.39 วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:12:21:25 น.

อยากให้เล่าฃีวิตที่ไม่สำราญบนเรือสำราญด้วยค่ะ..อยากรู้จิง...จิง ว่าผู้ให้บริการกับผู้รับบริการมีความแตกต่างอย่างไร.....เพราะว่าเคยมีประสบการณ์ ค่ะ แฟนหนีไปทำงานบนเรือสำราญเมือนานมาแล้ว...ปัจจุบันหายไปเลย....และ เพิ่งตามเจอเมื่อเร็วๆนี้ค่ะ....ไม่กล้าถามเจ้าตัว เลยต้องรบกวนให้ผู้เขียนช่วยแชร์ประสบการณ์ด้วย

โดย: sonthana.k IP: 125.24.198.208 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:15:02:44 น.