|
ไม่มีอีกแล้ว ที่เรียกว่าเวลาว่าง
สองอาทิตย์ที่ผ่านมาชีวิตยุ่งเหยิงมากถึงมากที่สุด เพราะเป็นช่วงที่ออกจากห้องเทรน มานั่งเก็บข่าว เริ่มมี Production เป็นของตัวเอง แต่ด้วยความที่เป็นมือใหม่ ก็เลยใช้เวลามากกว่าที่ควรจะเป็น ช่วงพักกลางวันจากที่เคยมีเวลาตระเวณไปตามที่ต่างๆ (บริษัทเรามี shuttle bus พาพนักงานไปตามแหล่งของกินมื้อกลางวัน ในหนึ่งสัปดาห์ไปไม่ซ้ำที่กันเลยล่ะ ใจดีมั้ย) ก็กลายเป็นว่าต้องซื้อข้าวมาหม่ำที่โต๊ะ พอตกเย็นก็ต้องตาลีตาเหลือกไปเรียน คลาสเริ่มหกโมงครึ่ง เอ่อ เราสายตลอด ไปถึงก็นั่งงงอยู่สักพัก (ประมาณครึ่งชั่วโมง แหะแหะ) อาจารย์สอนไปถึงไหนแล้วฟะ กว่าคลาสจะเลิกก็สี่ทุ่มครึ่ง โซซัดโซเซกลับบ้านมาปั่นรายงานต่อ กว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง ตอนเช้าก็ต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อจะไปทำงานที่ควรจะเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวาน
นี่แหละค่ะวงจรอุบาทว์ เพื่อนๆ ที่ทำงานก็คิดว่าเราเป็นคนขยัน (หรือจะคิดว่าเราแกล้งขยันก็ไม่รู้) แต่อยากจะบอก เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเฟ้ย แต่ไม่อยากให้ใครช่วย เพราะยิ่งทำมากเราก็จะได้ฝึกมาก ต่อไปก็จะได้ทำได้เร็วขึ้นด้วย
ผลของการพักผ่อนน้อย เราเบลอค่ะ ลงรถเมล์ผิดป้ายบ้าง ขึ้นรถเมล์ผิดสายบ้าง คือเราตั้งใจจะขึ้นสาย 14 (ก็สายเดิมนั่งอยู่ทุกวัน) สันนิษฐานว่า เนื่องจากป้ายรถเมล์ที่ออร์ชาร์ดมีจอบอกเวลาที่รถแต่ละสายจะมาถึง พอเรามองที่จอ เห็นสาย 14 เปลี่ยนเป็น Arr แล้วก็มีรถเมล์มาจอดตรงหน้าเราพอดี เราก็ก้าวขึ้นเลย นั่งเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง เอ้ย ทำไมมันมาทางนี้เนี่ย ปรากฏว่าที่เราขึ้นเป็นรถสาย 111 (หรือมันคล้ายกันนะ เลข 14 กับ 111) 
นอกจากนั้น ก็มีงงๆ แบบนั่งทำรายงานที่บ้านอยู่สองชั่วโมง แล้วก็หาไม่เจอ เซฟไว้ในส่วนไหนของเครื่องก็ไม่รู้ เสิร์ชยังไงก็ไม่มี ลองรีสตาร์ทเครื่องใหม่เผื่อจะลืมเซฟ มันอาจจะโชว์ใน Compatibility mode ก็ได้ แต่แล้วก็ไม่มี นั่งร้องไห้แต่ก็แบบง่วงไม่ไหวแล้ว สรุปต้องตื่นเช้ากว่าปกติมานั่งทำใหม่ 
แล้วก็ยังไปเบลอต่อที่ออฟฟิศ กด Cappuccino จากเครื่อง แต่ไม่ได้เอาแก้วไปรอง ก็ยืนมองกาแฟไหลลงมา คิดว่ามันแปลกๆ ดูโล่งๆ ยังไงก็ไม่รู้ จนเครื่องหยุด อ้าว ไม่มีแก้ว กรี๊ด รีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที (ถ้ากาแฟมันนองเคาท์เตอร์ เราจะเช็ดแน่นอน แต่นี่มันลงไปอยู่ใต้เครื่องอ้ะ เราไม่รู้วิธีเปิด ขอโทษแม่บ้านไว้นะที่นี้  ) วันนั้นเลยหลอน เปลี่ยนจากกาแฟเป็นโค้กแทน เพราะตู้โค้กมันจะออกมาเป็นโค้กใส่น้ำแข็งในแก้วเรียบร้อย ป้องกันคนเอ๋ออย่างเรา
ถึงตอนนี้ก็ส่งรายงานเล่มเล็กแล้ว รายงานเล่มใหญ่ต้องส่งภายในสองอาทิตย์ ยังไม่ได้เริ่มเลย แต่อย่างน้อยคลาสสำหรับวิชานี้ก็หมดแล้วน่ะ
| Create Date : 17 สิงหาคม 2551 |
|
18 comments |
| Last Update : 17 สิงหาคม 2551 17:06:57 น. |
| Counter : 522 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
) วันนั้นเลยหลอน เปลี่ยนจากกาแฟเป็นโค้กแทน เพราะตู้โค้กมันจะออกมาเป็นโค้กใส่น้ำแข็งในแก้วเรียบร้อย ป้องกันคนเอ๋ออย่างเรา
ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อย่างน้อย เราจะได้ผอมๆๆ 
แต่ก็ต้องพักผ่อนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..