Chapter...2

ฉันหยิบตารางงานขึ้นมาดู พรุ่งนี้ต้องไปพบลูกค้าแต่เช้า
โห...ลูกค้ารายนี้เป็นเจ้าของเกาะหรือไง ทั้งโรงแรมทั้งเกสท์เฮ้าส์เป็นสิบ
แล้วจะทำแบบพรีเซ็นส์ทันหรือเนี่ย

'ฮัลโหล ไชนี่ ทำไมไม่บอกก่อนว่าต้องออกแบบหลายที่
ให้เวลาแค่สองอาทิตย์ จะบ้าหรือไง'

'เอ้าหล่อน ฉันนึกว่าหล่อนผึ่งตาดูตารางงานที่ให้ไปแล้ว
แหม คนมีความสามารถอย่างหล่อน เอาตัวรอดสบาย'

'ก็นึกว่าอย่างที่เคยทำ ปกติรับงานทีละชิ้นไม่ใช่เหรอ
ชิ้นละหนึ่งอาทิตย์ก็แทบคลาน แล้วทำไมคราวนี้โลภนักล่ะ'

'นี่ๆ คุณนาย บอสเห็นว่าไหนๆก็ไปแล้ว รับงานมาทั้งหมดก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย
อีกอย่างเจ้าของคนเดียวกัน สไตล์การตกแต่งคงไม่ทิ้งกันนักหรอก
หล่อนฝีมือระดับนี้แล้ว เดี๊ยนเชื่อว่าเอาอยู่'

'ย่ะ คุณไชนี่ ถ้าฉันตายคาเกาะ มารับศพกลับด้วยละกัน'

'อืม...ได้ เออ...นี่หล่อน หนุ่มๆภูเก็ตหล่อไหม เอามาฝากสักคนสิ'

'เท่าที่เห็น...ไม่มีนะ'

'ต๊ายยยย ภูเก็ตไม่มีผู้ชาย'

'หล่อๆน่ะไม่เห็นเพราะยังไม่ได้ออกไปไหน...เดี๋ยวนะ ไม่รู้ใครมาเคาะประตู'
.
.
.
'ใครค่ะ'

'สุดหล่อแห่งเมืองภูเก็ตคร้าบ'

'ออ คุณนั่นเอง มีอะไร'

'ผมมาชวนไปงานวัด'

'งานวัด...เดี๋ยวนะ ฮัลโหล ไชนี่ แค่นี้ก่อนนะค่อยโทรไปใหม่'

'ใครย่ะหล่อน แหมๆ ไม่ทันไรก็มีผู้ชายมาเคาะห้อง สมใจฉันกะบอสจริงๆ'

'ว่าอะไรนะ'

'เปล่าๆ เที่ยวให้สนุกนะ งานวัดก็ยังดี บายจ้ะ'
.
.
.
'นึกยังไงมาชวนฉันเที่ยว ไม่ต้องไปขับรถรับส่งใครหรือไง'

'แหม จะหลอกด่าหาว่าผมไม่ทำการทำงานละสิ งานผมน่ะเสร็จแล้ว
จะเหลือก็แต่งานของหัวใจนี่แหละที่ยังไม่ได้สะสาง'

'อี๋ เน่า คุณไปเถอะ ฉันอยากพักผ่อน'

'ไม่ไปจริงอ่ะ ผมขอเตือนไว้ก่อน พลาดแล้วพลาดเลยนะ
งานวัดไม่ได้มีกันบ่อยๆ ไหนๆก็มาตรงช่วงพอดี ไปหน่อยนะ'

'เชิญคุณเถอะ ฉันต้องเตรียมตัวสำหรับงานวันพรุ่งนี้ ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
อีกอย่าง ฉันอยากทำความคุ้นเคยกับห้องสี่เหลี่ยมห้องนี้ให้ชินก่อน'

'อยากนอนว่างั้นเถอะ ผมไม่กวนก็ได้ แต่ถ้าอยากไปเมื่อไหร่ โทรหาผมนะ'
.
.
.
ฉันล้มตัวลงนอน มันก็แปลกดีนะ ที่เขามาชวนฉันไปเที่ยวทั้งที่เพิ่งเจอกัน
ว่าแต่เขาชื่ออะไรนะ เอ้า...ให้เบอร์มาอย่างเดียวจะเรียกชื่อถูกไหมเนี่ย
ถึงจะกวนไปหน่อย แต่เขาคงเป็นคนเดียวที่อาจจะพึ่งพาได้ในที่ที่ไม่รู้จักใครแบบนี้
เฮ้อ...คิดถึงเมืองหลวง คิดถึงห้องนอนของฉันเหลือเกิน
ป่านนี้ยัยไชนี่คงนั่งซดเหล้าอยู่ที่ร้านประจำแล้วล่ะ

'ฮัลโหล ลลิล ที่รัก'

'ตายยากนะเธอ คิดถึงอยู่เมื่อตะกี้'

'แหมๆเป็นปลื้ม แล้วใครเหรอที่มาเคาะห้องหล่อน ชวนไปงานวัดซะด้วย หูย...โรแมนติคเป็นบ้า'

'คนขับรถน่ะ'

'คนที่ขับรถไปรับหล่อนที่สนามบินนะเหรอ'

'อืม กวนชะมัด ตอนแรกกะจะตั้งตัวเป็นศัตรูแล้วละ แต่คิดอีกทีเขาคงพึ่งพาได้
ว่าแต่เขาชื่ออะไรเหรอ ฉันยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย'

'ต๊าย หล่อน จะเดทกันอยู่แล้ว ว่าแต่หล่อไหม อายุเท่าไหร่'

'ก็รุ่นราวคราวเดียวกับฉัน แต่ดันเรียกฉันว่าเจ๊ มันน่านัก ส่วนหล่อไหม ไม่รู้สิ'

'เอ...แปลก ฟังจากเสียงที่เคยคุยกันน่าจะรุ่นน้า แต่ช่างเถอะ เขาชื่อต้น
คืบหน้ายังไงรีบรายงานด้วยนะ'

'นี่ฉันมาทำงานนะยะ ไม่ได้มาหาคู่ เธอก็รู้ว่าฉันไม่คิดที่จะมีรักใหม่
ฉันไม่อยากทรมานอีกแล้ว ความรักมันสวยงาม ข้อนั้นฉันรู้ แต่ที่ฉันเจอคือความเจ็บปวด
เธอคงไม่อยากเห็นฉันในสภาพแบบนั้นอีกใช่ไหม'

'โธ่ๆๆ เรื่องมันก็นานมาแล้ว ฟังฉันนะลลิล
ความเจ็บปวดที่เธอเจอมันจะเป็นเกราะป้องกันแต่ไม่ใช่ว่าเธอจะเอามันมาปิดกั้นตัวเองแบบนี้'

'ฉันรู้ว่าเธอกับบอสหวังดี แต่ฉัน...'

'เปลี่ยนเรื่องๆ เดี๋ยวน้ำตาหล่อนจะท่วมเกาะ ตอนนี้ฉันอยู่กับมิสเตอร์เคียรอน
อู้ยยย...หล่อระเบิดระเบ้อเชียวหล่อน ชอบจริงๆงานแบบนี้ ได้ต้อนรับลูกค้าหล่อๆ
ต้องตีสนิทหน่อย ก่อนที่บอสจะมาถึง ไม่งั้นคงกันท่าฉันตามเคย'

'เอาเถอะ ตามสบาย ฉันจะนอนแล้วละ เตรียมแรงไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ บายจ้ะ'
.
.
.
'สวัสดีตอนเช้าครับ'

'อุ๊ย..!! อีตาบ้า ตกใจหมด'

'ขวัญเอ๊ยขวัญมา เชิญขึ้นรถครับคุณผู้หญิง'

'คุณเป็นคนขับรถของโรงแรมจริงเหรอ'

'เอ้า ทำไมละครับ หน้าตาผมดีเกินไปเหรอ'

'เปล่า แค่สงสัย คุณไม่เห็นจะใส่ฟอร์มบริษัท อีกอย่างเท่าที่รู้
รถโรงแรมจะเป็นรถตู้ไม่ใช่เหรอ'

'หืม ช่างสังเกตจริงนะ ผมไม่หลอกคุณหรอก เชื่อใจได้
ส่วนเรื่องรถ เจ้านายเขาเห็นว่าคุณมาคนเดียวเลยให้เอาคันเล็กๆมารับ
แล้วที่ผมไม่ใส่ฟอร์มของบริษัทเพราะผมมันพวกไม่มีฟอร์ม'

'เอาเถอะๆ ไปกันดีกว่า เดี๋ยวรถติด'

'ฮ่าๆๆ แม่คนเมืองหลวง ที่นี่รถไม่ติดหรอกครับ เชิญครับ
เอ้าๆ นั่งข้างหน้าสิคุณ ผมจะโม้เรื่องราวของภูเก็ตให้คุณฟังได้สะดวก'

'ก็ได้ๆ'
.
.
.
'สวัสดีค่ะ'

'เป็นอินทีเรียเหรอเรา ทางบริษัทไม่ได้สอนเรื่องตรงต่อเวลารึไง'

'ขอโทษค่ะ'

'คนเราควรรักษาเวลาเพราะนั่นจะแสดงให้เห็นว่าเราเป็นคนจริงจังกับงาน
ฉันไม่พอใจนักหรอกนะ แต่ก็เอาเถอะถือว่าเป็นความผิดครั้งแรก
เรายังต้องเจอกันอีกหลายครั้ง อย่าให้เกิดขึ้นอีกแล้วกัน ไม่งั้นเรื่องจะถึงหูเจ้านายหล่อน
และอย่าหวังว่าจะได้ร่วมงานกันอีก คุยเรื่องงานเลยละกัน เสียเวลามาเยอะแล้ว'
.
.
.
'เป็นไงคุณ หน้าบูดมาเชียว'

'เฮ้อ...!'

'อ้าว ถอนหายใจซะงั้น มีอะไรก็เล่าให้ผมฟังได้นะ เกี่ยวกับที่ผมมาส่งคุณช้าหรือเปล่า'

'เฮ้อ...!!'

'เอาเข้าไป งั้นขึ้นไปนั่งตากแอร์บนรถก่อน
นี่ครับน้ำเย็นๆ แล้วจะเล่าให้ผมฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น'

'เฮ้อ...!!!'





โปรดติดตามตอนต่อไป

tanada
uncensor team
25-07-50

Create Date : 28 กรกฎาคม 2550		0 comments
Last Update : 28 กรกฎาคม 2550 9:01:56 น.
Counter : 885 Pageviews.
Share Tweet