วันนี้เราเอาเรื่องตื่นเต้น (สำหรับเรา อิอิ) มาเล่าค่ะ .... ช่วงนี้ฟิลเขาเกิดเบื่อการถ่ายรูป เพราะแม่ชอบถ่ายภาพนก แล้วกล้องของเขาจับภาพนกได้เล็ก ๆ ไม่ค่อยชัด ... เล่ยหมดสนุก หันไปส่อง “นก” พร้อมบันทึกเรื่องราวลงสมุดแทน เขาก็ใช้กล้องส่องแบบเด็ก ๆ ของเขาแหละค่ะ อิอิ เราถามเขาว่า “เห็นชัดมั้ยลูก”
เธอก็บอกว่า “ชัดครับ” พร้อมโชว์ภาพสเก็ตช์ของนกที่เธอส่องให้เราดู ....




ช่วงนี้นกชุมมาก ๆ ความจริงมีหลายชนิดเหมือนกัน แต่ต้องรอให้อุ่นกว่านี้
ถึงจะเห็นพันธุ์แปลก ๆ สวย ๆ ... หน้านี้ที่เห็นส่วนใหญ่จะเป็นโรบิน - Robin
กับ ชิคคาดี้ Chickadee (นกตัวเล็ก ๆ คล้าย ๆ นกกระจอกบ้านเราค่ะ)


เมื่อสามสี่วันก่อนพวกเราเกิดได้ความคิดไปดูนกที่หนองน้ำ หรือ lagoon ที่ติดกับ สวนสาธารณะกัน .... เดินจากบ้านเราไปก็ประมาณ 6-8 นาที ความจริงหนองน้ำนี้ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสวนสาธารณะหรอกนะคะ เราคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของอีกหมู่บ้านที่ตั้งใกล้ ๆ กับเราน่ะค่ะ ... บางหมู่บ้าน ที่มีมูลค่าสูงหน่อย เขาจะมีหนองน้ำหรือเรียกให้เก๋ ๆ ว่า “ลากูน” เป็นจุด ๆ ในหมู่บ้าน เอเย่นท์ขายบ้านของที่นี่ ชอบใช้คำว่า “on the lagoon” เวลาทำโฆษณาขายบ้าน ... เพราะจะช่วยดึงดูดลูกค้าที่ชอบให้บ้านมีทิวทัศน์ของหนองน้ำ ไว้นั่งชมยามเย็น ....


ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่เราเดินไปสำรวจหนองน้ำจริง ๆ ... หลังจากที่อยู่แถวนี้มากกว่า 8 ปีแล้ว ... เคยไปครั้งแรก นานน้านมาแล้ว ไม่ประทับใจอย่างยิ่ง เพราะไปเจอ “มูล” ของคุณห่านเยอะแยะไปหมด อิอิ .... แต่เดี๋ยวนี้ทางซิตี้เขาสร้างบริเวณระบายน้ำ มีรั้วกั้นชัดเจน ... ห่านหายไป ... เอ หรือว่ายังไม่บินกลับจากฝั่งใต้ ก็ไม่ทราบนะคะ 55+ ... บริเวณหนองน้ำเลยสะอาด น่าเดินมาก ๆ ....





ระหว่างทาง เจอเด็กนักเรียนเดินทางกลับจากโรงเรียนกัน (โรงเรียนติดกับสวนสารณะ) ... หมู่บ้านเราใกล้โรงเรียนมาก ๆ เด็กเดินกลับเองได้ ... ถ้าเด็กไกลหน่อย ก็มีรถรับส่งตามปกติค่ะ ....











มาถึงโรงเรียน แล้วเดินตัดสวนสาธราณะที่อยู่หลังโรงเรียน ... ลากูนจะอยู่ตรงตรงหมู่บ้านที่เห็นไกล ๆ น่ะค่ะ







แล้วมาเจอคุณกระรอกค่ะ .... เธอดูไม่กลัวคนเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเราคุยกับเธอด้วย เธอก็ยิ่งสนใจเรา และสนใจกล้อง ... ให้เราถ่ายภาพแบบเต็มที่และเต็มใจจริง ๆ ... ช่วงถ่ายก็กลัว ๆ ว่าเธอจะโผลงมาหาเราเหมือนกันนะ ... อันนี้เป็นภาพวันแรกที่ผ่านไปเจอเธอค่ะ ...







วันที่สองมาเจอคุณกระรอก (คิดว่าตัวเดิม) ที่ต้นไม้ต้นเก่าอีก .... คราวนี้เธอมีเอคอร์นอยู่ในปากด้วย คงกำลังจะแทะกินแหละ .... “แต่เดี๋ยวก่อน เธอคนนี้พร้อมอุปกรณ์ประหลาดมาคุยกับเราอีกแล้ว” ... หันมาจ้องเราใหญ่เลยค่ะ ... ปล่อยให้เราถ่ายภาพเธอไปเรื่อย ๆ ....

จนเธอเหนื่อย ... นานเหมือนกันนะคะ สำหรับกระรอกที่จะอยู่นิ่ง ๆ แบบนี้ แสดงว่าเธอชอบกล้องจริง ๆ ล่ะ











มาถึงลากูนแล้วค่ะ .... ก็ธรรมดา ๆ นะคะ ไม่ได้สวยอะไรมากมายหรอก แต่อยากเล่า อิอิ ....






บ้านที่อเมริกาส่วนใหญ่ไม่มีรั้วขอบชิดสวย ๆ หรอกค่ะ นอกจากบ้านที่รวย ๆ หน่อย ถึงจะมีรั้วแฟนซีสวยงาม ... ส่วนใหญ่ก็เป็นรั้วลวดธรรมดา ๆ กัน .... บางหมู่บ้านมีกฏห้ามสร้างรั้วด้วย เพราะจะทำให้เกิดคามแตกต่าง ไม่เรียบร้อยในหมู่บ้านประมาณนั้น







เราเริ่มตื่นเต้นเมื่อเห็นเป็ดค่ะ (น่าตื่นเต้นมั้ย ฮ่ะฮ่ะ+) เพราะอยากถ่ายรูปเป็ด ....







เห็นคุณแม่ลูกดกด้วย






วันต่อมา กลับไปลากูน อีก เพื่อไปดูเป็ดกับลูก ... แต่วันนี้ไม่เห็น ... เดินไปไกล ๆ เหลือบมองจากจากอีกฝั่งหนึ่ง ... เห็นสัตว์เล็ก ๆ ตะคุ่ม ๆ คิดว่าคงเป็นเป็ดนอนเล่นกัน เลยกดกล้องดู .... กลับบ้านมา มา crop รูปดู กรี๊ดดดด เตานอนอาบแดด เรียงเป็นแถวเลย ... อันนี้พวกเราก็ตื่นเต้นกันค่ะ 55+ ^^”






มาแล้วค่ะเรื่องตื่นเต้นที่สุดของเรา ... ลองเดินไปเรียบ ๆ ฝั่งลากูนดู ... เห็นกบเยอะแยะไปหมด ... คือถ้าไม่สังเกตุก็จะไม่เห็นเขาเลยค่ะ ... แล้วเราก็ไม่คาดหมายด้วยว่าจะเห็นกบเยอะขนาดนี้ ในลากูนของหมู่บ้านด้วย ... ปลายังไม่เห็นซักกะตัวเลยค่ะ แม้ปลาเล็ก ๆ ก็เถอะ






ด้วยความคิดสนุก ๆ เกิดกล้าอยากจับกบขึ้นมาค่ะ ... แล้วก็จับได้จริง ๆ ... ตัวใหญ่ด้วย แต่ไม่ได้ถ่ายภาพ ช่วงจับ ... เพราะตื่นเต้น :)) แล้วเกิดความคิดว่า “เอากลับไปให้พ่อดูดีมั้ยลูก” เพราะพ่อเขาก็ชอบดูกบเหมือนกัน พอเอ่ยถึงพ่อ ... ลูกก็เห็นด้วย เพราะแม่นำทางด้วยคำว่า “พ่อ” ... ความจริงเขาเป็นเด็กรู้ถูกผิดพอสมควรค่ะ เรารู้ดีว่าลูกมีความรู้สึกแหละว่า “ถ้าเราเอากบกลับเพื่อความสนุกส่วนตัว เป็นเรื่องไม่น่าทำเท่าไหร่” ... เขาก็ไม่ทีท่าว่าอยากจะได้ “กบ” ไว้ครอบครองหรอกค่ะ .... ตัว “แม่” นี่แหละค่ะ นึกถึงความสนุกส่วนตัวมากกว่าเรื่องอื่น ... ตกลงก็เอากบ กลับบ้านกัน ดีที่มีกระเป๋าสะพายเป็นไนล่อน (เอาไว้ใส่กุญแจบ้าน อิอิ) ไปด้วย ก้นกระเป๋าเป็นพลาสติก เราก็เลยตักน้ำใส่ก้นกระเป๋าให้กบด้วย ฝากระเป๋าก็เปิดแง้มนิด ๆ ... เสร็จแล้วก็พากันวิ่งกลับบ้าน ....


มาถึง “พ่อ” กลับจากที่ทำงานพอดี .... เราก็โชว์ใหญ่เลย ว่าเรา “จับกบ” ได้ ... ส่วนลูกลืมตื่นเต้นเรื่องนี้ไปแล้ว ... ตื่นเต้นเรื่องที่ที่พ่อกลับบ้านมากกว่า ... คุณ “พ่อ” ก็ “โห กบ ... ตัวใหญ่เชียว จับได้งัย แล้วจับมาทำไม” ... พูดแบบเรียบ ๆ ยิ้ม ๆ .. เราก็ “เอ๊า ก็จับมาให้เธอดูงัย แล้วฉันตั้งใจว่าจะพาเขากลับลากูนเหมือนเดิมหลังเธอดูเสร็จ” ... เธอก็บอก “โอเค ... เห็นแล้ว ... งั้นก็เอาไปปล่อยกัน” ... ฮึ่มมมม .... ดูเธอไม่ตื่นเต้นแบบเราเลย .... สรุปคุณกบก็ได้มาเยี่ยมบ้านประมนุษย์ประมาณ 15 นาที ค่ะ....






เราเอาเขาใส่คูลเลอร์ - กระติกน้ำขนาดกลาง ค่ะ ... ดูหน้าตาเธอบ้องแบ๊ว
เชียว .... แต่โชคร้ายหน่อยวันนี้มาเจอมนุษย์เห็นแก่ตัวแบบเรา .....

เสียดายช่วงเอาเขาไปปล่อย ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ฟิลถือกระติกน้ำลิ่ว ๆ นำหน้าแม่ไปเลย ... เขารีบไปปล่อยค่ะ เพราะรำคาญว่าเราช้า แล้วทำเรื่องไร้สาระ ให้เขามีส่วนรับผิดชอบ รึเปล่าไม่รู้นะคะ เพราะพ่อเขาขับรถพาเราไปที่หนองน้ำ แต่รอที่รถ ปล่อยให้พวกเราไปจัดการปล่อยกบกันเอง .... เห็นลูกวิ่งลิ่ว ๆ แล้วสงสารลูก เหมือนกัน ฮืออออ ... ขอโทษนะ “คุณกบ” ... คราวหน้าเราจะแค่มาเยี่ยมชมเธอเฉย ๆ แล้วกัน ... จะไม่รบกวนแบบนี้อีกแล้ว ...








วันนี้พูดมากหน่อยนะคะ ... อยากเล่าเรื่องตื่นเต้น “ของเรา” ที่อาจ
ไม่ใช่ “ของคุณ” ค่ะ แหะแหะ ...

--------------------------------------------------------------------

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่อุตส่าห์มาอ่านค่ะ ... ทำงานสนุก ๆ กันนะคะ