ศาสตรนิพนธ์ของ "ซุนวู" (ตอนที่2) ทายาทของซุนวู "ซุนปิน" (หลาน) .....หลังจากที่ซุนวูสิ้นชีวิตไปราว 100 ปี ก็ได้มีแม่ทัพและนักกลยุทธ์ทางการทหารที่ปราดเปรื่องอัจฉริยะผู้หนึ่งซึ่งเป็นทายาทของซุนวู อันเกิดแกบุตรคนที่สองในสามคนของซุนวูมีนามว่า "ซุนปิน" ผู้ถือกำเนินระหว่างแคว้นอากับแคว้นอิง. ซุนปินเคยศึกษาศาสตรนิพนธ์พิชัยสงครามของซุนวูร่วมสำนักกับ "ผาเจียน" กาลต่อมาผาเจียนได้เป็นแม่ทัพของพระเจ้าเอ้ยอ๋วงแห่งแคว้นเอ้ย. ผาเจียนรู้ตนเองดีว่าความสามารถของตนนั้นด้อยกว่าซุนปิน จึงได้ให้ทหารคนสนิทเดินทางมาเชิญซุนปินไปยังแคว้นเอ้ย. พอซุนปินเดินทางถึงแค้วนเอ้ยแล้ว ผานเจียนกลับยิ่งกลัดกลุ้มและเกรงกริ่งว่าซุนปินจะเด่นกว่าตน ก็บังเกิดความริษยาเป็นล้นพ้น จึงคิดหาทากำจัดซุนปินเสีย โดยหาเหตุกล่าวโทษและลงโทษตัดเท้าทั้งสองข้างของซุนปิน. ยิ่งกว่านั้นยังได้สักที่หน้าและป้ายสีดำทั่วใบหน้าของซุนปิน แล้วสั่งให้นำไปขังเพื่อมิให้ใครล่วงรู้บังเอิญว่าในระหว่างนั้น คณะทูตแห่งแคว้นฉีได้เดินทางมาเจริญสันถวไมตรีกับแคว้นเอ้ย ณ เมืองต้าเหลียงซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นเอ้ยนั่นเอง. ซุนปินจึงคิดหากโลบายหนีออกมาพบกับคณะทูตแห่งแคว้นฉีจนได้. คณะทูตของแคว้นฉีเห็นว่าซุนปินเป็นแม่ทัพและนักกลยุทธ์ทางการทหารมีความสามารถสูงส่งยิ่ง จึงได้แอบเอารถมาม้ามารับพาซุนปินหนีกลับไปยังแคว้นฉี. เถียนจี้แม่ทัพของแคว้นฉีมีความพออกพอใจซุนปินยิ่งนัก จึงได้จัดแจงต้อนรับขับสู้ซุนปินอย่างสมเกียรติ. แม่ทัพเถียนจี้ชมชอบในการแข่งม้ากับเหล่าลูกท่านหลานเธอของแคว้นฉีอยู่เป็นนิจ มิหนำซ้ำยังมีการวางเดิมพันพนันขันต่อเป็นทองคำครั้งละมากๆ. ซุนปินพิจารณาเห็นว่ากำลังฝีเท้าม้าระหว่างผู้แข่งขันทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันไม่สู้มากมายนัก ซึ่งมีทั้งระดับดี, ปานกลาง และเลว สามระดับด้วยกัน. ซุนปินจึงได้กระซิบบอกแกเถียนจี้ว่า "ข้าพเจ้ามีแนวทางที่จะทำให้ท่านชนะได้. ขอให้ท่านจงวางใจวางเดิมพันในการแข่งขันให้มากเข้าไว้" .....แม่ทัพเถียนจี้ได้ฟังดังนั้น จึงวางใจเชื่อคำแนะนำของซุนปิน และได้วางเดิมพันเป็นเรือนพันตำลึงทองกับบรรดาลูกท่านหลานเธอแห่งแคว้นฉี ครั้นถึงเวลาแข่งขันม้า ซุนปินจึงได้ให้คำแนะนำแก่เถียนจี้ว่า "ในการแข่งขันคู่แรก ท่านจงเอาม้าตัวที่มีกำลังฝีเท้าเลวลงไปแข่งกับม้าที่มีฝีเท้าดีของคู่แข่ง คู่ต่อไปต้องเอาม้าที่มีกำลังฝีเท้าดีลงแข่งขันกับม้าฝีเท้าปานกลางของคู่แข่ง สำหรับคู่สุดท้าย จึงเอาม้าที่มีกำลังฝีเท้าเลวลงแข่งกับม้าที่มีฝีเท้าเลวของคู่แข่ง" .....เมื่อการแข่งขันผ่านไปแล้ว ปรากฎว่าม้าของแม่ทัพเถียนจี้ชนะสองคู่และแพ้หนึ่งคู่ ทำให้เถียนจี้เป็นฝ่ายได้ทองคำที่วางเดิมพัน ต่อมาแม่ทัพเถียนจี้ได้นำตัวซุนปินเข้าเฝ้าพระเจ้าเอ้ยอ๋วงแห่งแคว้นฉี พระเจ้าเอ้ยอ๋วงได้ทรงตรัสถามนานาปัญหาเกี่ยวกับการสัประยุทธ์จนเป็นที่พอพระทัย จึงทรงแต่งตั้งซุนปินเป็นเสนาธิการประจำกองทัพของพระองค์ กาลต่อมาแคว้นเอ้ยได้ยกทัพไปรุกรานแคว้นเฉา แคว้นเฉาตกอยู่ในภาวะคับขัน จึงได้ส่งทูตมาเจรจาของความช่วยเหลือจากแคว้นฉี พระเจ้าเอ้ยอ๋วงทรงมีดำริที่จะแต่งตั้งให้ซุนปินเป็นแม่ทัพในการกรีธาทัพไปช่วยเหลือแคว้นเฉา แต่ซุนปินกลับตอบปฎิเสธด้วยความซาบซึ้งยิ่งในพระมหากรุณาธิคุณว่า "ผู้ได้รับโทษจนร่างกายทุพพลภาพแล้ว ย่อมไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงที่จะเป็นแม่ทัพ" .....ด้วยเหตุผลดังกล่าว ซุนปินจึงไม่ยอมเป็นแม่ทัพ เช่นนั้นพระเจ้าเอ้ยอ๋วงจึงทรงแต่งตั้งให้เถียนจี้เป็นแม่ทัพ โดยมีซุนปินเป็นเสนาธิการคุมทัพไปช่วยแคว้นเฉา ในระหว่างการเดินทางไปช่วงแคว้นเฉานั้น แม่ทัพและนักกลยุทธ์ทางทหารผู้อัจฉริยะทั้งคู่ได้ร่วมกันวางแผนในรถศึกที่มีผ้าคลุมมิดชิด แม่ทัพเถียนจี้มุ่งมั่นในการยกทัพตรงไปยังแคว้นเฉาขณะที่ซุนปินได้กล่าวเสนอแนะว่า "การที่จะแก้ปมเชือกที่ยุ่งเหยิงให้หลุดออกจากกันนั้น จำต้องใช้นิ้วมือค่อยๆ แก้ออกอย่างสุขุมคัมภีภาพ จะอาศัยพละกำลังดึงออกนั้น ทำไม่ได้ หรือจะเอากำปั้นทุบเอาก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน การยุติข้อพิพาทของคู่กรณีนั้นเล่าก็มิควรกระโดดเข้าร่วมวงด้วย แต่ท่านจำต้องหลบหลีกตำบลที่ศัตรูได้สั่งสมกำลังไว้อย่างเข้มแข็ง ต้องเข้าตีตำแหน่งที่ศัตรูมีกำลังอ่อนแอที่สุด ทั้งนี้เพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่เลวร้ายให้ยุติลง เมื่อท่านดำเนินการเช่นนั้น ความเลวร้ายทั้งปวงก็จะสลายตัวไปเอง ขณะนี้แคว้นเอ้ยและแคว้นเฉากำลังสู้รบกันอยู่ ฝ่ายแคว้นเอ้ยย่อมจะต้องทุ่มสรรพกำลังทั้งกองทหารที่มีฝีมือและไม่มีฝีมือยาตราทัพออกนอกเขตขัณฑสีมาของตน เพื่อบุกแควนเฉา ส่วนทหารที่ไม่มีเรี่ยวแรงกำลังวังชาหรือว่าแก่เฒ่าคงจะอยู่รักษาเมือง เช่นนั้นแล้ว ทางที่ดีท่านลองเคลื่อนทัพเข้าบุกจู่โจมนครต้าเหลียงเมืองหลวงของแคว้นเอ้ย โดยการเข้ายึดเส้นทางคมนาคมที่สำคัญของศัตรูจากนั้น นำกำลังเข้าโจมตีจุดที่อ่อนแอของศัตรู กองทัพของแคว้นเอ้ยต้องถอยทัพกลับเพื่อมาพิทักษ์ดินแดนของตน เมื่อการเป็นเช่นนั้น ครั้งท่านนำทัพบุกทะลวงดินแดนของศัตรูเพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น ภาวะคับขันของแคว้นเฉาก็จะสลายตัวไปโดยพลัน ยิ่งกว่านั้น ยังจะทำให้แคว้นเอ้ยต้องประสบความปราชัยอย่างย่อยยับ" .....แม่ทัพเถียนจี้เชื่อคำแนะนำของซุนปินผู้เป็นเสนาธิการของเขา และลงมือปฏิบัติการตามแผนนั้นทันที ในที่สุดกองทัพของแคว้นเอ้ยต้องถอยทัพกลับจากการปิดล้อมเมืองหลวงของแคว้นเฉา และยังถูกกองทัพแห่งแคว้นฉีสกัดโจมตีจนพ่ายยับเยินที่เมืองเก้ยหลิน. จบตอนที่2   Create Date : 09 พฤษภาคม 2550 4 comments Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 7:40:53 น. Counter : 1343 Pageviews. Share Tweet

น่าสนใจยิ่ง ต้องกลับไปอ่านตอน1ก่อนซะแล้ว ไม่ได้มาซะนาน จขบ.สบายดีน๊า   โดย: prncess IP: 124.121.36.97 10 พฤษภาคม 2550 8:24:35 น.

โห ชอบค่ะ "การที่จะแก้ปมเชือกที่ยุ่งเหยิงให้หลุดออกจากกันนั้น จำต้องใช้นิ้วมือค่อยๆ แก้"   โดย: varissaporn327 10 พฤษภาคม 2550 11:29:59 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ น่าติดตามจัง เสียดายตอนนี้เล่นได้แป๊บๆ..   โดย: ป่ามืด 12 พฤษภาคม 2550 0:36:31 น.

พิชัยสงครามหุบเขาปีศาษ์ท้ายสุดซุนเปินเสียคนรักต้องกลับไปหุบเขานี้ละหน่อ36กลยุทธ   โดย: แมน IP: 118.172.125.171 30 ธันวาคม 2552 19:12:47 น.