การรอคอย วันหยุด และ เจ้านาย

การรอคอย ความจริงสิ่งนี้คือสิ่งที่เป็นปกติที่คนเราต้องพบเจอ เช่นเดียวกับฉัน

'ดา วันนี้ว่างไหม มีเรื่องให้ช่วย'
'เรื่องอะไรเหรอ สำคัญมากไหม ถ้าไม่ช่วยจะมีใครตายหรือเปล่า'
'บ้าเหรอ มาช่วยเคลียร์งานหน่อยสิ อยากทำให้เสร็จ'
'มีเบอร์กรมแรงงานหรือเปล่า'
'แหม ไอ้ดา มาช่วยหน่อยเหอะ รีบส่งงานจะได้มีเงินมาจ่ายโบนัส อีกอย่างเคลียร์งานเสร็จจะพาไปกินส้มตำ'
'อืม ก็ได้'

เปล่าเห็นแก่กินหรอก แต่ส้มตำน่ะของโปรด

บทสนทนาข้างบนเป็นการสนทนากันระหว่างฉันกับเจ้านาย ดูสนิทสนมดีไหมล่ะ
ฉันกับเจ้านายห่างกันหนึ่งรอบแต่แกชอบพูดเสมอว่าโลกส่วนตัวแกยังเด็ก
เรามักทำอะไรแปลกๆเสมอ แต่บางอย่างก็ไม่ได้ทำต่อสาธาณะชน

'รับได้เหรอ'
'เรื่องอะไร'
'ก็บุหรี่เนี่ย'
'เอ้า พี่ยังสูบเลย แล้วทำไมพี่จะรับไม่ได้'
'อืม ขอบคุณนะ'

พักหลังฉันสูบบุหรี่อย่างหนักเพราะกลัดกลุ้มเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
ก็มีเจ้านายนี่แหละที่คอยรับฟังและให้คำปรึกษา อย่าเพิ่งงงว่าตอนทำงานเป็นยังไง
ก็เป็นเจ้านายกับลูกน้องนี่แหละ ดุ ด่า ว่า กล่าว เป็นปกติ แต่จะเป็นอย่างนั้นอยู่แปดชั่วโมง
หลังจากนั้นก็ไม่นะ เราก็มานั่งพูดคุยกันแบบเพื่อน เอาปัญหาเรื่องงานที่พบเจอมาคุยกับแบบสบายๆ

ช่วงหลังมาเนี่ยฉันทำงาน แปดโมงเช้าเลิกเที่ยงคืน ก็ช่วยๆกันน่ะ
บริษัทกำลังเดือดร้อน อีกอย่างมันก็ไม่ทำให้ฉันฟุ้งซ่านหากกลับไปเจอห้องสี่เหลี่ยมที่ว่างเปล่า
และนี่คือวันที่ฉันรอคอย

วันหยุด ฮ่าๆๆๆ แม่จะนอนและนอน เคยทำสถิติไว้ตื่นสี่โมงเย็น วันที่เบาะๆแค่บ่ายสองก็คงพอ

ตุงตะลุงตุ๊งแฉ่ ใครเอาฉาบมาตีข้างหูวะ ออ โทรศัพท์นี่เอง โหย ลืมปิดไปได้ไงเนี่ย
ฉันกดรับ

กรุณาย้อนกลับไปอ่านบทสนทนาบทแรกข้างบน

แล้วประมาณบ่ายโมงฉันก็มาถึงที่ทำงาน ออ โทรศัพท์มันร้องเป็นเจ้าเข้าตอนเที่ยงกว่าๆ
ฉัดจัดแจงอาหารเช้าในเวลาบ่ายด้วยกาแฟ จนเกือบจะหมดแก้วก็เอะใจ ทำไมยังไม่มา

'ฮัลโหล น้องหยาดกักตัวไม่ให้มาเหรอ'
'น้องฝนเลยล่ะ ฝนตกหนักมาก รอก่อนนะ'
'อืม'

ฉันนั่งทำงานต่อไปได้สักชั่วโมง เฮ้ย แกขับรถยนต์นี่หว่า ฝนตกก็ไม่ใช่ปัญหา

'ฮัลโหล จะมาหรือไม่มา'
'แหม ติดงานอยู่ รอสิ นะ นะ ไม่ติดธุระที่ไหนไม่ใช่เหรอ'
'อืม'

และตอนนี้เป็นเวลา ห้าโมงเย็น

..........................................

เลือดค่อยๆไหลลงไปยังท่อน้ำทิ้ง กลิ่นคาวคละคลุ้ง
มีดปลายแหลมค่อยๆกรีดลงไปที่หัวใจ เหมือนมันยังจะเต้นอยู่แต่จังหวะช้าลง
เลื่อยค่อยๆตัดชิ้นส่วนที่เป็นแขนและขา ถุงดำใหญ่พอที่จะเก็บชิ้นส่วนเหล่านั้น
นอกจากหัวใจก็คงมีสมองที่อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึก
เซลล์สมองถูกคีบด้วยตะเกียบไม้

ทั้งสองอย่างถูกนำมารวมกันไว้ที่จาน ชิ้นส่วนอื่นๆถูกห่อหุ้มไว้ในถุงดำ
ห้องน้ำถูกล้างอย่างสะอาด มีดปลายแหลมถูกหลอมเป็นด้วยเตาถ่านที่เตรียมไว้
อืม เอาแขนออกมาย่างด้วยดีกว่า น่าจะอร่อย

หัวใจและสมองถูกปั่นรวมกัน สีเหมือนน้ำแครอทแฮะ
แล้วมันกำลังจะถูกลำเลียงลงไปในลำไส้ เชียส...!!!

..........................................

'เฮ้ย ไอ้ดา ไอ้ดา ตายแล้วเหรอ'
'หืม หา กำลังจะกิน....'
'ละเมอเหรอ ไรวะรอแค่นี้ทำเป็นหลับ เออ ไหนๆแกก็รอแล้ว พี่ขออาบน้ำก่อนนะ'
'เอ้า'

ฉันพูดได้แค่นั้นจริงๆ เพราะเจ้านายจอมแสบดิ่งตรงไปห้องอาบน้ำที่บรรจงสร้างไว้หลังออฟฟิศ
แล้วฉันก็ต้องรออีกต่อไป

การรอคอย ความจริงสิ่งนี้คือสิ่งที่เป็นปกติที่คนเราต้องพบเจอ เช่นเดียวกับฉัน
แต่ไม่ควรจะเป็นวันนี้ เข้าใจไหม เจ้านายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



23 ตุลาคม 2550
หลังจากรอเจ้านายตั้งแต่บ่ายยันห้าโมงเย็น
และตอนนี้เพิ่งเคลียร์งานเสร็จและแน่นอน เจ้านายนอนหลับสบายไปแล้ว ฮึ่ม!!

Create Date : 23 ตุลาคม 2550		1 comments
Last Update : 23 ตุลาคม 2550 21:17:13 น.
Counter : 932 Pageviews.
Share Tweet