บนเส้นทางสายพระนิพพาน 228

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 228

228/01

เมื่อก้าวผ่าน..กาลเวลา..มายาวนาน

หัวกระบาล..ก็บาง..ก่อนอย่างหนา

งานหนักเบา..วิ่งใส่..ไว้สองบ่า

กายอ่อนล้า..บัดนี้..บ่มีแฮง

228/02

บ่มีแฮง..คือเก่า..เคยห่าวคัก

แทบตายชัก..เคลื่อนไหว..พอกายแก่

เคยนั่งหัว..ผู้เฒ่า..เราเจอแน่

มันย่ำแย่..กว่าที่คิด..หมู่มิตรเอย

228/03

หมู่มิตรเอย..ไม่นาน..คลานคงยาก

เหลือไม่มาก..เวลา..เจอหน้ากัน

กาลเวลา..เคลื่อนคล้อย..น้อยทุกวัน

ชีวิตฉัน..หรือแก..เหลือแค่ตาย

228/04

เหลือแค่ตาย..กายเน่า..ก็เผาทิ้ง

อยู่บนหิ้ง..คือรูป..ธูปกราบไหว้

ถ้าเราดี..บูชา..ชีวาวาย

ถ้าเราร้าย..สาปแช่ง..แม่งตายช้า

228/05

แม่งตายช้า..น่าตาย..ไปตั้งนาน

น่ารำคาญ..จู้จี้..แถมขี้บ่น

เจ้าอารมณ์..เป็นไง..กูไม่สน

เอาแต่ตน..เป็นใหญ่..ใครจะรัก

228/06

ใครจะรัก..เกลียดนัก..คนแก่บ่น

ต้องจำทน..ถือว่า..เป็นผู้ใหญ่

ช้ำใจนัก..ลูกหลาน..ไม่เข้าใกล้

เดี๋ยวเขาไล่..ไปบ้านพัก..คนชรา

228/07

คนชรา..ผ่านมา..ปลายชีวิต

รู้จักคิด..ฝึกตน..ให้คนรัก

ให้ลูกหลาน..เห็นเรา..เป็นเสาหลัก

ให้เขารัก..ห่วงเรา..เข้ามาหา

228/08

เข้ามาหา..เมตตา..คอยห่วงใย

กำลังใจ..สอบถาม..ความเป็นอยู่

เขาตกร่อง..ตกหลุม..ช่วยอุ้มชู

ไม่ใช่กู..คอยซ้ำ..ยามเขาเซ

228/09

ยามเขาเซ..เข้ามา..อ้าแขนรับ

เขาตกอับ..อบอุ่น..คุณไม่ทิ้ง

เป็นเสาหลัก..ต้นใหญ่..ให้เขาอิง

ทำแต่สิ่ง..ประทับใจ..ให้รอบข้าง

228/10

ให้รอบข้าง..อบอุ่น..เมื่อคุณยัง

ตั้งใจฟัง..ผู้เฒ่า..เอาใจใส่

แวะเวียนมา..ประจำ..ด้วยห่วงใย

ไม่มีใคร..ออกห่าง..ต่างเข้าหา

228/11

ต้องดีแน่..แค่วาง..ทุกอย่างลง

จนไม่หลง..ติดดี..จึงมีผล

รู้วางดี..ลงได้..สบายตน

หลุดจากคน..แล้วไซร้..ก็ไปเลย

228/12

ก็ไปเลย..ลาลับ..ไม่กลับแน่

อย่างย่ำแย่..เทพพรหม..จมอยู่นั่น

มีกำลัง..แรงพอ..ต่อไปพลัน

ที่ใช้กัน..คือจิต..คิดดีงาม

228/13

คิดดีงาม..ตามติด..พิจารณา

เกิดปัญญา..พาตน..พ้นไปได้

อันทรัพย์สิน..เงินทอง..ไม่ต้องใช้

จิตไม่พ่าย..สิ่งล่อ..ก็พอเพียง

228/14

ก็พอเพียง..ก้าวต่อ..ไปสู่จุด

ไม่ต้องผุด..ต้องเกิด..เปิดไปลับ

มีเสบียง..ครบถ้วน..ไม่หวนกลับ

เมื่อจิตจับ..มั่นคง..เดินตรงไป

228/15

เดินตรงไป..ใช่แน่..กระแสธรรม

ที่จะนำ..เราไป..พระนิพพาน

เดินไปอย่าง..เพลิดเพลิน..แม้เนิ่นนาน

แม้คืบคลาน..ทีละก้าว..ล้วนเข้าใกล้

228/16

ล้วนเข้าใกล้..เข้าไป..ทีละนิด

ทำให้จิต..เชื่อมั่น..นั่นแหละใช่

เป็นผู้เดิน..ทางตรง..ไม่หลงไป

ก็ไม่ไกล..ใช่แน่..แค่นี้เอง

228/17

เมื่อเห็นกาย..เต็มไป..ด้วยสกปรก

ยังตลก..รักกาย..อยู่ได้หรือ

ตรงสะอาด..บอกที..ช่วยชี้มือ

สรุปคือ..ส่วนดี..ไม่มีเลย

228/18

ไม่มีเลย..เพื่อนเอย..คิดดูเถิด

ตายหนีเปิด..กายเรา..เน่าทั้งหมด

ตอนเรายัง..จิตอาศัย..ไม่ปรากฏ

ลมเราหมด..เน่าเหม็น..เป็นความจริง

228/19

เป็นความจริง..ผู้รู้..ไม่ทำชั่ว

ผู้เมามัว..ทำชั่ว..เรียกไม่รู้

เพราะความชั่ว..ก่อทุกข์ให้..ใช่ไหมสู

ผู้มีหู..ไม่รู้ฟัง..ยังเวียนว่าย

228/20

ยังเวียนว่าย..ไม่เอา..เราเบื่อจัง

ทุกข์ประดัง..รุมเร้า..เจ้ากายนี้

ทั้งที่เรา..เลี้ยงดู..มันอย่างดี

ไม่เคยมี..น้ำใจ..กลับไปหนุ่ม

228/21

กลับไปหนุ่ม..ไม่ได้..แก่ไปหน้า

รอแค่ว่า..จะตาย..ไปเมื่อไร

ผู้คิดหนี..แต่นี้..ฝึกทำใจ

มันจะไป..เมื่อไร..เรื่องของมัน

228/22

เรื่องของมัน..ตามสบาย..กายยืมเขา

ผู้ไม่เมา..กายนี้..ย่อมดีแน่

เป็นผู้รู้..เข้าใจ..กายต้องแก่

หลังนอนแผ่..ป่วยกาย..ความตายใกล้

228/23

ความตายใกล้..ใจนิ่ง..ยิ่งเร่งตัด

ปฏิบัติ..สู่จุด..หวังหลุดพ้น

มัวรักห่วง..กายนี้..มีแต่หล่น

อยากหนีพ้น..โลกา..อย่าติดกาย

228/24

อย่าติดกาย..ต้องตาย..จากแน่นอน

ตัดเมื่อตอน..ยังเป็น..มันเห็นชัด

ทุกข์ปวดถ่าย..ป่วยกาย..ไม่จำกัด

ทุกข์ปากกัด..ตีนถีบ..รีบหากิน

228/25

รีบหากิน..เลี้ยงตน..คนรอบข้าง

ต้องรับจ้าง..เหนื่อยยาก..ลำบากหา

เช้ายันเย็น..ปวดเมื่อย..เหนื่อยกายา

เช้าขึ้นมา..เริ่มต้น..จนชรา

228/26

จนชรา..พิจารณา..ดูเองเถิด

อยากจะเกิด..อีกไหม..ถามใจตน

ถ้าไม่อยาก..ทำไง..ถึงได้ผล

บอกแก่ตน..แต่นี้..ดีอย่างเดียว

228/27

ดีอย่างเดียว..เท่านั้น..วันคิดได้

ไม่ยอมพ่าย..แก่ชั่ว..ให้มัวหมอง

กิเลสตัณหา..มาใกล้..ก็ไม่มอง

เป็นเพชรทอง..ให้ได้..ก่อนตายลง

228/28

ก่อนตายลง..ปลงให้ได้..กายของโลก

อันชุ่มโชก..น้ำตา..หาสิ้นสุด

เกิดมาทุกข์..มากมาย..กายมนุษย์

สลัดหลุด..กายนี้..ขอหนีไกล

228/29

ขอหนีไกล..ไม่กลับ..จับนิพพาน

จิตต้องการ..สุขอัน..นิรันดร

จึงตั้งจิต..อธิษฐาน..อันแน่นอน

เป็นขั้นตอน..ทอดร่าง..วางกายลง

228/30

วางกายลง..คงมั่น..อันดวงจิต

ก็มีสิทธิ์..ได้ดั่ง..อธิษฐาน

ถ้าจิตผ่อน..อ่อนลง..กว่าวันวาน

ก็เนิ่นนาน..ออกไป..ใจไม่ถึง

228/31

ใจไม่ถึง..พึงพัก..พรหมสวรรค์

ต้องขยัน..เข้าไว้..เพื่อไปต่อ

ผู้รู้เร่ง..ปรับจิต..ได้สิทธิ์พอ

เพื่อก้าวต่อ..ข้างบน..ไปจนสุด

228/32

ก็เมื่อกาย..ของเรา..เฒ่าชรา

ทั้งขี้ตา..ขี้มูก..ลูกหลานเอย

บังคับมัน..ไม่ได้..อายจังเลย

จากที่เคย..ปราดเปรียว..เดี๋ยวนี้ไม่

228/33

เดี๋ยวนี้ไม่..อยากเอ่ย..บอกเลยนะ

อุจจาระ..ปัสสาวะ..อั้นไม่อยู่

ไม่รักษา..หน้าหน้า..ให้กับกู

ยิ่งคิดดู..ยิ่งรู้..ไม่น่าเกิด

228/34

ไม่น่าเกิด..มีกาย..ให้มันแก่

มันมีแต่..กังขา..น่าอดสู

ยิ่งแก่ตัว..มากมาย..ไม่น่าดู

นี่หรือกู..ไม่น่าเกิด..ประเสริฐเอย

228/35

ประเสริฐเอย..เคยหล่อ..กลับบ่เห็น

เคยเดินเป็น..ลุกมา..กลับขาสั่น

จดจำไว้..ไม่จีรัง..ทุกสิ่งอัน

แม้แต่ฟัน..แข็งจัง..ยังไม่เหลือ

228/36

ยังไม่เหลือ..ไม่หลอ..ขอบอกฝาก

ที่เต็มปาก..ฟันปลอม..ยอมสวมใส่

เหลือแต่เหงือก..อย่างเดียว..เคี้ยวยังไง

กินอะไร..สบาย..ใช้ฟันปลอม

228/37

เรื่องของโลก..โชคเคราะห์..มากวุ่นวาย

พอเราตาย..ต่างไป..กันมือเปล่า

ที่ยื้อแย่ง..เข่นฆ่า..มาจากเขา

ไม่เห็นเอา..ไปได้..แม้กายตน

228/38

แม้กายตน..บนโลก..ก็ยังเน่า

จึงบอกเล่า..กล่าวขาน..เตือนกันไว้

อย่ายอมให้..ตัณหา..มันพาไป

รู้ชั่งใจ..ก่อนทำ..นำแต่สุข

228/39

นำแต่สุข..มาสู่..อยู่ร่มเย็น

ได้มองเห็น..ทางไป..ได้ชัดว่า

หลังความตาย..ที่ไป..มีดีกว่า

จงฟันฝ่า..ถากถาง..หาทางไป

228/40

หาทางไป..ให้พบ..เพื่อจบกิจ

อย่ามาติด..กายแก่..แค่รอเน่า

ยิ่งรักหลง..ในตัว..เรียกมัวเมา

ผู้รู้เอา..ปัญญา..มาส่องทาง

228/41

มาส่องทาง..วางเป้า..เพื่อเข้าถึง

เดินก้าวนึง..ก็ใกล้..ไปหนึ่งก้าว

ผิดก้าวหนึ่ง..ก็ห่าง..อย่างปวดร้าว

แต่ละก้าว..ที่ใช่..ไม่ไกลเลย

228/42

ไม่ไกลเลย..เป้าหมาย..ไม่สายเกิน

ขอเพียงเดิน..ทางถูก..ปลูกต้นดี

ก้าวไปอย่าง..ชื่นบาน..ทานศีลมี

ก้าวไปที..วุ่นใจ..ไม่ใช่ทาง

228/43

ไม่ใช่ทาง..เดินไป..ไม่สงบ

ได้พานพบ..สิ่งเร้า..ให้เราหลง

ไม่ระงับ..ยอมรับ..ลืมไม่ลง

ก็เดินหลง..ออกห่าง..ไปอย่างเดิม

228/44

ไปอย่างเดิม..เพิ่มเติม..กิเลสตัว

ยิ่งมืดมัว..ทางเดิน..เกินกำหนด

ใครไม่สน..ชนดะ..ไม่ละลด

อนาคต..หมดสิ้น..ดิ้นไม่หลุด

228/45

ดิ้นไม่หลุด..มุดลง..คงลำบาก

จะฉุดลาก..ขึ้นมา..ก็สาหัส

ทางที่เดิน..เกินไป..เห็นได้ชัด

นอกจากตัด..ใจฉับ..กลับหลังหัน

228/46

กลับหลังหัน..ทันที..นี่จึงใช่

เป็นผู้ไล่..ปิดชั่ว..รอยรั่วตน

ชั่วไม่ไหล..ใจเย็น..ก็เป็นผล

ไม่สับสน..ก็เพลิน..เดินสบาย

228/47

เดินสบาย..ไม่ยุ่ง..มุ่งไปหน้า

ทิ้งโลกหล้า..ไว้หลัง..หวังจบกิจ

ควบคุมเป็น..เย็นฉ่ำ..อยู่เป็นนิจ

ด้วยดวงจิต..แน่วแน่..ไม่แพ้มาร

228/48

ไม่แพ้มาร..กาลเวลา..ที่ผ่านพ้น

พิสูจน์ตน..ได้ดี..ทีละขั้น

อยู่ในธรรม..ฉ่ำเย็น..เป็นตามนั้น

ค่อยเลื่อนชั้น..ขึ้นสูง..อย่างมุ่งมั่น

228/49

อบ่างมุ่งมั่น..ถอนพิษ..จิตผ่องใส

ไปทางไหน..เอิบอิ่ม..ยิ้มเต็มหน้า

เป็นสิ่งที่..ผู้คน..ปรารถนา

ไม่ซื้อหา..จิตดี..มีมาเอง

228/50

มีมาเอง..ความผ่อง..ไม่ต้องปั้น

เพราะว่านั่น..คือผล..จากตนฝึก

เมื่อทำดี..เป็นผัง..ฝังรากลึก

ไม่ต้องนึก..สักที..มันดีเอง

228/51

มันดีเอง..ได้โดย..อัตโนมัติ

ชั่วมาซัด..ปัดตก..ไม่หมกไว้

ยังไม่ทัน..ได้คิด..จิตมันไว

ดึงเราไป..ห่างชั่ว..สิ่งมัวหมอง

228/52

สิ่งมัวหมอง..ไม่มี..ดีต่อใจ

เป็นกำไร..แก่ตน..คนรอบข้าง

ต่างรับรู้..ได้เห็น..เป็นตัวอย่าง

ตาสว่าง..ชัดเจน..มองเห็นธรรม

228/53

มองเห็นธรรม..นำสู่..เป็นผู้ละ

เอาชนะ..ความโลภ..ความโกรธหลง

พอเป็นไม้..ใกล้ฝั่ง..ยิ่งนั่งปลง

เราก็คง..ไปเปล่า..เหมือนเรามา

228/54

เหมือนเรามา..พอเกิด..กำเนิดกาย

เห็นทุกราย..เปลือยกาย..มาทั้งสิ้น

ไม่ติดตัว..หรอกครับ..อันทรัพย์สิน

ออกมาดิ้น..ร้องจ้า..มาทำไม

228/55

มาทำไม..รู้ไหม..ผู้มาเกิด

มากำเนิด..ใช้กรรม..ทำก่อนเก่า

สิ่งไม่ดี..ไม่งาม..ตามเป็นเงา

จนกว่าเรา..พ้นกำหนด..กฏแห่งกรรม

228/56

กฏแห่งกรรม..นำเรา..เข้าไปหา

ริมหน้าผา..หวาดเสียว..เดี๋ยวเลี้ยวหนี

ให้สำนึก..บาปกรรม..ตามบัญชี

ที่ตนมี..ค้างคา..มาใช้กัน

228/57

มาใช้กัน..นี่มัน..แค่เศษกรรม

ถูกกระทำ..เสียบ้าง..จะได้รู้

ไม่รู้สึก..สำนึก..กันทุกผู้

แต่ผู้รู้..สอบผ่าน..ด่านมนุษย์

228/58

ด่านมนุษย์..หลุดพ้น..อย่าวนกลับ

เอาจิตจับ..นิพพาน..ให้มั่นไว้

เมื่อจิตพร้อม..น้อมชำระ..จะไปไว

มีอภัย..เป็นทาน..เพื่อการหลุด

228/59

เพื่อการหลุด..หยุดเกิด..กำเนิดกาย

ก็หยุดตาย..เสียที..มีแต่ทุกข์

ผู้ยึดมั่น..ทำดี..มีแต่สุข

ค่อยค่อยรุก..คืบหน้า..หานิพพาน

228/60

หานิพพาน..โดยผ่าน..สวรรค์พรหม

ไม่ทุกข์ตรม..เพราะไม่..มีกายเนื้อ

ขัดเกลาจิต..เรื่อยไป..หมองไม่เหลือ

ผู้รู้เชื่อ..ยึดมั่น..ท่านไปถึง

Create Date : 01 สิงหาคม 2561 Last Update : 1 สิงหาคม 2561 3:49:13 น. Counter : 720 Pageviews.		0 comments
Share Tweet