|
~ อีกนานแค่ไหน ........ถึงจะลืม ~
ไม่ใช่เพราะตัวเองเคยผ่านเวลาแห่งความเสียใจ อกหัก ชอกช้ำในรัก...จนเข้าใจอะไรได้ดีเหลือแสนนะ บางทีเวลาย้อนกลับไปหลงคิดเรื่องเก่าๆ มันอดรู้สึกไม่ได้เหมือนกัน อดไม่ได้ที่จะหลงเข้าไปจับอารมณ์ ความรู้สึกความเศร้าในครั้งนั้น เลยไม่ค่อยแปลกใจอะไรนัก ! หากจะได้พบ ได้เจอคนที่กำลังหลงเข้าไปในโลกของความคิด เข้าไปจับอารมณ์กระแสของความเศร้าใจเพราะ ความรัก มีคำถามบ่อยๆ มาถามเราว่า... ต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะลืม ความเสียใจ เศร้าใจได้ ?
ตอบแบบกลาง ๆ โดยไม่เอนเอียงไปซ้าย หรือขวานะคะ ซ้าย คือ ความรู้สึกที่อยากได้คนรักกลับคืนมา รวมทั้งวันเวลาเดิมๆ ขวา คือ ความรู้สึกที่ชิงชัง ปนเป กับความโกรธในใจที่คนรักทอดทิ้ง ที่ตรงกลาง คือ เวลาที่เราสามารถยอมรับได้ว่าคนรักได้จากเราไปแล้ว การมาหรือการจากไปของคนรัก ไม่มีผลต่อใจของเราแล้ว
แล้วเวลาตรงกลางๆ มันนานแค่ไหนเล่า ? มันจะนานไปจนกว่า.... เราสามารถทำใจยอมรับและอดทนดูใจที่เศร้าได้เพียงพอ พูดจนถึงตรงนี้อาจจะงุนงงเล็กน้อย.... เอาง่ายๆ ก็คือ เมื่อเราสามารถยอมรับความเสียใจ เศร้าใจ ยอมรับว่าจะไม่มีคนรักแล้วนั่นเองค่ะ
ทีนี้ทำยังไงให้ผ่านเวลานั้นมาได้ ? แรกๆ นั้นให้ค่อยๆ สังเกตใจของเราอย่างช้าๆ ให้ดูเวลาที่หลงไปคิดถึงคนที่เรารัก จะเห็นว่าคนรักนั้น บางทีเราก็รู้สึกรัก อีกเดี๋ยว รู้สึกโหยหา ไม่ก็โกรธอีกแล้ว...อีกซักพักอาจกลับมารักต่อได้อีก
ที่พูดแบบนี้เพื่อจะให้ลองหัดสังเกตดูใจเรา ว่าความรู้สึกที่เรามีต่อคนรักนั้น ล้วนแปรเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่ได้รู้สึกอะไรชัดๆ ได้อย่างเดียว ลองค่อยๆ ดูจิต ดูใจเราอย่างสบายๆ ถ้าหากหลงไปคิดจนเพลินเกินห้ามใจ....ร้องไห้ไปเสียแล้วเมื่อนึกถึงคนรัก ให้รู้ว่าขณะนี้เรากำลังเสียใจ
พยายามอดทนรู้อารมณ์เวลานั้นแบบไม่จงใจมากนัก คล้ายๆ เรากำลังมองดูเด็กวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน แต่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเด็กคนนั้น เราเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ ดูจิต ดูใจตนเอง....แบบเหมือนคนอื่นกำลังดู
การเรียนรู้...รู้ทุกข์ในใจของเราแบบนี้ ดูเหมือนจะต้องใช้ความอดทนมากๆ เพราะส่วนใหญ่แล้วเรามักจะไม่อยากเสียใจไงคะ เราอยากออกมาจากสภาพนี้ เราไม่อยากคิดถึงคนรัก เพราะมันทำให้ใจเราเป็นทุกข์ แต่จะเชื่อหรือไม่คะ ? ยิ่งเราสามารถเห็นความทุกข์ ความดิ้นรนอยากลืมความเศร้าในใจมากเพียงไร ยิ่งเรายอมรับความสูญเสียได้มากเท่าไหร่ เราก็จะออกจากความทุกข์ และความเศร้าได้มากเท่านั้น
อย่ารอคอยให้เวลาของอนาคตวันพรุ่งนี้ดำเนินไปเพื่อให้เราหายเศร้าใจ เพราะเวลาปัจจุบันที่กำลังอยู่ตรงหน้านี้แหล่ะ ที่สำคัญ อย่ายอมพ่ายแพ้ต่อการเรียนรู้ทุกข์ในใจเรา เรียนรู้เวลาในวันนี้ให้ดีที่สุด..... เราจะได้ไม่รอคอยให้เวลามาบอกว่าเมื่อไหร่?
อีกนานแค่ไหน.......ถึงจะลืม
Create Date : 27 กันยายน 2551 |
|
23 comments |
Last Update : 31 กรกฎาคม 2556 10:56:59 น. |
Counter : 1139 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 27 กันยายน 2551 21:31:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: Maju IP: 124.120.161.9 27 กันยายน 2551 21:40:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 27 กันยายน 2551 21:52:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปิ่น IP: 192.55.18.36 29 กันยายน 2551 10:26:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: เฮียอุ IP: 198.36.72.2 29 กันยายน 2551 12:46:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 29 กันยายน 2551 13:46:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปันฝัน 29 กันยายน 2551 17:00:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: I_sabai 29 กันยายน 2551 20:38:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 30 กันยายน 2551 8:57:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 30 กันยายน 2551 14:38:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 30 กันยายน 2551 15:06:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: cioccolato IP: 58.9.8.232 30 กันยายน 2551 16:18:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 1 ตุลาคม 2551 0:42:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ย่าชอบเล่า (ย่าชอบเล่า ) 1 ตุลาคม 2551 9:29:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 1 ตุลาคม 2551 10:54:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 1 ตุลาคม 2551 14:51:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: taheart 1 ตุลาคม 2551 15:01:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Raatna IP: 202.176.86.22 3 ตุลาคม 2551 20:31:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|