การเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรก เมื่อปี ๑๙๙๕ และประเทศที่ไปเยือนคือ เม็กซิโก จุดประสงค์ในการเดินทางครั้งนั้นคือไปช่วยงานร้านอาหารไทย ซึ่งเป็นของคุณอา (น้องชายของพ่อ) ที่เคยได้ยินเพียงแต่ชื่อ และเพิ่งได้พบกันก่อนเดินทางเพียงไม่กี่วัน...คงเปรียบได้กับท้องฟ้า มืดครึ้ม ฝนฟ้าคะนอง เมื่อฟ้าหลังฝน ย่อมแจ่มใส อากาศดี ร้อนบ้าง หนาวบ้าง สลับกันไป

เราได้พักรวมกะญาติผู้ใหญ่ และแม่ครัวคนไทยอีก สองคน ที่อพาตเม้นท์ใจกลางเมืองหลวง ย่านโซนาโรซ่า ร้านอาหารไทยของคุณอา ตั้งหรู อยู่บนถนน ฮัมบูร์เกอร์  ที่นี่เราได้เริ่มช่วยงานในร้านทุกอย่างตั้งแต่ งานในครัว เตรียมอาหาร แกะสลัก เสิรฟ บัญชี จ่ายตลาด ปะคารมณ์กะเม็กซิกัน งี่เง่า (บ้าง) พร้อมกะรับเงินทิป งามๆ จากลูกค้า ที่ประทับใจในบริการ และ รสชาติอาหารชั้นเยี่ยม...ทุกวันเราจะได้ภาษาสเปน วันละหลายคำจากพนักงานเสิรฟ ส่วนใหญ่ก็มักเป็นคำไม่สุภาพนัก เพราะจำง่าย ต่อมาสบโอกาศได้เรียนครอสสนทนา ที่ย่านโปลังโก เรียนเสร็จก็รีบไปทำงานที่ร้านต่อหมุนเวียนเช่นนี้ จนอายุเข้าสู่วัยเบญจเพศ ก็ได้พบรักแรกพบและยังรักจนทุกวันนี้และแต่งงานแบบไทยเป็นคู่แรกในแดนจังโก้

แม้เวลาล่วงไปนับสิบปี เราและสามีก็ยังได้แวะเวียนไปทำงาน และเยี่ยมญาติสนิท มิตรสหายอยู่บ่อยๆ อย่างน้อยปีละครี้งและไม่ลืมเที่ยวแวะเก็บตกสถานที่ต่างๆเท่าที่โอกาศจะอำนวย

เม็กซิโกเป็นเมืองที่เต็มได้ด้วยเสน่ห์ สีสัน และเสียงดนตรี ที่เป็นเอกลักษณ์อย่างมารีอาชี เรียกว่าถ้าเศร้าๆจนน้ำตาไหล แต่ถ้ามันส์ก็ขนิดนั่งก้นไม่ติดเก้าอี้  อาหารรสจัดจ้านคล้ายอาหารไทย ในบางเมนู แต่แตกต่างจากเราตรงที่กิน แผ่นโรตี หรือ เรียกทางการว่าแผ่น ตอเตี๊ยะย่า ทำจากแป้งข้าวโพดนำไปบดจนเป็นเนื้อเนียนแล้วนำมาปั้นกลม อังไฟพออุ่นก่อนกิน กับเนื้อสัตว์ย่างหั่นเป็นเต๋าราดด้วยน้ำจิ้มเขียว หรือแดง บีบมะนาว..เก๊ ริโกะ  ช่างอร่อยอะไรอย่างนี้...ไปเที่ยวชมเมืองเรียกน้ำย่อยกันก่อนดีกว่า