Bloggang.com : tanada-จัง : Chapter...1

Chapter...1

งานวัด

ไม่ค่อยคุ้นชินกับสิ่งนี้เท่าไหร่ อาจเพราะเป็นคนเมือง
ที่วันๆก็คร่ำเคร่งอยู่กับงานเลยไม่เคยได้สัมผัส

หรือจะเป็นข้ออ้างของคนที่ไม่ชอบออกไปไหนอย่างฉัน
*
*
*
'ลลิล อาทิตย์หน้าหล่อนต้องไปภูเก็ตนะยะ'

'หืม ภูเก็ตเชียว ไกลจัง'

'ไม่อยากไปเหรอ'

'เธอก็รู้ ฉันมันพวกติดเมือง เปลี่ยนไม่ได้แล้วสิ'

'ใช่ เปลี่ยนโปรแกรมไม่ได้ คำสั่งตรงมาจากบอสจ้ะ'

'แกคิดอะไรของแกนะ ชอบให้ฉันไปไกลๆ คราวนี้คงเลี่ยงไม่ได้จริงๆ'

'คงอยากให้หล่อนเปิดหูเปิดตา ไม่ก็ อยากให้หล่อนได้ไปเจอหนุ่มหล่อๆ
จะได้เลิกหมกตัวอยู่ในโลกมืดๆสักที อุ๊ย..จี้ใจดำ ขอโทษๆ อย่ามองตาเขียวอย่างนั้นสิ
ฉันกลัวนะ เอาเป็นว่า ฉันจัดตารางงานให้เรียบร้อยแล้ว วันเวลา สถานที่ ตามนี้นะ'

'อืม ขอบใจ'

ฉันวางตารางงานลงอย่างไม่ใส่ใจ เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ
ที่บอสอยากให้ฉันออกไปทำงานต่างจังหวัดโดยมีไชนี่หนุนหลัง
ไชนี่หรืออีสมชาย ที่จัดตารางงานให้ฉันนั่นแหละ

ฉันพยายามเลี่ยงทุกครั้งแต่ครั้งนี้ต่อมเกรงใจดันทำงานหนัก

เฮ้อ...ไปก็ไป
*
*
*
เหยียบเกาะภูเก็ตแล้วเหรอเนี่ย ไม่เห็นจะเหมือนอย่างที่คิดไว้แฮะ

'ฮัลโหล ไชนี่ ไหนอ่ะ รถที่จะมารับ ฉันรอนานแล้วนะ'

'อ้าว เขายังไปไม่ถึงเหรอยะ อะไรเนี่ยคอนเฟิร์มกันไว้อย่างดี
เดี๋ยวต้องโทรไปต่อว่าหน่อย หล่อนรอที่นั่นแหละ เดี๋ยวเจ๊จัดการให้'

อาจเพราะฉันยังคงยืนจ่อมอยู่ที่สนามบิน บรรยากาศจึงไม่ต่างอะไรจากดอนเมืองมากนัก
ฉันไม่ชอบการรอคอย ทำไมทุกอย่างต้องมีการคลาดเคลื่อน เบื่อจัง

ถ้าฉันจำไม่ผิด นั่นมันชื่อฉันนี่นา ลลิล ตัวหนังสือที่ติดอยู่ด้านข้างคนขับ
มันใหญ่เสียจนฉันอยากแทรกหน้าไปซุกในพื้นที่กำลังเหยียบ
ฉันมั่นใจว่าเป็นฉันก็ตรงคำว่า 'เจ๊อินทีเรียคนสวย' ที่ตัวใหญ่ไม่แพ้กัน
ณ ที่นี่ตอนนี้คงมีฉันคนเดียว ที่ชื่อ ลลิลและเป็นอินทีเรีย
หลายสายตาจ้องไปยังรถและฉันที่กำลังเดินไปเคาะกระจก

กระจกรถเลื่อนลงอย่างช้าๆ

'ขึ้นรถได้เลยเจ๊' ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร

'เอ้า เจ๊ ตกใจความหล่อของผมหรือไง ขึ้นรถสิ หรือว่าจะให้ผมลงไปเปิดประตูให้'

'ไม่ต้อง' ฉันปิดประตูด้วยอารมณ์หงุดหงิด

'ไหง ไปนั่งข้างหลังล่ะ ความจริงนั่งใกล้ผมก็ได้ ไม่กัดหรอก
เดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าผมเป็นคนขับรถ
.
.
เอ้า เจ๊ ไม่คิดจะพูดบ้างเหรอ แหม คงประทับใจภูเก็ตจนพูดอะไรไม่ออก
งั้นผมไม่กวน เชิญเจ๊อิ่มหนำกับบรรยากาศของที่นี่ได้ตามสบาย'
*
*
*
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ถึงที่พัก นี่คงเป็นอย่างแรกในภูเก็ตที่ทำให้ฉันยิ้มออก
เกสท์เฮ้าส์ที่แสนจะสะดุดตา ประตูไม้เก่าๆตัดกับฝาผนังสีแดง เสียงกระดิ่งลม
ประหนึ่งเสียงต้อนรับ แต่ไม่ทันที่ฉันจะอิ่มใจไปกับสิ่งที่เห็น ก็ต้องตื่นจากภวังค์

'เจ๊ ชอบเหรอ เจ้าของ ออกแบบเองเลยนะ สวยใช่ไหมล่ะ'

'อืม สวยดี ความจริงฝีมือขนาดนี้ ทำไมต้องจ้างอินทีเรียด้วยล่ะ'

'สถาปนิกจะละเอียดกว่าอินทีเรียได้ไง ไหนจะเรื่องวัสดุ การจัดวางอีกล่ะ
ยิบย่อยอีกตั้งเยอะ'

'สายงานมันไม่ได้ต่างกันนักหรอก ความละเอียดก็น่าจะอยู่ที่คนคนนั้นมากกว่า
และดูเหมือนเจ้าของที่นี่ละเอียดและเจ้าระเบียบน่าดู ว่าแต่คุณรู้เรื่องพวกนี้ดีนะ
นึกว่าขับรถเป็นอย่างเดียว'

'ก็งูๆปลาๆน่ะ นี่กุญแจห้อง เอาเบอร์ผมป่าว เผื่ออยากชวนผมเที่ยว
ช่วงนี้มีงานวัดพอดี ว่าแต่คุณรู้จักหรือเปล่า งานวัด'
*
*
*
'งานวัด'

ไม่ค่อยคุ้นชินกับสิ่งนี้เท่าไหร่ อาจเพราะเป็นคนเมือง
ที่วันๆก็คร่ำเคร่งอยู่กับงานเลยไม่เคยได้สัมผัส

หรือจะเป็นข้ออ้างของคนที่ไม่ชอบออกไปไหนอย่างฉัน

tanada
uncensor team
23-07-2550

Create Date : 23 กรกฎาคม 2550

Last Update : 23 กรกฎาคม 2550 16:42:10 น.

0 comments

Counter : 388 Pageviews.