ตลอดทั้งเรื่อง เราจะเจอเรื่องซวยๆ ดรามาติก ของตัวละครแต่ละตัวตั้งแต่ก่อนจะเริ่มถ่ายทำด้วยซ้ำ -- เริ่มจากพวกแก๊งแซ่บเนี่ย เริ่มถ่ายทำหนังกันด้วยพล็อตเรื่องเหมือนหลุดมาจากไอ้มดแดงภาคที่ 47 ที่ชุดฮีโร่นี่หยั่งกะจะไปจับกะปอมแถวตะเข็บชายแดน) นอกจากนี้แล้ว ความบัดซบนี่มีให้เห็นอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องตกใจไปอย่างเช่น ท่องบทพิธีบวงสรวง แต่ดันไปท่องบทสวดเรียกวิญญาณ(หน่านี่!!!) จับเด็กมอต้นที่ไหนไม่รู้มารับบทเป็นครูอนุบาล (แล้วเอาเพื่อนตัวเองที่ตัวเท่าควาย มาแสดงเป็นเด็ก....) แล้วไอ้พวกแก๊งแซ่บก็อยู่ไม่สุขเอาซะเลย เอาแต่เล่น เอาแต่หลีสาว ขี้เก๊ก ขาดความสามัคคี เพื่อนก็ดันช็อกคาที่เพราะมอเตอไซค์สุดรัก ดิ่งตกจากดาดฟ้าต่อหน้าต่อตา เรียกได้ว่า พวกเอ็งล่มตั้งแต่โปรดักชั่นเลยว้อย!!!!!!!!! เมื่อไอ้พวกนี้ไม่รู้ตัวว่าความพยายามของตัวเองมันสูญเปล่า -- เนื้อเรื่องคนเขียนก็ยังคงสนุก อ่านได้เรื่อยๆตามสไตล์จีรวัฒน์น่ะแหละ (ซึ่งจะได้เห็นในเรื่องต่อๆไปแน่นอน) คือเหมือนเรากำลังร่วมวงกับเพื่อนกวนประสาทพวกนี้ แล้วทำอะไรบ้าบอคอแตกไปพร้อมกัน -- ก็สนุกดี อาจจะมีมุขตลกคาเฟ่เกร่อๆที่เอามาใส่ทำซากอะไรก็ไม่รู้เช่น ไอ้มุขไวพจน์ เพชรสุพจน์อะไรนั่น ที่โคตรจะทำลายบรรยากาศสนุกๆของการ์ตูนอย่างมาก แต่นอกนั้นก็ไม่น่้าห่วงอะไรเท่าไหร่ แค่จุดเดียวจริงๆ
ในส่วนของงานภาพ บางจุดน่าจะวาดให้ดีกว่านี้ได้ กายวิภาคบางรูปดูเบี้ยวๆ แต่ก็ไม่เชิงไร้ทิศทาง ดูสวยมากด้วยซ้ำ แต่ยังไม่เต็มที่เท่านั้นเอง ตลกที่คนเขียนเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ชอบวาดตัวเองให้หล่อเท่เถื่อนๆกว่าชาวบ้าน 55555 มันก็ต้องมีบ้าง
นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เป็นเรื่องสั้นที่พูดถึงมิตรภาพของเพื่อน ฮีโร่อยู่ในตัวทุกคน อะไรทำนองนั้น หวังว่างานชิ้นต่อไปอาจจะได้เห็นอะไรเจ๋งๆจากนักเขียนคนนี้ก็เป็นได้
(สรุป 8/10)
ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/รีวิวต่อไป เกมร้อยวิญญาณ (ณัฐพล กิตติคุณธรรม/ข้าเจ้า)