(รีวิวการ์ตูนไทยเฉพาะกิจ) Cross Road เดือดทะลุถนน (ภาณุ ลีลือสาย)

ถ้าจำไม่ผิด เราเคยบอกกับที่ตรงนี้ไว้ว่า จะให้ความสนใจกับ "การ์ตูนนอกสำนักพิมพ์" ด้วย 5555+ ถึงจะล่าช้าไปซักหน่อยเพราะเหตุผลบางอย่าง แต่ตอนนี้ ก็น่าจะเริ่มเอารีวิวมาลงให้อ่านได้มากขึ้นแล้วล่ะนะ -- แต่ก่อนที่จะเริ่มรีวิวจริงๆจังๆ มาทบทวนผลงานเก่าๆของเจ้าตัวอีกซักรอบกันดีกว่า....

ภานุ ลีลือสาย หรือในนามปากกา Plustina ได้ออกรวมเล่มกับทางสำนักพิมพ์ครั้งแรกในเรื่อง Word กับทางนิตยสาร Seed Comics (ซึ่งรวมเล่มไม่ครบ) ก่อนที่จะได้ออกภาคต่อที่ชื่อ Wordless กับทาง CTS ในเวลาต่อมา

ผลงานของ Plustina ในยุคสำนักพิมพ์นั้น ส่วนมากมักจะเป็นแนวแอ็คชั่น - แฟนตาซี (ซึ่งเป็นที่นิยมมากในขณะนั้น) จนกระทั่งเข้าสู่ช่วงที่เจ้าตัว เริ่มจะออกจากสำนักพิมพ์มา "พิมพ์เองขายเอง" แบบเต็มตัว ทิศทางการ์ตูนของ Plustina ก็เริ่มที่จะเปลี่ยนทิศทางไปจากเดิม และเน้นในส่วนของ "เซ็กซ์ อาชญากรรม และยาเสพติด" มากขึ้น อย่างเรื่อง Promised Land ซึ่งเป็นรวมเล่มก่อนหน้านั้น ซึ่งก็ยังสามารถหาอ่านได้ในเพจของเจ้าตัวเช่นเคย (แต่ไม่รู้ว่าจะยังมีเวอร์ชั่น "รวมเล่ม" ขายอยู่มั้ย เอาเป็นว่าถ้าสนใจจริงๆ ก็ลองทักแชทไปถามในเพจเจ้าตัวเสี่ยงดวงเอาแล้วกันนะ 5555+)

สำหรับ Cross Road นั้น เนื้อเรื่องว่าด้วย แจ๊ค หนึ่งในสมาชิกแก๊งไทเกอร์ ได้ฆ่าล้างครอบครัวๆหนึ่ง และได้พาตัวเด็กชายไปด้วย ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นเ จอห์น ตำรวจหนุ่มหน้าใส ก็มุ่งมั่นพยายามที่จะตามจับตัวคนร้ายในคดีนี้อยู่เช่นกัน -- เรื่องราวได้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆอย่างเข้มข้น จนกระทั่ง ความจริงทุกอย่าง ค่อยๆเปิดเผย จนมาถึงบทสรุปที่ว่า ฝ่ายไหนกันแน่ที่เป็น คนดี-คนเลว

พออ่านจบแล้ว รู้สึกประทับใจกับการดำเนินเรื่องที่ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังนั่งดูภาพยนตร์อาชญากรรมเจ๋งๆเรื่องหนึ่ง ที่มีเนื้อเพลงเป็นซาวด์แทร็กประกอบ (มีเนื้อเพลง Take Me Home, Country Road ของ John Denver มาคั่นระหว่างเรื่องด้วย เอาซี้!!!) ซึ่งตรงนั้นแหละ ที่ช่วยยกระดับเนื้อเรื่องให้ไปไกลเกินกว่าความเป็น "หนังสือการ์ตูน" กลายมาเป็น "ภาพยนตร์" ไปซะแทน เหมือนกับรูป "โปสเตอร์หนัง" ที่เห็นในหน้าปกนั่นแหละ ซึ่งมันสามารถเป็นไปได้อย่างที่เขามั่นใจจริงๆ (แนะนำให้ฟังเพลงตอนอ่านถึงฉากนั้น จะได้อารมณ์มาก)

ด้วยเนื้อเรื่องซับซ้อนที่ผูกมาอย่างดีเยี่ยม แต่ถูกนำมาย่อยให้เข้าใจง่าย ผ่านบทพูดที่เน้นความกระชับเป็นหลัก แต่มีวลีเด็ดแพรวพราวกระจัดกระจายไปทั่วทั้งเล่ม (ชั้นฆ่าคนมากกว่าจำนวนวันที่แกไปโรงเรียนแน่ๆ) ทำให้ Cross Road เป็นอีกหนึ่งรวมเล่มที่สามารถหยิบมาอ่านซ้ำได้หลายรอบ โดยที่ไม่รู้สึกว่าตอนอ่าน มันจะหนักหรือเบาจนเกินไป

ส่วนประเด็นหลักๆของเรื่อง จะพูดถึง อะไรกันแน่คือนิยามของความเป็นคนดี/คนเลว แต่ไอ้ความเป็นคนดีคนเลวที่ว่า มันเป็นแบบไหนล่ะ? ในเมื่อ...ถ้ามีสถานการณ์ที่บีบคั้น เป้าหมาย โอกาส หรือแม้แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นตัวแปร มันก็เป็นไปได้อยู่ ที่คนเลวก็สามารถทำเรื่องที่ดีงามได้ รวมทั้งคนดีเองก็สามารถทำเรื่องเลวร้ายออกมาได้เช่นกัน

เหมือนกับ Crossroad หรือ สี่แยก ที่ถึงความดีและความชั่ว มันจะมาจากถนนคนละเส้นคนละสาย แต่ซักวันหนึ่ง มันก็ต้องมาบรรจบกันตรงที่สี่แยกอยู่ดี ซึ่งแนวคิดนี้ สามารถนำมาใช้ได้กับเรื่องของ ความเป็น/ความตายในช่วงท้ายเรื่อง ความจริงที่ถูกเปิดเผย หรือแม้กระทั่ง...การที่ตัวเอกได้พบเจอกับคนๆหนึ่งที่ "สำคัญมากๆในชีวิต" โดยบังเอิญ ก็ได้เช่นเดียวกัน 

หรือถ้าจะให้พูดง่ายๆ Cross Road ก็คือ "การบรรจบกันระหว่างสิ่งสองสิ่ง" ซึ่งเป็นไปได้ว่า ซักวันมันก็ต้องเกิดขึ้น ราวกับว่าแทบจะไม่มีอะไรเลยที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตนั่นเอง!!!! (ก็ประมาณนี้ล่ะมั้งนะ.... หรือถ้าใครมีไอเดียเจ๋งๆอื่นหรืออยากจะแย้งอะไร ก็สามารถเอามาแจมในนี้กันได้เลยนะ)

ภานุ ลีลือสาย (Plustina) เคยมีผลงานรวมเล่มกับทางสำนักพิมพ์มากมาย ตั้งแต่เรื่อง Word จนถึงเรื่อง Tera At War ซึ่งมันมีคุณภาพที่ค่อนข้างสูงมาก มันสูงจนต้องหันกลับมามองงานที่ถืออยู่ในมือ และเผลอรำพึงกับตัวเองดังๆว่า "อิหยังวะเนี่ย!!?!" -- เพราะลายเส้นในเล่มที่เจ้าตัววาดด้วยคอมพิวเตอร์ .....มันออกมาแย่ซะเหลือเกิน เส้นเหลื่อมกันไปหมด ตัวละครวาดเส้นหยาบ แต่ฉากนี่เส้นเรียบเชียว (ไม่เข้าใจจริงๆเล้ย ทำไมการ์ตูนไทยที่วาดเส้นด้วยคอมส่วนมาก ถึงเป็นแบบนี้ไปกันหมดเลยนะ) ดูจากรูปด้านล่างนี่เอาก็ได้ โดยเฉพาะช่วงกายวิภาค มันออกมาเบี้ยวมากกกก เบี้ยวโคตรๆ ไม่ต้องไปไหนไกล แค่พูดถึงช่วงโครงหน้าอย่างเดียว ก็จบเห่แล้ว (ตั้งใจวาดหน่อยได้มั้ยโว้ย!!!)

มันเหมือนเนื้อเรื่องที่แค่เอาภาพมาห่อไว้เฉยๆ เข้าใจอยู่ว่า มันเป็นการ์ตูนที่กะจะวาดลงเพจสบายๆแบบไม่คิดอะไรมาก ....แต่การนำงานที่ไม่ได้ปรับลายเส้นให้เข้าที่เข้าทางจริงๆซะก่อน แล้วเอามา "ขาย" ในราคาตั้ง 200 มันก็ออกจะเป็นอะไรที่ดู "น่าผิดหวัง" ไปซะอยู่บ้าง การวาดโครงหน้าเบี้ยว มันสื่อให้เห็นว่า คุณ!!! ไม่ได้ใส่ใจกับงานจริงๆ แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแบบนี้ ก็ยังปล่อยออกมาให้ลวยนวลได้ซะเฉย (ตาขวานี่ เบี้ยวขึ้นบนมาเชียว)

คือปกติ เวลาเราอ่านการ์ตูน เราจะมองอย่างน้อยที่ 2 จุดใช่มั้ยล่ะ? อย่างหลักแน่ๆก็คือ "หน้าตัวละคร" กับ "ตัวอักษร" แล้วก็ค่อยๆไล่มาที่ส่วนอื่นทีหลัง ดังนั้นจะบอกว่า โครงหน้าที่เป็นพระเอกของงาน ห้ามเบี้ยวห้ามเละเด็ดขาด!!!! เพราะในฐานะที่เป็นคนอ่าน เจอแบบนี้...ได้แต่ WTF อย่างเดียวจริงๆนะเว้ย... (แต่ถ้าจะกะไว้ให้มันเป็น "สไตล์" แบบ tamzen อันนั้นก็ว่าไปอย่าง)

แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆนั่นแหละว่า "เนื้อเรื่องระดับสุดยอด" มันช่วยชีวิตเรื่องนี้เอาไว้ได้มากจริงๆ มีหลายฉากที่ทำผมขนลุกอยู่เยอะมาก ซึ่งอย่างน้อยมันก็สอดรับกับงานภาพที่ไม่ได้แย่อะไรมาก และยังพอได้สัดส่วนอยู่ แต่เส้นคอมที่ใช้วาดนี่สิปัญหา เท่าที่เห็น มันเหมือนดูปาดลวกๆยังไงไม่รู้ ถ้าคอนโทรลน้ำหนักเส้นกับสกรีนโทนคอมให้เหมือนงานเก่าๆพวกนั้นได้ แล้วเพิ่มรายละเอียดภาพเข้าไป จะแจ่มมากกว่านี้อีก และอาจจะได้เรตที่สูงกว่านี้ด้วย (น่าเสียดายแทนจริงๆ)

ก่อนจะจบรีวิวนี้ อาจจะมีคนสงสัยว่า ทำไมถึงให้รายละเอียดเรื่องน้อยจัง โธ่เอ้ย!!! ก็เพราะว่าอยากจะให้ทุกคนได้ไปลองสัมผัสเองจริงๆ ในเพจของเจ้าตัวกันยังไงเล่า ว่างๆก็ลองไปอ่านดู เดี๋ยวทิ้งลิงค์ไว้ให้ จะบอกว่าถ้างานภาพมันดีกว่านี้ก็คงไม่มานั่งเขียนยืดยาวตั้ง 2 ชั่วโมงหรอกโว้ย!!!!

- Promised Land (54 p) 
 https://www.facebook.com/pg/PlustinaONE/photos/?tab=album&album_id=1464935026967989&ref=page_internal

- Cross Road (122 p) 
 https://www.facebook.com/pg/PlustinaONE/photos/?tab=album&album_id=1645463272248496&ref=page_internal

(ในฉบับรวมเล่มจะแถมตอนจบแบบ good ending ให้ รวมๆแล้วก็ได้ 144 หน้าพอดี แต่สำหรับผมแล้ว แค่ bad ending นี่ก็เพอร์เฟ็กต์แล้วนะ)

(สรุป 6/10)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

Create Date : 22 กันยายน 2562		0 comments
Last Update : 5 สิงหาคม 2565 2:32:52 น.
Counter : 2051 Pageviews.
Share Tweet