|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความงาม (มงกุฎจันทราตอนพิเศษ) Beauty: A Crown and Court Duel Short Story (จบ)
(ต่อค่ะ)
เราควบม้าออกไปอีกครั้ง ตามทางเดินเกวียนเก่าที่ลัดเลาะไปตามต้นไม้ใหญ่เปลือกปุ่มป่ำซึ่งมีมากขึ้นทุกที ทุกครั้งที่เจอถนนใหญ่ เขาจะเลี้ยวไปตามทางเดินเล็กๆ ซึ่งมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือและทิศตะวันตกเสมอ แม้เขาจะมองไปรอบตัวตลอดเวลา ทอดสายตามองฝูงนกที่บินอยู่เหนือยอดไม้บ้าง พิจารณายอดเขาสีม่วงเลือนลางที่ริมขอบฟ้าบ้าง เขาก็ไม่พูดอะไรเลย
ข้าเองก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน การยั่วยุฟลอวิกผู้ชั่วร้ายตอนโกรธเขาอยู่ก็สนุกดี แต่พอไม่โกรธ ข้ากลับพบว่าตัวเองต้องเบือนหน้าหนีไม่เช่นนั้นจะเผลอมองเส้นผมยาวสีทอง รูปไหล่ หรือกระทั่งรู้สึกถึงเสียงลมหายใจของเขามากเกินไป การอยู่เฉยๆ แล้วทำให้คนหลงใหลได้นี่ให้ความรู้สึกเช่นใดกันนะ ข้าเฝ้าดูทาร่าใช้อำนาจนั้นมาสองสามปีแล้ว และเคยนอนอิจฉานางมาหลายคืนเกินจะนับได้ถ้วน แต่ตอนนี้ข้าเริ่มสงสัยว่า หากมีคนคอยเฝ้ามองเราและปรารถนาในตัวเราอยู่ทุกหนทุกแห่งแล้ว เราจะเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริงได้หรือ
เจ้าคิดอะไรอยู่ จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นเมื่อตะวันเริ่มคล้อยลง ส่องให้เงาต้นไม้ทอดยาวไปทางขวา
การเป็นคนที่รูปงามที่สุดในห้องเสมอนั้นเป็นอย่างไรหรือ แปลว่าเจ้าต้องแสร้งทำเหมือนเวลาเล่นละครอยู่ตลอดเวลารึเปล่า เพราะไม่มีใครยอมละสายตาจากเจ้าน่ะ
ชีวิตก็คือละครมิใช่รึ
ข้าถอนใจ ดูเหมือนว่าข้าคงจะไม่มีทางได้คำตอบที่แท้จริงแน่ ก็อาจจะใช่สำหรับคนที่ทำตัวเช่นนั้น
ทำตัว งั้นรึ เจ้ารู้จักคนดีๆ กี่คนกันเชียว ไม่นับคนที่พร่ำพรรณนาเรื่องศีลธรรมเพื่อสั่งสอนเด็กหรือพวกคนที่ ดี จริงๆ นะ ไม่ว่านั่นจะหมายความว่าอะไรก็ตาม
ช่างเป็นหัวข้อสนทนาที่ประหลาดเสียนี่กระไร ทั้งยังมาจากปากคนที่ประหลาดเพียงนี้อีกด้วย! ทุกคนที่ข้ารู้จักล้วนมีทั้งสองด้าน บ้างก็ดีมากกว่าร้าย และก็ต่างกันไปในแต่ละวัน ข้าตอบไปพร้อมใช้ความคิดขณะตาเหม่อมองดูนกที่ส่งเสียงร้องยามบินจากแนวไม้เบื้องหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า ท่านแม่เคยบอกว่าท่านก็เคยรู้สึกน้อยอกน้อยใจเหมือนใครๆ แต่ท่านได้เรียนรู้ว่าการพยายามเลือกสิ่งที่ถูกต้อง หรือทำตัวเป็นคนดีอย่างที่เจ้าว่า ทำให้ท่านรู้สึกดีในภายหลัง บางทีคนส่วนใหญ่อาจเป็นเช่นนั้นก็ได้ เจ้าไม่รู้จักทาร่า และบางทีข้าก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แต่ข้ารู้ว่านางดีกับพวกสัตว์มาก ทั้งที่พวกมันกล่าวชมนางกลับไม่ได้ ข้าคิดว่านางดีกับพวกมันเพราะนางรักพวกมัน
ถ้าหากว่าความรู้สึกดีที่ว่าเกิดขึ้นต่อเมื่อได้ทำลายใครสักคนที่เกลียดเท่านั้นเล่า
นั่นไม่ใช่ความรู้สึกดี แต่เป็นความสะใจต่างหาก ข้าตอบทันควัน พอเห็นสายตาเยาะหยันที่เขามองมา ข้าก็รู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงก่ำ จึงทำเป็นมองตรงไปยังใบหูที่มีขนรกรุงรังของแม่ม้าที่ข้าขี่อยู่ซึ่งลู่ไปข้างหน้า อย่างน้อยข้าก็อ่านเจออย่างนั้น พูดอย่างนี้ดีกว่า ข้าไม่เคยรู้จักใครที่รู้สึกดีหลังจาก...
เสียงนกร้องรึ หูม้าลู่ไปข้างหน้าเพื่อเงี่ยฟัง...
มีอันตรายรึ
ข้าเพิ่งตระหนักว่ามีบางสิ่งผิดปกติก่อนที่ชายสามคนจะวิ่งฝ่าพุ่มไม้ออกมาเพียงอึดใจเดียว พวกเขาเห็นเราในเวลาเดียวกันกับที่เราเห็นพวกเขา และชายสองในสามคนนั้นก็ตรงรี่เข้าหาม้าทันที
จึงขยับกีบเท้าหลบหลีกอย่างว่องไวราวกับม้าแคระภูเขา
ข้ายังหัวหมุนจากการกลิ้งตัวลงจากหลังม้าอยู่ แต่ก็หันไปตามเสียงกระโชกโฮกฮากที่ดังขึ้น แล้วเห็นชายอีกสองคนทะเลาะแย่งม้าอีกตัว ชายคนหนึ่งกำบังเหียนม้าไว้ ขณะที่อีกคนเหวี่ยงดาบไปมาพร้อมตะโกนว่า
Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
17 comments |
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2554 21:58:20 น. |
Counter : 1819 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ทินา 16 กุมภาพันธ์ 2554 21:59:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทินา 16 กุมภาพันธ์ 2554 22:00:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทินา 16 กุมภาพันธ์ 2554 22:01:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทินา 16 กุมภาพันธ์ 2554 22:01:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Darkness Lamps IP: 58.8.230.198 18 มิถุนายน 2554 5:07:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: chola IP: 58.11.236.219 5 กรกฎาคม 2554 20:24:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทินา IP: 14.207.167.166 16 กรกฎาคม 2554 20:26:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: Darkness Lamps IP: 58.8.156.151 29 กรกฎาคม 2554 5:03:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: Darkness Lamps IP: 58.8.156.151 29 กรกฎาคม 2554 5:45:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทินา 9 กันยายน 2554 23:32:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: Leelaya IP: 125.24.120.250 5 ตุลาคม 2554 8:05:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนาศิลป์ IP: 125.26.116.108 13 ตุลาคม 2554 11:33:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะทิ IP: 223.204.120.55 25 ตุลาคม 2554 12:15:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: KKdreamer IP: 202.28.62.245 5 ธันวาคม 2554 22:54:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nonoka IP: 58.8.105.196 10 ธันวาคม 2554 19:31:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: In IP: 171.7.239.37 15 พฤษภาคม 2555 0:01:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: chola IP: 14.207.175.128 15 พฤษภาคม 2555 21:57:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ข้ายกมือทั้งสองขึ้น และตระหนักว่าชายคนนั้นไม่ได้สนใจข้าแม้แต่น้อย เขาสนใจแต่เพียงม้า เขาพยายามขึ้นคร่อมหลังม้า แต่ม้าของข้าตัดสินใจว่ามันไม่ชอบนายคนใหม่ ...วิ่ง... ฝั่ง... เรือ...
ข้ารู้ว่าพวกเขาพูดภาษาซาร์เทอร์สำเนียงหนึ่งอยู่ ซึ่งไม่ใช่อย่างที่พูดกันในราชสำนักแห่งไอเดอร์แวน แต่หากตั้งใจฟัง ก็พอจะฟังออก
เดี๋ยวนี้ อีกคนว่า
ฟลอวิกอยู่ไหนกัน
เขานอนอยู่อีกฟากของลานที่มีหินเกลื่อน โดยมีเท้าของชายถือดาบที่สวมบู๊ตเหยียบอยู่กลางหลัง
...เงิน คนที่จับม้าของฟลอวิกไว้พูด จากนั้นทั้งสองก็หันมาถลึงตาใส่ข้า
ข้าละสายตาจากฟลอวิกไปยังชายทั้งคู่ ใบหน้าดุร้ายนั้นบอกข้าว่าพวกเขาอายุประมาณท่านพ่อ แต่สกปรกและกระเซอะกระเซิงยิ่งกว่าข้าเสียอีก ตอนนั้นเองที่ข้านึกออกว่าพวกเขาเป็นโจรป่า หรืออาจจะเป็นอดีตชาวนอร์ซันเดอร์ด้วยซ้ำ และพวกเขาก็ไม่ได้คิดดีกับเราแน่
ข้าอยากกลับบ้านนน ข้ากรีดร้องแล้วกำมือขึ้นกดตาสองข้างไว้
มันพูดอะไรน่ะ คนหนึ่งถามขึ้น
ทำให้มันเงียบซะ เดี๋ยวค่อยค้นตัวพวกมันทีหลังก็ได้ อีกคนเค้นเสียงพูดช้าๆ ขณะที่แม่ม้าพยายามสะบัดตัวให้หลุด เขาพูดช้าจนข้าฟังเข้าใจได้
ข้าวิ่งเป็นวงกลม สะดุดเท้าตัวเอง ก้มลงกำดินขึ้นมาจากพื้นพร้อมกับร้องสุดเสียง พลางหวังว่าการที่โจรป่าหนีแปลว่ามีคนไล่ตามพวกเขามา ชายที่ถือดาบยกเท้าขึ้นจากหลังฟลอวิกและย่างสามขุมมาทางข้า แค่นั้นก็เพียงพอสำหรับฟลอวิก เขาลุกขึ้นและสะบัดมีดในมือออกมาในขณะเดียวกับที่ข้าเหวี่ยงแขนโยนดินใส่หน้าของคนถือดาบพอดี
ชายคนนั้นร้องโลั่นอย่างโกรธแค้น และฟาดดาบในมือลงตรงหน้า แต่กว่าจะถึงตอนนั้นข้าก็หมุนตัวอย่างที่ครูฝึกเคยสอนและใช้แรงเหวี่ยงเตะเขาเข้าที่หัวเข่า
เสียงร้องยิ่งดังขึ้น ความโกรธกลายเป็นความเจ็บปวดเมื่อเขาเริ่มเซ ข้าหมุนตัวอีกครั้ง โดยเกือบสะดุดชายกระโปรงตัวเอง แล้วเหวี่ยงข้อเท้าเข้าใส่ท้องเขาจนเขาล้มลงอย่างแรง
พอข้าหันกลับไปอีกครั้ง ม้าทั้งสองตัวก็เป็นอิสระแล้ว ชายถือกระบองนอนอยู่กับพื้นโดยมีเลือดไหลซึมจากคอ ขณะที่อีกคนกำลังเดินวนรอบฟลอวิก ในมือมีมีดที่ดูอันตรายกว่ามีดของฟลอวิกมากนัก
ทั้งคู่หันมาทางข้า
โจรป่าละสายตาจากข้าทันที แต่สายตาของฟลอวิกมองมานานกว่านั้น ตาเขากวาดลงมองชายที่ร้องครวญครางอยู่บนพื้นก่อนจะตวัดขึ้นแล้วเบิกกว้าง เขาก้าวขยับไปด้านข้างอย่างเชื่องช้าและตั้งใจ ข้าเข้าใจความหมายของเขาทันที ข้าก้มลงเอามือปิดหน้าให้โจรป่ามองเห็น แต่ยังแอบดูผ่านร่องนิ้วอยู่
ทันทีที่เขาหันหลังให้ ข้าก็ก้มลงหยิบหินแบนๆ ขนาดกำลังเหมาะมือขึ้นมา และเมื่อฟลอวิกพุ่งเข้าจู่โจม ซึ่งทำให้อีกฝั่งต้องยกแขนขึ้นป้องและแทงกลับ ข้าก็วิ่งเข้าไปฟาดหินเข้าที่กกหูของโจรป่า เขาล้มลงดังตุบ มีดตกกระทบก้อนกรวดดังแกร๊ง
ฟลอวิกกับข้าหายใจหอบถี่ขณะช่วยกันเก็บอาวุธทั้งหมด ซึ่งรวมถึงกระบองนั่นด้วย มือของเขาสั่นแรงพอๆ กับมือข้า
เจ้าไม่เห็นเล่าเรื่องนี้เลย เขาเอียงคอ ทิ้งน้ำหนักลงที่ขาข้างหนึ่ง แล้วนิ่วหน้า ข้าไม่ทันเห็นตอนที่เขาสู้กับโจรคนแรก แต่ก็เห็นชัดว่าเขาบาดเจ็บ
ข้าหวังว่าท่านจะไม่ต้องรู้แบบเจ็บๆ ข้าย้อนขณะที่ยังหอบฮัก ท่านพ่อท่านแม่ให้เราฝึกวิชาป้องกันตัวทันทีที่เดินได้...
คราวนี้เราทั้งคู่ได้ยินเสียงหนึ่งพร้อมกัน เสียงของกีบม้าและพุ่มไม้ถูกเหยียบ