FWD เมลล์-วินาทีสุดท้ายของแม่

สายซ้อน missed call สุดท้ายแห่งชีวิต
...ก่อนอื่นต้องขออภัยสำหรับเจ้าของต้นเรื่อง มันอาจตอกย้ำความเจ็บปวดกับ
คุณในเรื่องนี้ แต่
เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ควรเผยแพร่เพื่อตอกย้ำคนที่ได้ชื่อว่าลูกทุกคนให้หันกลับมา
ดูคนที่ส่งเสียคุณเลี้ยงดูคุณมาด้วย
ความเหนื่อยยาก วันนี้เราหันไปเหลียวท่านบ้างหรือเปล่า ก่อนจะไม่มีโอกาสดูแล
เมื่อท่านจากเราไป
แล้วการจัดงานใหญ่โตมันไม่มีประโยชน์อะไร เวลาท่านอยู่ทำไมไม่ทำ ?


ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัย
รุ่นทั่วๆไป เรียน
เที่ยว นอน กิน ดึกๆผมก็โทรคุยกับแฟนของผม ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้ มันก็เป็น
กิจวัตรประจำวันของผมและผม
ก็เชื่อว่าใครๆเค้าก็ทำแบบนี้กัน "จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง" "กินกับ
อะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเอง
คิดถึงเค้า มั้ยเนี่ย" "รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือ
ที่รักจะได้เห็นใจ ไง ""ตัว
เองวางก่อนดิ ก่อนดิ"

ประโยคต่างๆที่ผมได้คิดและคัดสรร เตรียมพร้อมมาต่างๆก่อนโทร ผมยังคงใช้เวลาส่วน
ใหญ่ตอนดึกไปกับ
การคุยโทรศัพท์ ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไป
หลายชั่วโมงแล้ว แต่ผมก็
ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน

เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผม
ทุกวัน "ตอนนี้ลูกอยู่
หอรึยัง""เย็นนี้กินข้าวอิ่ม มั้ย" "วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง" " อย่าไปเที่ยว
ที่ ไหนไกลนะ" โธ่!คำถาม
เดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผม เป็นประจำ โชคดีที่
ผมพยายามตัดบทคุย
ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว ก็ มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง จน
กระทั่งวันนั้น "ตัวเองตอบ
เค้าได้รึยังว่า รักเค้ามั้ย" "เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ"
"แล้วยังจะใจร้าย ไม่บอกรักเค้าอีกหรอ"

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า
" Home" "โธ่ แม่
โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย" ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับ
สุดที่รักของผมต่อไป
เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็น ประโยคเดิมๆ "และนั่นก็เป็นโอกาสสุด
ท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟัง
เสียงของแม่"

หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า
และแม่ของผมขัดขืน
และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง แม่เสีย ชีวิตเพราะทนพิษบาด
แผลไม่ไหว ญาติของผม
เล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น

และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจหรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่
จะโทรหา "ผม"
สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือโทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม
วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหล
อาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดี
กว่าที่จะคุยกับแม่ของ
ผม ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถ
ที่จะคุยกับเธอได้ทุกเว
ลา โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่า เธอจะประทับใจหรือไม่ ไม่
ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำ
หวานใดๆ คนเดียวในโลกที่โทรมาหา ผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ คนเดียวในโลกที่
ไม่ว่า
โทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม

"และคนเดียวในโลกที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต"
ในบางครั้งประโยคที่ว่า "ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว" มันก็ไม่เป็นความ
จริง"เพราะบาง
ปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว " อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม หลังจาก
นั้นไม่นานแฟน
ผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆชั่วโมงคุยกับเธอก็ทิ้งผมไป วันนี้ผมเริ่มเข้า
ใจชีวิตมากขึ้น

หลายๆอย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เพราะตัวเราเท่า
นั้นที่เป็นผู้ต้องรับผล
การกระทำของเราเอง "เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อ เราต้องเสียมันไป" ทุก
วันนี้ผมนั่งมอง
โทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆให้ผู้หญิง คนหนึ่งฟัง แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มี
อีกแล้ว

ผมรักแม่ครับ. แต่ผมคงไม่มีโอกาสได้บอกอีกแล้ว...
--------------------------------------------------------------------------

Create Date : 12 สิงหาคม 2550		4 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2550 15:24:16 น.
Counter : 408 Pageviews.
Share Tweet