21 สิงหาคม 2556

  เสียดายมากที่เพิ่งได้เริ่มบันทึกตอนนี้  ชั่วโมงอื่น ๆ ที่สอนโมจิกับเจเจไป หายไปกับเครื่องที่ไปล้างใหม่  แต่ก็คงไม่สายเกินไปที่จะเริ่มบันทึกนะคะ  เผื่อใครที่อยากสอนธรรมะลูกแนวพุทธบ้าง แต่ลูกยังอยู่ในโหมดฟันน้ำนม จะได้พอทราบว่าจะสอนอย่างไรค่ะ

วันนี้โมจิกับเจเจมาด้วยความหิวซ่ก ก็มาขอกินซีเรียล และโมจิอยากกินโยเกิร์ต  โมจิบอกว่า แม่สั่งห้ามขอโยเกิร์ตจากครูบิ๊กกลับไปกินที่บ้านอีก ไม่เป็นไรงั้นครูบิ๊กให้กินที่นี่แล้วกันนะคะ
ก็เอาโยเกิร์ตให้โมจิ  ทั้งคู่อยากกินซีเรียล  บอกว่าขอลูกเกดเยอะ ๆ

เราเลยบอกว่า "แล้วถ้าครูบิ๊กไม่ให้ล่ะคะ"
สองคนเงียบไป
เรา  " คนเราไม่สามารถได้ทุกอย่างที่ต้องการได้นะ หนูสองคนต้องรู้จักคำว่าเสียใจและผิดหวัง"
เจเจ "ผิดหวังแปลว่าอะไรครับ"
เรา "ผิดหวังก็แปลว่า ไม่ได้ในสิ่งที่เราอยากได้น่ะสิครับ  ครูบิ๊กจะเทซีเรียลออกมาแค่จำนวนนึง กินหมดก็คือหมดนะคะ และจะไม่ได้ลูกเกดมากเป็นพิเศษ หนูต้องรู้จักคิดถึงคนอื่นด้วย ซีเรียลนี้เป็นของครูบิ๊ก และครูบิ๊กก็ชอบลูกเกดเหมือนกัน ถ้าหนูกินลูกเกดหมด ครูบิ๊กก็ไม่มีกิน ถูกไหมคะ"

แล้วเราก็กำลังจะเทซีเรียล  เจเจทำท่าจ้องจะฉกลูกเกดเต็มที่เลย  ทันทีที่ซีเรียลถึงจานเธอก็เอามือพุ่งข้าวแก้วน้ำมาฉกทันที แน่นอนทำให้น้ำหกเลอะบนโต๊ะไปหมด 

เรา "อ้าว  เห็นมั๊ยคะ  ผีขี้โลภทำให้เราไม่มีสติเอาเลย น้ำหกเลอะเทอะไปหมดใช่มั๊ยครับเจเจ"
แล้วเราก็เอาผ้าไปเช็ดโต๊ะ  เจเจนั่งหน้าตูม  โมจิกินโยเกิร์ต
เรา "อุบัติเหตุย่อมเกิดขึ้นได้ แต่เจเจทำโต๊ะครูบิ๊กเปียกน้ำอย่างนี้ หนูจะขอโทษครูบิ๊กหน่อยมั๊ยครับ"
เจเจนั่งหน้าตูม

เป็นความจริงทีเดียวว่า เด็กในวัยหนึ่งมักจะมีฟอร์มมาก คิดว่าตัวเองถูกเสมอ ขอโทษไม่ได้ มันจะเสียฟอร์ม  เราก็เช็ดโต๊ะไป สอนไปด้วยว่า

"เราทุกคนทำผิดได้  ครูบิ๊กก็เคยทำผิด เพียงแต่เราทำผิดแล้วก็ขอโทษเท่านั้นเอง ได้มั๊ยครับเจเจ
หน้าตูมคือคำตอบ

โมจิ  "เป็นหนู หนูขอโทษไปนานแล้ว"
เรา "ดีมากค่ะโมจิ เราทำผิดได้ แต่ต้องรู้จักขอโทษ  ครูบิ๊กคิดว่า (แล้วก็เอามือลูบหัวเจเจ) จริง ๆ แล้วเจเจเค้ารู้ว่าตัวเค้าทำผิดและพร้อมจะขอโทษนะคะ  แต่เจ้าผีขี้งอนมันกำลังห้ามไม่ให้เจเจยอมรับผิดและขอโทษ"
โมจิ "ผีขี้งอนเป็นลูกน้องของผีขี้โกรธ"

แหม..สุดจะภูมิใจเลยนะเนี่ย  ลูกศิษย์ตัวน้อยของชั้นจดจำทุกส่ิงที่สอนได้แม่นยำ

เรา "ใช่จ้ะ โมจิ ตอนนี้เจเจกำลังต่อสู้กับผีขี้งอนอยู่  เจเจเค้าอยากจะขอโทษ แต่ผีมันบอกกับเจเจว่า ถ้าเธอขอโทษเธอก็เป็นคนดีน่ะสิ อย่าขอโทษเลย เธอจะได้เป็นพวกของชั้น เป็นคนไม่ดีอยู่กับชั้นตลอดไป  ตอนนี้เรามาให้กำลังใจเจเจ ให้ต่อสู้กับผีขี้งอนได้สำเร็จ แล้วยอมขอโทษแล้วกันนะคะ

เจเจหน้าตูมต่อไป  เราเลยไปลูบหัวเค้า  แล้วบอกว่า

"จำการกำลูกบอลได้มั๊ย  ตอนนี้หนูกำลังกำลูกบอลลูกไหนอยู่คะ"

เจเจ "ทุกข์ครับ"
เรา "ใช่แล้ว  แล้วครูบิ๊กสอนว่ายังไง"
เจเจ "ต้องทิ้ง"
เรา "ถูกต้องอีกแหล่ะ  แต่เจเจยังไม่ทิ้ง  ตอนนี้หนูรู้สึกดีมั๊ยล่ะครับ"
เจเจส่ายหน้า
เรา "เด็กฉลาดจะต้องเลือกที่สิ่งทำให้ตัวเองไม่ทุกข์  แค่ทิ้งความรู้สึกนี้ไปก็มีความสุขแล้ว  หนูเลือกได้นะลูก ว่าหนูจะทิ้งหรือเก็บมันไว้  เอาล่ะ ครูบิ๊กกับพี่โมจิจะไปทำความดีกันก่อนนะคะ"

แล้วเรากับโมจิก็ประจำที่เตรียมสวดมนต์  เจเจยังคงนั่งงอนอยู่บนโต๊ะ  เราหันไปบอกว่า

"เมื่อไหร่หนูอยากทำความดี มาได้เลยนะครับ เรายินดีต้อนรับเสมอ"

แล้วก็นำโมจิไหว้พระสวดมนต์ตามปกติ  วันนี้ขอสวดบูชาพระคุณห้าแล้วกัน เพราะเหลือโมจิคนเดียว ต้องทำให้เธอร่าเริงไว้ก่อน  อ๊ะ ๆ  พอเข้าช่วงท้ายของการสวด เราได้ยินเสียงเล็ก ๆ เสียงที่สามดังแทรกขึ้นมาด้วยนะ  แต่ไม่ได้หันไปมองเจเจหรอก แค่ดีใจอยู่ในใจว่า เค้ากำลังพยายามเอาชนะตัวเองอยู่  จากนั้นก็เข้าสู่การอธิษฐานจิตนั่งสมาธิ  เราให้โมจิเป็นคนตั้งเวลา

โมจิ "ครูบิ๊ก หนูจะนั่ง 12 นาทีเลยวันนี้"
เรา "จะดีเหรอ เกิดนั่งไปแล้วหนูนั่งไม่ได้ล่ะคะ"
โมจิทำหน้าลังเล 
เรา "งั้นเอา 9 นาทีก่อน  ระฆังแรก 9 นาที  แล้วระฆังที่สอง ต่ออีก 3 นาทีดีมั๊ยคะ"
โมจิ "เอาค่ะ"

แล้วเราก็ท่องบทอธิษฐานจิตกัน ได้ยินเสียงเล็ก ๆ เสียงที่สามอธิษฐานมาด้วย  ขณะที่กำลังจะหลับตาลงนั่งสมาธิ  หางตาเห็นเจเจเดินมานั่งสมาธิด้วย ดีใจสุด ๆ แต่ก็นั่งสมาธิต่อไป

กิ๊ง!!!!  ระฆังแรก หมด 9 นาที  เรากับโมจิลืมตา โมจิบอกว่า "หนูต่ออีก 4 นาทีค่ะ"
เรา "อ้าว หนูบอกจะต่อ 3 นาทีไม่ใช่เหรอคะ"
โมจิ "เอา 4 นาทีเลยค่ะ"

เราปลื้มใจมาก  ให้โมจิเป็นคนเพิ่มเวลาเอง 

..ตกลงวันนี้โมจิก็เลยนั่ง 13 นาทีเลย  และที่สำคัญ  หนูเจเจเธอนั่งด้วยตลอดนะคะเนี่ย 
พอออกจากสมาธิก็นำแผ่เมตตาเป็นกลอน  เสร็จก็อนุโมทนากับทั้งสองคน 

เรา "โมจิเก่งมาก ๆ ที่นั่งสมาธิได้  วันนี้ได้ไปทั้งหมด 13 นาทีเลยนะคะ  ตอนแรกหนูบอกจะนั่ง 3 นาที แล้วทำไมเปลี่ยนใจเป็น 4 นาทีล่ะคะ"
โมจิ "หนูคิดว่า 3 นาทีมันง่ายเกินไปค่ะ" 
เริ่ดจังเลยอ่ะโมจิ
เจเจ "หนูก็นั่งด้วยตลอดเลยนะ"  ท่าทางร่าเริงเหมือนปกติแล้ว
เราหันไปมองเจเจ  "ครูบิ๊กให้ 2 เหรียญทองใหญ่กับโมจิ ที่ทำลายสถิติการนั่งสมาธิได้ หนูนั่งได้นานที่สุดเท่าที่เคยนั่งมาเลย แถมไม่ใช่การนั่งที่ครูบิ๊กสั่งด้วย หนูอยากนั่งเอง  ดีมากเลยค่ะ   และให้ 1 เหรียญทองใหญ่กับเจเจ ที่สามารถเอาชนะผีขี้งอนได้ ในที่สุดก็มาทำความดีกับพวกเรา"
เจเจ "ทำไมหนูไม่ได้ 2 เหรียญทอง"
เรา "เพราะเจเจยังพ่ายแพ้ต่อผีขี้งอน  ไม่ยอมขอโทษตอนที่ทำน้ำหกน่ะสิคะ  แล้วตอบครูบิ๊กหน่อยสิคะว่า หนูเอาชนะผีขี้งอน ลงมานั่งสมาธิกับเราได้ยังไง"
เจเจทำท่าม้วนต้วนลงไปกับพื้น "หนูไม่รู้เหมือนกัน"  อาจยากที่เด็กวัยนี้จะหาคำพูดอธิบายความรู้สึกของตัวเอง

วันนี้อยากฝึกสมาธิ  เลยให้สานปลาตะเพียนแบบใบ้  กติกาคือ  ห้ามพูดโดยสิ้นเชิง  ปรากฎว่าเด็ก ๆ ทำได้ดีมาก เงียบจริง ๆ แต่สานไปได้แค่แป๊บเดียว ยังไม่ได้ทั้งตัว พี่เงินก็มารับซะก่อน

Create Date : 25 สิงหาคม 2556		1 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2556 14:09:32 น.
Counter : 558 Pageviews.
Share Tweet