บนเส้นทางสายพระนิพพาน 176 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 176 176/01 นิ่งสงบ..จะพบสุข..ปลุกจิตตื่น ความขมขื่น..มากมี..อยู่ที่ตน ตัดอาลัย..ปล่อยไป..โดยไม่สน ก็ข้ามพ้น..ไปได้..สบายเลย 176/02 สบายเลย..เพื่อนเอย..จิตของเรา ถ้าขืนเอา..ส่งออก..บอกเลยยุ่ง โดยปกติ..ที่เป็น..เห็นแล้วปรุง จึงนังนุง..ปัญหา..เข้ามาแทน 176/03 เข้ามาแทน..ความเย็น..เป็นเร่าร้อน ถ้ามองย้อน..ให้เป็น..เห็นทุกอย่าง สงบใจ..เย็นได้..ก็เห็นทาง รู้จักวาง..เท่านั้น..ก็พลันเบา 176/04 ก็พลันเบา..แก้ที่เรา..เท่านั้นเพื่อน สิ่งปนเปื้อน..ที่ใจ..ใช้ธรรมล้าง บังคับใคร..ล้างใจ..ไม่มีทาง ที่ต้องล้าง..ใจใคร..ก็ใจมัน 176/05 ก็ใจมัน..ใครกัน..บังคับได้ เรายังพ่าย..ใจเรา..เฝ้าอยู่นี่ หลายชาติภพ..ไม่จบ..กันสักที หวังพอมี..ชาตินี้..ใกล้เหลือเกิน 176/06 ใกล้เหลือเกิน..ไม่เพลิน..ไหลตามโลก ถูกสับโขก..เพียงกาย..ใจยังนิ่ง รู้ยอมรับ..กรรมเก่า..เราทุกสิ่ง เราก็ยิ่ง..ใกล้นะ..พระนิพพาน 176/07 พระนิพพาน..จิตสบาย..ไปได้หมด ใจกำหนด..นิพ-พาน..ประจำจิต อาจิณกรรม..ผู้ที่..ดีเป็นนิจ ก็มีสิทธิ์..ไปได้..ไม่ยากเลย 176/08 ไม่ยากเลย..ทุบหัวปลา..เป็นประจำ อาจิณกรรม..ตายเมื่อไร..ไหลลงล่าง ไม่ต้องแวะ..ตัดสิน..ที่กลางทาง ทางลงกว้าง..ไหลเร็วรวด..พรวดถึงเลย 176/09 พรวดถึงเลย..เพื่อนเอย..มีชีวิต ใช้ความคิด..ปัญญา..หาความหมาย ก่อนชีวิต..จะจบ..พบความตาย อยากสบาย..หรือลำบาก..หลังจากนี้ 176/10 หลังจากนี้..พุทธองค์ชี้..ไปทางใด จงเดินไป..ทางนั้น..นั่นใช่แน่ อย่ามัวนั่ง..ทอดอาลัย..ยอมพ่ายแพ้ อันเพชรแท้..อยู่ที่ใจ..กายช่างมัน 176/11 กายช่างมัน..พอถึงวัน..ต้องทิ้งกาย คือต้องตาย..จากกัน..วันสิ้นสุด มีบาปบุญ..ตอนคุณ..เป็นมนุษย์ ตัวเปลี่ยนจุด..ทางไป..ให้แก่คุณ 176/12 ให้แก่คุณ..จากต้นทุน..ในการเกิด รู้จักเปิด..ปัญญา..หาความหมาย ได้ลงทุน..ทำบุญ..ไว้มากมาย เวลาตาย..มีสติ..มิวนกลับ 176/13 มิวนกลับ..ลาลับ..ด้วยแรงบุญ เป็นต้นทุน..เดินทาง..ไปตรงทิศ เข้าถึงธรรม..นำทาง..เราด้วยจิต เป็นการปิด..ทางต่ำ..ผู้ทำดี 176/14 ผู้ทำดี..ใครตี..ไม่มีชั่ว ไม่ดีมั่ว..บริสุทธิ์..อย่างสดใส เพราะเชื่อมั่น..ดีมาก..ดีจากใจ ยิ่งก้าวไป..ยิ่งใกล้จุด..ที่สุดธรรม 176/15 ที่สุดธรรม..ทำใจ..เป็นธรรมชาติ ผู้สะอาด..จิตใจ..ไปได้หมด ไม่ว่าเด็ก..ผู้ใหญ่..ใช่แต่พรต ไปได้หมด..หญิงชาย..จำไว้เลย 176/16 จำไว้เลย..เพื่อนเอย..ผู้มีกรรม ค้นหาธรรม..อดทน..จนพานพบ ทำตามแต่..กิเลสชี้..ไม่มีจบ ผู้รู้หลบ..หลีกหนี..มีทางผ่าน 176/17 มีทางผ่าน..ด่านธรรม..จนเป็นไท เข้าสู่ใน..ใจจิต..เพื่อปิดช่อง จากท้อแท้..พอประจำ..ก็ช่ำชอง ผู้ไม่ลอง..จะรู้ได้..อย่างไรกัน 176/18 อย่างไรกัน..คิดฝัน..แต่ไม่ทำ เฝ้าลูบคลำ..แล้วทิ้ง..ไม่จริงจัง จะยิ่งเลย..ลอยไกล..ไม่เห็นฝั่ง เอาแต่หลั่ง..น้ำตา..ช่วยข้าที 176/19 จงมาเป็น..นักฆ่า..ล่ากิเลส ปฏิเสธ..ที่เห็น..ว่าเป็นทุกข์ ทนทำใจ..ต่อไป..ก็ไม่จุก เป็นผู้ปลุก..จิตตื่น..ขึ้นหาธรรม 176/20 ขึ้นหาธรรม..ข้ามภพ..ข้ามชาติไป ด้วยหัวใจ..ใสสด..หมดปัญหา ทรงชีวิต..ด้วยความคิด..ด้วยปัญญา เป็นผู้หา..ทางพ้น..ด้วยตนเอง 176/21 ด้วยตนเอง..ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต รู้ถูกผิด..ด้วยปัญญา..หาทางแก้ ย่อมเป็นผู้..รอบรู้..อย่างจริงแท้ ไม่ยอมแพ้..กิเลสตน..ทนสู้มัน 176/22 ทนสู้มัน..จนชิน..ด้วยยินดี แม้มากมี..ปัญหา..มากระทบ ก็น้อมรับ..ด้วยปัญญา..หาทางจบ ใจสงบ..จิตสงัด..ฝึกหัดตน 176/23 ฝึกหัดตน..ผลกำไร..ตอนกายยัง ตอนกายพัง..ฝึกยังไง..ไปไม่เป็น พอแก่เฒ่า..เราก็..รอเน่าเหม็น เมื่อรู้เห็น..แล้วไซร้..ให้รู้ปลง 176/24 ให้รู้ปลง..รู้ปรับ..ยอมรับกาย ว่าความตาย..รออยู่..กู่ไม่กลับ เป็นผู้แก่..ถอยหลัง..กำลังนับ นี่แหละครับ..ชีวิต..เมื่อคิดไป 176/25 เมื่อคิดไป..มีอะไร..ของเราบ้าง ทรัพย์ต่างต่าง..ร่างกาย..ของโลกเขา อเล็กซานเดอร์..ยังรู้..คิดดูเอา อย่าดูเบา..พระองค์ยัง..สั่งก่อนตาย 176/26 สั่งก่อนตาย..ให้หมอเก่ง..หามศพเรา แล้วจงเอา..ทรัพย์สมบัติ..โปรยตามทาง โลงของเรา..จงเอามือ..เราหนึ่งข้าง ออกมาวาง..ให้รู้เห็น..เป็นพยาน 176/27 ฝ่ายอำมาตย์..ไม่ทราบ..พระประสงค์ จึงทูลถาม..พระองค์..ด้วยสงสัย ว่าพระองค์..สั่งอย่างนั้น..เพราะเหตุใด ทรงสติ..ดีหรือไม่..สงสัยจัง 176/28 อเล็กซานเดอร์..มหาราช..ตอบฉาดฉาน เราต้องการ..ให้รู้..โดยถ้วนหน้า เมื่อความตาย..ย่างกราย..เข้ามาหา หมอสุดเก่ง..ทั่วโลกา..ช่วยไม่ได้ 176/29 อีกสมบัติ..เต็มคลัง..ครั้งรุ่งเรือง ที่ตีบ้าน..ชิงเมือง..เขามาได้ ทรัพย์สมบัติ..ถึงจะมี..อยู่มากมาย เอาติดกาย..ไปไม่ได้..สักอย่างเดียว 176/30 ที่สั่งให้..เอามือออก..เพื่อบอกกล่าว เราก็ไป..มือเปล่า..เหมือนตอนมา พอเติบใหญ่..ได้มากจริง..สิ่งปรารถนา แต่ก็คว้า..ติดไป..ไม่ได้เลย 176/31 สัตว์ทั้งหลาย..จงคลายทุกข์..เป็นสุขเถิด อย่าเตลิด..ลุยไฟ..ไปไม่หยุด เปิดหัวใจ..บ่อน้ำใส..บริสุทธิ์ ก็จะผุด..จากใน..ใจตนเอง 176/32 ใจตนเอง..หวั่นเกรงภัย..ไม่เบียดเบียน เป็นผู้เรียน..รู้ทุกข์..จึงสุขได้ มีสติ..ปัญญา..ถ้าไม่ใช้ ก็เวียนว่าย..ไม่รู้สิ้น..ดิ้นไม่หยุด 176/33 ดิ้นไม่หยุด..เอาแต่จุด..ไฟเผาตน ตายจากคน..หล่นนรก..วกมาใหม่ แล้วจะทน..เวียนวน..อยู่ทำไม เพียงแค่ใจ..รู้กำหนด..ปลดโซ่ตรวน 176/34 ปลดโว่ตรวน..แห่งตน..ค้นกุญแจ มีก็แต่..ธรรมแล..แก้ปัญหา เพียงแค่ท่าน..รู้ทำใจ..ใช้ปัญญา ก็จะหา..ทางผ่าน..ทุกด่านได้ 176/35 ทุกด่านได้..ใช้วิชชา..มิจฉาจบ หาไม่พบ..มืดมน..วนในถ้ำ ผู้เปิดใจ..สว่างจ้า..มาจากธรรม อันจะนำ..เราไป..ไร้กดดัน 176/36 ไร้กดดัน..มันดี..อยู่ที่จิต พูดทำคิด..ไม่คด..หมดปัญหา อยู่ในอู่..พรหมวิหารสี่..มีเมตตา กรุณา..มุทิตา..อุเบกขาแล 176/37 ดูเอาเถิด..ผู้มีธรรม..กรรมมีจริง กรรมทุกสิ่ง..ที่พุทธองค์..ทรงเคยทำ ตามข้ามภพ..ข้ามชาติ..ฟาดกระหน่ำ จิตเคยต่ำ..ทำสูงได้..ด้วยใจตน 176/38 ด้วยใจตน..เป็นใหญ่..ให้รู้ขัด ปฏิบัติ..ให้ถึงจุด..เพื่อหลุดพ้น แม้กรรมเก่า..เข้าประชิด..ตามติดตน รู้อดทน..ยอมรับ..กลับสบาย 176/39 กลับสบาย..ได้อดทน..จนลุล่วง หลุดจากห่วง..ผูกมัด..เห็นชัดเจน มีแต่จิต..คิดอภัย..ไม่จองเวร ให้มันเป็น..ขวากหนาม..ยามเดินทาง 176/40 ยามเดินทาง..ไปหน้า..หาจุดหมาย มีธรรมฉาย..ส่องทาง..สว่างจ้า ส่องให้เห็น..ทางไป..เพื่อไคว่คว้า อย่ารอช้า..อยู่เลย..เพื่อนเอยลุย 176/41 เพื่อนเอยลุย..เถิดสู..อย่าอยู่นิ่ง ถ้าสูยิ่ง..สงสัย..ใจสับสน จิตจะแปร..จากเย็น..เป็นร้อนรน รู้ตื่นตน..อดทน..จนมันเย็น 176/42 จนมันเย็น..เป็นปกติ..มิหวั่นไหว มองทางไหน..ก็เห็นธรรม..ทั้งดำขาว เกิดแต่เหตุ..ปัจจัย..ทุกเรื่องราว สร้างธรรมขาว..เข้าไว้..ให้ไกลดำ 176/43 ปฏิบัติ..อย่างไร..เพื่อไม่เกิด หาดูเถิด..ผู้ทุกข์..อันทนยาก ปฏิบัติ..อย่างไร..ให้ไร้อยาก จะลำบาก..เพียงใด..ให้อดทน 176/44 ให้อดทน..อดกลั้น..จนมันชิน ไม่ได้กิน..โลภโกรธหลง..สิ้นสงสัย เมื่อมีธรรม..นำชีวิต..จิตเป็นไท ก็ไม่ไป..เข่นฆ่า..หาเลี้ยงตน 176/45 หาเลี้ยงตน..ถ้าทุกคน..ใจมีธรรม ไม่ก่อกรรม..ทำเข็ญ..ตามปรารถนา เอาหลักธรรม..เข้าช่วย..ด้วยปัญญา แม้หามา..มากมาย..ตายจบกัน 176/46 ตายจบกัน..เรากับมัน..ต้องแยกจาก ความลำบาก..กว่าสิ่งใด..ตัดใจเรา โน่นก็ดี..สิ่งนี้..ก็จะเอา หลงมัวเมา..ติดมัน..พาบรรลัย 176/47 พาบรรลัย..ใจตน..มากล้นทุกข์ ไม่เป็นสุข..เพราะอยาก..มากกว่าเก่า ได้มามาก..อยากมากกว่า..ข้าจะเอา ผู้บรรเทา..คือผู้..รู้ตามจริง 176/48 รู้ตามจริง..ทุกสิ่ง..บนโลกา ต่างก็มา..แล้วก็ไป..ตายสาปสูญ ไม่ว่าเธอ..ว่าฉัน..ท่านหรือคุณ ควรมีบุญ..เป็นทุนตั้ง..นั่งพิจารณา 176/49 นั่งพิจารณา..เป็นนิจ..พิชิตโกรธ ผู้ใจโหด..คิดฆ่าใคร..ให้เป็นทุกข์ ผู้เกิดกาย..ทุกราย..ไร้ความสุข ไม่ต้องลุก..ไปฆ่าใคร..ตายอยู่ดี 176/50 ตายอยู่ดี..ไม่มีรอด..เลยสักคน รวยหรือจน..มากศักดิ์ยศ..ตายหมดท่า ระลึกรู้..มาเป็นผู้..ไม่เข่นฆ่า ไม่ไล่ล่า..คนสัตว์ใด..ให้ใจหมอง 176/51 ให้ใจหมอง..ทำไม..ใจยอมรับ เป็นผู้นับ..ถือกฏ..ธรรมดา ว่าทุกสิ่ง..บนโลก..ที่เกิดมา ธรรมดา..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 176/52 ไปตามกาล..เวลา..หาคงที่ ขอน้องพี่..คิดดู..จะรู้ได้ เราเกิดมา..ไม่พ้นแน่..แก่เจ็บตาย ขอจงใช้..ปัญญา..ฆ่ากิเลส 176/53 ฆ่ากิเลส..แห่งตน..รู้ยลยิน รักษาศีล..กันไว้..พี่น้องขา มีสติ..สัมปชัญญะ..ธรรมดา ปรารถนา..ไม่เกิด..ประเสริฐเลย 176/54 ประเสริฐเลย..พี่น้องเอย..ตัดสินใจ มั่นอยู่ใน..ศีลสัตย์..ขัดเกลาจิต ปฏิบัติ..ขัดเกลาอยู่..รู้อุทิศ รู้เห็นฤทธิ์..แห่งกุศล..อันตนทำ 176/55 อันตนทำ..นำสุข..สงบเย็น นี่แหละเป็น..ทางตรง..ไม่หลงผิด ยิ่งรู้ธรรม..ยิ่งแจ่มใส..ยิ่งไร้พิษ มีแต่มิตร..ร่วมเกิดแก่..แลเจ็บตาย 176/56 ไม่เสียดาย..ชีวิต..ที่เกิดมา จงเสียดาย..เวลา..ที่เสียไป ที่ผ่านมา..ไม่รู้ผิด..ติดอะไร หรือเพราะใจ..ไม่ขัดเกลา..มัวเมาเกิน 176/57 มัวเมาเกิน..เดินตาม..กิเลสตน จึงเดินวน..เวียนว่าย..ไม่รู้จบ จนเจ้าเวร..นายกรรม..ตามมาพบ ไม่รู้จบ..ไม่รู้ให้..อภัยกัน 176/58 อภัยกัน..มันรู้จบ..รู้สิ้นสุด เป็นผู้หยุด..จองเวร..เว้นทุกอย่าง เป็นผู้รู้..เป็นผู้..มองเห็นทาง เป็นผู้วาง..แล้วแอก..ไม่แบกไว้ 176/59 ไม่แบกไว้..แล้วกายนี้..มีแค่รู้ ว่าเป็นผู้..รอวันตาย..ทิ้งกายนี้ แก่เจ็บไข้..เสื่อมสลาย..ไปทุกที ทรงความดี..ขัดเกลาจิต..ปิดทางลง 176/60 ปิดทางลง..ประสงค์ขึ้น..ถึงที่สุด เป็นผู้หยุด..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง เพื่อให้จิต..ปลอดโปร่ง..ประสงค์วาง เพื่อเปิดทาง..เปิดประตู..สู่นิพพาน
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
