Bloggang.com : taki2link : ไม่เท่าไหร่หรอก...งานเนี่ย

ไม่เท่าไหร่หรอก...งานเนี่ย

แดดตอนเที่ยงสาดแสงส่องกะบาลจนเหงื่อไหลจากขมับซ้ายย้อยมาเป็นทางจนถึงแก้ม ผมพยามยกแขนเสื้อขึ้นซับอย่างระวังเพราะกลัวว่าแป้งที่ทาหน้าจะลอกจนทำให้เห็นหนังหน้าอันดำคล้ำ..วันนี้ครบ 3 เดือนพอดีที่ออกหางานหลังจากตกงาน..ที่หมายของผมคือสมัครงานโรงแรมแผนกต้อนรับที่ไหนสักแห่งหลังจากที่ออกจากงานที่เก่า..ด้วยสาเหตุเรื่องขี้หมา..
ที่นี่..คามาลายา..โรงแรมแห่งหนึ่งมี่ชื่อด้านการบำบัดรักษาแขกที่มาพักทาง
สปา..โยคะอะไรเทือกนั้น..
“มาสมัครงานครับ”
ผมบอกกับยามที่รักษาความปลอดภัยอยู่ที่ประตูโรงแรมทางเข้าของพนักงาน
“ขอบัตรประชาชนด้วย”
น้ำเสียงเรียบปนทองแดงเล็กน้อยถึงปานกลาง
“เดี๋ยวเดินตรงไปเลี้ยวซ้ายขึ้นบันไดห้องที่สองฝ่ายบุคคลนะ”
“ขอบคุณครับ”
แอ๊ด!!..แอ๊ด..แอด
ลมเย็นจากแอร์ติดผนังประทะหน้าที่มีเหงื่อไหลเริ่มทำให้ผมเย็นขึ้นมาบ้างพร้อมเสียงทักของเจ้าหน้าที่บุคคลหญิงสาวนางหนึ่ง..”มาทำอะไรคะ”
“มาสมัครงานครับ” ตอบครั้งที่สองหลังจากตอบคำถามนี่กับยามไปเมื่อ 5 นาทีที่ผ่านมา
“เดี๋ยวกรอกใบสมัครนี่นะคะ”เธอพูดพร้อมยื่นใบสมัคร3แผ่นให้ผม
โอ้แม้เจ้าใบสมัครหรือนวนิยายอัตชีวะประวัติวะเนี่ย..ผมกรอกจนเสร็จจึงนำไปยื่นให้กับเธอ..
“แล้วทางเราจะติดต่อกลับไปนะคะ”
7วันผ่านไป......
14วันผ่านไป....
เสียงริงโทนเพลงสัตว์สังคม(อยากรู้มั้ย..ใครร้อง)จากโทรศัพท์เครื่องเก่าของผมแผดเสียงก้องตอนสายๆๆ
ผมเอื้อมตัวรีบหยิบมาแล้วกดรับอย่างรีบร้อน
“สวัสดีค่ะ..คุณศราวุธหรือเปล่าคะ”
“ครับ..ศราวุธพูดครับ”เสียงยังงัวเงียอยู่
“ดิฉันโทรมาจากฝ่ายบุคคลคามาลายา..นัดสัมภาษณ์งานคะ”
“ครับ..เมื่อไหร่ครับ”
“พรุ่งนี้ 10 โมงค่ะ”
“ผมต้องเตรียมอะไรมั่งครับ”ผมลองหยั่งเชิงถามดู
“มี Taste อังกฤษนิดหน่อยค่า อย่ามาสายนะคะ”ขอบคุณเธอจิ๊งอุตส่าห์บอก..

เช้ารุ่งขึ้น
วันนี้ผมตื่นเต้นจึงตื่นเช้าเพื่อเตรียมตัวสัมภาษณ์งานให้ดีที่สุดเพื่อว่าจะได้มีงานทำสักทียังไงก็ต้องไปก่อนเวลาซัก30นาทีเพื่อกันพลาดอะไรๆที่ไม่ได้คาดไว้
9.30น. ผมเปิดประตูห้องบุคคลแสดงท่าทางอ่อนน้อมสุดๆเจอใครก็ยกมือไว้ประดุจส.ส.ตอนหาเสียงเลือกตั้ง(ว่าๆไปตอนส.ส.มันเลือกตั้ง..มันก็สมัครงานเหมือนกันแหละว้า..ถ้าประชาชนไม่เลือกมันก็อดได้งาน)
“สวัสดีครับที่โทรไปให้มาสัมภาษณ์งานวันนี้ครับ”
“อ๋อค่ะ..เดี๋ยวน้องนั่งรอก่อนนะคะ..แป๊ปหนึ่งค่ะ”หล่อนบอกพร้อมหันไปทำเงินเดือนพนักงานมือเป็นพัลวัน พร้อมทั้งโทรศัพท์ตามจิกใบลาของพนักงานแผนกต่างๆอย่างอารมณ์เสียผมมองแล้วคิดในใจว่าเช็คใบลาทำไมไม่ทำให้เสร็จก่อนทำเงินเดือนวะ..แค่เช็คใบลาไม่ต้องทำเองก็ได้..ใช้ให้พนักงานที่ดูว่าสามารถทำให้ได้แล้ว Follow up เอาก็ได้ดีกว่าให้มันมานั่งเมาท์ข้างๆให้หมดเวลาไปวันๆๆ...
หลังจากยุ่งคิดเรื่อง(งาน)คนอื่นได้ไม่นานพลันสายตาผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงร่างอวบคนหนึ่งนั่งอยู่ไกล้ๆกับผมดูท่าทางจะมาสมัครงานเหมือนกันผมจึงเริ่มชวนเธอสนทนา
“หวัดดีครับ..มาสัมภาษณ์งานเหรอครับ”
“ค่ะ”เธอตอบได้สั้นมั่ก..พร้อมยิ้มให้สายตาเป็นมิตร
“แล้วสมัครตำแหน่งอะไรไว้เหรอครับ”ผมลองถามดูเพื่อหาข้อมูลดูว่าเธอคือคู่แข่งเราหรือเปล่า
“กิ๊ฟสมัคร Receptionist Wellness ไว้ค่ะ” ฉิบหายตำแหน่งเดียวกับกูเลย ผมคิดในใจ
“แล้วเคยทำงานโรงแรมมาก่อนหรือเปล่าครับ” ผมลองหยั่งข้อมูลกับเธอดูอีก..
“กิ๊ฟยังไม่เคยทำงานโรงแรมเลยค่ะ..เคยทำแต่รีสอร์ทเป็นเลขา GM (คนไทย)”
ซวยซวย..ชิบกูไม่ต้องสัมภาษณ์แล้วมั่งเนี่ยกู..งานโรงแรมกูก็ไม่เคยทำ..ประสบการณ์ที่มีก็แค่ Assistant ร้านอาหารฟาสต์ฟู๊ดธรรมดา..(ที่ไม่ธรรมดา)แค่เนี่ยมันจะรับกูมั้ยเนี่ยยย..อยากตาย
หลังจากนั่งใจตุ๊มๆต่อมๆว่ากูพลาดแล้วชัวร์ๆ..นั่งสมเพสเวทนาตัวเองไปได้สักพักดูนาฬิกาปาเข้าไป 10.10 น.แล้วคุณเธอHR. ก็ยังไม่เรียกสัมภาษณ์สักที ประตูห้องก็แง้มออก..พร้อมกับหญิงสาวนางหนึ่งหน้าตาดีผิวขาว..แสดงท่าที่แบบอ่อนน้อมถ่อมตนสุดๆที่ตนเองมาสาย อ้าวนี่มันพี่อรรุ่นพี่สมัยประถมนี่หว่า..
“อ้าวพี่อร..มาสัมภาษณ์งานเหรอ” ผมทักพร้อมยิ้มให้
“จ๊ะน้องตั๊ก..แล้วนี่มาสัมภาษณ์เหมือนกันเหรอ..แล้วไม่ทำงานที่ Mc แล้วเหรอ”
“อ๋อไม่แล้ว..ลาออกแล้วอยากลองเปลี่ยนงานดูบ้างเปลี่ยนประสปการณ์”ผมก็ร่ายยาวไป
“แล้วตั๊กสมัครตำแหน่งไรไว้..”พี่อรถามผมพร้อมทั้งเอามือสางผมจัดเก็บให้เข้าที่
“Receptionist Wellness เนี่ยไม่รู้เป็นไงบ้างพี่อรผมไม่เคยทำงานโรงแรมมาก่อนเลยนะเนี่ย”
“อือ...พี่มาสัภาษณ์ตำแหน่งนี้เหมือนกัน”
ชิบหายตายอีกหนแล้วสิ..กูจะได้ไม่..งานเนี่ย..เฉพาะตำแหน่งนี่ล่อรอสัมภาษณ์ปาเข้าไป3คน..เจ๊อรเนี่ยเห็นทำงานโรงแรมตั้งแต่ผมเรียนอยู่เลย..เท่าที่จำๆได้เธอเคยอยู่มาก็หลายโรงแรมแล้วนา..ประสปการณ์โชกโชน..อย่างนี้จะสู้ไหวเหรอ..เฮ้อ..!”
“เนี่ย..พี่มาสมัครไว้ตั้ง..2 เดือนแล้วสัครทิ้งๆๆเอาไว้เห็นเค้าโทรนัดให้สะมภาษณ์ที่สมัครไปก็แผนกเลขา ฯGM และอีกอันก็ Receptionist ส่วนหน้าของโรงแรมเนี่ยถ้ารู้ว่าโทรใหมาสัมภาษณ์ตำแหน่งนี้พี่ไม่มาหรอก”พี่อรแกพูดพร้องแสดงท่าทีแบบไม่แคร์กับงานนี้เท่าไหร่..
“เนี่ยเบื่อจะตายและ..งาน Reception เนี่ยพี่ไม่ค่อยอยากทำแล้วตำแหน่งนี้”หล่อนยังร่ายไม่หยุด
ผมมองแกแบบยิ้มเจื่อนๆให้ในใจตะโกนออกไปว่า...”แล้วมึงเสือกมาสมัครทำห..อ..ก อะไรวะ..สมัครเพื่อแย่งโอกาสกับคนอื่นเปล่าๆถ้าไม่อยากทำมึงก็ไปทำที่อื่นดิ..”
พี่อรพูดต่อ”ไม่รู้คนสัมภาษณ์เป็นคนไทยหรือฝรั่งเนอะ..ขอให้เป็นคนไทยเถอะ... ถ้าแค่พูดสัมภาษณ์พี่พอจะพูดได้หรอกงานนะทำมาทุกวันแต่อย่าแบบให้เขียนนะ..ข้อสอบแบบข้อเขียนเนี่ยพี่ไม่ถนัดเลย”
10.40 น. ได้เวลาสัมภาษณ์(เลยมา 40 นาที)
“สวัสดีคราบ..เดี๋ยวตามผมมาทีละคนได๋เลย”..ฝรั่งคนหนึ่งเดินมาแล้วพูดกับพวกผมด้วยสำเนียงฝรั่งพูดไทย..แล้วรีบเดินออกจากห้องไป..ผมถือโอกาสเดินตามไปทันทียังไงก็ขอสัมภาษณ์เป็นคนแรกละกัน...
การสัมภาษณ์เป็นไปอย่างรายรื่นฝรั่งนายนี้ชื่อ K.Will ค่อนข้างพูดอังกฤษเข้าใจง่าย ชัดเจน และเป็นกันเองการสัมภาษณ์จึงผ่านไปด้วยดี..
จนมาคำถามที่ว่า What Do you plan in 5 year?. ผมก้อตอบไปว่า”อยากได้ความมั่นคงในหน้าที่การงาน..หากได้งานที่นี่คงจะได้รับการพัฒนาและเลื่อนระดับตำแหน่งที่สูงขึ้นไป”
K. Will สัมภาษณ์จบจึงบอกผมว่า..ให้บอกคนต่อไปให้มาสัมภาษณ์ต่อได้เลย
ผมกลับมาที่ห้องบุคคลแล้วบอกให้คนต่อไป..ไปแน่นอนพี่อรเธอรีบไปทันที..
“ยากมั้ย..คุยรู้เรื่องมั้ย”กิ๊ฟมองมาทางผมแล้วเอ่ยถาม
“ไม่ยากเลยกิ๊ฟเค้าค่อนข้างเป็นกันเองและคุยเรื่องทั่วๆไปคงแค่อยากรู้ว่าเราสื่อสารกับเค้า..หรือกับแขกได้หรือเปล่าเท่านั้น..”ผมบอกเธอเพื่อให้เธอสบายใจขึ้นมาบ้าง
สักพักพี่อรกลับมาจากสัมภาษณ์จึงเรียกให้กิ๊ฟไปสัมถาษณ์ต่อ
“เป็นไงบ้างพี่อร..” ผมถามเธอ
“ก็ไม่ยากนะถามเรื่องทั่วๆไป..เค้าถามพี่ว่าเนี่ยมี Plan อะไรภายใน 5 ปีนี้ พี่ก็ตอบไปว่าทำงานหาประสบการณ์ด้านภาษา..แล้วพอสักพักก็ให้แม่เปิดออฟฟิศขายตั๋วทัวร์..มาทำงานโรงแรมก็เหมือนมาเรียนภาษาไปพลางๆ”
“มึงตอบเค้าไปอย่างนี้เค้าคงรับมึงหรอก..ใครเค้าอยากจะจ้างมึงมาเพื่อเรียนภาษาวะ..แถมทำงานกับกูไม่ทันเท่าไหร่ก็จะออกไปทำกิจการตัวเองละ..ทำเหมือนมาเกาะเค้าไปก่อน..อุตส่าห์ไปบอกเค้า..อดแน่มึง ผมคิดในใจแต่สีหน้าและแววตายิ้มให้เธออย่างชื่นชม..
กิ๊ฟกลับมาจากสัมภาษณ์แล้ว
“เป็นไงบ้างกิ๊ฟ”ผมถามเธอเพื่อให้กำลังใจเธอ
“ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มีตอบไม่ได้ ข้อนึงกิ๊ฟจำคำศัพท์คำว่า Future ไม่ได้เพิ่งมานึกได้ก็ตอนนี่เองเฮ็อคงไม่ได้แล้วหล่ะ”เธอพูดทั้งทำสีหน้าเป็นกังวล
“ไม่เป็นไรหรอกอาจจะได้ก็ได้”ผมปลอบเธอแต่ในใจมันบอกว่ายินดีด้วยโว้ยมึงได้งานแล้วไอ้ตั๊ก..อีกคนก็ตอบแบบไม่มีเซ้นส์.อีกคนก็ตอบไม่ได้..กู..กูคนเดียวตอบได้หมด ฮ่า ..ฮ่า..
“พี่ครับผมกลับได้เลยหรือเปล่าครับ”
ผมหันไปถามเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลคนหนึ่งเพื่อให้เธอสนใจเราบ้าง…
“เดี๋ยวรอแป๊ปนึงค่ะรอผลและรอสัมภาษณ์กับแต่ละหัวหน้าแผนกก่อนค่ะ”
กร๊งงง..กริ๊งงง..กริ๊งงงง.
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลคนที่ทำเงินเดือนดังขึ้น..คำสนทนาที่ได้ยินจากเธอคือ..”ค่ะ...ค่ะ..Yes..O.K. ค่ะ.” เธอพูดเสร็จแล้วหันมาถามพวกผมว่า “ใครชื่ออัญชนาค่ะ..กลับบ้านได้เลยค่ะ..”กิ๊ฟบอกลาผมและอวยพรขอให้ได้งาน..ก่อนเดินออกจากห้องไป.. เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลหันมาบอกผมกับพี่อรว่า”เดี๋ยวน้อง2คนรอสัมภาษณ์กับหัวหน้าแผนกเพื่อคัดเลือกก่อน.”
11.45 น. ผมก็ยังนั่งรออยู่..จนเจ้าหน้าที่บุคคลเข้ามาบอกว่า..
”ขอโทษด้วยนะค่ะพอดีวันนี้หัวหน้าแผนก Front ไม่ว่างค่ะแล้วจะนัดให้เข้ามาสัมภาษณ์อีกครั้งวันอังคารนี้ค่ะแล้วประมาณวันเสาร์พี่จะโทรนัดอีกที”
ผมจึงกล่าวสวัสดีลาเธอกลับ..ขณะเดินออกมาจากโรงแรมเห็นพี่อรทักคนโน้น..คนนี้ตามรายทางอยู่ตลอดเวลา..แหม..ช่างรู้จักคนเยอะจริงๆๆแม่อัธยาศัยดีโดยเฉพาะผู้ชาย..
วันอังคารต่อมา....เสียงโทรศัพท์เงียบกริบ..ไม่กระดิกเลย..
(อีก)วันอังคารต่อมา...เสียงโทรศัพท์เงียบกริบ..ไม่กระดิกเลย..ผมอดรนทนไม่ได้อีกต่อไปจึงยกหูโทรศัพท์เพื่อโทรถามแผนกบุคคลเพื่อจะได้ไม่ต้องรองานนี้จะได้ไปหาที่อื่นต่อ..
“ฝ่ายบุคคลค่ะ”
“สวัสดีครับ..ผมศราวุธที่มาสมัครงานโทรมาถามเรื่องที่แจ้งไว้ว่าจะโทรมานัดสัมภาษณ์เมื่อวันอังคารที่แล้วไม่ทราบว่ายังไงบ้างครับ”...ผมถามเธออย่างสุภาพ
“อ๋อทางโรงแรมไม่ได้ติดต่อไปเหรอคะ..ขอโทษด้วยนะคะ สมัครตำแหน่งอะไรไว้นะคะ..”
“Reception Wellness ครับ”
“ตำแหน่งนี้พี่เห็นเค้ารับน้องผู้หญิงมาแล้วนะคะ..ยังไงเอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะคะ”
“ขอบคุณครับ”ผมวางโทรศัพท์แล้วนั่งลงหน้าบ้านข้างๆถุงเงินแมวตัวโปรดนั่งคิดไปเรื่อย....
ทุกวันนี้บางทีโอกาส..มักเปิดทางให้คนที่ไม่ค่อยต้องการมันเท่าไหร่.......

Create Date : 23 กรกฎาคม 2552

Last Update : 6 สิงหาคม 2552 2:30:43 น.

7 comments

Counter : 202 Pageviews.