บนเส้นทางสายพระนิพพาน 229

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 229

229/01

เป็นแค่คน..ธรรมดา..เกิดมาตาย

รู้ละอาย..เกรงกลัว..ต่อชั่วบาป

แม้การเอ่ย..วาจา..ก็อย่าหยาบ

มันก่อบาป..ทั้งหมด..จงจดจำ

229/02

จงจดจำ..นำไป..ปฏิบัติ

แรกติดขัด..ต่อไป..ก็ไหลรื่น

ผู้ทำดี..จากใจ..ไม่ต้องฝืน

ก็รู้ตื่น..เบิกบาน..สำราญใจ

229/03

สำราญใจ..อยู่ไป..อย่างไม่กลัว

รู้สึกตัว..ตื่นตน..คนย่อมแก่

พอร่างกาย..เสื่อมไป..ไม่งอแง่

แค่ดูแล..เต็มกำลัง..เมื่อยังอยู่

229/04

เมื่อยังอยู่..รู้ตัว..กายของตน

เกิดเป็นคน..เดินสู่..ประตูตาย

เห็นตายก่อน..ตายหลัง..อย่างมากมาย

รู้ว่าตาย..แน่แท้..ได้แต่ปลง

229/05

ได้แต่ปลง..จงอย่า..ได้ประมาท

มีโอกาส..จะตาย..ได้เสมอ

นึกถึงคำ..ภาวนา..อย่าได้เผลอ

โผล่ไปเจอ..ความตาย..ไม่ไหวหวั่น

229/06

ไม่ไหวหวั่น..ถึงวัน..ตายเสียที

จะไม่มี..ทุกข์กาย..ต่อไปนี้

เมื่อใจจิต..ติดอยู่..ในอู่ดี

เทพพรหมมี..ที่ว่าง..เดินทางไป

229/07

เดินทางไป..เทพพรหม..ชมแล้วคิด

ถ้ามาติด..สุขสันต์..มันดีไหม

ถ้าสิ้นบุญ..วาสนา..จะไปไหน

ถ้ารื่นไหล..ลงนรก..รีบยกจิต

229/08

รีบยกจิต..ปิดภูมิ..ที่ต่ำกว่า

สู้อุตส่าห์..มาได้..จงไปต่อ

ปฏิบัติ..ขัดเกลา..เราให้พอ

มัวรีรอ..รังเร..จะเซลง

229/09

จะเซลง..ต่ำสุด..จุดตนเลว

ลึกลงเหว..กรรมใหญ่..ทำไว้ก่อน

แล้วจึงคลาย..กรรมนั้น..เป็นขั้นตอน

จึงค่อยย้อน..กลับมา..กว่าเป็นคน

229/10

กว่าเป็นคน..ทนทุกข์..ทรมาน

ต้องเลื้อยคลาน..สัตว์เล็ก..เป็นสัตว์ใหญ่

เกิดเป็นคน..ทนเศษกรรม..ทำใช้ไป

แล้วทำไม..ถึงคิด..ติดชาติภพ

229/11

มาติดชาติ..ติดภพ..ก็จบกัน

มาพัวพัน..กรรมเรา..ทั้งเก่าใหม่

มาหัวเราะ..ร้องไห้..อยู่ทำไม

มาเถิดใจ..ใฝ่ดี..หนีชาติภพ

229/12

หนีชาติภพ..ผูกพัน..อันแสนทุกข์

จะมีสุข..อย่างไร..มันไม่จบ

การพลัดพราก..จากกัน..ต้องพานพบ

ผู้ยังคบ..กายเนื้อ..เชื่อได้เลย

229/113

เชื่อได้เลย..ทุกท่าน..อันผู้เกิด

พอกำเนิด..จากครรภ์..ถ้ามันเฉย

หมอตีก้น..จนกว่า..ร้องจ้าเลย

ให้คุ้นเคย..ทุกข์ทน..จนกว่าตาย

229/14

จนกว่าตาย..ใช้กาย..ให้คุ้มค่า

ได้เกิดมา..ชาตินี้..ไม่มีสาย

จงละชั่ว..ทำดีให้..ใจสบาย

ชีวาวาย..ก็ช่าง..ยังสงบ

229/15

ยังสงบ..อยู่ได้..ด้วยใจรู้

กายนี้อยู่..ไม่นาน..มันก็จบ

รอบตัวเรา..ทุกวัน..ได้พานพบ

ไม่อยากคบ..ฝึกตน..ค้นหาทาง

229/16

เราเดินทาง..ไปสู่..เป็นผู้เจ็บ

เดินไปเก็บ..ผลกรรม..เคยทำไว้

แม้ทุกข์มาก..ยากจะ..ฝ่าฟันไป

แต่หัวใจ..เข้มแข็งพอ..ท้ออย่ามี

229/17

ท้ออย่ามี..ทำดี..ละบาปชั่ว

ทำจิตตัว..แจ่มใส..เสริมราศี

เมื่อตั้งจิต..กำหนด..หมดราคี

เพียงแค่มี..กรรมเก่า..เราต้องใช้

229/18

เราต้องใช้..ให้หมด..กฏแห่งกรรม

ผู้ใดทำ..การปลูก..อะไรไว้

ก็ต้องถูก..กำหนด..ให้ชดใช้

ปลูกต้นร้าย..ผลร้าย..พึงได้รับ

229/19

พึงได้รับ..ปลูกดี..ผลดีตอบ

เป็นตามกรอบ..แห่งกฏ..สนองกลับ

ผู้ควบคุม..บัญชี..ไม่มีหลับ

คอยกำกับ..ดูแล..อย่างทั่วถึง

229/20

อย่างทั่วถึง..กรรมคุณ..ทั้งบุญบาป

ละเอียดหยาบ..เป็นจิต..คิดคำนึง

จิตไม่ชั่ว..เลวทราม..แค่ตามถึง

แล้วเขาจึง..ลดระดับ..พอรับได้

229/21

พอรับได้..ใช้สติ..ใช้ปัญญา

ภาวนา..ทุกวัน..นั่นแหละใช่

ให้เป็นฌาน..เคยชิน..กินถึงใจ

เพื่อการไป..ไม่กลับ..หลับเป็นสุข

229/22

หลับเป็นสุข..มีสิทธิ์..ปิดบัญชี

เมื่อไม่มี..ปัญหา..ค้างคาใจ

ไม่มีสิ่ง..คาค้าง..ที่ข้างใน

กรรมอันใด..ไม่ดึง..ถึงเวลา

229/23

ถึงเวลา..ทอดกาย..ตายจากกัน

นั่นเป็นวัน..ลุล้าง..กรรมสร้างมา

ไปตามจิต..มุ่งมาด..ปรารถนา

สร้างทำมา..เท่าไร..ไปรับผล

229/24

ไปรับผล..อันตน..ทำดีงาม

เป็นไปตาม..ต้นทุน..บุญกุศล

ละเอียดหยาบ..แห่งจิต..ติดกมล

นำพาตน..สู่จุด..ที่สุดธรรม

229/25

ที่สุดธรรม..จำไว้..เดินไปหน้า

เป็นผู้กล้า..ใช้สิทธิ์..คิดพูดทำ

เป็นไปตาม..วิถี..เอาดีนำ

ไม่มีกรรม..ติดใจ..ไปสะดวก

229/26

เมื่อมีความ..สำเร็จ..แล้วอย่างไร

สูญเสียไป..รู้ไว้..ตามเป็นเงา

เมื่อมีได้..มีเสีย..คิดดูเอา

ขอเพียงเรา..อย่าสูญเสีย..ความเป็นคน

229/27

ผู้ได้มา..หลงว่า..ได้ครอบครอง

แต่ถ้ามอง..ให้เป็น..เห็นตัวตน

ไม่มีใคร..ได้อะไร..ไปสักคน

รวยหรือจน..พอตาย..ไปแต่ตัว

229/28

ไปแต่ตัว..อย่ามัว..หลงชีวิต

ไปยึดติด..ทรัพย์ยศถา..พาหมองมัว

วันเราเกิด..รู้ว่า..มาแต่ตัว

ที่ต้องกลัว..ความชั่ว..ในใจตน

229/29

ในใจตน..คนอื่น..ไม่รู้หรอก

หาทางออก..ขอบอก..อย่าหลอกตน

กรรมติดตัว..ความชั่ว..คอยเวียนวน

จงเป็นคน..ดีแท้..ทั้งนอกใน

229/30

ทั้งนอกใน..กายใจ..เมื่อดีพร้อม

ตนถูกล้อม..ด้วยดี..มีที่ไป

อยู่ที่จิต..ไปได้..ใกล้หรือไกล

เส้นทางไป..เหล่านั้น..ท่านเลือกเอง

229/31

ท่านเลือกเอง..ทางเดิน..ให้เพลินจิต

เริ่มจากคิด..หนีชั่ว..ด้วยกลัวเกรง

เร่งสำรวจ..ตรวจชั่ว..ของตัวเอง

อย่ากลัวเกรง..ว่าชั่ว..จะมัวหมอง

229/32

จะมัวหมอง..เสียของ..ในการเกิด

เพราะดันเปิด..จิตตัว..ให้ชั่วครอง

ว่าดีเด่น..กว่าใคร..ไม่ไตร่ตรอง

กิเลสครอง..ใจตน..หล่นอบายฯ

229/33

หล่นอบายฯ..ใช้กรรม..ไม่รู้หมด

เป็นตามกฏ..แห่งกรรม..หลังความตาย

เกิดมาได้..ใช้กรรม..เมื่อมีกาย

สุขสบาย..ที่ไหน..มากมายทุกข์

229/34

มากมายทุกข์..ถมทับ..ทนรับไว้

ได้ชดใช้..จึงพบ..สงบสุข

ผู้ทนรับ..กลับกลาย..เป็นฝ่ายรุก

ปลดเปลื้องทุกข์..ชาติภพ..จบเสียที

229/35

จบเสียที..ดีกว่า..ช้าขาดทุน

สร้างแต่คุณ..งอกงาม..ก่อความดี

เบื้องหน้าจึง..สุขสงบ..ทบทวี

พอชีพพลี..มีทางเดิน..แต่ละคน

229/36

แต่ละคน..แต่ละใจ..ไม่เหมือนกัน

แต่ละวัน..แต่ละคืน..คิดแตกต่าง

แต่ละย่าง..แต่ละก้าว..ที่เท้าวาง

เดินบนทาง..หรือไม่..ใจตนรู้

229/37

ใจตนรู้..ดีชั่ว..รั่วจุดไหน

ค่อยแก้ไข..ตัวเรา..เข้ากอบกู้

กายใจเรา..มีแต่เรา..นี่แหละรู้

หลวงพ่อผู้..แนะนำ..ทำคือตน

229/38

ทำคือตน..ค้นหา..ทางให้พบ

ต้องสู้รบ..กับใจ..ใช่แล้วคน

ฝ่าวิบาก..พากเพียร..ด้วยอดทน

เพื่อให้ตน..หลุดพ้น..วิบากกรรม

229/39

วิบากกรรม..นำเกิด..เปิดบัญชี

ทุกคนมี..ดีชั่ว..ตัวเคยทำ

อันชั่วดี..นี่แหละ..เป็นตัวนำ

ให้เป็นกรรม..หนักเบา..ไม่เท่ากัน

229/40

ไม่เท่ากัน..นี่มัน..อยู่ที่จิต

คอยตามติด..ผลกรรม..เราทำมัน

รู้ยอมรับ..นะครับ..กรรมตามทัน

อโหสิกัน..ชาตินี้..ใช้หนี้เก่า

229/41

ใช้หนี้เก่า..ไม่หยุด..สุดไม่มี

เกิดทุกที..มีแต่..ทุกข์รุมเร้า

หาทางหยุด..ชาตินี้..เสียทีเรา

ตั้งใจเอา..ธรรมมะ..ชำระใจ

229/42

ชำระใจ..ให้อยู่..ในอู่บุญ

เปิดทางคุณ..ให้กว้าง..หนทางไป

ตัดให้สิ้น..ทุกบ่วง..ความห่วงใย

เพื่อจะไป..ลาลับ..ไม่กลับคืน

229/43

ไม่กลับคืน..มาใหม่..ให้ทุกข์อีก

หาทางหลีก..เลี่ยงหลบ..พบที่ยืน

หนทางจบ..สงบใจ..ไร่ทางอื่น

ทนขมขื่น..วันนี้..ดีชาติหน้า

229/44

ดีชาติหน้า..ไม่มา..เกิดแล้วตาย

การมีกาย..เลือดเนื้อ..เบื่อนักหนา

การประสบ..เคราะห์โชค..โลกมายา

ไม่ขอมา..ตัดไม่พอ..ต่อข้างบน

229/45

ต่อข้างบน..ไปจน..ถึงที่สุด

อันเป็นจุด..เพียงพอ..รอรับผล

ยังมุ่งหน้า..หาจุด..ที่หลุดพ้น

ผู้เปื่ยมล้น..กำลังใจ..ไปถึงจุด

229/46

เกิดเป็นคน..วุ่นวน..กับโชคเคราะห์

ยิ้มหัวเราะ..คลุกเคล้า..เศร้าโศกศัลย์

มีรุกรับ..หลับตื่น..ทั้งคืนวัน

มีทางตัน..เปิดปิด..ได้สิทธิ์หมด

229/47

ได้สิทธิ์หมด..สดชื่น..แล้วห่อเหี่ยว

ในคนเดียว..นี้นั้น..มันเป็นกฏ

ผู้เห็นช่อง..มองออก..อนาคต

เร่งละลด..กิเลส..ตัณหาตน

229/48

ตัณหาตน..คนสร้าง..ล้างให้หมด

จนปรากฏ..ดีงาม..ทรามไม่สน

ตั้งใจชัด..ขัดเกลา..อย่างอดทน

มุ่งดิ้นรน..ตัดขาด..จากชาติภพ

229/49

จากชาติภพ..ทบกรรม..คอยตามติด

หาทางปิด..บัญชี..หนี้ให้จบ

กับกิเลส..ตัณหา..ไม่ค้าคบ

ไม่ขอพบ..กายหยาบ..ขอสาปส่ง

229/50

ขอสาปส่ง..กายตน..คนมากทุกข์

ต้องการปลุก..จิตตน..พ้นความหลง

กิเลสตัณหา..น่าชัง..มานั่งปลง

ปิดทางลง..แน่นหนา..หาทางเดิน

229/51

หาทางเดิน..ไปหน้า..ฆ่ากิเลส

ปฏิเสธ..สิ่งยั่ว..กลัวเหลือเกิน

กลัวกิเลส..ตัณหา..จะพาเพลิน

สวรรค์เมิน..เดินหลง..ลงอบายฯ

229/52

ลงอบายฯ..หลายชาติ..พลาดทุกที

เอาจิตดี..เลยครับ..มาจับตาย

ฟันฝ่าความ..ทุกข์ยาก..แม้มากมาย

จิตสบาย..พาพ้น..ไปจนได้

229/53

ไปจนได้..ด้วยจิต..คิดดีงาม

เป็นไปตาม..ใจจด..กำหนดไว้

ใช้จิตอัน..มุ่งมั่น..ฝ่าฟันไป

ไม่มีใคร..ช่วยหรอก..นอกจากตน

229/54

นอกจากตน..ทนสู้..อย่างรู้ค่า

ต้องเดินหน้า..สิ่งเร้า..เราไม่สน

จงเป็นผู้..เดินทาง..อย่างอดทน

มีแต่ตน..ช่วยตน..จึงพ้นไป

229/55

จึงพ้นไป..ด้วยดี..มีปัญญา

ผู้เกิดมา..เปลื้องปลด..หมดเยื่อใย

พิจารณา..ให้มาก..จากข้างใน

มีแต่ใจ..เป็นหนึ่ง..จึงพ้นภัย

229/56

จึงพ้นภัย..ไปลับ..ไม่กลับแน่

ที่ย่ำแย่..ยากเย็น..เข็นไม่ไป

เพราะมัวเมา..หลงผิด..ไปติดใจ

ว่าอะไร..ในโลกนี้..ล้วนดีงาม

229/57

ล้วนดีงาม..ตามจิต..คิดปรุงแต่ง

ไปยื้อแย่ง..แข่งขัน..กันเลวทราม

เกิดเป็นคน..ทีไร..ไม่ได้ความ

เลิกเดินตาม..กิเลส..ปฏิเสธมัน

229/58

ปฏิเสธมัน..ให้หมด..ปลดจากใจ

ต่อนี้ไป..พอสะกิด..จิตรู้ทัน

ค้นหาชั่ว..ของตัว..ทุกคืนวัน

อย่าให้มัน..มาลอบ..ครอบงำเรา

229/59

ครอบงำเรา..ได้ไง..ใจปัดกวาด

ให้สะอาด..เช็ดถู..อยู่เสมอ

ไม่เอาไว้..ไล่ไป..เมื่อพบเจอ

ถ้าเผลอเรอ..รับไว้..ไปไม่เป็น

229/60

ไปไม่เป็น..แน่นอน..ตัดตอนเลย

จิตคุ้นเคย..ขัดขวาง..มีทางเห็น

มีจุดหมาย..ปลายทาง..อันร่มเย็น

มุ่งบำเพ็ญ..เปิดประตู..สู่นิพพาน

 

 

Create Date : 26 กันยายน 2561 Last Update : 26 กันยายน 2561 5:40:14 น. Counter : 764 Pageviews.		0 comments
Share Tweet