ลาวแบบบ้าน บ้าน (เรา) 1

กลับเมืองไทยรอบนี้ได้รับใบสั่งให้พา ครอบครัวอันเป็นที่รักต้องการไปแอ่วเมืองลาว แอบวิตกจริตนิดหน่อย เนื่องจากเราเคยไปเมืองลาวมาแล้ว เมื่อหลายปีก่อน รู้ซึ้งดีถึงเส้นทางสายวิบาก เวียงจันทร์ –หลวงพระบาง ไม่รู้จะพา พ่อ กับ แม่ไปลำบากหรือ เปล่า แต่เขาขอมาเรา ประสาลูกที่ดีก็จัดไป

โชคดีที่โลกนี้ห้องบลู ทำให้ง่ายขั้นมาบ้าง ในการทำการบ้าน จริงๆ ตั้งใจจะไปรีวิวที่นั้น แต่อายข้อมูลอันน้อยนิดที่เรามีเหลือเกิน เลยเขียนไว้ในบ้านเราเองแล้วกัน

เกริ่นมามาก ไปเที่ยวกันเลยดีกว่า เราเริ่มต้นเส้นทางของเราที่หนองคาย เนื่องจากเรามาจากโคราชกัน ไหว้วานให้สามีอันไปที่รักไปส่งที่ ตม.หนองคาย เช้าตรู่ แล้วทริปเราเริ่มต้นที่นี่ กรอกเลยค่ะ กรอก ใบจากตม. บ้านเรา มีเจ้าหน้าที่ยืนแจกอยู่ ไม่ยุ่งยากอะไร โดยเฉพะถ้าเรามีพาสปอร์ต จากนั้นมองเห็นรถบัสจอดอยู่ พวกเราก้อเดินไปขึ้น ก็เห็นเขียนเวียงจันทร์หน่ะ ใครๆก้อขั้น เรา 4 คน เลยตามๆ เขาไป โดนเก็บค่าเสียหาย คนละ 25 บาท นั่งผ่านสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ถึงหล่ะ ตม.ลาว

คราวนี้ก้อกรอกใบตรวจคนเข้าเมืองของลาว แล้วก้อไปต่อแถวแสตม เรามีพาสปอร์ต ก็ไม่ต้องเสีย entry fee แต่ลาวโคราชอย่างเราไม่รู้เรื่อง ก้อไปต่อแถว เอื้อยเมืองลาวบอก ฟรีจ้า ลืมบอกช่วงรอต่อแถว เราแลกเงินกันตรงนี้เลย เรทก้อ บวก ลบ 255 กีบ เท่ากับ 1 บาท รวยกันไปเลย สังเกตได้จากหน้าพี่เรา ดีใจขนาดได้จับเงินล้าน (กีบ)

รถบัสคันที่เรานั่งมาไปไหน แล้วก้อไม่รู้ แต่ไม่เป็นไร เนื่องจากเป้าหมายของเรา คือหารถเหมาจากตรงนี้เลย เดิน ๆ กันไป แอบกระซิบบอกพี่เรา “ดูนะ เดี๋ยวพวกรถเหมา ก็มารุม ถามเรา” แง แง ปรากฎไม่มีใครมาถามซักคน ไหงเป็นงี้หล่ะ
ไม่เป็นไร ตั้งหลักไปหาข้าวเช้าให้พ่อก่อน ดูหุ่นพ่อเราก้อรู้ ว่าต้องกินข้าวตรงเวลา อุอุอุอุอ

ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม ดิวตี้ฟรี ร้านแรกเลย ฝีมือใช้ได้น้า รสชาดแบบไทยๆ สงสัยยังเพราะใกล้หนองคาย ใครที่อยู่โดยปราศจาก gsm ไม่ได้ แบบพี่สาวเฮา แนะนำให้ซื้อ sim tigo ของลาวใช้เลย ร้านนี้ก้อมีขาย ถูกกว่าเปิดโรมมิ่งเด้อ

กินข้าว อิ่มแล้ว ก้อนั่งเล่น ชวนเจ้าของร้านคุย ว่าเราอยากเหมารถไป วังเวียง ทันใด นั้นเอง บุญพาวาสนา ส่งถึงกัน มีเจ้าของรถตู้มาซื้อซิม โทรศัพท์พอดี เราเลย สอบถามราคา กรณี เหมารถ 2 วันครึ่ง

วันที่ 1 เวียงจันทร์ – วังเวียง
วันที่ 2 วังเวียง-หลวงพระบาง
วันที่ 3 หลวงพระบาง – สนามบิน (ไฟล์ ประมาณ 14.30 )

อ้ายเปิดราคาน่ากลัวมาก 11000 เราลมจะจับ ต่อ ลอง กันได้ ที่ 9500 สุดท้าย เรายังไม่พอใจเท่าไร แต่ก้อหล่ะ มันเป็นรถตู้ ราคายังงัย มันก้อเกือบวันละ 3000 (น้ำมันคนขับ) เขาต้องไปหาโรงแรม หาอาหาร ตีรถเปล่ากลับ อยากได้ถูกก้อต้องเป็นรถเก๋งธรรมดา เราก็ไม่มั่นใจสภาพรถ สงสารคนแก่นั่งอึดอัดในรถแคบๆ

เอ้า เอา ก้อ เอา ต้องตกลงใจ เนื่องจากสังเกตหน้าลูกทัวร์ เริ่มเบื่อหน่าย
ประมาณมันจะต่อ ทำไมหนักหนา และเราก้อคิดว่าเป็นการตัดสินที่ถูก คือเราอาจจะเสียมากกว่า ไปหาต่อเป็นเที่ยว ๆ แต่แลกกับการซื้อเวลา และความสบาย

โชเฟอร์ของเรา ชื่อนายมั่น สร้างความพึงพอใจให้พ่อ กับ แม่ เราเป็นอย่างมาก กุลีกุจอน เปิดประตูรถให้ทุกครั้ง เรียกพ่อ เรา ป๊า ทุกคำ ช่วยหิ้วกระเป๋าให้คนแก่ ได้ใจพ่อแม่เราไปเต็มๆ ประเภทวันหลังๆ แม่เราเรียก กินข้าวด้วยทุกมื้อ

ส่วนเราในสายตานายมั่น คือ “เจ๊” เจ๊อะไรไม่รู้ตัวดำ 5555 + ขำตัวเอง
สงสัยตรูจะแก่มาก (หรือว่าเคี่ยว ก้อไม่รู้555+ )เขาเลยเรียกเจ๊ แถมแทนตัวเองว่า น้องยังงั้น น้องอย่างงี้ ขำดีหน่ะ น้องตัวใหญ่โพด 5555+ ดูรูปเป็นหลักฐานได้ น้องส้มหน่ะหล่ะ ส่วนรถน้องมั่น นั่งสบายดีมากแอร์เย็น เจ้าของหมั่นทำความสะอาดรถดี ใครสนใจ รถตู้ไปเมืองลาว ขอแนะนำ อ้าว โมษณาแฝง อุอุอุ

เดินทางสู่เวียงจันทร์ เมืองหลวงของประเทศลาว กัน เรามีเวลาแค่ครึ่งวันเช้า ทัวร์ชะโงกจึงเริ่มขึ้น วัดธาตุหลวง ประตูชัย วันสีสะเกตุ วัดสีเมือง และ วัดพระแก้ว
ต่อด้วยตลาดเช้า เขาเรียกอย่างนี้หรือเปล่า ชักไม่แน่ใจที่มันเหมือนางสรรพสินค้าหน่ะ ไม่เรคคอเมนท์น้า ไม่ควรไป ของแพง ดิวตี้ฟรีที่ดาวเรืองถูกกว่า

เสียดายที่เราต้องรีบเดินทางต่อ การเที่ยวของเราเลยต้องทำเวลานิดหน่อย
ดีใจที่ได้กลับมาเห็นวัดสวยๆ อย่างวัดสีสะเกตอีกครั้ง ความทรุดโทรมอาจเกิดขั้นได้ตามกาลเวลา แต่สิ่งหนึ่งที่ได้เห็นในหลายวัดคือ การพยายามคงสภาพอย่างเดิมๆ ไว้ให้ได้มากที่สุด นั่นคือเสน่ห์ของประเทศลาวในความคิดของเรา เงินแต่ละกีบ ที่เก็บจากนักท่องเที่ยวคงมากโข แต่ละปี ถ้าจะนำมาพัฒนาปรับปรุงให้เป็นวัดท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ อย่างที่เราเห็นในบ้านเรา ก็คงทำได้ แต่คงทำให้เสน่ห์ของลาวขาดหายไป และเราก็ไม่อยากเห็นด้วย อยากให้ลาวเป็นอย่างนี้ตลอดไป

เพ้อ เพ้อ ท้องหิวอีกแล้ว น้องมั่นของเจ๊ ลูกมั่นของป๊า พาไปหาเฝอทาน เราอยากไปขอบใจเด้อ แต่เวลาจำกัดทานง่ายๆ แล้วกัน เฝอหรือก๋วยเตี๋ยวเมืองลาว แพงมาก ชาม 80 บาท กิน 4 คน หมดไปเกือบแสน(กีบ) สรุปไม่ถูกปากเราเท่าไหร่ คิดว่า เป็นเพราะเราทานไม่เป็น บนโต๊ะมีเครื่องปรุงเยอะมาก รวมถึงซอสพริก เราไม่รู้ปรุงงัย มันเลยไม่อร่อย (มั่ง ) หันไปทางไหน ทุกโต๊ะ กินเฝอ แกล้มผักกันอย่างเอร็ดอร่อย คน (ลาว) เยอะมากๆ น้องมั่น บอกร้านดังหน่ะ

ไม่เป็นไร กินเพื่ออยู่ จากนั้นประมาณ บ่าย2 โมงเรามุ่งหน้าสู้วังเวียง กุ้ยหลินเมืองลาวกัน เส้นทางนี้ไม่มีปัญหา ชิว ชิว 3 ชม ได้มั่ง เราเดินทางมาถึงรีบมุ่งหน้าไป ถ้ำจัง แต่ช้าไปนิด ถ้ำปิดหง่ะ เลยได้แต่รูปสะพานหน้าถ้ำมาเชยชม

มืดแล้วรีบเข้าเช็คอินที่ทวีสุข ที่พักท็อป ฮิตของชาวพันทิพเราเลยต้องไปพิสูจน์

โอ เค สวยงาม อยู่หน้าแม่หน้าซองเลย มองเห็นสะพาน สภาพห้องใช้ได้ สมราคาห้องละ 800 รวมอาหารเช้า แต่ข้อเสียคือ อยู่ไกลร้านอาหาร ถ้าชอบแสงเสียงผู้คนไม่แนะนำ แต่ถ้าชอบเงียบๆ นี่เลย แล้วก็ทานข้าวเย็น ริมแม่น้ำที่นั้นหล่ะ บ้านเราออกไปหาข้าวทาน ข้างนอก เดินกลับบ้าน แถมไม่ไหว ไกลเหมือนกันสำหรับผู้สูงอายุ ร้านอาหารหายากมาก หมายถึงร้านตามสั่งนั่งทานธรรมดาหน่ะ แต่ละร้าน ทำเหมือนเป็นโต๊ะญี่ปุ่น ให้ฝรั่งมากึ่งนั่ง กึ่งนอน ดูทีวี แม่เราก็ร้องจะกินแต่กระเพราไก่ ไข่ดาว เฺฮ้อ กลุ้ม ต้องคอยบอก แม่เราอยู่ต่างประเทศนะแม่ กระเพราไว้รอกลับไปกินบ้านเรา

วังเวียง เมื่อ 7-8 ปี ที่แล้ว ฝรั่ง ก้อเยอะอย่างนี้ แต่ ไม่มีโรงแรม รีสอร์ต มากมาย อย่างที่เห็น ในปัจจุบัน เปลี่ยนไปมากจริงๆ ขออย่าให้เป็นอย่างถนนข้าวสาร ให้เป็นแค่เมืองเล็กๆ ที่มีธรรมชาติ ที่เป็นเสน่ห์ให้นักท่องเที่ยว ที่รักกิจกรรมแอ็ดเวนเจอร์ทั้งหลายมาสนุกสนานก็พอ

บ่นอีกแล้วยาย 5555+ บ้านเรา ผิดหวังกับมื้อค่ำที่วังเวียง แต่ก็ให้อภัย เนื่องจากมีโรตี อร่อยๆ มาทดแทน โรตีเทวดา อันหล่ะ 40 บาท แพงโคตร แต่เราไม่โกรธ ไม่บ่นน้า เนื่องจากเรารู้ว่าของบางอย่างนี้ต้องอิมพอร์ตมาจากเมืองไทย แน่นอนต้องมีค่าขนส่ง ดังนั้น จ่ายค่าจ่าย ห้ามบ่น

กลับมานอนเตียงอุ่นๆ พร้อมดูข่าวเสื้อแดงแกล้มโรตี เข้ากันมั้ยเนี่ย นอนดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นเช้าไปเที่ยวหลวงพระบางกันต่อ

 

Create Date : 04 เมษายน 2553		1 comments
Last Update : 4 เมษายน 2553 22:01:56 น.
Counter : 2119 Pageviews.
Share Tweet