เธอรู้ไหม...ทำไมวันนี้ฉันมีความสุข

ดวงตะวัน...สาดแสง
ไออุ่นปลุกสรรพสิ่งจากภวังค์

การเดินทางเริ่มต้นอีกครั้ง

เมื่อก่อนฉันเบื่อการณ์ซ้ำวน
แต่ตอนนี้...ฉันรักในความคุ้นชิน

จุดหมายที่ทำให้ฉันหลงใหล
คือ...เธอ

แม้เพียงรองเท้าที่เปลือยเปล่า
ก็ทำให้ฉันยิ้มได้

เพราะเจ้าของคือ...เธอ

พระจันทร์...ทอแสง
ไอเย็นพาสรรพสิ่งสู่นิทรา

การเดินทางสิ้นสุดอีกครั้ง

สำหรับฉัน

มิใช่...ดวงตะวันหรือพระจันทร์
ที่ทำให้ฉันตื่นหรือหลับตา

เธอต่างหาก

เธอ...
ทำให้ฉันทักทายขอบฟ้า...เพื่อพบเจอ

เธอ...
ทำให้ฉันอำลาขอบฟ้า...เพื่อพบเจอ

แม้จะรู้อยู่ลึกๆภายในว่า
เราต้องสิ้นสุด

แต่รู้ไหม...เพราะอะไร
ฉันยังคงยิ้มได้

ก็เพราะ...ฉันเลือกที่จะสุข
มากกว่าทุกข์

ฉันไม่ได้เข้มแข็ง
แต่เพราะสูญเสียมามากมาย

จึงเข้าใจ

ยิ้มและหัวเราะกับวันเวลาที่ผ่านไป
ดีกว่าเศร้าซึม...ฟูมฟายตัดพ้อโชคชะตา

จะเป็นอย่างไร...กับการพรากจากในวันข้างหน้า

เชื่อและหวังใจว่า

ท้ายที่สุด...ตรงเส้นขอบฟ้า

จะทำให้เธอ...ฉัน
กลับมา...พบเจอ






แด่...My hero
18-06-2007

Create Date : 18 มิถุนายน 2550		0 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2550 8:30:52 น.
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet