คนไทยเราถูกห้ามให้เลิกเคี้ยวหมากมาตั้งแต่สมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม แต่ปัจจุบันฝรั่งหรือชาวต่างชาตินั้นกลับยังนิยมชมชอบการเคี้ยวหมากกันเป็นเนื่องนิจ แต่หมากที่ว่านั้นไม่ใช่หมากพลูอย่างบ้านเรานะค่ะ เพราะฝรั่งเคี้ยวมันก็ต้องเรียกว่า หมากฝรั่ง นะซิ

หมากฝรั่งเริ่มแรกทำมาจากยางของต้น Chicle ซึ่งปลูกมากแถบเม็กซิโก แต่ปัจจุบันการผลิตหมากฝรั่งนิยมใช้ยางสังเคราะห์มากกว่า เพราะมีต้นทุนต่ำกว่าและสามารถสร้างสรรค์หมากฝรั่งในรูปที่หลากหลายมากขึ้น เช่น หมากฝรั่งที่เป่าลูกโป่งได้โดยไม่ติดแก้ม, หมากฝรั่งที่เคี้ยวได้นานโดนที่ไม่เละเป็นโจ็กไปซะก่อน เป็นต้น (น่าจะมีคนคิดค้นหมากฝรั่งที่กลืนได้ออกมาขายน่ะ เด็กๆ จะได้ไม่ต้องแอบเคี้ยวหมากฝรั่งกัน)

การเคี้ยวหมากฝรั่งเป็นการช่วยบริหารกล้ามเนื้อกราม, ช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อใบหน้า, ช่วยลดอาการหูอื่อขณะเครื่องบินขึ้น, ช่วยป้องกันฟันผุ, ช่วยลดกลิ่นปากทำให้ลมหายใจหอมสดชื่น, ช่วยคลายเครียด, ช่วยกระตุ้นการทำงานของสมอง และการเคี้ยวเป็นสามารถเผาผลาญพลังงานได้ 11 Kcal/ชม. นอกจากนี้หมากฝรั่งยังสร้างสรรค์งานศิลปะได้อีกด้วย

เป็นเรื่องปกติที่เมื่อเคี้ยวหมากฝรั่งแล้วก็คลายทิ้งไป (แต่ไม่ควรคลายสะเปะสะปะ โดยเฉพาะที่ประเทศสิงค์โปร์) แต่เชื่อไหมว่ามีอยู่คนหนึ่งที่เค้ารักเจ้าหมากฝรั่งเคี้ยวแล้วนี่เป็นชีวิตจิตใจ ไม่เพียงแต่เค้าจะไม่ทิ้งมันแล้ว เค้ายังสามารถนำมันมาสร้างสรรค์เป็นผลงานศิลปะได้ด้วย ชื่อของเค้าคือ Jamie Marraccini หนุ่มอเมริกันผู้ที่เรียกตัวเองว่า The Gum Artist หรือศิลปินหมากฝรั่ง

มันเริ่มขึ้นเมื่อตอนที่้เค้าอยู่ High School ความรักการเคี้ยวหมากฝรั่งของเค้าก็ไม่ต่างจากเด็กคนอื่นๆ ทั่วไป แต่ที่แปลกก็คือเค้าเก็บเจ้าหมากฝรั่งที่เคี้ยวแล้ว โดยแปะมันไว้ที่กำแพงตู้ล็อกเกอร์ของเค้า แปะไปเรื่อยๆ จนนานวันเข้าเจ้าหมากฝรั่งหลากหลายสีมันกลับกลายเป็นความสวยงาม และเป็นแรงบันดาลใจให้เค้าสร้างสรรค์งานศิลปะจากหมากฝรั่งอย่างจริงจัง