Bloggang.com : tanada-จัง : จัดการ

จัดการ

กริ๊ง..กริ๊ง..กริ๊ง..!!!
'ใครโทรมาแต่เช้านะ' ตุ๊กตาบ่นพึมพำพร้อมกับเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ 'สวัสดีค่ะ'
'สวัสดีค่ะ แค๊ก..แค๊ก..คุณตุ๊กตาใช่มั้ยคะ ฉันมีงานให้คุณทำ แค๊ก..แค๊ก..'
'อะไรนะค่ะ ไม่ค่อยได้ยินเลยค่ะ เสียงคุณเบามาก'
'ฉันไม่ค่อยสบายนะค่ะ แค็ก..แค๊ก.. ฉันมีงานสำคัญให้คุณทำ
กรุณามาพบฉันที่.............'

หลังจากวางสาย ตุ๊กตาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
อาการงัวเงียหายเป็นปลิดทิ้ง เธอมีความสุขทุกครั้งที่มีลูกค้าติดต่อมา

บ้านหลังเล็กๆสีขาวริมทะเล ที่นัดหมายระหว่างตุ๊กตาและลูกค้าของเธอ
เมื่อก้าวเข้าไปในบ้านบรรยากาศทำให้เธอถึงกับขนลุก ม่านสีขาวถูกกั้นไว้
แสงอาทิตย์ทำให้เธอมองเห็นเงาของคนซึ่งนอนอยู่บนเตียง

'เอ่อ คือว่า คุณหรือเปล่าที่นัดฉันมา'
'แค๊ก..แค๊ก.. ใช่ ฉันเอง คุณหยุดอยู่ตรงนั้น ฉันไม่อยากให้คุณเห็นสภาพของฉัน
แค๊ก..แค๊ก.. ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในซองที่วางอยู่บนโต๊ะ ฉันให้เวลาคุณแค่เพียง
แค่อาทิตย์เดียวช่วย จัดการ ให้ฉันที'
'ทำไมถึงต้องรีบขนาดนั้นค่ะ สิ่งที่คุณให้ จัดการ ค่อนข้างต้องใช้เวลา'
'เพราะ แค๊ก..แค๊ก..ฉันมีเวลาอยู่บนโลกนี้เพียงแค่อาทิตย์เดียว
ฉันเชื่อในฝีมือของคุณ คนของฉันจะนำเงินมาให้คุณเมื่องานเสร็จ แค๊ก..แค๊ก.. '
'แล้วคุณชื่อ'
'ไม่สำคัญหรอก แต่ถ้าคุณอยากรู้ฉันจะบอกคุณเอง'

หกวันต่อมา ณ ผับดังแถวใจกลางเมือง

'เฮ้ย ไอเอกมึงดูผู้หญิงโต๊ะนั้นสิวะ แม่งยั่วกูตั้งแต่เข้ามาแล้วนะเว้ย'
'ไหนว่ะๆ มึงเข้าข้างตัวเองหรือเปล่า เห็นสาวไม่ได้เลยนะมึง'
'ของอย่างนี้มันดูออกเว้ย คืนนี้กูได้ของเล่นแล้ว ไม่เสียทีที่มาว่ะ'
'เฮ้ย แล้วนั่นมึงจะไปไหน ไอนนท์ ไอเชี่ยนี่ไวจริงๆ'

'มาคนเดียวหรือครับ คนสวย'
'ค่ะ ว่าจะมาตามหาหัวใจแถวนี้สักดวง ให้เกียรติดื่มด้วยกันสักหน่อยได้มั้ยค่ะ'
'ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ผมชื่อ นนท์ แล้วคุณคนสวยละครับ ชื่ออะไร'
'ตุ๊กตาค่ะ'

ตีสามกว่าๆ ณ คอนโดฯใกล้ผับ

'ผมอยากกินคุณใจจะขาดแล้วนะ'
'อย่าใจร้อนสิค่ะ ยังงัยคืนนี้ก็เป็นของเราสองคนแน่นอน
ดื่มเบียร์เย็นๆสักแก้วนะ รับรองฉันจะทำให้คุณลืมไม่ลง'
'ก็ได้ครับ คุณนี่ไม่เบาเลยจริงๆ'

ตีสี่ ณ คอนโดฯห้องเดิม

ตุ๊กตาเริ่มบรรจงถอดเสื้อผ้าของนนท์ออกทีละชิ้น จนเหลือแต่ร่างที่เปลือยเปล่า
แต่ดูเหมือนนนท์จะไม่รับรู้อะไร เขายังคงหลับเหมือนเด็กๆ

'นนท์ค่ะ ตื่นสิค่ะ คุณหลับนานเกินไปแล้วนะ ไหนว่าคืนนี้เราจะมาสนุกกันไง
ตื่นซะทีสิค่ะ ฉันใช้ยาสลบฤทธิ์อ่อนๆเองนะค่ะ นี่ก็น่าจะได้เวลาที่คุณจะต้องตื่น
ตื่นซะทีสิค่ะ' เธอเขย่าตัวเขา

เปลือกตาของเขาเริ่มขยับไปมาอย่างช้าๆแต่นั่นคงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาจะขยับได้ในตอนนี้ แขนและขาของเขาถูกตรึงด้วยโซ่ซึ่งขึงร่างเขาไว้กับเตียง ปากถูกอุดไว้ด้วยผ้าสีขาว โถ โถ แม้แต่เสียงก็ยังเล็ดลอดออกมาไม่ได้

ดวงตาของเขาเบิกโพลงฉายแววความตกใจกลัวอย่างเห็นได้ชัด

น้ำตาเทียนจากเทียนในมือของตุ๊กตาถูกหยดลงไปนัยน์ตาของเขาทีละข้าง
จนกลายเป็นผลึกเทียนเกาะไปทั่วทั้งสองตา

ร่างที่พยายามดิ้นไปมาบ่งบอกถึงอาการเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
ยังหรอก ลูกค้าเธอไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั้น

ฉึก! ฉึก! ขวานถูกจามลงไปที่แขนทั้งสองข้างของเขา เลือดกระฉูด แขนกระเด็น

'ขอโทษนะค่ะนนท์ นี่ถ้าฉันหาเลื่อยได้ งานของฉันคงสวยงามและคลาสสิคมากกว่านี้'

เขาดิ้นเร่าๆ ปากกัดผ้าสุดแรงจนมองเห็นเส้นเอ็นบนใบหน้า

'อีกนิดเดียวค่ะนนท์ ยังมีอีกสิ่งที่ฉันต้อง จัดการ มัน
เฮ้อ วันนี้ฉันเลือกของที่มา จัดการ คุณได้ไม่ดีเลย'

ฉึบ!! กรรไกรถูกตัดไปที่ช้างน้อยของนนท์
และดูเหมือนนั่นเป็นแรงสุดท้ายที่เขาดิ้น ผ้าปูเตียงสีขาวกลายเป็นสีแดง
สีที่ตุ๊กตาโปรดปราน

ตุ๊กตาทำงานครบตามใบสั่ง
.............................................................................................
ฉันอยากให้มันตาบอด เพราะฉันเกลียดสายตาที่มันเคยดูถูกเหยียดหยาม

ฉันอยากให้มันแขนขาด เพราะฉันรู้สึกขยะแขยงที่มันเคยกอดฉัน
และแค้นที่มันใช้มือทั้งสองผลักไสไล่ส่งฉัน

ฉันอยากให้ไอนั่นของมันขาด เพราะมันไม่รับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น
มันอยากให้ฉันทำแท้งทั้งๆที่เป็นลูกของมัน
..........................................................................

'ลาก่อนค่ะนนท์ ได้เวลาที่ฉันจะกลับไปนอนแล้วละ
ผู้ชายเลวๆอย่างคุณมันก็สมควรแล้วที่ต้องเป็นแบบนี้'

กริ๊ง..กริ๊ง..กริ๊ง..!!!
'สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้ค่ะ'
'ฉันเห็นข่าวแล้ว คุณเก่งมาก ขอบคุณที่ทำให้ฉันนอนตายตาหลับ แค๊ก..แค๊ก..'
'ค่ะ ก็งานของฉันสำคัญเสมอนี่ค่ะ ว่าแต่คุณ'
'ลูกตาล แค๊ก..แค๊ก.. ฉันชื่อลูกตาล.....ตรู้ดดด ตรู้ดดดดด......'
'ฮัลโหล ฮัลโหล.....' อ้าว สายหลุดไปซะแล้ว ช่างเถอะ ฉันต้องรีบออกไปทำงาน

วันนี้อากาศช่างสดใสชะมัดเหมาะกับการทำงานเป็นอย่างยิ่ง
เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดอีกครั้งก่อนออกไปพบลูกค้าของเธอ

Create Date : 02 กันยายน 2549

Last Update : 8 กันยายน 2549 20:00:57 น.

0 comments

Counter : 289 Pageviews.