10-09-06 06:45 น. เฮ้อ..เช้าอีกแล้วเหรอ กลางคืนทำไมมันสั้นจังว่ะ...อาบน้ำ...เดินมาที่หน้ากระจก แม่เจ้า อะไรกันเนี่ย ทำไมมันเยอะอย่างนี้ใครรู้คงหัวเราะแย่ แหม..อย่างไอจอยนี่นะ มันจะสนใจอะไรแบบนี้ ไม่มีวี่แวว.. (ทุกคนต้องพูดอย่างนี้ ชัวร์) ฉันยังจำได้ดีวันที่ฉันหลวมตัวซื้อผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้ามาในราคาครึ่งหมื่น เสียงพนักงานขายยังคงก้องในหู คุณน้องขา..หน้าคุณน้องเริ่มเป็นฝ้าแล้วนะค่ะ หมองซะ ร้องไห้บ่อยหรือเปล่า ถุงใต้ตาเยอะเชียว ช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็แก่ตายไปเอง ขอตัวนะคะ เดี๋ยว!! คุณน้องขา คุณพี่ว่า ลองใช้สักครั้งเถอะนะค่ะ ยิ่งทานเหล้าด้วย หน้าไปก่อนเลยนะ เสียเหลี่ยมหมด ตื่นมาแล้วหน้าหมองเพราะแอลกอฮอล์ คนอื่นเขาจะมองว่าคุณน้องแฮงค์นะค่ะ งั้นเอาชุดนึง..ฉันรีบตกลงทันที ไม่ได้เลยเสียเหลี่ยมเนี่ย หลังจากเสร็จสรรพกับการลงยันต์กันหน้าหมอง แต่งตัวเสร็จก็ทานอาหารเช้า อาหารเช้าของฉันนะเหรอ ไฟเบอร์บวกนมในปริมาณ 250 มล. ตามด้วยน้ำแก้วโตหนึ่งแก้ว แค่นี้ก็อยู่ได้ถึงกลางวัน 07:45 น. ถึงที่ทำงาน ถอนหายใจหนึ่งครั้ง มองเจ้าเดียวดาย (ต้นกระบอกเพชรที่มันกำลังจะตาย) หลังจากทำหน้าปลงก็เปิดคอมฯ เริ่มก๊อกๆแก๊กๆไปเรื่อย ช่วงนี้ฉันแอบเอาจ๊อบนอกมาทำที่ทำงาน ก็แหมนะ นิดนึง ฉันเอาตัวรอดได้ สลับกับการทำงาน ที่หัวหน้ามอบหมายให้ ให้ตายสิเจ็ดเดือนมานี่เขาให้ฉันเขียนแต่คาน เบรกก่อน ฉันอยากเขียนเรื่องขึ้นมาซะงั้น พักทั้งงานนอกงานใน เขียนเรื่องสั้นไปเรื่อย ให้ตายเหอะ ฉันมักเขียนเรื่องได้ในเวลาทำงานทุกทีไป 12:00 น. ได้เวลาทานข้าว วันนี้ออกไปทานข้างนอกอีก เบื่อๆบรรยากาศในห้องทานอาหาร เสียงดังยังกะเวทีมวย วันไหนกับข้าวอร่อยก็ไม่เป็นไร แต่วันไหนที่กระเดือกไม่ลงแถมยังเสียงดังอีก พาลจะเอากับข้าวไปราดหัวแม่พวกนั้น ช่วงเที่ยงหมดไปกับการรอข้าว ทานข้าว เดินทางกลับที่ทำงาน ไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์ตอนเที่ยงแล้วเพราะ คนที่เคยคุยกันทุกวัน ตอนนี้เขาไปคุยกับคนอื่นแล้ว 555 สมน้ำหน้า 13:30 น. ฉันเข้างานสายสามสิบนาทีเกือบทุกวัน เอาน่ามันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว นั่งแหมะที่โต๊ะ ก๊อกๆแก๊กๆอย่างเดิม พรุ่งนี้นัดส่งงานนอกเหลืออีกนิดเดียวแล้ว พอกันที สำหรับชิ้นนี้เพราะชิ้นต่อไปกำลังรออยู่ เฮ้อ..เหนื่อย ฟังเพลงจากคลื่น EFM. ทุกวันเลย เพลงก็เดิมๆแหละ ไม่ต่างจากคลื่นที่ภูเก็ต แต่เพื่อนเขาชอบอ่ะ แฟนเขาอยู่บางกอก เขาเปิดฟังคลื่นเดียวกัน เพลงเดียวกัน อืม ช่างพวกมัน แต่เวลาฉันเบื่อๆก็เปิดเอง ฟังเอง มีหูฟังส่วนตัว เพลงที่ฉันชอบ ก็เพลงเดิมๆ เพลงเก่าๆ 17:01 น. ฉันเดินออกไปตอกบัตรแล้วกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานต่อ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันจะไปเตร็ดเตร่ที่เซ็ลทรัลทุกเย็น ไปทำไม ไปโทรศัพท์ 555 แต่ตอนนี้ไม่แล้วละ คนที่เคยคุยกันทุกวัน ตอนนี้เขาไปคุยกับคนอื่นแล้ว 555 เหมือนข้างบนเด๊ะ สาวน้อยๆ..ฉันหันซ้ายหันขวา เจ้านายเรียกใครว่ะ ก็มีฉันนั่งอยู่คนเดียวนี่หว่า น้องไปซื้อเบียร์กับกับแกล้มมาให้พี่หน่อย ฉันไม่ค่อยถนัดซะด้วยสิเรื่องนี้ แต่เจ้านายชมทุกครั้งบอกว่าฉันซื้อของเป็น และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่นั่งดื่มกินกัน ณ ที่ทำงาน วันนี้เป็นคิวของยอดข้าวกระป๋องเขียว แต่เมื่อวานนะสิ เหล้าร้อย ยังจำกลิ่นได้เลยนะเนี่ย แต่ดีที่ยันต์กันหมองช่วยไว้ 555 หน้าตาเลยไม่ได้บ่งบอกว่าเพลีย สงสัยมันเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งแน่ๆ คนขายขายเก่งชะมัด จะไม่ใช้ก็ไม่ได้ แพงชิบ..!! 19:30 น. ถึงบ้านด้วยอาการกึ่มๆ ฉันดื่มมากไม่ได้เพราะต้องกลับมาทำงานต่ออีก เปิดคอมฯเริ่มทำงาน เริ่มเล่นเน็ต นี่ฉันติดโลกเสมือนขนาดนี้เลยเหรอ ก็ฉันมีเพื่อนที่นี่นี่นา ฉันไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดเพราะอาการเบื่อๆ ฉันเอางานไปเก็บไว้ที่บล๊อก แม้มันจะไม่กว้างเท่าบอร์ด แต่ฉันก็ไม่ได้ต้องการอะไรจากบล๊อกหรอก ฉันอยากเอางานมาเก็บไว้ เขียนบันทึกเก็บไว้ ถ่ายทอดอารมณ์ทิ้งไว้ มันเป็นที่ของฉันนี่นา ไม่จำเป็นว่าจะต้องมีใครมาอ่าน ฉันมีที่แห่งนี้ไว้ก็เพื่อระบายก็เท่านั้น ฉันคุยเอ็มกับหลายๆคน ตอนนี้มาแปลกๆอยู่คนนึง แต่ฉันคงไม่ขวนขวายหาตัวตนของเขา มันไม่มีอะไรจริงทั้งนั้น จะเป็นใครก็ช่าง หากเห็นฉันเป็นแค่ตัวตลก เข้ามาล้อเล่นกับความรู้สึกฉัน ฉันจะไม่ว่าอะไร ฉันไม่รู้สึกอะไรแล้วกับ โลกเสมือน ฉันอาจจะก้าวขาออกไปจากที่นี่ทันทีที่ฉันรู้สึกสุดทนก็เป็นได้ อะไรที่ทำให้ฉันทนไม่ได้นะเหรอ ก็ความรู้สึกของตัวฉันเองไง 02:45 น. วันนี้ดึกหน่อย งานนะเรียบร้อยแล้ว แต่ฉันกำลังนั่งบันทึกหนึ่งวันที่ผ่านมาของฉัน มันคงซ้ำวนไปแบบนี้ จนกว่ายันต์กันหมองจะหมด จนกว่าเจ้านายเลิกใช้ให้ไปซื้อเบียร์ จนกว่าจะทำงานชิ้นใหม่และชิ้นต่อไปเสร็จ จนกว่าความอยากในการเขียนเรื่องสั้นหมดลง จนกว่าฉันเลิกออนเอ็ม จนกว่าฉันจะพบสิ่งที่เป็นจริงภายใต้โลกเสมือน และจนกว่า....ฉันจะตาย 10-09-06 วันที่มองไม่เห็นดวงดาว   Create Date : 11 กันยายน 2549 7 comments Last Update : 11 กันยายน 2549 18:06:07 น. Counter : 604 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้ว...นึกถึงพี่ชายของเราจริงๆ วัฏ..วังวน..คน..เวลา...เหอ เหอ อาการไม่น่าต่างกันเลยยย(จะแอบมาเห็นไหมเนี้ย) ระบายมาเถอะ...อย่างน้อยพี่ก็รู้จักเรามากขึ้นจากสิ่งเหล่านี้ค่ะ...ชอบนะ...เพราะไกลเหลือเกิน(ไม่งั้นมีแข่งหน้าแฮ้งค์ด้วยเลยย...เขียนซะพี่ไม่กล้าส่องกระจกเลยอะ) เขาไปคุยกับคนอื่นแล้ว 555 สมน้ำหน้า (อันนี้อยากซ้ำ...แต่ว่า...มันโดนตัวเองด้วยนี้ซิคะ) เป็นหนึ่งวันที่เราได้รู้จักกันมากขึ้นค่ะ ชีวิตคงเพียงแค่นี้เนอะ...จอย เฮ้อออ!...อย่าคิดมากน้องรัก...."เดี๋ยวก็เช้าแล้ว" คิดถึงจ๊ะแม่น้องสาวตาสวย 'พี่สาว'   โดย: nena IP: 124.121.17.41 11 กันยายน 2549 21:25:48 น.

โดย: ไอซ์ (parchya ) 12 กันยายน 2549 10:15:49 น.

มันมีจริงและไม่จริง อยู่ทุกหนทุกแห่ง อย่าไปคิดมาก บางทีจริงเดี๋ยวกลับไม่จริง บางทีไม่จริงมันเจือกจริงขึ้นมา วุ่นวายสับสน   โดย: ไอซ์ (parchya ) 12 กันยายน 2549 10:18:29 น.

หวัดดีจ้า... ปล่อยๆมันไป อย่าซีเรียส แวะมาเยี่ยมนะ เราขึ้นบ้านใหม่แล้วล่ะ อิอิ   โดย: ยางมะตอยสีชมพู (ยางมะตอยสีชมพู ) 13 กันยายน 2549 22:32:30 น.

หวัดดีครับ แวะมาลาพักร้อน อย่าลืมไปเข้าฝันผมบ่อยๆนะครับ เรื่องต่างๆที่เขียนมาลงบล็อกแห่งนี้ อย่าเพิ่งลบนะครับ ผมจะกลับมาอ่าน   โดย: ชาคริตเอง (rintana ) 15 กันยายน 2549 19:03:48 น.

ส้มปั่นสักแก้วดีไหม? จะได้สดชื่น   โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 16 กันยายน 2549 9:38:23 น.

เดินตามหาอยู่หลายนาที ว่า 'ยันต์กันหมอง' ที่ น้องสาว บอกมา มันอยู่ตรงไหน นิ ??? เห็นวันที่ ๑๐ กันยา มาใหม่เลยได้อ่าน .... ฮึ! ฮึ! อยู่ในนี้นี่เอง .. เป็นบันทึก(เกือบ)ประจำวัน ที่น่าอ่านมากครับ เขียนมาไว้อีกนะจ๊ะ เดี๋ยว พี่ชายจะเข้ามาละลายสายตาเรื่อยๆ เชียว ไก่ยังงามเพราะขน ฉันใด . คนใช้เครื่องสำอางบางๆ ก็ยังงามด้วยแต่ง ฉันนั้น ... (แฮ่! แฮ่! มั่วครับ) "ถ้าตัวเราเอง ยังมองตัวเอง ดูไม่ดี . แล้วใคร? จะมองเราว่า ดูดี ได้ล่ะฮึ? " ... ( นี่ตั้งใจ ) พี่ชาย . เอง   โดย: พี่ชาย IP: 61.7.182.162 16 กันยายน 2549 13:57:27 น.