ที่ว่าร้อนน่ะ ร้อนจริงๆ เพราะเพิ่งทำเสร็จ (กินเสร็จ) ก็รีบมาโพสต์เลย ด้วยความภูมิใจ โฮะ โฮ่ะ โฮะ หลังจากที่ใครบางคนนอนเพ้อถึงขนมจีบมาหลายวัน ครั้นจะเดินไปปากซอยแล้วเลี้ยวเข้า 7-11 ซื้อจีบหมู จีบปู จีบกุ้ง แถมบิ๊กเปาอีกใบก็คงเป็นไปไม่ได้ (T_Tคิดถึงเซเว่นอ่ะครับ) ครั้นจะซื้อแบบแช่แข็งกินก็ไม่อร่อย (เกิดอารมณผู้ดีต้องกินของสดใหม่) ดังนั้นเลยทำกินเองซะนี่ให้มันหายอยากกันไป ว่าแล้วก็เปิดตำราอาหารที่ทุกครัวเรือนต้องมี อะอ่ะ งงงง ก็ตำรา Google ไงจ้า ตำรานี้มีสูตรอาหารมากมาย ทุกชาติ ทุกภาษาให้เลือกสรร มีรูปให้ดูด้วย บางทีมีมันทุกขั้นตอนเลย จนสงสัยว่าแล้วเค้าใช้มือที่ไหนทำกับข้าวกันหว่า หรือจะจ้างตากล้องมาถ่ายทำทุกครั้งที่ทำกับข้าวอันนี้ก็ไม่แน่ แต่ที่แน่ๆ รูปที่มักขาดหายไปก็คือ รูปตอนรับประทานนั่นเอง ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ต้องการเปิดเผยหน้าตาที่แท้จริง (หน้ามันๆ หลังทำครัว) หรือเพราะมันเป็นภาพการกินสยองขวัญไม่น่าดูแต่ประการใด แต่มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เมื่อทำอาหารเสร็จแล้ว ก็คงไม่มีใครมัวมาถือกล้องถ่ายรูป แชะ แชะ อยู่หรอกค่า เพราะมือหนึ่งคว้าช้อน อีกมือคว้าส้อม ก็หมดสองมือแล้ว หรือแม้จะมีมือที่สามก็ไม่พ้น (หมายถึงตากล้องนะถ้ามี มันนั่นล่ะตัวดีแอบกินก่อนคนทำซะอีก)

สูตรส่วนใหญ่ก็ได้มาจากคนที่มีชะตาชีวิตเดียวกัน ก็พวกไกลบ้านไง อยากกินไรก็ต้องทำเองก็มันไม่มีพร้อมเหมือนบ้านเรานี่น่ะ อ้าได้ล่ะ สูตรขนมจีบหมู copy ทันทีค่ะงานถนัด แต่เอ่ะ มะ มะ มันแกว จะไปหาที่ไหนได้หว่า มันคงไม่ชอบมาเที่ยวแถวยุโรปมั่ง ไม่มีก็ไม่ใส่ ใส่กุ้งแทนมันซะเลย ไฮโซค่ะ เครื่องปรุงอย่างอื่นก็มีบาง ไม่มีบ้าง ไม่ครบตามสูตรเค้าหรอกค่ะ ปรับๆ เปลี่ยนๆ เอา จากนั้นก็ไปจ่ายตลาดค่ะ ไปหาซื้อซอสเปรี้ยวหรือจิ๊กโฉ่วที่ร้านขายของเอเซียค่ะ บรรดาขวดเครื่องปรุงนี้เยอะเหลือเกิน (คนเอเซียนี่เครื่องปรุงเยอะค่ะ ส่วนฝรั่งมีอยู่สามอย่าง เกลือ พริกไทย น้ำมันมะกอก อาหารมันเลยมีอยู่รสเดียว) เดินวนไปวนมาหลายรอบแล้วยังหาไม่เจอซะที ก็มันมีตั้งหลายแบบ แถมบางขวดก็เป็นภาษาจีนอีก เลยตัดสินใจถามยัยหมวยคนขายว่ามีซอสที่กินกะติ่มซ่ำไหม มันก็งงงง แล้วก็เดินมาชี้ซอสดำๆ ขวดหนึ่ง เราก็ถามต่อว่ามันเปรี้ยวไหม เค้าก็บอกว่าไม่ มันเค็ม พอดูที่ข้างขวดเท่านั้น โอ้แม่เจ้า เพิ่งรู้วันนี้เองว่าคนจีนเค้ากินติ่มซ่ำกับซอสถั่วเหลือง ไปๆ กลับไปนั่งทำหน้าหมวยที่เคาร์เตอร์ต่อเถอะไม่รบกวนล่ะ ไม่รู้ก็ไม่บอก แต่สุดท้ายก็หาเจอจนได้ จมูกไวจริงๆ เรา

พอกลับถึงบ้านก็เริ่มดำเนินการทันที ปอกๆ สับๆ หันๆ ไม่มีรูปนะค่ะ เพราะมือไม่ว่าง แล้วก็เทมันรวมกันจากนั้นก็นวดๆ คลึงๆ ส่วนผสมนะค่ะ อย่าคิดเป็นอย่างอื่น และในที่สุดก็ถึงเวลาที่รอคอย ก็ตอนจีบนี่ล่ะค้า (แหมก็ช่วงจีบมันดีนี่ค่ะ ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้) แต่การจีบขนมจีบนี่ก็ดีค่ะ สนุกดี อ้อไม่มีรูปนะค่ะ มือไม่ว่าง ส่วนตากล้องนอนกลางวันรอคิวถ่ายตอนจบทีเดียว

อย่างว่าขนมจีบไฮไซจะธรรมดาไม่ได้ ต้องกิ๊บเก๋นิดนึง เลยแปะแครอทเป็นรูปหัวใจน้อยๆ ไว้ด้านบน (อร่อยรึป่าวยังไม่รู้ แต่ขอดูดีไว้ก่อน) พอจีบเสร็จก็ถ่ายรูปค่ะ แล้วก็นึงๆ หอมๆ ในเวลาต่อมา อะฮ่อยๆ เสร็จแล้วค่ะ ถ่ายรูปไว้อวดหน่อย แชะ แชะ ส่วนตอนกินไม่ได้ถ่ายไว้ ไม่ใช่มือไม่ว่างนะค่ะ แต่มันเร็วมากจนกล้องจับภาพไม่ทันกันเลยทีเดียว มันอันตธานหายไปในชั่วพริบตา หายไปเร็วอย่างนี้ก็คงไม่ต้องบรรยายนะค่ะว่ารสชาติมันเป็นยังไง

ถ้าใครอยากลองทำบ้างก็ไปดูสูตรได้ที่นี่ค่ะ //www.kruaklaibaan.com/forum/index.php?showtopic=1863