สองพ่อลูกกับลา ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีสองพ่อลูกคนโม่แป้งเป็นเจ้าของโรงสี แต่ยากจนมากอยู่ครอบครัวหนึ่ง และปีนี้ด้วยจะเป็นเพราะเคราะห์หามยามร้ายบันดาล ให้ต้องหนักขึ้นมามากกว่าเก่าเข้าไปอีก เพราะเท่าที่ผ่านมาก็จนแสนที่จะจนอยู่แล้ว และยังมาปีนี้ด้วยฝนฟ้าก็ไม่ยอมตกลงมาให้เลยสักนิด พื้นดินจึงเกิดความแห้งแล้ง และจึงเป็นผลให้ต้นข้าวสาลี ที่เมื่อก่อนพอจะมีพวกชาวนานำมาโม่เป็นแป้งนั้นอยู่บ้าง ก็เกิดเหี่ยวเฉาและตายเสียจนหมดทุกไร่ไป สองพ่อลูกจึงต้องหนักใจด้วยไม่มีใครนำข้าวสาลีมาสี เป็นแป้งเลยสักเจ้าเดียว ลูกชายได้พูดบอกกับพ่อว่า “ พ่อ ๆ แม้แต่แป้งที่จะมาทำเป็นขนมปังใช้กินกันก็หมดแล้วนะ จะทำยังไงดีล่ะ” พ่อจึงพูดขึ้นว่า “ต้นสาลีก็ตายหมด ไม่มีใครจะเอามาโม่แล้วด้วย เฮ่อ..กลุ่มใจดีแหละ แต่..เดียวก่อน เรายังมีลาอยู่นี่ไง ไม่มีแป้งโม่ เจ้าลานี่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมี เอาลานี่ไปขายแลกเอาเงินมาใช้กินกันดีกว่า” เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว สองพ่อลูกจึงตัดสินใจ ที่จะนำลาตัวนั้นไปขายเสียที่ในเมือง ชายเจ้าของโรงสีและลูกชาย จูงลาเดินไปตามทางเรื่อย ๆ อากาศก็ร้อน แดดก็เปรี้ยงเสียด้วยวันนั้น สองพ่อลูกเดินจูงลาและเช็ดเหงื่อที่ไหล ย้อยลงมาอย่างไม่ยอมหยุดและเดินทางไปเรื่อย ๆ ในระหว่างทาง พวกเขาได้พบกับพวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งกำลังซักผ้ากันอยู่ที่ริมแม่น้ำ ผู้หญิงในกลุ่มนั้นคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “ดูนั่นซิ” และยังชี้มือมาทางเจ้าของโรงสีและลูกชาย “ช่างโง่ชะมัดเลยทั้งสองคน....เธอว่าไหม? มีลาก็ไม่ขี่” ผู้พ่อเมื่อได้ฟัง ดังนั้นก็เห็นด้วยกับผู้หญิงคนที่พูดนั้น ว่าแล้วเขาก็ช่วยลูกชายให้ขึ้นนั่งบนหลังลา แล้วทั้งสองคนเดินก็ทางกันต่อไป ในไม่ช้าสองพ่อลูกก็พบหญิงชรานางหนึ่งมือถือไม้เท้า และกำลังจะเดินสวนทางมาทางสองพ่อลูกเข้าอีก หญิงชรานางนั้นเมื่อเดินสวนมาถึงที่ใกล้ ๆ กับสองพ่อลูก แล้วอยู่ ๆ นางก็ยกไม้เท้าที่ถือมาในมือนั้น ขึ้นเคาะไปที่หัวของลูกชายที่นั่งอยู่บนหลังลา แล้วพูดอย่างโมโหฉุนเฉียวว่า “อ้ายคนเนรคุณ ! จอมขี้เกียจสันหลังยาว อากาศร้อนๆออกอย่างนี้ แทนที่จะให้พ่อผู้แก่ชรานั่งบนหลังลากับมานั่งเสียเอง ดูสิ ! แกนั่นแหละ ควรเป็นคนเดินไม่ใช่พ่อแก” ลูกชายตกใจมากที่อยู่ดี ๆก็มาโดนเคาะหั วแล้วยังแถมโดนหญิงชราดุสั่งสอน แต่เขาก็คิดเห็นด้วยกับคำพูดของหญิงชราผู้นั้น ว่าแล้วลูกชายก็กระโดดลงจากหลังลา แล้วเปลี่ยนที่ให้พ่อนั่งบนหลังลาบ้าง แล้วจึงเดินทางต่อไปอีก เมื่อเดินทางต่อมาได้อีกไม่ไกลนัก ก็ได้พบกับคนเดินทางเดินสวนทางผ่านมา คนเดินทางผู้นั้นมองสองพ่อลูก แล้วพูดเปรย ๆให้ได้ยิน ทั้งๆหัวเราะว่า “โง่ชะมัดเลยทั้งพ่อทั้งลูก ทั้ง ๆที่ร้อนออกอย่างนี้ มีลาอยู่ทั้งตัว ก็จะมามัวเดินจูงอยู่ทำไมก็ไม่รู้ ก็ขึ้นไปนั่งทั้งสองคนก็หมดเรื่อง” เจ้าของโรงสีและลูกชาย ก็เห็นด้วยตามที่คนเดินทางผู้นั้นพูดอีกนั่นแหละ ว่าแล้วผู้พ่อก็ช่วยให้ลูกชายขึ้นมานั่งลงที่ข้างหลังของเขา แล้วทั้งสองก็เดินทางต่อ โดยขึ้นขี่หลังลาไปด้วยกันทั้งสองคน พวกเขาเกือบไปถึงเมืองแล้ว แต่ก็ยังได้ไปพบกับผู้ชาย ที่เป็นชาวนาคนหนึ่งเข้า “นี่ลาของคุณหรือ” “ใช่” เจ้าของโรงสีตอบ “เราจะเอาไปขายที่ตลาด คุณถามทำไมล่ะ” ชายชาวนาจึงตอบกลับมาว่า “ก็ในไม่ช้า เจ้าลาที่น่าสงสารนี่ คงหมดแรงลงแน่ ๆ ถ้าต้องแบกคุณสองคนไปตลอดทาง เชื่อสิ” ชายชาวนาคนนั้นตอบ “แล้วตอนนั้นใครเขาจะอยากซื้อมัน จริงไหม เราคิดว่าถ้าพวกท่านจะช่วยแบกมันแทนล่ะก็น่าจะดีกว่านะ” เจ้าของโรงสีและลูกชายมองตากันและเห็นด้วยกับชาวนาคนนั้น ที่พูดทักขึ้นทันที “นี่ก็เป็นความคิดที่ดี” เจ้าของโรงสีเอ่ย แล้วเขาก็หาไม้ และเชือกมาช่วยกันผูกลากับไว้ท่อนไม้และหามเจ้าลา เข้าไปในเมือง ผู้คนในเมืองไม่เคยเห็นสิ่งที่ตลกเท่านี้มาก่อนเลย คนในเมืองพากันหัวเราะท้องคัดท้องแข็งจนน้ำตาไหล ทีนี้ก็ถึงตาเจ้าลาบ้างแล้ว ลาไม่ว่าอะไรหรอกที่ต้องถูกหามแบบนี้ แต่มันไม่ชอบให้ใครมาหัวเราะเยาะ ดังนั้นมันจึงพยศขึ้น คือมันทั้งดิ้นสะบัดตัวและทั้งเตะทั้งถีบ จนในที่สุดเชือกก็เลยขาดออก แล้วบังเอิญตรงนั้นเป็นสะพานข้ามคลองเข้าพอดี ลาเลยตกลงไปในน้ำและจมหายไปในน้ำนั้นทันที เจ้าของโรงสีและลูกชายจึงจำต้องเดินหน้าเศร้ามือเปล่า กลับบ้านอย่างช่วยไม่ได้ และต้องเสียลาไปโดยเปล่าประโยชน์   Create Date : 21 มกราคม 2554 3 comments Last Update : 21 มกราคม 2554 21:57:34 น. Counter : 4345 Pageviews. Share Tweet

2 พ่อลุกนี่โง่จริงๆ   โดย: minnie IP: 125.24.169.126 8 พฤศจิกายน 2554 15:20:17 น.

ฟังไม่รู้เรื่องเลยยะนะต้องพูดใหม่ให้ชัดนะจ๊ะ   โดย: เฟย์ IP: 125.24.169.126 8 พฤศจิกายน 2554 15:27:47 น.

ขอบคุณครับ   โดย: เดียว IP: 180.183.87.5 4 กันยายน 2555 7:56:46 น.