ตอนนี้ท้อ ๆ ไม่มีแรงเลยค่ะ เฮ้อ..ทำไงดี

  

คุณลองคิดถึงคนอื่นเค้าที่ลำบาก เเละเเย่กว่าเตัวเราดูสิคะ
เเล้วคุณจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ ในโลกใบนี้ไม่ได้มีคุณเเละเราที่รู้สึกท้อเเท้
หรือมีปัญหาที่เเก้ไม่ตก คนอื่นในโลกทุกคนเค้าก็มีค่ะ
อย่างเรามีลูกมีลูก หลาย คน เเต่ มีอยู่ 1 คนเเกเป็นเด็กพิเศษเรียนรู้ช้า,โรคลมชัก,โรคภูมิเเพ้,โรคหอบ ต้องคอยดูเเลอย่างดีให้ไปเล่นไหนไกลๆก็ไม่ได้ กลัวไปชักล้มหัวพาดพื้นค่ะ
ตอนเเรกก็เครียดมาก นอนร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ ลูกชักที เเม่อย่างเราเเทบขาดใจ เเต่ตอนนี้ทำใจได้เเล้วค่ะ เพราะคิดได้ว่า ยังมีเด็กคนอื่นที่เป็นโรคที่เเย่กว่านี้อีกเยอะค่ะ ลูกเราเป็นเเค่นี้ยังน้อยไป ยังไงก็
ต้องดูเเลให้ดีที่สุด มีเวลาอยู่กับเค้า สอนเค้า เล่นกับเค้าให้มากๆ
เเค่นี้เราก็สบายใจมากขึ้นค่ะ
ตอนนี้คุณมีเรื่องอะไรก็ทิ้งมันไปเลยค่ะ อย่าได้ไปคิดถึงมัน
เอาเวลา ไปฟังเพลงที่ชอบ ,ไปดูหนังที่อยากดู ,ไปเดินซื้อของค่ะ
กินของที่อยากกิน ทำใจให้สบาย เเล้วนั่งสมาธิค่ะ ตั้งจิตให้เเน่วเเน่
พอมีสมาธิ คุณก็จะมีสติ เเล้วคุณก็จะมองเรื่องราวทั้งหมดออกค่ะ
เพราะคนเราทุกคนเวลามีเรื่องอะไรก็เเล้วเเต่ ยังไม่มีสติที่จะเเก้ปัญหาในตอนนั้นหรอกค่ะ เราต้องถอยออกมาเเล้วทำใจให้สบาย
ใจเย็นๆ เเละคุณก็จะพบกับทางออกค่ะ
บางครั้งคุณพอมีเวลาคุณก็ ไปวัดทำบุญใส่บารต บ้างนะค่ะ
หรือให้อาหารสัตว์ที่เร่ร่อน,ไปให้เศษขนมปังให้ปลากินตามท่าเรือ
แล้วคุณจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ จงมองคนเค้าที่ลำบายเเละเเย่กว่าเราค่ะ แล้วคุณจะเเรงที่จะสู้ต่อไปค่ะ