บนเส้นทางสายพระนิพพาน 210

 บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 210

210/01

ทุกสิ่งอัน..วันเวลา..พาสลาย

แล้วล้มหาย..ตายจาก..หลากสีสรร

มีความแก่..เจ็บตาย..ไล่ทุกวัน

จะผลักดัน..ไล่หนี..ไม่มีทาง

210/02

ไม่มีทาง..จงถากถาง..ทางเอาเถิด

ขอจงเปิด..ทางใหม่ตน..เดินจนชิน

จงเดินด้วย..จิตใส..ไร้มลทิน

ค่อยเก็บกิน..ทีละหน่อย..บ่อยดีเอง

210/03

บ่อยดีเอง..พูดทำคิด..ด้วยจิตใส

รู้จักไข..ปัญหา..แห่งชีวิต

เจอสัจจะ..ความจริง..สิ่งปกปิด

อันสถิต..อยู่ใน..ใจเราเอง

210/04

ใจเราเอง..ทั้งนั้น..มันปรุงแต่ง

ให้ทุกแห่ง..ในใจนี้..มีแต่อยาก

อันกิเลส..ตัณหา..พาไม่ยาก

มันฉุดลาก..ใจตน..ไปจนได้

210/05

ไปจนได้..แพ้พ่าย..อารมณ์อยาก

แม้ลำบาก..มากมาย..ไม่เคยบ่น

ขอเพียงได้..ให้สม..อารมณ์ตน

ถึงฆ่าคน..แย่งชิง..เพื่อสิ่งปอง

210/06

เพื่อสิ่งปอง..ไม่ปลง..เลยหลงผิด

เอาแต่จิต..สะสม..จมกิเลส

ไม่สนธรรม..คำสอน..พระโลกเชษฐ์

เสียงพระเทศน์..รำคาญใจ..ไม่ทนฟัง

210/07

ไม่ทนฟัง..ยังปรามาส..พลาดถนัด

เป็นผู้ตัด..ทางตน..จนทางตัน

มัวแต่หลง..ละเมอ..กับเพ้อฝัน

พร้อมกับหัน..หลังให้..ไม่ใยดี

210/08

ไม่ใยดี..ทางใจ..ไม่เข้าท่า

ในโลกหล้า..เริงโลกีย์..ถึงมีสุข

ผู้มองทาง..ไม่เป็น..ไม่เห็นทุกข์

โดดเข้าคลุก..สนุกแท้..แพ้กิเลส

210/09

แพ้กิเลส..ตัณหา..ว่าสุขใจ

ไม่เท่าใด..ก็ช้ำ..จงจำไว้

หลังสนุก..ทุกข์รุม..มันคุ้มไหม

มองทางไหน..มืดมน..หนทางเดิน

210/10

หนทางเดิน..มืดมิด..ด้วยจิตเขลา

เรื่องหาเหา..ใส่หัว..ตัวถนัด

ดุจแมงเม่า..เน่าเหม็น..เห็นได้ชัด

ผู้จับมัด..ทุกข์ทน..ก็ตนเอง

210/11

ก็ตนเอง..ทั้งนั้น..มันออกฤทธิ์

จนก่อพิษ..เพทภัย..ให้แก่ตน

เมื่อเป็นผู้..ก่อกรรม..ธรรมไม่สน

รอรับผล..แล้วกัน..เดี๋ยวมันมา

210/12

เดี๋ยวมันมา..อย่าโวยวาย..ให้อายเขา

เป็นเพราะเรา..ขุดบ่อ..ก่อเอาไว้

ถึงเวลา..กำหนด..ต้องชดใช้

ก็เวียนว่าย..ผูกพัน..กันยืดยาว

210/13

กันยืดยาว..ไม่รู้จบ..ข้ามภพชาติ

เพราะผิดพลาด..มีผล..ไม่หล่นหาย

จงรับรู้..ไว้เถิด..กี่เกิดตาย

การจะคลาย..จากกรรม..ทำที่ใจ

210/14

ทำที่ใจ..ที่จิต..คิดดีงาม

แล้วเดินตาม..คำสอน..พุทธองค์

เป็นผู้พูด..คิดทำดี..ไม่มีลง

ยิ่งรู้ปลง..สำนึกผิด..จิตยิ่งดี

210/15

จิตยิ่งดี..ดุจมีแสง..ส่องทางไป

แล้วทำใจ..อดทน..จนสงบ

แม้มองหา..ทิพย์สถาน..ย่อมพานพบ

เป็นผู้รบ..จิตตน..ไม่สนใคร

210/16

ไม่สนใคร..ใจนิ่ง..ยิ่งเย็นฉ่ำ

รู้ดื่มด่ำ..ศีลสมาธิ..ภาวนา

ดีที่ใจ..ศีลก็ไม่..ต้องรักษา

แต่ก็หา..ผิดศีลไม่..เพราะใจดี

210/17

เพราะใจดี..ละกิเลส..มากเมตตา

ก็นำพา..ใจจิต..ไม่ผิดศีล

รู้ทางไป..ไร้จริต..ก็ติดดิน

ไร้มลทิน..ปัจจุบัน..มันไปเร็ว

210/18

มันไปเร็ว..ใจจิต..ไม่ติดฤทธิ์

เป็นผู้คิด..พูดทำ..ธรรมดา

ทั้งเป็นผู้..อยู่สบาย..ไร้ปัญหา

เป็นผู้มา..เพื่อไป..ด้วยใจตน

210/19

ด้วยใจตน..ถูขัด..กำจัดชั่ว

อุดรูรั่ว..ปฏิเสธ..กิเลสเข้า

มีสติ..ทุกเวลา..ตื่นมาเฝ้า

โอกาสเข้า..ถึงใจ..ก็ไม่มี

210/20

ก็ไม่มี..โอกาส..ให้พลาดผิด

ได้แต่สิทธิ์..กรรมเก่า..เข้าขวางกั้น

เมื่อยอมรับ..ไม่สนใจ..ในปัจจุบัน

ก็ช่างมัน..ประไร..แค่กายตน

210/21

แค่กายตน..อดทน..ยอมรับได้

อีกยังใช้..อโหสิ..มิจองกรรม

มีโอกาส..พ้นผ่าน..การกระทำ

แม้ทุกกรรม..คืบคลาน..ก็ผ่านพ้น

210/22

ก็ผ่านพ้น..ลุล่วง..จากบ่วงกรรม

ให้พระธรรม..นำทาง..วางใจได้

แม้เนิ่นนาน..ผ่านยาก..มากกำไร

รู้เข้าใจ..เท่านั้น..มันไปเอง

210/23

มันไปเอง..ทางตรง..ไม่หลงทิศ

ไม่มีผิด..เดินหน้า..อย่าสงสัย

ทางสงบ..ร่มเย็น..เป็นทางไป

ทางที่ใจ..เป็นสุข..บุกต่อไป

210/24

บุกต่อไป..สบายจิต..ปิดทางลง

จงเดินตรง..ไปหน้า..หาจุดหมาย

ด้วยดวงจิต..คงมั่น..แม้วันวาย

จะห่วงกาย..ทำไมเล่า..ยืมเขามา

210/25

ยืมเขามา..ของโลกา..คืนเขาไป

ไม่มีใคร..หอบไป..ที่อื่นได้

แดนข้างหน้า..พอม่อง..ไม่ต้องใช้

จะดีร้าย..บาปบุญ..หนุนนำไป

210/26

หนุนนำไป..ใกล้ไกล..ไม่ประมาณ

มากบุญทาน..ศีลธรรม..นำสูงส่ง

ผู้จิตดี..จิตใส..ไม่มีลง

สมประสงค์..แห่งจิต..ไม่ผิดแน่

210/27

ไม่ผิดแน่..เที่ยงแท้..ทางพ้นทุกข์

เฉพาะผู้ลุก..ขึ้นยืน..แล้วตื่นตน

เดินตามทาง..พระโลกเชษฐ์..ด้วยเหตุผล

จิตแห่งตน..จึงสว่าง..เห็นทางไป

210/28

เห็นทางไป..ด้วยใจตน..ย่อมพ้นทุกข์

มีความสุข..ตามกุศล..อันตนสร้าง

ถากถางหน่อย..อย่าปล่อย..ให้รกร้าง

จงถากถาง..ขยายใหญ่..ไปคล่องตัว

210/29

ไปคล่องตัว..ไม่กลัว..กลับหลังหัน

เพราะเชื่อมั่น..ปัจจุบัน..อันกุศล

มุ่งขัดเกลา..จนเบาบาง..อย่างอดทน

เพื่อให้ตน..หาทางเป็น..เห็นทางไป

210/30

เห็นทางไป..ด้วยใจ..ไปจนสุด

เป็นผู้หลุด..จากห่วง..บ่วงกรรมเก่า

รู้ตัวตน..จิตสบาย..หลังกายเน่า

เป็นผู้เข้า..ถึงธรรม..นำถูกทาง

210/31

นำถูกทาง..วางถูกจุด..หยุดเกิดกาย

กลับมาตาย..ซ้ำซ้ำ..ย้ำว่าไม่

กลับมาเกิด..ขอเมิน..ทุกข์เกินไป

เมื่อหัวใจ..รู้จุด..ไม่หยุดเดิน

210/32

ไม่หยุดเดิน..สู่เป้า..ยิ่งเข้าใกล้

รู้ว่าใช่..ด้วยจิต..ไม่ผิดแน่

มีแต่ธรรม..นำทาง..อันจริงแท้

ไม่มีแพ้..มีแต่พ้น..บนทางธรรม

210/33

บนทางธรรม..จำให้ดี..มีแต่เย็น

ผู้บำเพ็ญ..ร้อนไม่เป็น..ถ้าเข้าถึง

ทางชีวิต..ผู้รู้คิด..จิตดวงหนึ่ง

มีแต่บึ่ง..ไปจนสุด..เพื่อหลุดพ้น

210/34

เพื่อหลุดพ้น..จากผล..ปฏิบัติ

ไม่จำกัด..กาลเวลา..ว่าวันไหน

ไม่แบ่งเพศ..ชนชั้น..วรรณะใด

ขอเพียงใจ..มุ่งมั่น..มันถึงได้

210/35

มันถึงได้..หญิงชาย..ผู้ใหญ่เด็ก

เป็นเรื่องเล็ก..สำหรับผู้..สู่เส้นทาง

ด้วยจิตใจ..ผู้ชนะ..รู้ละวาง

จึงเดินทาง..อย่างสงบ..เพื่อจบกิจ

210/36

ผลจากกรรม..นำเกิด..เป็นสัตว์คน

มีตัวตน..ให้นายกรรม..เขาตามติด

ตั้งแต่เกิด..จนตาย..วายชีวิต

เรื่องจะคิด..หลบหนี..ไม่มีทาง

210/37

ไม่มีทาง..หนีพ้น..เหล่าคนสัตว์

ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต..มีสิทธิ์พ้น

ต้องมีจิต..งามใส..ในกมล

และอดทน..อดกลั้น..จนวันตาย

210/38

จนวันตาย..ไปจาก..แดนมนุษย์

ดวงจิตหลุด..จากร่าง..ไปทางบุญ

นั่นแหละเป็น..ทางไป..ไม่ขาดทุน

ทางที่คุณ..ไปต่อ..บ่หวนคืน

210/39

บ่หวนคืน..มาใหม่..เป้าหมายหลัก

มุ่งเน้นหนัก..จิตตน..จนชนะ

ธรรมชาติ..เรียนรู้..เป็นผู้ละ

จิตเป็นพระ..ละกิเลส..ปฏิเสธมัน

210/40

ปฏิเสธมัน..ตัณหา..ตัวพาอยาก

ก่อวิบาก..ประจำ..ทำตกต่ำ

ยมบาล..ท่านยิ้ม..คอยทิ่มตำ

ความระยำ..ต้องไม่..ละให้สิ้น

210/41

ละให้สิ้น..ดิ้นให้หลุด..จากฉุดรั้ง

จงยับยั้ง..ชั่งใจ..ให้ถี่ถ้วน

กิเลสตัณหา..อย่าปล่อย..มารบกวน

คิดทบทวน..ถ่องแท้..ไม่แพ้พ่าย

210/42

ไม่แพ้พ่าย..ได้ประโยชน์..มหาศาล

พระนิพพาน..ก็ไม่..ไกลเกินฝัน

จิตไม่ปรุง..มุ่งหน้า..เพื่อฝ่าฟัน

เส้นทางอัน..ตนถากถาง..เป็นทางไป

210/43

เป็นทางไป..เฉพาะตน..เพียงเท่านั้น

เราผู้หมั่น..ถากถาง..ทางเอาไว้

เราผู้เดิน..คนเดียว..ไม่เกี่ยวใคร

ทางแห่งใจ..เอกเอกา..หาทางตน

210/44

หาทางตน..แต่ละคน..แต่ละจิต

ต่างจริต..ความคิดอ่าน..ด่านคิดตรอง

พิจารณา..จากใน..รู้ไตร่ตรอง

โอกาสทอง..มาถึงตัว..อย่ามัวเพลิน

210/45

อย่ามัวเพลิน..ทรัพย์ภายนอก..หลอกให้หลง

ขอเราจง..เอาจิตจับ..ทรัพย์ภายใน

ทรงคุณค่า..มหาศาล..กว่าสิ่งใด

ไม่มีใคร..แย่งยื้อ..หรือแบ่งปัน

210/46

ทำกิเลส..สิ้นไป..อย่างไรเล่า

อารมณ์เศร้า..อารมณ์ชั่ว..จิตมัวหมอง

สิ่งเหล่านี้..ลดละไป..อย่าได้มอง

เพื่อจับจอง..พระนิพพาน..วันชีพวาย

210/47

อารมณ์จิต..คิดกอบโกย..ขโมยฆ่า

ตามไล่ล่า..อยากได้..ของของเขา

เราไม่อยาก..ให้ใครแย่ง..ของของเรา

คิดดูเขา..คงเหมือนกัน..มันไม่ดี

210/48

มันไม่ดี..ชีวิตมี..แต่ระแวง

ความรุนแรง..มีแต่ทุกข์..รุกเข้าหา

มีแต่ความ..ช้ำชอก..ออกหน้าตา

มีแต่พา..ตกต่ำ..จำให้มั่น

210/49

จำให้มั่น..เราท่าน..สู้มันได้

วันนี้พ่าย..อย่าท้อ..ขอสู้ใหม่

ทุกข์รันทด..อย่าหมด..กำลังใจ

ไม่มีใคร..ชนะใจ..ได้ง่ายเลย

210/50

ได้ง่ายเลย..เพื่อนเอย..ถ้ารู้ปลง

เพียงไม่หลง..เชื่อกิเลส..เหตุแห่งทุกข์

ปัจจุบันดี..มีกำไร..ใจเป็นสุข

ส่วนความทุกข์..กายที่เห็น..เป็นธรรมดา

210/51

เมื่อกิเลส..กับปัญญา..มาจากใจ

การแก้ไข..ที่ใจ..จึงจะจบ

เอาปัญญา..จากใจ..ออกไปรบ

เพื่อสยบ..กิเลสร้าย..ที่ใจตน

210/52

ที่ใจตน..มีแต่คน..รู้ขัดเกลา

จึงจะเอา..ชนะ..กิเลสได้

ความโมโห..โกรธา..อย่าไปใช้

ชนะได้..ด้วยใจดี..มีทางเดียว

210/53

มีทางเดียว..เคี่ยวกรำใจ..ให้อดทน

ทำไปจน..สงบเย็น..เป็นนิสัย

ผู้ใจดี..ไม่ชี้โทษ..โกรธเคืองใคร

เพราะว่าใจ..ขัดเกลา..เอาไว้ดี

210/54

เมื่อจิตใจ..ขัดเกลา..เอาไว้ดี

ที่เห็นมี..แต่สิ่ง..อันสมมุติ

แล้วสุดท้าย..เสื่อมสลาย..ในที่สุด

ผู้รู้หยุด..หลุดพ้นได้..ใช้ปัญญา

210/55

ใช้ปัญญา..พิจารณา..หาเหตุผล

ไม่สับสน..ชีวิต..คิดถ้วนถี่

ใช้ชีวิต..คุ้มค่า..ทุกนาที

เพราะว่ามี..ปัญญา..มาคอยคุม

210/56

มาคอยคุม..ใจจิต..ไม่ผิดพลาด

ไม่เป็นทาส..ของกิเลส..และตัณหา

ตัดสินใจ..ไม่ยาก..จากปัญญา

ธรรมดา..มนุษย์เอย..เสวยกรรม

210/57

เสวยกรรม..ธรรมดา..ของมนุษย์

ต้องการหยุด..หลุดพ้น..ต้องค้นหา

จึงจะรู้..ความจริง..สิ่งมายา

กรรมนำพา..ปัญญาตัด..สลัดหลุด

210/58

สลัดหลุด..หยุดเกิดตาย..ไปเสียที

ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจสว่าง

อยู่อย่างสุข..สงบเย็น..มองเห็นทาง

เป็นผู้วาง..เป้าหมาย..สายนิพพาน

210/59

สายนิพพาน..การอยู่..ในอู่ดี

โดยการมี..แสงธรรม..นำทางให้

อันทรัพย์สิน..เงินทอง..ไม่ต้องใช้

เพียงแต่ให้..ศีลภาวนา..พาเราไป

210/60

พาเราไป..แดนที่..ไม่มีกลับ

เป็นผู้จับ..พระนิพพาน..ไว้มั่นคง

เดินบนทาง..สายนี้..ไม่มีหลง

สมประสงค์..ทุกท่าน..ในบั้นปลาย

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2558 Last Update : 21 พฤษภาคม 2559 10:21:33 น. Counter : 708 Pageviews.		0 comments
Share Tweet