BlogGang.com : : thetoppy : ลัดฟ้าสู่ German ตอนที่ 4

ลัดฟ้าสู่ German ตอนที่ 4

หลังจากวันเข้า camp ไม่นานเกินรอครับ ก็ได้ออกเดินทางไปกันสักทีเยอรมัน ไปด้วยสายการบินไทยครับ ไปพร้อมกันทั้งหมู่เลย นั่งเครื่องไปลง frankfurt กันครับ บรรยากาศตอนแรกที่ไปถึง วังเวงพิลึกเลย (อ๋อลืมบอกไปว่ามี volunteer จากไทยไปด้วย 1 คน) ไปถึงก็เอ๋อกันหมดอ่ะครับเพราะว่าไปถึงเช้ารถยังไม่มา รถในที่นี้ก็อย่างที่ทราบกันนะครับว่าเยอรมันเนี่ย เดินทางโดยรถไฟเป็นส่วนใหญ่เลย ICE เลยเป็นสิ่งที่เรารอครับ นั่งรอไป 2 ชมได้ครับ ถ่ายรูปกันไป อากาศหนาวมากตอนที่ไปถึง ฝนตก แดดไม่ออก แล้วเราก็นั่งรออยู่ชั้น 2 ของสนามบิน เฮ้ออออ มะไหร่จะได้ไป ของผมอยู่แถบ นอร์ดไลน์ นะครับ Bielefeld ตอนที่ไปถึงผมยังไม่ทราบเลยว่า Host ผมหน้าตาเป็นอย่างไร อาชีพอะไรเพราะผมพึ่งจะได้ Host ก็ตอนที่น่งเครื่องไปแล้วล่ะครับ และแล้วเวลาออกเดินทางก็มาถึงโอ้วววว เพื่อนๆบางส่วนก็นั่งรถไปด้วยกัน เพราะว่าเขาไป Zone เดียวกันน่ะครับ แต่ของผมสิไปคนเดียวเพราะแถบที่ผมอยู่มีผมอยู่คนเดียวแถมยังนั่งรถไฟตรงไปได้เลยครับ ! เอาแล้วสิ ยืนรอรถอยู่นานมากกก volunteer ก็บอกว่าผมต้องไปแล้ว คุณรอดูเวลาที่รถจะเข้านะ แล้วขึ้นรถคันนั้นไปเลยมันตรงเวลา! ดูสิทิ้งผมงั้นเลย แล้ว volunteer ก็จากไป ไปกะสาวๆขึ้นรถไฟไปซะงั้น ผมก็ต้องยืนหนาวอยู่จนถึง 11 โมงอ่ะครับ รถก็มาพอขึ้นไปไม่มีที่นั่งอีก ! เพราะว่ามันไม่ได้จองที่เอาไว้น่ะครับ แย่ชะมัดเลยปล่อยเราไปแล้วยังต้องไปหาที่อีก ระหว่างทางที่นั่งไปผมก็นั่งคิดไปว่า " มาทำไมเนี่ยน้อ อยู่สบายๆ ไม่อยู่" มีเด็ก AFS ไปคันเดียวกับผมด้วยเป็นคน USA หยิ่งมากครับ ไม่พูดด้วยเลยผมพูดไรไป ก็พยักหน้าอย่างเดียว แล้วผมก็หลับไปอาจเพราะความเหนื่อยจากการเดินทางล่ะ หลังจากผมตื่นทุกคนหายไปหมดแล้วครับเพื่อน AFS ผมเหลือผมคนเดียว และตอนนั้นเองล่ะครับที่ทำให้ผมอยากร้องไห้มาก เพราะว่าตอนนี้ผมก็เหลือคนเดียวแล้วครับ มาในที่ที่ไม่รู้จัก ไม่มีคนคอยช่วยเหลือ ไม่รุ้หน้าค่าตา host แถมยังไม่รู้ว่าลงตอนไหนอีก นั่งไปคิดไป แต่ว่าก็ต้องเข้มแข็งครับ และแล้วก็มาถึงสถานีรถไฟแล้วแหะ ผมลงมาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ๆ ยืนมองๆ เพราะว่าไม่รู้ว่าใครจะมารับครับ ไม่ทราบว่าจะมีใครมาไหมด้วย รอไปไม่นานก็มีคนหัวขาวๆวิ่งมา เหมือนพวกศาสตราจารย์ในหนังเลยครับ Oh gunstig sind Sie Top? ผมไม่รุ้เรื่องครับแต่ผมจำได้เลาๆนะว่าแบบนี้ อากาศงี้หนาว + ฝนตก คนที่มารับก็คือพ่อที่บ้านผมครับ มาพร้อมกับแม่ เขาพูดเยอรมันใส่ผมเลยนะเป็นชุดๆ จนผมไม่เข้าใจเขาเลยเปลี่ยนมาพูด Eng แทน 2 ท่านเป็นศาสตราจารย์ครับ และผมก็กลับมาถึงบ้านคนต่อไปที่เจอ ลูกสาวครับ อายุเท่ากันกะผมเลยล่ะ วันนั้นเขาก็ปล่อยให้ผมได้พักผ่อนครับ เพราะว่ามาไกล นอนในห้องมี heater เลยล่ะผมก็อาบน้ำแล้วก็หลับไปครับ .>>วันแรกผมละเมอเห็นแม่กะน้องผมในห้องที่ผมนอนเลยนะ อาการ home sick ล่ะมั้ง

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2549 21:11:40 น.

7 comments

Counter : 1248 Pageviews.

จ้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ ยังไงก้อพยายามต่อไปค่า มีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังเรื่อยๆนะคะ อย่าท้อ... คิดว่าแม่กับน้องๆ น่าจะเป็นกำลังใจที่ดีให้ค่ะ .. พี่ขอร่วมเอาใจช่วยอีกคนนะคะ สู้ๆๆ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกันนะคะ