.ฮ่าาาาลุงมาจาก"ไทกั๋ว"....หลานสาวถามโน้นนี่นั่น...ได้แต่ยิ้มๆๆๆแล้วยืนมือถือแปลภาษาไทกั๋วให้หลานเธออ่านเอา.หนี่ห่าว จำไม่ได้เธอกล่าวคำนี้หรือปล่าว ครั้นได้ตั๋วที่นั่งรถไฟไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว เดินกลับเข้าที่พักรร.ภายในสถานีฯเช็คเอ้าท์ checkout เพื่อเตรียมตัวขึ้นรถฯเดินทางไกล
ในเวลา08.00น.รถจะออกจากสถานีหนานหนิงตรงเวลา.......
นับเป็นประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตของวัยสว.ก็ได้ ที่ได้ตัดสินใจท่องเที่ยวเดี่ยวลุยไป...โดยเฉพาะได้นั่งรถไฟจากกรุงฮานอยไป
สู่เมืองหนานหนิงเดินทางต่อด้วยรถไฟความเร็วสูง เพื่อเข้าสู่กรุงปักกิ่งนครหลวงของประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ ในระหว่างเดินทาง
ตลอดเส้นทางเริ่มเดินทางออกจากประเทศไทยเมื่อวันที่10/05/2018-2561จากสถานีรถไฟหัวลำโพงเข้าสู่หนองคายเข้านครเวียง
จันทร์ต่อไปถึงกรุงฮานอยประเทศเวียดนาม ได้พบเรื่องราวที่หน้ากังวลใจปนสนุกตื่นเต้นแล้วสรุปลงที่ได้พบความประทับใจของหมู่ชน
ในทุกๆที่ ที่เดินทางผ่านมาจนยากจะลืมเลื่อนไปจากความทรงจำของ"ฅนสว"ได้,.....
หลานสาวเธอได้ที่นั่งด้านริมหน้าต่าง(แถวซ้ายมือ)บนรถไฟความเร็วจากหนานหนิงสู่ที่หมายของเธอ ที่นั่งฝั่งขวามือเป็นที่นั่งของ...
ชายสว,จากไทกั๋วตนนี้ รถไฟฯเป็นรถไฟฯที่ดูทันสมัยมาก อีกทั้งสะอาดมั้กๆที่นั่งกำลังเหมาะปรับขนาดระยะได้มีที่ชาร์ทไฟฯลฯ
ไว้บริการให้ฟรี มีเนตรับได้เป็นบางแห่ง ที่รถไฟฯวิ่งไป...(เนตซื้อแพคเกิ้ตสำเร็จจากเมืองไทย)....
หลานสาวเธออายุคราวลูกสาวคนกลาง(ถ้ามี) เราก็นั่งไปตามที่รถไฟฯพาไป จำไม่ได้ว่า สว.ตนนี้กล่าวทักทายก่อนหรือหลานสาวเธอ...
กล่าวทักทาย กันตามธรรมเนียมที่เรานั่งติดกันเช่นนั้น.....
ก็ไม่แน่...อิอิ...
กาารณ์ที่ได้ท่องเที่ยวไปในท้องถิ่นต่างบ้านต่างเมืองของตนนั้น สิ่งสำคัญที่เตือนตนไว้เสมอ ว่า เราจะต้องมองหาเพื่อน,มิตร,ให้จงได้
ถ้าพบบุคคลที่เขาเพียงแสดงอาการ"ไม่ต้อนรับ" ก็จะหนีห่างไปสิ้นในทันทีจะไม่ไปตอแยใดๆด้วย เพราะตนของเรานั้นเป็นคนต่างถิ่น จะอยู่ในสายตาของเจ้าของถิ่นนั้นฉนั้น เพราะตนของเรากำลังไปล้ำถิ่นของพวกเขาฯอยู่.....ประดุจแมวหวงถิ่น
อาม้าอาเฮียอาเจ้ และหลานชายเจ้าของถิ่น ก็จะเพ่งมองมาที่ในทุกครั้งที่เราขยับตัว.......ฮ่าาาา....
รถไฟความเร็วสูงสายจากเมืองหนานหนิงมุ่งสู่กรุงปักกิ่งและเมืองอื่นๆ? เป็นเส้นทางที่แยกย่อยไปยังเมืองต่างๆอีกหลายๆเมืองมาก
ไม่สามารถสอบถามผู้ร่วมทางเธอได้ ต่างก็นั่งกันไปเงียบๆ"เริ่มรู้สึกอึดอัด"ที่หลานเธอและฉันจะต้องนั่งกันไปแบบนี้
อีกนานเท่าใด?ที่ระหว่างหลานสาวเธอ...และตาแก่สว.ตนนี้....จะต้องนั่งกันไปเงียบๆกันเช่นนั้นหรือ?....
ส่งโทร"สมาร์ทโฟน" ให้หลานสาวเธอ"ให้อ่าน"ว่ายินดีให้ใช้ชาร์จแบตโทรมือถือได้และผ้าเย็นๆจากลุงไทกั๋ว ไทยแปลเป็นจีน...
หลานสาวเธอยิ้มให้ ไม่ตอบว่าอะไร? แล้วลุงสว.ก็เดินออกไปสำรวจ ตู้ขบวนรถฯลฯ ไปจนทั่วทั้งบริเวณ
เวลาผ่านไปเกินเที่ยงวัน ภายในรถไฟเร็วแห่งนี้ ทุกคนเตรียมกินอาหารมื้อเที่ยงกัน รถเข็นขายอาหารบนรถไฟเร็วสูงปักกิ่ง มีจำพวกหมี่..
สำเร็จ(มีน้ำร้อนบริการที่จุดให้บริการฯ)ภายในตู้รถไฟฯ ลืมไปว่าตนของเรานั้น จำไม่ได้ว่ามีอาหารอะไร?ตกถึงท้องบ้าง?ตั้งแต่เช้ามา... หลานสาวเธอคงจะแอบสังเกตเห็น ตาสว.ตนนี้ไม่เห็นกินอะไร? โดยพลันเธอเอาน้ำดื่มหนึ่งขวดพร้อมส้มผลโตสีสดใส มายืนให้แล้ว
สองสิ่งวางอยู่ตรงหน้า ตาแก่ตนนี้ถึงกับน้ำตาซึ่มออกมาโดยไม่รู้ตัว นั่งหลับตาอยู่พักหนึ่ง ส่งโทรมือให้หลานสาวเธออ่าน ขอบคุณครับ หลานสาวเธอรับไปอ่าน ต่อแต่นั้นการสื่อสารก็เริ่มขึ้น จนหลานเธอต้องเหลือบตามองไปที่ชาวกลุ่มถิ่นของเธอเป็นระยะๆไป....
ต่อจากนั้น น้ำใจที่มีก็แบ่งให้กัน ระหว่างหลานสาวเธอ กับสว.จากถิ่นคน"ไทกั๋ว"ก็เริ่มขึ้นอย่างสนุกสนานด้วยวิธีการสื่อสารสมัยใหม่ ที่แสนวิเศษยิ่งนัก "ลูกท้อจากตลาดหนานหนิง" ก็ได้เอามาแบ่งปันให้กัน หลานสาวเธอก็เอาลิ้นจี่ จากบ้านของเธอเมืองหนานหนิง...?
เธอบอกเช่นนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยมิตรไมตรีระหว่างวัย แต่ใช้สื่อสารด้วยระบบ สมาร์ทโฟนโทรมือถือแปล....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
ไปเมืองที่อ่านหนังสือเขาไม่ออกนี่อึดอัดมากเลยครับ.. เวลาออก
ไปไหนผมมักจะเอานามบัตรโรงแรมไปด้วย 555 เผื่อเหนียวพูด
กันไมรู้เรื่อง
ไว้อ่านตอนต่อไปครับลุงแอ๊ด อยากหนุ่มเลยเรียกลุงแอ๊ดไว้ก่อน
ครับ 555