จะมีใครรู้คำตอบ ว่าการลืมใครสักคน
นั้นต้องทำอย่างไร ต้องใช้เวลาแค่ไหน
เนิ่นนานเป็นปีที่เราจาก ต่างคนทำตามหัวใจ
แล้วทำไมสุดท้าย ยังเสียใจจนวันนี้
บอกตัวเองให้ลืมทุกอย่าง แต่ภาพเธอกลับยังฝังใจ
อยากลืม ความจริงที่ใจของฉันยังมีเธอ
ความจริงที่ใจอยากพบเธอ
แค่ฝันว่าเจอ ตื่นจากฝันก็มีน้ำตา
อยากจะลืม ความจริงที่ใจคิดถึงเธอทุกวัน
ความจริงที่ใจยังทรมาน
เพราะฉันไม่ลืม ลืมว่าใจมันยังรักเธอ
เส้นทางที่เรานั้นเดินอยู่ ไม่มีวันจะพบกัน
และทั้งเธอแหละฉัน เราเลือกให้เป็นแบบนี้
แต่ใจทำไมไม่เป็นสุข กับความเป็นจริงเสียที
ไม่มีเธอวันนี้ ชีวิตดูหมดความหมาย
บอกใจให้ลืมแล้วทุกทุกอย่าง แต่ฉันไม่อาจทำได้เหมือนใจ
เพราะ ฉันไม่ลืม ไม่เคยลืมว่ายังรักเธอ
ชอบความฝันนะ ...
เพราะบางทีโลกแห่งความฝันมันสวยสดงดงาม ....
มากกว่าโลกแห่งความจริงด้วยซ้ำไป
แต่ยังไงก็ตามเราก็ต้องยอมรับความจริงว่า
..... ที่อยู่ที่แท้จริงของเราไม่ใช่ในความฝัน .....
มันคือโลกแห่งความจริง ....
ในโลกแห่งความจริง .... ถึงจะมืดมน ...
และทำให้เราเจ็บปวดแค่ไหน ...
ยังไงก็ตาม .... เป็นสิ่งที่เราต้องพบเจอ
คงหลอกตัวเองอยู่ในความฝันไม่ได้นาน .........
ที่สุดแล้วเราก็ต้องตื่น .....
ตื่นมาพบกับความจริง ..........
จนกว่าเราจะนอนหลับไปจนนิรันดร์ ....
ปล. เขียนให้กับคนช่างฝัน ... ตัวดิชั้นเองค่ะ อุอุ...
...ทานข้าวเย็นกันรึยังคะนี่ ....>>> เปลี่ยนเป็น ...
ยังไม่หลับไม่นอนกันเหรอคะนี่ ...
ความจริง
Album : Bloom
Artist : แอน ธิติมา