เม้าท์หน่อย...ครบรอบ 4 ขวบจ้า

ซาหวัดดีค้า....พี่ ป้า น้า อา ทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียน


เห้อ....กว่า "ก้าจัง" เค้าจะเอารูปนู๋มาอัพบล๊อคโชว์โฉมอวดกะเค้า....ก็ผ่านมาเกือบ 2 ปี เดือนนี้...เป็นเดือนที่ครบรอบวันเกิด 4 ขวบ ของนู๋ จากสาวน้อย กลายเป็นสาวใหญ่แล้วค้า

ขอฟ้องพี่ป้าน้าอาหน่อยค้า... นู๋โดนรังแกค้า ก็ก่อนที่เค้าจะกลับไปเที่ยวเมืองไทยตอนปลายเดือนมีนาคม ที่ผ่านมา ((ไปครั้งนั้น...เค้ายกครัวไปกันหมดบ้าน 3 คนเลยค้า ปล่อยนู๋อยู่ตัวเดียว)) ก่อนที่จะไป....ก้าจัง เค้าบอกโต้จัง , นี่จัง ว่าต้องหัดฝึกนู๋ให้นอนตัวเดียว เวลาเอาไปฝาก Dog Hotel จะได้ไม่มีปัญหา กลายเป็นหมาซึมเศร้ากลับมา...อิอิ

ก็นู๋เป็นหมาขี้เหงาเนอะ ก่อนหน้าที่จะโดนตัดหางปล่อยวัด อุ๊ย ม่ายช่ายค้าโดนดัดนิสัย ทุกคืน...นี่จัง จะต้องเข้านอนก่อน (โดนก้าจังบังคับ...อิอิ) กฏเหล็กของก้าจังเค้า วันที่ต้องไปรร. 4 ทุ่มเป๊ง ((ส่วนวันหยุดอะลุ้มอะล่วยนิดหน่อย แต่ก็ไม่เกิน 5 ทุ่ม) นู๋ก็จะตามดิ๊ก ๆ เข้าไปนอนด้วย พอนี่จังหลับ ก็เผ่นออกมาวนเวียน รอจนโต้จังจะนอน แล้วก็วิ่งปรู๊ดตามก้นไปติด ๆ พอโต้จังหลับ ก็ออกมาอีก ก้าจัง...เค้าบ่นนู๋ประจำ หาว่ายุ่งจริงวุ้ย คนจะดูละครรอบดึก ก็มากวนอยู่เรื่อย ก้าจังจะดูก็ดูปายจิ นู๋ไม่ได้ว่าอะไรสักกะหน่อย ขอแค่อยู่ใกล้ ๆ ก็พอแย้ววววว (ก็นู๋เป็นหมาขี้เหงาเนอะ)...



อันที่จริง.....นู๋เป็นห่วงสุขภาพของก้าจังมากกว่าค้า อยากให้เข้านอนเร็ว ๆ เพราะถ้าพักผ่อนไม่พอ เดี๋ยวก้าจัง ก็จะล้มทั้งยืนแบบปีที่แล้วอีก นู๋กลัวววววว

วันนั้น...นู๋หลับเพลิน ก้าจังถ่ายรูปตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเลยค้า





นู๋มารู้สึกตัวตอนดึก มืดตึดตือ กรี๊ดดดดด....ไม่มีใครอยู่เลย แถมประตู้ห้องนอนก็ปิด ร้องงืดๆๆๆๆ ตะกุยตะกายประตูต้องนาน ก้าจังก็ไม่เปิดออกมารับ คืนวันรุ่งขึ้น และต่อมาอีกเป็นเดือน... 2 ทุ่มเป๋ง (นู๋กินอาหารเสร็จก่อนคนอื่น) นู๋ก็เผ่นไปปักหลัก ยึดที่นอนแล้วค้า เรียกให้ตาย เอาหนม เอาผัก (ของโปรดทั้งน้าน) มาล่อ ถึงอยากกิน ก็ไม่ยอมเสียที่นอนอุ่น ๆ แน่นอนค้า



เรื่องนู๋ยึดที่นอนเนี่ย...ก้าจังเค้าเม้าส์เป็นที่หนุกหนาน แต่นู๋ไม่หนุกด้วยหรอก และแล้วก็ได้เวลาที่เค้าไปเมืองไทยกัน นู๋ก็โดนส่งไปอยู่ที่ Dog Hotel ก้าจัง...เค้าไปอ้อนวอนให้คุณหมอคลีนิคประจำ ที่ดูแลสุขภาพของนู๋ ให้ช่วยยอมรับฝากเลี้ยง

ก่อนหน้านั้น...ก็มีการทดลองพานู๋ไปค้าง 1 คืน เพื่อเตรียมความพร้อมด้วยค้า คุณหมอบอกว่า....พอรับมือไหว แต่บอกให้ก้าจัง โทรทางไกลมาถามสาระทุกข์ สุกดิบของนู๋ทุกวัน โต้จัง...เค้าเป็นห่วงนู๋มากกกก เลยได้ไปเที่ยวเมืองไทยแค่ 5 วัน ก็รีบกลับมาก่อน เพื่อรับนู๋กลับบ้าน นู๋รักโต้จังที่สุด




โต้จังใจดีที่สุดในบ้าน (ในความคิดนู๋นะ) เพราะเวลากินข้าว มักแอบส่งผัก ให้นู๋หม่ำเป็นประจำ ก้าจัง...ก็ส่งสายตาพิฆาต บางทีก็มีเสียงเขียว ๆ ตามมาเป็นระลอก (นี่จัง...ก็ช่วยบ่นด้วย) ที่จริงนู๋ก็รู้นะ ว่าก้าจัง+นี่จัง...เค้าเป็นห่วง เพราะในกระเพาะปัสสาวะของนู๋ มันทำงานได้ไม่ค่อยปกติ (หมาพันธุ์นู๋....เป็นโรคนี้กันเยอะ) ถ้าปล่อยให้กินตามใจฉัน อาจจะเป็นนิ่ว ต้องไปขึ้นเขียง ผ่า ทุกวันนี้....นู๋ก็ต้องกินอาหารโดยเฉพาะ



แรก ๆ ก้าจัง เค้าก็บ่นตามปกติของคนใกล้วัยทอง 555555 โตจัง...ก็ยังเฉย ก็จะมีเสียงแว๊ดสปีดโอเปร่าตามมาเป็นระลอก....โต้จังก็ได้แต่ตอบเสียงอ่อย ๆ ว่า คาวายโซเดโช (น่าสงสารออก) ก็นู๋นั่งหน้าเศร้า มองตาละห้อย บางทีก็แอบกลืนน้ำลายเอิ๊ก ๆให้เห็น วิธีนี้...ได้ผลกับโต้จังคนเดียวเท่านั้นค้า ก้าจัง+นี่จัง เค้าไม่เคยหลวมตัวกะนู๋เลย 5555



***ขอปิดการให้ Comment ในกระทู้นี้ไว้แค่นี้ก่อน***

หากเพื่อน ๆ ท่านใดมีความประสงค์ อยากเพิ่มเติม , ติ ชม หรือมีคำถามใด ๆ กรุณาแวะไปฝากข้อความไว้ได้ที่นี่ค่ะ

♥♥♥ Guestbook .....เล่มที่ 3 ♥♥♥

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน และขออภัยในความไม่สะดวก ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

Create Date : 07 ตุลาคม 2552		7 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2552 5:56:48 น.
Counter : 5619 Pageviews.
Share Tweet