|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
๒๐ ธันวาคม ๒๕๔๙ กับ........
ตอนนี้เป็นเวลา ๑๕ นาฬิกา ๔ นาที นั่งมึนอยู่กับแบบตั้งแต่เมื่อเช้า และยังไม่หายจากอาการเมารถ
แปลกเหมือนกันที่เมื่อก่อนก็อยู่ที่ กทม. โดยสารรถเมล์ก็บ่อย แต่ไม่เคยเป็นอะไร มาระยะหลังนี้ (ตั้งแต่ประมาณต้นปี ๔๘) ได้ลงมาเคลียร์งานที่ออฟฟิศใหญ่ (ตอนนั้นทำงานอยู่สยามสแควร์ แต่ตอนนี้อยู่แยกอโศก)แล้วต้องกลับค่ำเพราะไม่ทันเรือคลองแสนแสบ ก็ต้องนั่ง 73ก. กลับ
ปรากฎว่ามีอาการเมารถ แล้วหลังจากนั้น ก็จะเป็นมาตลอด ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น (อาจจะเป็นเพราะว่าชินกับอากาศที่มลพิษไม่มากเท่ากับที่นี่) และเมื่อเช้าก็ยังเป็น...
แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่ไปกว่าอาการเมารถ หรือเมาฝุ่น เมามลพิษ ก็คือตอนลงจากรถเมล์ (กับอาการเมารถ) หน้าอาคาร ฟอร์จูนทาวน์ แล้วก็ลงมาที่รถไฟใต้ดินตรงนั้น...
ตอนเดินลงบันได (ไม่เลื่อน) มาได้สวนกับคนกลุ่มใหญ่ที่วิ่งเบียดเสียด แย่งกัน มาที่หน้าลิฟท์สำหรับคนพิการเพื่อที่จะขึ้นไปบนดิน ที่ความสูงจากพื้นตรงนั้นไปถึงบนดินก็ไม่น่าจะเกินชั้น ๒ ของบ้าน ที่สงสัยคือ เขาจะแย่งกันขึ้นลิฟท์ทำไมกับความสูงแค่นี้ อีกอย่างลิฟท์ตัวนี้ก็มีป้ายชัดๆว่าสำหรับคนพิการ (คนพวกนี้อาจจะพิการด้านจิตสำนึก)
บันไดที่ผมเดินลงมาก็อยู่ติดกับลิฟท์ แล้วจากตรงนั้นเดินไปไม่กี่ก้าวก็เจอบันไดเลื่อนแล้ว ออกแรงวิ่งมาแย่งกันขึ้นลิฟท์ผมว่าเหนื่อยกว่าเดินขึ้นบันได(ทั้งเลื่อนและไม่เลื่อน)ด้วยซ้ำไป
ไม่อยากวิจารณ์ว่าสาเหตุมาจากอะไร ความมักง่าย หรือเป็นค่านิยม หรือ ๆๆๆๆๆๆ บลา บลา....
แต่ดูแล้วเป็นอะไรที่ขัดลูกกะตาเป็นที่สุด จริงๆก็เห็นมาหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้รู้สึกมันเหลือทนจริงๆ
เน็ตตัดไปครั้งหนึ่งแล้ว.......
ตอนนี้เป็นเวลา ๑๖ นาฬิกา ๖ นาที นั่งมึนอยู่กับแบบตั้งแต่เมื่อเช้า และมึนกับ blog ที่พิมพ์เมื่อสักครู่...
มีอีกเรื่องหนึ่ง........
ที่ทำงานใหม่นี้อยู่ตรงแยกอโศกพอดี การเดินทางสะดวกใช้ได้ มีทั้งรถเมล์ รถใต้ดิน และรถไฟ ท่าเรือก็อยู่ไม่ไกล ตอนนี้พักอยู่กับเพื่อนที่ลาดกระบังการเดินทางก็นั่งรถไฟมาสะดวกที่สุด เร็วด้วย ถูกด้วย(5 บาท) ตอนกลับก็เหมือนกัน.
ก็มีข้อเสียบ้างตรงที่รถไฟจะมาไม่ค่อยตรงตามเวลาในตาราง หาความแน่นอนไม่ได้เทียบกับรถใต้ดิน (ก็แน่ล่ะ...ต้นทุนต่างกัน) มาช้าไปบ้าง มาเร้วไปบ้าง ถ้าไม่เผื่อเวลาให้ดีก็พลาดเลยเทียวนั้น....
นั่นเป็นสาเหตุของอาการเมารถเมื่อเช้า เพราะมารถไฟไม่ทันเที่ยว ๙ โมง เที่ยวต่อไป ก็ ๑๑ โมงนั่นเลย จริงๆก็มีเที่ยว ๙.๔๐ น.(นั่นก็สายแล้ว) แต่การรถไฟยกเลิกเที่ยวนี้ไปแล้ว ("วัว"มากที่เพิ่งรู้) เลยต้องมานั่งรถเมล์ จากลาดกระบังมาฟอร์จูน ใกล้มากกกกกกก......
ปรากฎว่ามาถึงที่ทำงาน ๑๑.๔๐ น.ซึ่งถ้านั่งรถไฟเที่ยว ๑๑ โมงมาก็คงถึงเวลาพอๆกัน(ไม่เสี่ยงเมารถด้วย)("วัว" ๒ ครั้งติด ในวันเดียว.....
เรื่องไม่จบแค่นั้น.....ก็ตรงที่ ตอนจะกลับผมต้องมารอรถไฟเที่ยว ๑๘.๔๐ น. เพราะเที่ยวก่อนนี้ ๑๗.๒๑ น.เลิกงานไม่ทัน(เลิกห้าโมงครึ่ง) ภาพที่เจอบ่อยๆคือ ผู้โดยสารท้ายขบวนจะตั้งวงดื่มแอลกอฮอล์กัน (ทุกวัน) มันไม่แปลกที่คุณจะถือเครื่องดื่มขึ้นมาบริโภคบนรถโดยสาร หรือขนมขบเคี้ยว ถ้าการบริโภคของคุณจะเป็นลักาณะส่วนตัว.......
แต่บนรถไฟที่ผมเห็นมันไม่ใช่....มันคือปาร์ตี้ย่อยๆของคนวัยทำงาน ทั้งชายหญิงที่ผมบนหัวเหลือน้อยเกินกว่าจะเรียกว่า"เกรียน"....
มีการแจกกระป๋องเบียร์ไปรอบๆวงเล็กๆนั่น (บางทีมาเป็นขวด หรือหลายขวด) พูดคุยเอะอะเสียงดัง ไม่ต่างจากวงเหล้าหน้าบ้าน เป็นภาพที่ใครเห็นอาจจะตกใจ หรือคนที่โดยสารรถไฟประจำอาจจะเรียกว่า "ชินตา" แต่สำหรับผม ผู้โดยสารหน้าใหม่คงต้องเรียกว่า "รับได้ยาก"
ที่แย่ไปกว่านั้น พนักงานรถไฟทั้งที่เดินตรวจตั๋วและคนโบกธงท้ายรถ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเป็นการพูดคุยของผู้โดยสารธรรมดา และแย่ไปกว่านั้นอีกคือ...
บางครั้งก็เห็นพนักงานเหล่านี้(บางคน)ร่วมวงปาร์ตี้กับเขาด้วย.........
ขอบคุณมากครับที่อุตส่าห์เสียเวลามาอ่าน.....
Create Date : 20 ธันวาคม 2549 |
|
9 comments |
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 21:29:31 น. |
Counter : 400 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) 20 ธันวาคม 2549 17:43:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: icebridy 7 กุมภาพันธ์ 2550 22:53:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: giftgame 8 กุมภาพันธ์ 2550 17:03:53 น. |
|
|
|
| |
|
|